Μια χρονιά… μαρτύριο

Η δεξαμενή εμπιστοσύνης στην τωρινή ομάδα του Άρη (όπως θα έχετε διαπιστώσει) έχει εξαντληθεί από καιρό. Μετά την πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας καλλιεργήθηκε η ψευδαίσθηση ότι μπορεί αυτή η ομάδα να αλλάξει ρότα, σύντομα όμως ήρθε μια ακόμη… συντριβή στα βράχια της αλήθειας και της λογικής. Και το χειρότερο όλων είναι ότι καταποντισμοί σαν αυτόν στο Αστρομπάλ έχουν πάψει να προκαλούν αίσθηση όχι μόνο στον υπογράφοντα αλλά ακόμη και στους ανθρώπους που έχουν βάλει φαρδιά-πλατιά τη σφραγίδα τους στη φετινή ομάδα.

Οι ευθύνες είναι δεδομένες και από τη στιγμή που ο Δημήτρης Πρίφτης τις αναλαμβάνει έπειτα από κάθε αρνητικό αποτέλεσμα, η γνώμη των υπολοίπων περισσεύει. Ο Πρίφτης σηκώνει τον δικό του σταυρό από τον Οκτώβρη και φαίνεται ότι αυτό το μαρτύριο θα τελειώσει, μόλις ολοκληρωθούν οι αγωνιστικές υποχρεώσεις. Τότε θα έρθει η λύτρωση.

Στην πραγματικότητα (οι αγωνιστικές υποχρεώσεις) τελείωσαν χθες γιατί στο Πρωτάθλημα δεν έχει σημασία η θέση που θα καταλάβει από τη στιγμή που δεν μπορεί να σκεφθεί ούτε κατά διάνοια ότι μπορεί να κοιτάξει στα μάτια των δύο αιώνιους. Από εκεί και πέρα είναι αποκλειστικά ζήτημα εντυπώσεων γιατί και σε επίπεδο ευρωπαϊκής διοργάνωσης, πάλι μπορεί να πάει όπου θέλει. Κι ας έχει φροντίσει ο Νίκος Λάσκαρης να χαλάσει τις σχέσεις του με τον Τζόρντι Μπερτομέου για χάρη μιας αστείας διοργάνωσης όπως το Champions League.

Ο Πρίφτης πληρώνει το τίμημα των επιλογών του. Το ξέρει πολύ καιρό τώρα. Μετά από κάθε παιχνίδι παίρνει φόρα και χτυπάει το κεφάλι του στους τοίχους του σπιτιού του. Ο Κάμινγκς έχει ψυχή και ταλέντο αλλά δεν είναι «άσος». Ο Τζένκινς έχει ταλέντο αλλά δεν έχει ψυχή. Αυτός είναι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη του. Από τον Τζάκσον δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Είναι όμως άξιο προς διερεύνηση το ότι ένας παίκτης των 4.000 δολαρίων τον μήνα έχει ρόλο πρωταγωνιστή και την ίδια στιγμή ο 36χρονος Σίμτσακ είναι ο πρώτος ριμπάουντερ της ομάδας. Αυτό στοιχειοθετεί… κατάντια. Με σεβασμό και στους δύο φιλότιμους παίκτες, αλλά είναι η αλήθεια.

Ο Άρης έχει παίκτες που δεν διαθέτουν προσωπικότητα. Ρίξτε μια ματιά σ’ αυτούς που έπαιξαν στο τέταρτο δεκάλεπτο για να καταλάβετε αυτούς που δεν έχουν. Δεν χρειάζεται σκέψη. Η εικόνα είναι αρκετή. Έφτιαξε μια μέτρια ομάδα η οποία… πεθαίνει στο γήπεδο. Όπως στο δεύτερο δεκάλεπτο. Καρδιογράφημα. Εκεί που είχε ένταση, ξαφνικά είχε τον σφυγμό ενός πεθαμένου. Δεν έχει τον ηγέτη.

Κατά διαβολική σύμπτωση, χθες δημοσιεύτηκε μια συνέντευξη του Γιώργου Σιγάλα. Του τελευταίου ηγέτη του Άρη. Του κυρίου ο οποίος την παραμονή ενός αγώνα με τη Ζαλγκίρις Κάουνας είδε τον «τρόμο» στα μάτια των συμπαικτών του. Και του Αντρέα Ματσόν επίσης. Το πρόβλημα ήταν… ποιος θα μαρκάρει αυτήν την «αρκούδα» τον Τανόκα Μπέαρντ. Η σωματοδομή του είναι ισόμετρη με «τρίφυλλη ντουλάπα». Και ο Σιγάλας τους είπε να κάνουν όλοι στην πάντα. Τον ανέλαβε αυτός. Και στο παιχνίδι αναζητούσαμε τον εξαφανισμένο Μπέαρντ. Τον είχε καταπιεί ο μπαγάσας.

Αυτός ο τσαμπουκάς είναι στοιχείο που επίσης απουσιάζει από τον Άρη. Ό,τι κι αν κάνεις στη ζωή σου, χωρίς τσαμπουκά είσαι μέτριος. Αυτό αποδεικνύεται από τα νεκρά διαστήματά του. Στο Αστρομπάλ έφαγε 21-0 και δεν έπεσε ένα… χαστούκι. Να βγει κάποιος παίκτης μπροστά και να ξυπνήσει τους υπόλοιπους. Να κάνει ένα «σκηνικό», να δείξει αθλητική «αλητεία». Ουδείς. Ο δε Πρίφτης έμοιαζε με χαμένο ταξιδιώτη στο βουνό. Οι φωνές του απλά έκαναν αντίλαλο. Κι όταν η Βιλερμπάν γύρισε το παιχνίδι, ο Άρης έμοιαζε με μελλοθάνατο.

Πάμε στην επόμενη μέρα. Ο Γκόρντον αποχώρησε οικειοθελώς. Ουδέποτε τον έδιωξε ο Άρης. Όσοι γνωρίζουν το ρεπορτάζ του Άρη, ξέρουν. Η συγκεκριμένη γωνιά είχε ενημερώσει σχετικά. Ο Αμερικανός απογοητεύτηκε από το επίπεδό του, κατάλαβε ότι τα χρόνια πέρασαν κι έλεγε στα αποδυτήρια ότι θα κάνει διάλειμμα στο μπάσκετ. Όπως έγραψε και στο Facebook. Είχε νοοτροπία βετεράνου. Τουλάχιστον όμως το έλεγε.

Έχω την αίσθηση ότι δεν θα είναι ο τελευταίος. Και δεν μπορεί να είναι ο τελευταίος. Λογικά θα συζητήσουν Πρίφτης και ιδιοκτησία το πώς θα διαχειριστούν το διάστημα που απομένει, τους αγώνες σε κανονική διάρκεια και πλέι οφ. Και οφείλουν να το κάνουν. Χίλιες φορές να πάρει ευκαιρίες ο νεαρός Χρηστίδης. Όχι για να αποδείξει αν μπορεί, αλλά για να «ψηθεί». Να αποκτήσει εμπειρίες ούτως ώστε του χρόνου να έχει ευθύνη.

Είναι δεδομένο επίσης ότι θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις και να γίνει προεργασία για την επόμενη σεζόν. Στην παρούσα φάση όμως πρέπει να ξεκαθαρίσουν άλλα πράγματα, πιο ουσιώδη.