Το καλοκαίρι του 2016 αναμενόταν ως μια μεγάλη ευκαιρία για την Εθνική Ομάδα να επιστρέψει στους Ολυμπιακούς Αγώνες και να αποδείξει πως, μετά από επτά χρόνια μακριά από διακρίσεις, παραμένει στην ελίτ του Παγκοσμίου μπάσκετ, καθώς είχε εξασφαλίσει τη συμμετοχή της στο Προολυμπιακό Τουρνουά, μετά την κατάκτηση της 5ης θέσης στο Eurobasket του 2015.

Το «παλιό» είχε δώσει τη θέση του στο «καινούριο», καθώς είχαν προηγηθεί οι αποχωρήσεις των Σπανούλη, αμέσως μετά το τέλος του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος (2015), και Ζήση λίγο πριν αρχίσει το «ταξίδι» για το Ρίο, μέσω Τορίνο, το Μάιο του 2016. Έτσι, σηματοδοτήθηκε μια νέα εποχή για την «Γαλανόλευκη», αλλά προέκυψε το εξής ερώτημα, στο οποίο όλοι ψάχνουν ακόμα μια λογική απάντηση: γιατί να σταματούν οι δικοί μας παίκτες από την Εθνική τόσο νωρίς;

Παρόλα αυτά, το φίλαθλο κοινό ονειρεύτηκε τον Μπουρούση να κάνει τα «όργια» που έκανε και στη Λαμποράλ, εναπόθεσε τις ελπίδες του στον πολλά υποσχόμενο Γιάννη Αντετοκούνμπο, ο οποίος είχε πωρώσει τον κόσμο με την επιθυμία του να τον αφήσουν οι Μπακς να φορέσει το εθνόσημο, περίμενε με προσμονή τους Πρίντεζη και Σλούκα, ήθελε τον Καλάθη σε ρόλο «αφανούς ήρωα», όπως στον Παναθηναϊκό και ανυπομονούσε να δει πως θα... δέσει το γλυκό στο νεανικό αυτό ρόστερ, με τα ολόφρεσκα πρόσωπα των Χαραλαμπόπουλου, Παπαπέτρου και Θανάση Αντετοκούνμπο.

Ωστόσο, παρά την όποια ευχάριστη διάθεση, δεν κύλησαν όλα αρμονικά και όπως θα έπρεπε, αφού η κακοτυχία «χτύπησε» την πόρτα σε τρία... πρωτοπαλίκαρα της ομάδας, τον Γιώργο Πρίντεζη, τον Κώστα Σλούκα και τον Κώστα Παπανικολάου.

Ο υπαρχηγός του Ολυμπιακού είχε αποχωρήσει τραυματίας από τον τρίτο τελικό κόντρα στο «τριφύλλι» και είχε ενημερώσει το Φώτη Κατσικάρη πως δεν θα μπορούσε, δυστυχώς, να προσφέρει τις υπηρεσίες του, αφού δεν είχε ξεπεράσει το πρόβλημά του. Ο 26χρονος γκαρντ της Φενέρ ταλαιπωρούταν από πρόβλημα στο πέλμα, το οποίο έκανε την επανεμφάνισή του, καθώς τον είχε αφήσει κι εκτός αγωνιστικής δράσης για ενάμιση μήνα όσο ήταν στην τούρκικη ομάδα, και τελικά αποφάσισε να μην συμμετέχει ούτε εκείνος στην προσπάθεια της Εθνικής, όπως έγινε και με τον Τρικαλινό φόργουορντ, που είχε υποστεί οίδημα στον αστράγαλο.

Μέσα σε όλα αυτά, επικράτησε και ένας μικρός «χαμός» σχετικά με την επιλογή του ομοσπονδιακού προπονητή να μην επιλέξει τον Νίκο Παππά στις κλήσεις που έκανε.

Με αυτά και με εκείνα, η Εθνική άρχισε τη «μίνι» προετοιμασία της στις 13 Ιουνίου στο ΟΑΚΑ και το έριξε στη σκληρή δουλειά, με τον μικρό Νίκο να της δίνει δύναμη. Μπροστά της είχε τρεις δυνατές φιλικές αναμετρήσεις, οι δύο εξ' αυτών με την Τουρκία και η μία με τη Σερβία. Στην τελευταία, μάλιστα, θα προσέφερε τις υπηρεσίες του και ο Στράτος Περπέρογλου, ο οποίος είχε ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις του με την Μπαρτσελόνα.

Οι δύο πρώτοι αγώνες άφησαν πολλές υποσχέσεις, καθώς οι παίκτες της «επίσημης αγαπημένης» επικράτησαν της γειτονικής χώρας την πρώτη φορά με 78-52, σε ένα γεμάτο «Νίκος Γκάλης», και τη δεύτερη με 70-75 στο «Αμπντί Ιπεκτσί». Ωστόσο, η... προσγείωση ήρθε από τη Σερβία στο τελευταίο φιλικό που έγινε στο Βελιγράδι, αφού οι «πλάβι» επικράτησαν με το επιβλητικό 91-76, κάτι που προκάλεσε έντονο προβληματισμό. Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι λίγο αργότερα έφτασαν και στην κατάκτηση του ασημένιου μεταλλίου στο Ρίο...

Η Εθνική, παρόλα αυτά, «πέταξε» με βαλίτσες γεμάτες... όνειρα, στις 2 Ιουλίου για το Μιλάνο, και από εκεί μετέβη στο Τορίνο, χωρίς τους «κομμένους» Καββαδά και Ντόρσεϊ μαζί της.

Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα βρισκόταν στον Α' όμιλο του Προολυμπιακού, με αντιπάλους το Ιράν και το Μεξικό, το οποίο είχε στερηθεί την παρουσία του Αγιόν.

Η πρεμιέρα (04/07) στο Τουρνουά εντυπωσιακή, καθώς οι παίκτες του Φώτη Κατσικάρη είχαν για... ορεκτικό το Ιράν, αφού επιβλήθηκαν με 78-53, με τον Giannis να είναι πρώτος σκόρερ (16π.) και τους Περπέρογλου (12π), Μπουρούση (11π.) και Κουφό (10π.) να ακολουθούν. Μπορεί, λόγω δυναμικότητας του αντιπάλου κάποιος να μην περίμενε ένα διαφορετικό αποτέλεσμα, όμως, η αισιοδοξία για τη συνέχεια έγινε ακόμα πιο έντονη.

Ακολούθησε ο αγώνας με το Μεξικό, ο οποίος ήταν ένα... ντέρμπι κορυφής, καθώς οι παίκτες του Σέρχιο Βαλντεολμίλος νίκησαν κι αυτοί το Ιράν (70-75), και οι δύο ομάδες έπαιζαν για την πρωτιά του ομίλου. Η Εθνική έβγαλε την... υποχρέωση (06/07) με επιτυχία, αφού επικράτησε με 86-70, με κορυφαίο ξανά τον «Greek Freak» (21π.).

Τα δύσκολα έκαναν την εμφάνισή τους στον ημιτελικό με την Κροατία (08/07), η οποία στέρησε από την Ελλάδα μια διάκριση για έβδομο συνεχόμενο καλοκαίρι, αφού νίκησε με 61-66. Η... ανανεωμένη Ομάδα δεν παρουσιάστηκε ως όφειλε στο πιο ουσιαστικό μεγάλο ραντεβού που είχε μέχρι εκείνη τη στιγμή, με αποτέλεσμα να αποκλειστεί από τη συνέχεια, που μπορεί να την έφερνε αντιμέτωπη με το πολυπόθητο ταξίδι στο Ρίο.

Το αν η πορεία αυτή ήταν επιτυχία ή αποτυχία είναι κάτι τελείως υποκειμενικό, όταν αναφερόμαστε σε μία ομάδα νέα και φρέσκια, η οποία είχε λίγο χρόνο προετοιμασίας μπροστά της. Μπορεί να είναι... δυσκολοχώνευτο το γεγονός πως η Εθνική έμεινε για έβδομο σερί καλοκαίρι χωρίς μια διάκριση, από την άλλη, όμως, το να βλέπεις ένα παιδί 21 χρονών (τότε) να δείχνει τόσο ώριμος με τις δηλώσεις του και με βαριά καρδιά να αναλαμβάνει την ευθύνη της ήττας, μόνο καλά στοιχεία μπορεί να αφήσει για το μέλλον.

Αυτό, ίσως που ήταν λίγο άτοπο και προκάλεσε μια μικρή θύελλα αντιδράσεων, ήταν η δήλωση του Φώτη Κατσικάρη, μετά τον αποκλεισμό, πως βρισκόταν στην ομάδα «χωρίς συμβόλαιο», η οποία συζητήθηκε και απασχόλησε ίσως λίγο περισσότερο από τις αγωνιστικές του επιλογές.

Ωστόσο, η ουσία είναι πως ο Νικαιώτης τεχνικός αποχαιρέτησε τον πάγκο της Εθνικής μετά από μια, κατά γενική ομολογία, αποτυχημένη πορεία, παρότι το ρεκόρ του στα επίσημα παιχνίδια ίσως να είναι το πιο επιτυχημένο στην ιστορία της, με συνολικά 14 νίκες και 3 ήττες (2-1 Προολυμπιακό, 7-1 Eurobasket 2015, 5-1 Mundobasket 2014).

Όπως και να έχει, το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα κοιτάει - και πρέπει να κοιτάει - μπροστά και άμεση προτεραιότητα της ομοσπονδίας είναι η επιλογή του κατάλληλου αντικαταστάτη του Κατσικάρη, λαμβάνοντας, πλέον, υπόψιν, πως η Εθνική δεν θα έχει καθήκοντα μόνο τα καλοκαίρια, αλλά και κατά τη διάρκεια των αγωνιστικών υποχρεώσεων. Η διάθεση του Αντετοκούνμπο να ηγηθεί στις επιτυχίες, σε συνδυασμό με το πείσμα και τη θέληση των νέων παιδιών να παίξουν με το εθνόσημο στο στήθος, αποτελεί μια σημαντική κληρονομιά για την πορεία που θα χαράξει η «επίσημη αγαπημένη» της νέας εποχής.

Άλλωστε, η δήλωση του Giannis - στο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του 22χρονου ηγέτη των Μπακς που θα παρουσιάσει το gazzetta.gr τις πρώτες ημέρες του Ιανουαρίου - τα λέει όλα: «Πιστέψτε στην Εθνική»!

Υ.Γ.: Όλο το νόημα των παραπάνω συγκεντρώνεται σε αυτές τις φωτογραφίες, όπου τα λόγια περιττεύουν και ισχύει αυτό που λέμε «μια εικόνα ίσον χίλιες λέξεις».