Η νέα Ευρωλίγκα σου διδάσκει την ήττα

Ξέρω ξέρω, πολλοί ίσως νομίζετε ότι παράτησα την αρθρογραφία μετά την τραυματική Euroleague εβδομάδα που πέρασε ο Παναθηναϊκός. Η αλήθεια είναι ότι στο ξεκίνημα κάθε τηλεοπτικής σεζόν ο χρόνος είναι πολύ πιεστικός για να ασχολούμαι επιμελώς με τα αγαπημένα μου μπασκετικά και όχι μόνο. Η εβδομάδα όμως ήταν ομολογουμένως τραυματική, αν σκεφτώ πως χάσαμε όρθιοι μεν, ηττημένοι δε στη Μαδρίτη από την υπερ Ρεάλ και πως τραυματιστήκαμε ξανά δια χειρός Βασιλάρα και Πρίντεζη στο ΟΑΚΑ. Ειδικές καταστάσεις, λεπτομέρειες, ατυχία, έλλειψη ψυχραιμίας και πολλή πολλή κούραση για μια χούφτα παιχτών με πρώτο τον Νικ Καλάθη.

Αυτό που παρατηρεί κανείς βλέποντας τη βαθμολογία, είναι ότι μας τελείωσαν οι ομάδες-τρένα. Κάποιοι φυσικά θα εξαιρέσετε την ΤΣΣΚΑ του Δημήτρη Ιτούδη, που προφανώς για πολλούς λόγους είναι το πρώτο φαβορί, αλλά δεν “κινδυνεύει” να πάει στο final 4 χωρίς ήττα και γρατζουνιές. Το λέω αυτό σε αντίθεση με παλαιότερες version ομάδων (βλέπε ΤΣΣΚΑ Ιβκοβιτς), που πήγαιναν αήττητες να κάνουν την πρώτη και καθοριστκή ήττα σε ημιτελικό. Όσο για το τελικό ρεκόρ της φετινής ΤΣΣΚΑ κάντε λίγο υπομονή.

Οι δικοί μας κακομαθημένοι από το ελληνικό πρωτάθλημα αιώνιοι, έχοντας καπαρώσει από την κλήρωση τη θέση τους στον τελικό του ελληνικού πρωταθλήματος, με αυτό το νέο φορμά μαθαίνουν τι θα πει να χάνεις back to back κι αυτό που εμείς ονομάζουμε εσωστρέφεια, στην Ισπανία για παράδειγμα το ονομάζουν πιο σκληρή προσπάθεια μετά από μια ήττα από τη Μπιλμπάο, τη Φουενλαμπράδα ή τη Γκραν Κανάριας. Πρώτο το ΝΒΑ μας δίδαξε ότι ο πρωταθλητής κουβαλάει ένα φορτίο διδακτικών ηττών, μέχρι να ξεκινήσουν τα must win παιχνίδια και μάλλον είναι η ώρα να το αντιληφθούμε κι εμείς οι Έλληνες.

Κάποιοι δικαίως θα μου την πείτε, καλά ρε Κιούση τα ίδια θα έγραφες μετά από μεγάλο διπλό στη Μαδρίτη και νίκη επί του Ολυμπιακού; Μάλλον όχι για να είμαι ειλικρινής, αλλά θα αναγκαζόμουν να τα γράψω μερικές εβδομάδες αργότερα, γιατί αυτό είναι το νομοτελειακό. Ο Ολυμπιακός είναι σαφώς super μετά από τις νίκες επί Μπαρτσελόνα και κυρίως Παναθηναϊκού, αλλά ο πάντα προσγειωμένος Γιάννης Σφαιρόπουλος ξέρει, ότι μπορεί να τον κράζει όλος ο κόκκινος ντουνιάς σε ένα μήνα και απλά συνεχίζει τη δουλειά του.

Για να γράψω κάτι και για την τραυματική Παρασκευή, νομίζω ότι μετά τα δύο σερί τρίποντα του KC Rivers όλος ο γαλαξίας ήξερε, ποια θα ήταν η επόμενη επιθετική επιλογή των πρασίνων και το προβλέψιμο είναι πάντα πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο, σε σχέση με το απρόβλεπτο που δοκίμασε ο Σπανούλης και πέτυχε ο Πρίντεζης. Τόσο απλά.

Αισιόδοξος για τον Παναθηναικό παραμένω λόγω Πασκουάλ, Καλάθη και Σίγκλετον, αλλά κυρίως λόγω αυτών που λείπουν και ξέρουμε τι θα προσφέρουν όταν επιστρέψουν. Τζέημς και Γκιστ είναι τεράστιες μονάδες για οποιαδήποτε ομάδα της Ευρωλίγκας, πόσο μάλλον για τον φετινό Παναθηναϊκό που βλέπει κάποιους πολλά υποσχόμενους να είναι non factors στην προσπάθειά του. Όλα αυτά αρκεί να μην υπάρξει νέα κατάρα σοβαρού τραυματισμού, που θα κλυδωνίσει το οικοδόμημα του ρόστερ των 10 παικτών.

Τέλος για την περιβόητη έλλειψη του ελληνικού κορμού θα μου επιτρέψετε να γίνω λίγο ιερόσυλος. Λατρέψαμε και θα λατρεύουν πάντα οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς, αλλά υπάρχουν παίκτες που θα φορούσαν με δάκρια στα μάτια την πράσινη φανέλα, οι οποίοι δε γέμιζαν τότε το μάτι του μεγάλου Ζοτς. Το αποτέλεσμα είναι μερικά χρόνια μετά αυτοί να έχουν Ευρωλίγκες στο σαλόνι του σπιτιού τους, ο Ζέλικο να μη μένει πια εδώ και ο Παναθηναϊκός να ψάχνει για έναν (1) έλληνα περιφερειακό δίπλα στον Καλάθη με το δίκανο. Αν διαφωνείτε εδώ είμαστε να σας ακούσω φίλοι μου.

Υ.Γ. Νέες προτάσεις για σας όπως πάντα δίπλα στο blog μου. Βιβλίο το Μουσείο της Αθωότητας του Ορχάν Παμούκ, έτσι για να μπάινουμε σε κλίμα Κωνσταντινούπολης πριν το final 4, ταινία το γαλλικό περιπετειώδες “ο Σκοπευτής” κι από μουσική ο αγαπημένος Κώστα Λειβαδάς μελοποιεί Τάσο Λειβαδίτη και ο Μανώλης Λιδάκης τραγουδά “Για να σε συναντήσω”...

Υ.Γ. 2 Πρεμιέρα της δέκατης σεζόν του Ράδιο Αρβύλα απόψε το βράδυ στις 11:20. Πως περνούν τα χρόνια, πόσο ίδια μένουν κάποια πράγματα...