Στέφανος εξ ακανθών

Κάτι τέτοια ματς είναι για να σου υπενθυμίζουν ότι στο μπάσκετ, ευτυχώς ή δυστυχώς, δεν υπάρχει ισοπαλία. Το κακό στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι ότι το πιο δίκαιο αποτέλεσμα θα ήταν το «Χ» επειδή και οι δυο ομάδες άξιζαν να νικήσουν , αλλά επειδή και οι δυο άξιζαν να χάσουν. Η κάθε μία για τους δικούς της λόγους.

Η Εφες γιατί εμφανίστηκε τόσο αγχωμένη και ευάλωτη που , με την μπάλα στα χέρια, έκανε το ένα λάθος πίσω από το άλλο (9 στην πρώτη περίοδο, 17 συνολικά), δίνοντας στους «πράσινους» την ευκαιρία να γίνονται κάτοχοι της μπάλας , χωρίς καν να απειλούνται από ολοκληρωμένες επιθέσεις.

Ο Παναθηναϊκός γιατί, για μια ακόμη φορά, εμφανίστηκε εκνευριστικά αδύναμος στον αέρα πάνω από τη στεφάνη, επιτρέποντας στους γηπεδούχους να μαζέψουν 14 επιθετικά ριμπάουντ , να αντλήσουν αυτοπεποίθηση και τελικά να σταθούν στα πόδια τους.

Αυτές οι δυο βασκικές παράμετροι μετέτρεψαν το ματς του «Αμντί Ιπεκτσί» σε θρίλερ, που κράτησε 50 λεπτά και κρίθηκε στις λεπτομέρειες, δηλαδή σε μία ζαριά, που ο καθένας είχε την ευκαιρία να παίξει πολλές φορές. Αν αρχίσουμε να ψάχνουμε, θα βρούμε κι από τις δυο πλευρές φάσεις που αν είχαν διαφορετική κατάληξη , θα μπορούσαν να διαμορφώσουν διαφορετικά το σενάριο του φινάλε. Ακόμη και η συζήτηση για τα ελάχιστα φάουλ της Εφές από το 20 ως το 50 προέκυψε ως μια προσπάθεια εκλογίκευσης μιας ήττας που θα μπορούσε να αποφευχθεί.

Το σίγουρο είναι ότι αν η Εφές δεν είχε κάνει τόσα παιδαριώδη λάθη θα είχε προοπτική να νικήσει άνετα και αν ο Παναθηναϊκός δεν έχανε τόσα αμυντικά ριμπάουντ θα έκανε περίπατο.

Το χειρότερο απ’ όλα για τον Παναθηναϊκό , δεν ήταν μόνο ότι έχασε ευκαιρία για άλλο ένα πολύτιμο «διπλό», ήταν ότι έδωσε την ευκαιρία στην Εφές, ακόμη ψάχνεται, να μείνει όρθια , να πάρει την δεύτερη νίκη της και να διατηρήσει προοπτικές αγωνιστικής βελτίωσης με ανοικτό ορίζοντα διεκδίκησης μιας θέσης στην οκτάδας.

Από την άλλη, στο τρίτο του παιχνίδι υπό τον Τσάβι Πασκουάλ στην Euroleague, ο Παναθηναϊκός ήταν σταθερά καλός στην άμυνα και ταυτόχρονα έδειξε σημάδια βελτίωσης σε κάποιους συγκεκριμένους τομείς του παιχνιδιού.

Ο βασικότερος ήταν οι αποστάσεις που είχαν οι παίκτες του στην επίθεση. Αποστάσεις που του επέτρεψαν να έχει καλύτερη κυκλοφορία της μπάλας και με άξονα το Νικ Καλάθη (10π., 12 ας. και μόλις 2 λάθη) να βγάλει πολλά ξεμαρκάριστα τρίποντα , που όσο έμπαιναν του έδιναν μεγάλο αέρα.

Τι να το κάνεις όμως; Όσα «έχτιζε» με κόπο και ιδρώτα, τα «γκρέμιζε» όταν έπρεπε να γυρίσει , να συγκεντρωθεί και να διεκδικήσει την μπάλα στον αέρα. Θα μπορούσε να το επισημάνει κανείς απλά ως ένα επώδυνο χαρακτηριστικό ενός ματς με κακό τέλος, αλλά δεν ήταν η πρώτη φορά. Ο συγκεκριμένος τομέας αποδεικνύεται «μαύρη τρύπα» στα περισσότερα φετινά ματς του «τριφυλλιού». Ακόμη και σε ορισμένα που νίκησε (πχ Ζαλγκίρις). Έτσι όπως δείχνουν τα πράγματα, αν δεν διορθωθεί , θα του προκαλέσει κι άλλες απώλειες, ειδικά σε μια σεζόν που η αθλητικότητα και η επιδίωξη αύξηση του αριθμού των κατοχών , παίζει καθοριστικό ρόλο, για μην πούμε ότι είναι το βασικότερο ζητούμενο.

Βασική προτεραιότητα είναι επίσης και η απόκτηση ενός πλέι μέικερ να ξεκουράζει τον Καλάθη, γιατί και ο Παππάς και ο Φελντέιν, χωρίς να φταίνε σε τίποτα, όταν καλούνται να παίξουν το ρόλο μοιάζουν σα να τους άφησε κανείς ένα μωρό έξω από την πόρτα του σπιτιού τους.

Ανεξάρτητα αν τελικά προχωρήσουν ή όχι οι συζητήσεις με την Φουενλαμπράδα για τον Μάρκο Πόποβιτς, η κίνηση προς την κατεύθυνσή αυτή μας δίνει μια ξεκάθαρη φωτογραφία της κατάστασης.

Ο Παναθηναϊκός, δεν μπορεί να συρθεί από τις συγκυρίες και να πληρώσει buy out που αγγίζει το ένα εκατομμύριο, επειδή το ζητάνε ορισμένες ομάδες της Γαλλίας ή της Ρωσίας για να σπάσουν συμβόλαια και να παραχωρήσουν πλέι μέικερ με κοινοτικό διαβατήριο. Έβαλε στο μάτι έναν έμπειρο γκαρντ, ο οποίος παίζει πολλά χρόνια μακριά από την πατρίδα του σε δυνατά πρωταθλήματα, δεν χρειάζεται φροντιστήριο για να καταλάβει που βρίσκεται και δείχνει ως συμπλήρωμα του Καλάθη γιατί το δυνατό χαρακτηριστικό του είναι το μακρινό σουτ, το οποίο έχει εμπλουτίσει και με άλλους τρόπους να φτάνει στο καλάθι. Σύμφωνοι, δεν είναι και κανένας αμυντικός ογκόλιθος, ούτε computer στην οργάνωση, αλλά όλα αυτά μαζί δεν μπορείς να τα βρεις μέσα στην τούρλα του Σαββάτου.