Μια σπασμένη καρέκλα, ένας τίτλος!

Πάνω που νόμιζα, ήλπιζα και προσδοκούσα πως ο Χάρος άναψε φλας και έστριψε δεξιά ή αριστερά, προσπερνώντας το μπάσκετ ξαναβγήκε ο άτιμος παγανιά στη γειτονιά μας...

Ξαναβγήκε και γράπωσε τον Τσαρλς Σάκλφορντ, που ήρθε να προσθέσει το όνομα του σε αυτή τη μακάβρια λίστα τα μέλη της οποίας εδώ και τρία χρόνια αυξάνονται και πληθύνονται. Όταν μάλιστα αυτοί οι ξένοι παίκτες που φεύγουν είναι ακόμη νέοι και συν τοις άλλοις έτυχε να έρθουν κατά δω και να εμπλουτίσουν με τα ταλέντα τους το ελληνικό μπάσκετ τότε ο πόνος γίνεται μεγαλύτερος...

Αναλογίζομαι τώρα πόσοι και ποιοι χάθηκαν την τελευταία τριετία και φρίττω! Ο Ρόι Τάρπλεϊ, ο Κρίστιαν Βελπ, ο Τζακ Χέιλι, ο Τσαρλς Σάκλφορντ εκδήμησαν εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ και εν τόπω αναψύξεως και εκτός από την οδύνη που προκάλεσε ο πρόωρος χαμός τους, άφησε κιόλας εικόνες και αναμνήσεις ανεξίτηλα χαραγμένες στο μυαλό μας...

Λίγες ώρες μετά τον αιφνίδιο και αδόκητο θάνατο του Σακλφορντ ο Γιώργος Κούβαρης ξετύλιξε το κουβάρι της καριέρας του άλλοτε παίκτη του Αρη και του ΠΑΟΚ, η οποία κάθε άλλο παρά αδιάφορη υπήρξε, όπου κι αν τον έβγαλε η στράτα του...

Και στο NCCA ( Νορθ Καρολάινα Στέιτ) και στο ΝΒΑ (Νετς, Σίξερς, Τίμπεργουλβς, Χόρνετς) και στην Ευρώπη (Καζέρτα, Ούλκερ, Αρης, ΠΑΟΚ) και στο CBA(Αϊντάχο) ο Σακλφορντ δεν πέρασε απαρατήρητος, είτε για καλό, είτε για κακό!

Ο Σάκλφορντ δεν ήταν αυτό που λέμε εύκολο παιδί και βολικός άνθρωπος. Τουναντίον από την εφηβεία του υπήρξε ζόρικος και έχρηζε ειδικής διαχείρισης, ώστε να μην ακροβατεί διαρκώς πάνω σε ένα τεντωμένο σχοινί...

Το 1986 αποβλήθηκε από το Πανεπιστήμιο, ως ανεπίδεκτος μαθήσεως, αλλά τη σκαπούλαρε, δεσμευόμενος εγγράφως ότι θα μεταμορφωθεί σε επιμελή φοιτητή και αφού έτυχε μιας ασυνήθιστης ευνοϊκής μεταχείρισης από τον πρύτανη Μπρους Πάουλτον. “Τσάμπα κόπος. Ο Τσαρλς δεν έχει το παραμικρό ενδιαφέρον για τα μαθήματα και δεν τον νοιάζει καθόλου η ακαδημαϊκή μόρφωση” σχολίαζε τότε ο καθηγητής φυσικής αγωγής του Νορθ Καρολάινα Στέιτ, Ρίτσαρντ Λόφερ.

Σε αντίθεση με τις πενιχρές έως ανύπαρκτες μαθητικές επιδόσεις του, ο Shack ήταν ένας πολλά υποσχόμενος μπασκετμπολίστας, ο οποίος ωστόσο από πολύ νωρίς βρέθηκε σε μπελάδες λόγω χρήσης ναρκωτικών και εμπλοκής σε παράνομο στοιχηματισμό σε αγώνες. Τότε τον είχαν βγάλει στη... σέντρα γι αυτές τις παραβατικές συμπεριφορές δυο τηλεοπτικοί σταθμοί, το NBC και το ABC που παρουσίασαν κιόλας επίσημες καταγγελίες εμπλεκομένων σε αυτές τις υποθέσεις...

Ευτυχώς και σε πείσμα της καλής φήμης που απέκτησε στα νιάτα του, ο Σάκλφορντ βρήκε τον δρόμο του και μέτρησε δέκα χρόνια επαγγελματικής καριέρας προτού αποσυρθεί το 1998 σε ηλικία μόλις 32 ετών...

Όταν έμαθα το κακό νέο, βρισκόμουν στο αεροδρόμιο της Γενεύης μαζί με τον Ντίνο Ράτζα, επιστρέφοντας από την κλήρωση του Champions League. Toυ το είπα και σοκαρίσθηκε κι ελόγου του, άλλωστε οι δυο τους βρέθηκαν αντιμέτωποι σε τρεις διαφορετικές χώρες με έξι διαφορετικές ομάδες: στην Ιταλία (Καζέρτα-Ρόμα), στο ΝΒΑ (Τίμπεργουλβς-Σέλτικς) και στην Ελλάδα (Παναθηναϊκός-ΠΑΟΚ).

“Φίλε, ήταν σπουδαίος παίκτης” μου είπε. “Ψηλός με τεχνική, εξυπνάδα στο παιχνίδι του και πολύ πάθος. Είχαμε παίξει αντίπαλοι και στο ΝΒΑ και στην Ιταλία, αλλά δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ομηρικές μάχες μας στους τελικούς Παναθηναϊκός - ΠΑΟΚ τη σεζόν 1997-98. Ήταν πολύ δύσκολος αντίπαλος, πηδούσε πολύ ψηλά και σε κάθε φάση που είχα την μπάλα έπρεπε να είμαι πολύ προσεκτικός. Ήξερα πάντοτε ότι έπρεπε να δίνω τον καλύτερο εαυτό μου για να τα βγάλω πέρα μαζί του. Στους τελικούς ανταλλάξαμε και πολλές κουβέντες, είχαμε διαρκώς ένα trash talking αλλά δεν ξεφύγαμε από τα όρια. Κρίμα, κρίμα... Ο θεός να αναπαύσει την ψυχή του”.

Σε εκείνους τους τελικούς ο Σάκλφορντ έσερνε στην κυριολεξία το πόδι του. Σε όλα τα τηλεοπτικά στιγμιότυπα και στις φωτογραφίες της εποχής, εικονίζεται με έναν μαύρο νάρθηκα, παρ' όλα αυτά ούτε απουσίασε από τις κρίσιμες αναμετρήσεις, ούτε κιότεψε και είχε θεμελιώδη συμβολή τόσο στην πρόκριση του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού όσο και στη σειρά των πέντε τελικών με τον Παναθηναϊκό. Τα έβαλε με τον Φασούλα, τον Τάρλατς και τον Ρότζερς στους ημιτελικούς, ύστερα στάθηκε απέναντι σε Ράτζα, Μαρτίνεθ, Φάνη, Οικονόμου και σία και (όπως είπε και ο Ντίνο) δεν άφηνε κανέναν και ποτέ να εφησυχάσει...

Α, για να μην το ξεχάσω: δεν δίστασε να μπλεχτεί και στην αλήστου μνήμης κλοτσοπατινάδα της Νέας Σμύρνης με τον Γιαννούλη, τον Καράγκουτη και τον Χάρβεϊ (Πανιώνιος-ΠΑΟΚ), μάλιστα εάν δε με απατά η μνήμη μου ήταν εκείνος που έριξε ένα... μπουκέτο στον Βασίλη Κικίλια!

Ο πενηντάχρονος Σάκλφορντ ο οποίος εκείνη τη σεζόν (1997-98) είχε αντικαταστήσει μεσούσης της σεζόν τον Ράφαελ Αντισον έγινε ο δεύτερος παίκτης από αυτή τη σπουδαία ομάδα του ΠΑΟΚ που έφυγε πρόωρα από τη ζωή. Ακόμη πιο νωρίς κόπηκε το νήμα της ζωής του παρτενέρ του στη ρακέτα Κόνραντ Μακ Ρέι ο οποίος άφησε την τελευταία πνοή του στις 10 Ιουλίου του 2000, ενώ έκανε προπόνηση με τους Ορλάντο Μάτζικ, λόγω καρδιακής αρρυθμίας...

Ήταν, ο δόλιος, μόλις 29 ετών!

Πριν από τον ΠΑΟΚ βεβαίως ο Τσαρλς είχε αφήσει πολύ έντονα τα ίχνη του φορώντας τη σεζόν 1996-97 τη φανέλα του Αρη. Ο Λευτέρης Σούμποτιτς τον τσέκαρε την προηγούμενη χρονιά ως παίκτη της Ούλκερ και τον κουβάλησε στο Αλεξάνδρειο. “Μου άρεσε πολύ το στιλ του και είχα εντυπωσιασθεί από το πόσο κυριαρχικός ήταν στο παιχνίδι του” σχολίασε ο “Πίξι”, ο οποίος ανέβασε κιόλας στο Facebook τη φωτογραφία από μια προπόνηση του Αρη.

Όντως ο Σάκλφορντ σε πείσμα της αρθρίτιδας που τον ταλαιπωρούσε υπήρξε ο ορισμός της κυριαρχικότητας και τούτο το απέδειξε εντός, αλλά και εκτός των τεσσάρων γραμμών. Πέρα από τις επικές εμφανίσεις του (με αποκορύφωμα τον αγώνα με την Μπεσίκτας), έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο και στην ανατροπή του σκηνικού στα ενδότερα της ομάδας μετά την εντός έδρας ήττα (66-77) στον πρώτο τελικό του Κυπέλλου Κόρατς με την Τόφας Μπούρσα.

Την επόμενη μέρα ο Σούμποτιτς (όπως μου αποκάλυψε χθες) φώναξε τους παίκτες για να δουν μαζί το βίντεο του αγώνα και όταν η προβολή πλησίαζε προς το τέλος, τότε ποιος είδε τον Shack και δεν τρόμαξε. Σηκώθηκε ξαφνικά, έδωσε μια κλωτσιά στην καρέκλα όπου καθόταν, βάρεσε το χέρι του στον τοίχο και είπα μια κουβέντα που ήχησε ως η φωνή της συνείδησης ολόκληρης της ομάδας...

“Να πάμε να γαμ...με όλοι μας εάν τους αφήσουμε να μας πάρουν το Κύπελλο. Είμαστε πολύ καλύτεροι από αυτούς και όποιος δεν πιστεύει ότι μπορούμε να πετύχουμε την ανατροπή να μείνει εδώ”!

Ο Τσαρλς δεν περίμενε να του απαντήσει ο Πίξι ή κάποιος από τους συμπαίκτες του. Θυμωμένος από αυτά που είχε δει στο βίντεο, άνοιξε την πόρτα και έφυγε από το Αλεξάνδρειο!

Η συνέχεια είναι γνωστή: μια εβδομάδα αργότερα, στις 3 Απριλίου του 1997, “τοις κείνου ρήμασι πειθόμενοι” (όπως ανέφερε και ο Σιμωνίδης ο Κείος στο επίγραμμα του τάφου των 300 της μάχης των Θερμοπυλών) οι Αρειανοί κατέπεσαν σαν κομάντο στην Προύσα, επικράτησαν με 88-70 και κατέκτησαν το τρόπαιο!

Χαλάλι η καρέκλα που έσπασε ο συχωρεμένος στο Αλεξάνδρειο...