Ένας μικρός... Ούντοχ

Ο Ολυμπιακός πέρασε από την δεύτερη δυσκολότερη έδρα του πρωταθλήματος γεγονός που επί της ουσίας του δίνει προβάδισμα για την κατάκτηση της πρώτης θέσης στην κανονική διάρκεια της Α1. Η θέση μου ως προς αυτό είναι γνωστή. Το πλεονέκτημα της έδρας στους τελικούς έχει να κάνει περισσότερο ως προς την ψυχολογία και λιγότερο ως προς την ουσία.

Ουσία θα αποκτήσει μόνο αν χρειαστεί Game 5.

Τρία «διπλά» είχαμε πέρυσι και παραλίγο, τέσσερα. Όποιος πιστεύει λοιπόν στον παράγοντα έδρα το 2016 μάλλον κάνει λάθος. Ή τουλάχιστον με βρίσκει να διαφωνώ.

ΚΑΘΕ ΜΑΤΣ ΕΜΦΑΝΙΖΕΤΑΙ ΚΙ ΑΛΛΟΣ

Τα βασικά χαρακτηριστικά που χάρισαν τη νίκη στον Ολυμπιακό ήταν τα γνωστά (φέτος) δύο. Πλουραλισμός και σοβαρότητα.

Αν εξαιρέσει κανείς τη σταθερά που ακούει στο όνομα «Σπανούλης» που νύχτα, μπαίνει νύχτα βγαίνει φεύγουν από τα χέρια του περίπου το 60-65% των πόντων της ομάδας του, σε κάθε ματς ξεπηδάει κι άλλος.

Μία ο Πρίντεζης, μία ο Γκριν, (σχεδόν) πάντα ο άτιμος ο Λοτζέσκι που βάζει 10+ πόντους και δεν έχεις πάρει χαμπάρι, μία ο Χάκετ, μία ο Μάντζαρης και μία ο Μπιρτς!

Ο Καναδός αδικείται από τη λέξη «μία» που χρησιμοποίησα διότι αποτελεί σταθερότατο παράγοντα στον φετινό Ολυμπιακό. Ο τύπος δεν είναι σκόρερ για να τον κρίνουμε από τους πόντους του, αλλά όλες οι άλλες δουλειές που κάνει στα μετόπισθεν, γίνονται πάντα τέλεια εκτελεσμένες.

Ο Μπιρτς στην επίθεση τελειώνει με απλό τρόπο τις ασίστ του Σπανούλη και τις φάσεις από τα επιθετικά ριμπάουντ που παίρνει. Δεν είναι ο σέντερ που θα του ακουμπήσεις τη μπάλα για να παίξει με πλάτη, αλλά είναι ο σέντερ που όταν βρεθεί κάτω από το καλάθι κάτι καλό θα κάνει.

Στην άμυνα τολμώ να τον χαρακτηρίσω έναν μικρό «Ούντοχ». Με τον σέντερ της Φενέρμπαχτσε έχω μία λατρεία για πολλούς λόγους και τον θεωρώ τον κορυφαίο τερματοφύλακα της Euroleague. Το τερματοφύλακας δε χρειάζεται εισαγωγικά γιατί ως τέτοιος παίζει.

Ε, λοιπόν ο Μπιρτς μου θυμίζει τα χαρακτηριστικά του Ούντοχ (όχι ακόμη στο βαθμό της ποιότητας που διαθέτει ο σέντερ των Τούρκων).

Δεν είναι μόνο τα ριμπάουντ που παίρνει, δεν είναι μόνο οι τάπες που ρίχνει. Περισσότερο όλων είναι οι αλλοιώσεις στα σουτ των αντιπάλων. Τι εννοώ;

Όταν ο αντίπαλος ετοιμάζεται να σουτάρει μπροστά του και τον δει με υψωμένα χέρια αναγκαστικά θα αλλάξει την καμπύλη με την οποία θα στείλει τη μπάλα. Αυτό σημαίνει αλλοίωση.

Όταν δηλαδή, προτιμά ο επιθετικός αντί να δεχτεί κόψιμο να πετάξει τη μπάλα με ψηλότερη καμπύλη από τη σωστή.

Ο Μπιρτς σε αυτό είναι «μανούλα».

Θα πει κάποιος «ρε Μελάγιες με τον Μπάκνερ έπαιζε». Οκ, αλλά αυτά που κάνει στην άμυνα τα κάνει σε όλα ανεξαιρέτως τα ματς του Ολυμπιακού.

ΣΟΒΑΡΟΣ ΟΤΑΝ ΕΠΡΕΠΕ

Πάμε και στη σοβαρότητα. Ο Ολυμπιακός είχε πάλι κάποια νεκρά διαστήματα στην επίθεσή του, ωστόσο μέσω της συγκέντρωσης στο αγωνιστικό του πλάνο και φυσικά της προσωπικότητας των παικτών του βρήκε τον τρόπο να ανταποκριθεί.

Οι συγκεντρωμένες ομάδες ξεχωρίζουν από τον τρόπο που κλείνουν κάθε δεκάλεπτο. Ο Ολυμπιακός λοιπόν στο «Παλέ» έκλεισε καλά την πρώτη περίοδο, έκλεισε με σερί 10-0 την δεύτερη περίοδο, τα έκανε μαντάρα στον επίλογο της τρίτης και έπαιξε άριστα στην αυλαία του αγώνα.

Όταν ο Άρης μείωσε σε 56-58, ένα τρίποντο του Αγραβάνη από τα 8 μέτρα (για να το κάνεις πρέπει να διαθέτεις προσωπικότητα) κι άλλο ένα του Λοτζέσκι έλυσαν το πρόβλημα και ανάγκασαν τον Άρη στη συνέχεια να πετάει «τούβλα» κάνοντας επιθέσεις 7-8 δευτερολέπτων λες και το ματς δεν είχε ακόμη 7 λεπτά, αλλά 7 δευτερόλεπτα.

ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΑΡΗ

Θα συμφωνήσω πως η περσινή ομάδα δεν έχει σχέση με τη φετινή. Οι ξένοι είναι χαμηλότερου επιπέδου και έχω την εντύπωση με εξαίρεση τον Ντραγκίσεβιτς και χαμηλότερου μπασκετικού IQ. Δεν τους προσβάλλω, απλά θεωρώ πως δεν καταλαβαίνουν το παιχνίδι και ειδικά με τον Πρίφτη προπονητή ο οποίος έχει την τακτική όπως την καλημέρα, δε γίνεται να παίξεις αν δεν καταλαβαίνεις το παιχνίδι.

Στο τρίτο δεκάλεπτο η άμυνα με αλλαγές του Ολυμπιακού «διαβάστηκε» τέλεια από τον Ξανθόπουλο ο οποίος «τάιζε» σε κάθε επίθεση τον Ντραγκίσεβιτς που σκόραρε με ευκολία. Γιατί σταμάτησαν και ξεκίνησαν τα… ντάμπα ντούμπα μετά δεν το κατάλαβα.

Ο Άρης διαθέτει εξαιρετικό προπονητή και σίγουρα θα βελτιωθεί, απλά ίσως χρειαστεί εκτός του Γιάνκοβιτς (που θα βοηθήσει) να κάνει μία ακόμη αλλαγή.

ΥΓ: Στη Λευκάδα το +16 της τρίτης περιόδου έγινε -5. Στη Θεσσαλονίκη το +16 της τρίτης περιόδου έγινε +2.

ΥΓ 2: Πάλι ολοκληρώθηκε δεκάλεπτο χωρίς να έχουν συμπληρώσει οι Πειραιώτες τα ομαδικά φάουλ και άφησαν μάλιστα στον Άρη να εκδηλώσει επίθεση. Γιατί ρε παλικάρια δεν κάνετε τα 4 φαουλάκια που έχετε;

ΥΓ 3: Επειδή έγινε αρκετός λόγος για τον ορισμό του αγώνα τη Δευτέρα, 48 ώρες πριν το Μπάνβιτ-Άρης. Η απόφαση ανήκει ΜΟΝΟ στην τηλεόραση. Η Nova η οποία χρυσοπληρώνει επειδή είχε ποδοσφαιρικό ντέρμπι (μόνο ντέρμπι δεν ήταν αυτό) δεν ήθελε και το μπασκετικό ντέρμπι την ίδια μέρα και αυτή ήταν που αποφάσισε να γίνει την Δευτέρα. Ούτε ο Ολυμπιακός, ούτε ο Άρης, ούτε ο ΕΣΑΚΕ αποφάσισαν. Αποφάσισε αυτός που πληρώνει.

ΥΓ 4: Δέκα Σίμτσακ τι ομαδάρα θα έκαναν. Μπράβο του και πάλι μπράβο του.