Όταν ο Ζήσης γνώρισε τον Μπλατ... (pics)

Χρόνο και όρεξη να ΄χει ο Νικολάκης να χαιρετάει κόσμο και κοσμάκη απόψε στην «Volkswagen Arena» της Κωνσταντινούπολης και θα πάθει αγκύλωση με τόσους γνωστούς και φίλους που θα ανοίξουν την αγκαλιά τους μόλις τον αντικρίσουν...

Με τον Μπραντ Γουαναμέικερ έπαιξε τις προηγούμενες δυο σεζόν στην Μπάμπεργκ και πήραν μαζί το πρωτάθλημα της περιόδου 2015-16...

Με τον Λιουκ Χαρανγκόντι ήταν συμπαίκτης τη σεζόν 2013-14 στην Ούνικς Καζάν και έφτασαν στον τελικό του Eurocup…

Mε τον Σεμίχ Ερντέν και τον Ογκούζ Σαβάς συμβίωσε το 2015 στη Φενέρμπαχτσε Ούλκερ και έπαιξαν στο Φάιναλ Φορ της Μαδρίτης...

Με τον Αντριέν Μερμάν βρέθηκε την περίοδο 2012-13 στην Μπιλμπάο...

Πολλά είναι αυτά τα νταλαβέρια. Πολλά και καλά. Πολλά, καλά και καθόλου ευκαταφρόνητα, μα το καλύτερο και το πιο συναισθηματικό connection με την απέναντι πλευρά αφορά τον άνθρωπο που μπορεί (και θέλει κιόλας) να συστήνεται ως θετός πατέρας του!

Εχει τον κανονικό πατέρα του, τον Πασχάλη, ο Νίκος, αλλά έχει και εκείνον, ο οποίος θα ήθελε να τον έχει γεννήσει και πάντως είπε κάποτε ότι «θα ήθελα ο γιος μου να γίνει σαν αυτόν»!

Δεν ξέρω εάν στα έντεκα χρόνια τα οποία πέρασαν από τότε που ο Ντέηβιντ Μπλατ ξεστόμισε αυτή την κουβέντα, ο γιος του έγινε όντως σαν τον Νίκο, αλλά οφείλω να ομολογήσω πως του πρόσφερε ένα ιδανικό πρότυπο.

Η αμερικανική αισθηματική κωμωδία του 1989 με πρωταγωνιστές τον Μπίλι Κρίσταλ και τη Μέγκ Ράιαν τιτλοφορείται «When Harry met Sally» και εξελίσσεται από το Σικάγο έως τη Νέα Υορκη. Το μπασκετικό remake της ονομάζεται «Όταν ο Νίκος γνώρισε τον Ντέηβιντ», παίζεται σε πρώτη προβολή σε αυτή τη σκηνή και εκτείνεται από το Τρεβίζο μέχρι την Κωνσταντινούπολη.

Ο Ζήσης και ο Μπλατ θα αναμετρηθούν για πρώτη φορά σε συλλογικό επίπεδο στην Ευρώπη, καθώς από το καλοκαίρι του 2007, που έφυγαν και οι δυο από την Μπενετόν Τρεβίζο και ο μεν Νίκος μετακόμισε στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, ο δε Ντέηβιντ στην Εφές Πίλσεν, δεν έτυχε να βρεθούν ποτέ αντίπαλοι στην Ευρωλιγκα ή στο Eurocup.

Σε αυτά τα εννέα χρόνια ο Ζήσης έπαιξε διαδοχικά στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας, στην Μοντεπάσκι Σιένα, στην Μπιλμπάο, στην Ούνικς Καζάν, στη Φενέρμπαχτσε και στην Μπάμπεργκ, ενώ ο Μπλατ πέρασε από τους πάγκους της Εφές Πίλσεν, της Ντινάμο Μόσχας, του Αρη Θεσσαλονίκης, της Μακαμπί Τελ Αβίβ και των Κλίβελαντ Καβαλίερς.

Είναι απαραίτητη η διευκρίνηση περί της πρώτης αναμέτρησης τους σε διεθνή αγώνα συλλογικού επιπέδου, διότι σε αυτά τα εννέα χρόνια έχουν τεθεί αντιμέτωποι δέκα φορές με τις εθνικές ομάδες της Ελλάδας και της Ρωσίας και στις εγχώριες ρωσικές διοργανώσεις και μάλιστα βγαίνουν ισόπαλοι στις νίκες με σκορ 5-5. Αναλυτικά:

ΠΡΩΤΑΘΛΗΜΑ ΡΩΣΙΑΣ 2008-09: ΤΣΣΚΑ Μόσχας-Ντινάμο Μόσχας 86-78 στις 29 Νοεμβρίου 2008 και Ντινάμο Μόσχας-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 69-71 στις 21 Ιανουαρίου 2009

ΦΑΙΝΑΛ ΦΟΡ ΚΥΠΕΛΛΟΥ ΡΩΣΙΑΣ: Ντινάμο Μόσχας-ΤΣΣΚΑ Μόσχας 78-73

ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ (Ελλάδα-Ρωσία):

Ελλάδα- Ρωσία 53-61 στις 5 Σεπτεμβρίου 2007 στη Γρανάδα/ Ευρωμπάσκετ (Ζήσης 9 πόντοι)

Ελλάδα-Ρωσία 71-63 στις 25 Αυγοπύστου 2009 στο ΟΑΚΑ/Τουρνουά Ακρόπολις (Ζήσης 7π.)

Ελλάδα-Ρωσία 65-68 στις 13 Σεπτεμβρίου 2009 στο Μπίντγκος/Ευρωμπάσκετ (Ζήσης 3π.)

Ελλάδα-Ρωσαία 101-63 στις 7 Αυγούστου 2010 στη Λεμεσό/Τουρνουά (Ζήσης 12π.)

Ελλάδα-Ρωσία 69-73 στις 2 Σεπτεμβρίου 2010 στην Αγκυρα/Μουντομπάσκετ (Ζήσης 11π.)

Ελλάδα-Ρωσία 83-80 στις 7 Αυγούστου 2011 στη Λευκωσία/Τουρνουά (Ζήσης 11π.)

Ελλάδα-Ρωσία 67-83 στις 10 Σεπτεμβρίου 2011 στο Βίλνιους/Ευρωμπάσκετ (Ζήσης 10π.)

Το «je t’ aime» του Μπλατ με τον Ζήση άρχισε να πλέκεται το καλοκαίρι του 2005, όταν μετά το θριαμβευτικό για την Ελλάδα Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου στο οποίο μάλιστα ο Νίκος ήταν πρώτος σκόρερ της Εθνικής, συναντήθηκαν στο «Palaverde» του Τρεβίζο, προερχόμενοι ο μεν από την ΑΕΚ, ο δε από τη Ντινάμο της Αγίας Πετρούπολης, ως διάδοχος του Ετορε Μεσίνα, που έφυγε για να διαδεχθεί τον Ντούσαν Ιβκοβιτς στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας.

Η μεταγραφή του Ελληνα γκαρντ στην ιταλική ομάδα (στη θέση του Μάσιμο Μπουλέρι που μετακόμισε στην Αρμάνι Μιλάνο) ανακοινώθηκε στις 14 Ιουλίου του 2005, με την Μπενετόν να τονίζει με ενθουσιασμό ότι «αποκτήθηκε το ανερχόμενο αστέρι του ευρωπαϊκού μπάσκετ, που παρά τη νεαρή ηλικία του είναι ψύχραιμος στα κρίσιμα σημεία ενός αγώνα και θανατηφόρος σκοπευτής, όταν η μπάλα καίει»!

Την ίδια στιγμή ο ίδιος ο 22άχρονος διεθνής γκαρντ τόνιζε ότι «από τη στιγμή που ο προπονητής έδειξε ότι με ήθελε παρά πολύ, είμαι σίγουρος ότι η Μπενετόν είναι το πιο σωστό βήμα στην καριέρα μου».

Βουλωμένο γράμμα διάβαζε ο Νίκος, διότι πράγματι αυτός ο προπονητής τον ήθελε πολύ και φαντάζομαι πως τον θέλει και τώρα, που έχουν περάσει έντεκα χρόνια από τότε και τον βρίσκει απέναντι του...

Ο «Ιl playmaker combattente» (o «μαχητής πλέι μέικερ», όπως τον χαρακτήριζε ο Κλαούντιο Λιμάρντι στο «Giganti del basket») φρόντισε από την πρώτη στιγμή να επιδώσει τα διαπιστευτήρια του και να «σκλαβώσει» τον Μπλατ. Στις 16 Οκτωβρίου του 2005 με το καλημέρα του ιταλικού πρωταθλήματος, ο Ζήσης αψήφησε τον τραυματισμό του στο γόνατο, οδήγησε την Μπενετόν στη νίκη επί της Μπιέλα και επαινέθηκε δημοσίως από τον προπονητή του ο οποίος δήλωσε ότι «μόνος του αποφάσισε να παίξει και απέδειξε ότι είναι μεγάλο παλικάρι».

Ενάμισι μήνα αργότερα, στις 7 Δεκεμβρίου του 2005, η Μπενετόν Τρεβίζο, στο πλαίσιο της Ευρωλίγκας, συνέντριψε την ΑΕΚ στο Γαλάτσι με 83-57 σε έναν αγώνα που εξελίχθηκε στην αποθέωση του Νίκου (6 πόντοι, 4 ασίστ σε 31 λεπτά) ο οποίος βραβεύθηκε κιόλας από την «Original» και σε συλλαλητήριο αποδοκιμασίας του Γιάννη Φιλίππου, με συνθήματα όπως «Φιλίππου θεέ, πάρε την ΠΑΕ» και «τώρα πούλα και τον Μπουρούση»!

Μετά τη λήξη του αγώνα, στη συνέντευξη Τύπου ο Μπλατ άφησε άφωνους τους δημοσιογράφους πλέκοντας με μοναδικό τρόπο το εγκώμιο του Ζήση. Ημουν αυτόπτης και αυτήκοος μάρτυς και δεν θα ξεχάσω ποτέ τι είπε ο... στόμας του: «Ξέραμε ότι ερχόμαστε να παίξουμε στο σπίτι του και ότι ο αγώνας ήταν πολύ ιδιαίτερος για τον ίδιο και για την ΑΕΚ. Ολη η ομάδα ήθελε να του χαρίσει αυτή τη νίκη, διότι τον εκτιμούν και τον αγαπούν πολύ, όπως και ο κόσμος τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο Τρεβίζο. Ο Ζήσης παίζει όπως ένας έμπειρος γκαρντ και είναι γνήσιο προϊόν του ελληνικού μπάσκετ, αλλά και προϊόν μιας εξαιρετικής οικογένειας. Οι γονείς του πρέπει να είναι σπουδαίοι άνθρωποι για να τον έχουν αναθρέψει με αυτό τον τρόπο. Δεν μπορώ να τον συγκρίνω με παίκτες της ηλικίας του διότι είναι πολύ πιο ώριμος από αυτούς. Εχει καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να είναι σταρ, αλλά να νιώθει χαρούμενος και να κάνει ό,τι χρειάζεται για να νικά η ομάδα. Για κάθε προπονητή αποτελεί όνειρο και ευλογία να έχει παίκτες όπως αυτός και εύχομαι ο γιος μου που τώρα είναι οκτώ χρονών, όταν μεγαλώσει να γίνει σαν τον Νίκο»!

Πώς σχολίασε τις αποθεωτικές δηλώσεις του Μπλατ ο ίδιος ο Ζήσης; Ιδού η απάντηση του: «Μου κάνουν μεγάλη εντύπωση και μολονότι καταλαβαίνω ότι με πιστεύει πολύ και με έχει στηρίξει από την πρώτη στιγμή, ομολογώ ότι δεν περίμενα να πει τέτοια πράγματα».

Οπου στεκόταν κι όπου βρισκόταν ο Μπλατ συνέχισε καθ’ όλη τη σεζόν να εγκωμιάζει τον Ζήση , ο οποίος τραυματίσθηκε, έμεινε εκτός δράσης για τρεις μήνες, αλλά επέστρεψε δριμύτερος και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην κατάκτηση του τίτλου από τους «Τρεβιζάνι», με σκορ 3-1 επί της Φορτιτούντο Μπολόνια. Μάλιστα ο Νίκος έβαλε τη σφραγίδα του στην καθοριστική νίκη στον τέταρτο τελικό, καθώς έδωσε μια λόμπα ασίστ στον Μάρκους Γκορι που σκόραρε για το 66-64, ενώ οκτώ δευτερόλεπτα πριν από τη λήξη, με 2/2 βολές έβαλε ο ίδιος μπροστά την Μπενετόν με 68-66 για να ισοφαρίσει επίσης από τη γραμμή ο Σάνι Μπετσίροβιτς (68-68) και να γράψει τον επίλογο ο Ραμούνας Σισκάουσκας (69-68).

Ο μόνος που δεν αγχωνόταν για τις βολές του Ζήση ήταν ο Μπλατ! Ο λόγος; «Τον είχα... τρελάνει σε προηγούμενους αγώνες. Εχανα βολές σε ματς με μεγάλη διαφορά και τις έβαζα όλες όταν έπρεπε, όπως είχε συμβεί στο Βελιγράδι. Το ήξερε και σε μια προπόνηση μου είχε πει ότι όταν πηγαίνεις να εκτελέσεις βολές πρέπει να γράφουμε στον πίνακα ότι το σκορ είναι ισόπαλο για να ‘χουμε το κεφάλι μας ήσυχο»!

Την ώρα των πανηγυρισμών και ενώ έρεε η σαμπάνια ο Μπλατ έβρισκε άλλη μια αφορμή για να αποθεώσει το ελληνικό «πουλέν» του (σε μια συνέντευξη του στον Θανάση Ασπρούλια στο sportime : «Τον χειμώνα περάσαμε μια κρίση, ηττηθήκαμε από την ουραγό Αβελίνο και η ψυχολογία μας ήταν χάλια. Ενα πρωί λοιπόν, πριν από την προπόνηση, ήρθε αυτό το... παιδάκι και μου είπε το εξής: “Κόουτς, θα σου πω κάτι τώρα και να το θυμάσαι. Την υγεία μας να έχουμε και να είσαι σίγουρος, σου δίνω τον λόγο μου κιόλας, ότι τον Ιούνιο θα κάνουμε τον γύρο του θριάμβου’’. Τον ρώτησα εάν το πιστεύει πραγματικά ή το λέει απλώς για να με παρηγορήσει και όταν με έπεισε τότε του ζήτησα να το πει και στους συμπαίκτες του για να τους δώσει θάρρος. Όταν λοιπόν πήραμε το πρωτάθλημα ήρθε και μου υπενθύμισε αυτή τη στιχομυθία μας, νομίζοντας ότι την είχα ξεχάσει. Έκανε λάθος, όμως, διότι τη θυμόμουν πολύ καλά και ήξερα πόσο δίκιο είχε»...

Στην πρώτη χρονιά του στο εξωτερικό (την πρώτη από τις δώδεκα στη σειρά, πλέον) ο Ζήσης βασανίστηκε από έναν τραυματισμό στο χέρι και ενώ ένας Ιταλός γιατρός του είπε ότι θα χάσει όλη την υπόλοιπη σεζόν, αυτός δεν το ‘βαλε κάτω. Ιδού άλλη μια εύφημος μνεία από τον Μπλατ: «Αυτό που έκανε την περίοδο του τραυματισμού του ήταν συγκλονιστικό. Ερχόταν κάθε μέρα στην προπόνηση, έτρεχε ασταμάτητα πάνω κάτω, σήκωνε βάρη, γυμναζόταν, έκανε τα πάντα για να διατηρήσει τη φυσική κατάσταση του, ενώ άλλοι στη θέση του θα έμεναν στο σπίτι τους και θα έβλεπαν τηλεόραση. Τον έβλεπα να τρέχει έχοντας το χέρι στον γύψο και ανατρίχιαζα, γι αυτό λοιπόν πιστεύω ότι όλοι οι Ελληνες πρέπει να είναι υπερήφανοι για αυτόν τον σπάνιο άνθρωπο και τον απίστευτο παίκτη, ο οποίος σε τόσο μικρή ηλικία ξεδιπλώνει μια μνημειώδη προσωπικότητα. Να το χαίρεστε αυτό το παιδί και να νιώθετε ευλογημένοι που το έχετε»

Εκείνη τη σεζόν ο Μπλατ επέμενε ότι ο Ζήσης θα έπρεπε να καθιερωθεί ως πόιντ γκαρντ και τον έστρεψε προς αυτή την κατεύθυνση, με τον Νίκο να σχολιάζει ότι «ούτως ή άλλως στο σύγχρονο μπάσκετ δεν υπάρχουν θέσεις, αλλά μόνο οι γκαρντ και οι ψηλοί και από τη στιγμή που είχα δίπλα μου παίκτες όπως ο Ραμούνας Σισκάουσκας, ο Ντρου Νίκολας και ο Αντρέα Μπαρνιάνι ο ρόλος μου πρέπει να είναι περισσότερο οργανωτικός, παρά εκτελεστικός».

Το καλοκαίρι του 2006 αποχώρησε ο τζένεραλ μάνατζερ της Μπενετόν Μαουρίτσιο Τζεραρντίνι (που μετά τη θητεία του στο ΝΒΑ επέστρεψε στην Ευρώπη, στο πλευρό του Ζέλιμιρ Ομπράντοβιτς στη Φενέρμπαχτσε), έφυγαν επίσης ο Σισκάουσκας (Παναθηναϊκός, ο Μπαρνιάνι (Νο 1 στο ντραφτ του ΝΒΑ, Τορόντο Ράπτορς) και ο Νίκολας (Εφές Πίλσεν), αλλά ο Μπλατ έβαλε βέτο στη διοίκηση να μην αφήσει τον Ζήση. Ο Ελληνας γκαρντ μπήκε στο στόχαστρο του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού, ωστόσο ο Αμερικανοισραηλινός προπονητής υπήρξε σαφής: «Όσο είμαι εγώ εδώ, ο Νίκος δεν πρόκειται να φύγει. Είναι ο ηγέτης της ομάδας και δεν τον αφήνω να το κουνήσει ρούπι»!

Την 1η Ιουλίου του 2006 σε μια συνέντευξη του στην επίσημη ιστοσελίδας της FIBA Europe o Mπλατ έσταζε πάλι μέλι για τον Νίκο: «Είναι ένας παίκτης ο οποίος βάζει πάνω απ’ όλα την ομαδική προσπάθεια και έχει τη νοοτροπία του νικητή. Δυστυχώς ο τραυματισμός του τον Ιανουάριο μας κόστισε πολύ στην Ευρωλίγκα, αλλά η επιστροφή του μας έδωσε μεγάλη ώθηση για να κατακτήσουμε το ιταλικό πρωτάθλημα. Η προσωπικότητα του ταιριάζει απολύτως με τις δικές μου αρχές και με τη φιλοσοφία της ομάδας και γι αυτό τον θεωρώ μοναδικό και ανεκτίμητο».

Μια εβδομάδα αργότερα (10 Ιουλίου 2006), σε συνέντευξη του στην εφημερίδα «Sportime» ο Μπλατ συνέχιζε το ίδιο βιολί: «Ο Ζήσης είναι το καλύτερο δώρο που μου έκανε ο Τζεραρντίνι προτού φύγει για να δουλέψει στους Τορόντο Ράπρορς. Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον Θεό επειδή μου χάρισε αυτό το παιδί που έχει μια θαυμαστή ικανότητα να κάνει τους συμπαίκτες του καλύτερους. Είναι γεννημένος νικητής και εάν το θελήσει και το επιδιώξει μπορεί να σταθεί ακόμη και στο ΝΒΑ, διότι καλύπτει την όποια σωματική αδυναμία του με το μυαλό του και την επιθυμία του να βγαίνει νικητής».

Η ανταπάντηση του Ζήση ήρθε μετά από τέσσερις μήνες σε μια συνέντευξη του στην επίσημη ιστοσελίδα της Ευρωλίγκας: «Ο Μπλατ ξέρει το μπάσκετ εις βάθος, έχει ταλέντο στο να δίνει κίνητρα στους παίκτες και ξέρει πότε να τους πιέσει και πότε να τους επιβραβεύσει. Η συνεργασία μας στην Μπενετόν είναι ένα αληθινό σχολείο για εμένα».

Δυο εβδομάδες αργότερα (25 Νοεμβρίου 2006) ο Μπλατ επαναλάμβανε το ίδιο τροπάριο σε μια συνέντευξη του στην εφημερίδα «Goal News»: «Είναι ένας χαρισματικός παίκτης και άνθρωπος. Η ευστροφία, το ομαδικό πνεύμα, η εργατικότητα, ο αλτρουισμός και η αφοσίωση του στο μπάσκετ αποτελούν μια σπάνια και ανεκτίμητη προίκα για τον ίδιο, για τους συμπαίκτες, για τους προπονητές και για τις ομάδες του. Ο Θεός να τον έχει καλά»

Στις 24 του περασμένου Μαίου, όταν ο Ζήσης ανακοίνωσε την αποχώρηση του από την Εθνική ομάδα, ο Μπλατ τον αποχαιρέτησε με μια εξίσου διθυραμβική δήλωση του στο sdna: «Ο Νίκος ήταν, είναι και θα είναι πάντοτε ένα μεγάλο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ. Είναι ένας γνήσιος κι αληθινός εκπρόσωπος όλων αυτών που πρεσβεύει το μπάσκετ ως άθλημα. Και μάλιστα είναι εκπρόσωπος της καλύτερης, της πιο σπάνιας ομορφιάς τους. Ένας μεγάλος παίκτης, ένας σπουδαίος άνθρωπος και ένας καταπληκτικός συμπαίκτης. Ένας ηγέτης και ένας τεράστιος νικητής. Καθ’ όλη τη διάρκεια της καριέρας του υπήρξε και συνεχίζει να είναι το πιο θαυμάσιο παράδειγμα το οποίο πρέπει να ακολουθήσουν οι νεολαίοι της Ελλάδας που θέλουν να ασχοληθούν με το μπάσκετ. Για εμένα, θα είναι πάντοτε διάσημος και αξιοσέβαστος για την συμβολή και την επιρροή του στο ελληνικό μπάσκετ και την εθνική ομάδα».

ΥΓ: Όλες οι ειλικρινείς και γενναιόδωρες του Ντέηβιντ έπιασαν και με το παραπάνω: τον Νίκο ο Θεός τον έχει καλά και απόψε που θα ξαναβρεθούν δίπλα δίπλα, μπορεί να το επιβεβαιώσει από πρώτο χέρι. Μπορεί επίσης (εάν δεν έχει τύχει να συναντηθούν και να μιλήσουν τα τελευταία χρόνια) να του πει-και νας μας λύσει κιόλας την απορία- εάν ο γιος του, ο Ταμίρ που τώρα είναι πια 19 χρονών και αγωνίζεται στη Χάποελ Τελ Αβίβ και στην Εθνική Νέων του Ισραήλ εκπλήρωσε την πατρική προσδοκία και έγινε σαν τον Νίκο!