Ο Δημήτρης Διαμαντίδης αποχώρησε από την ενεργό δράση έχοντας κατακτήσει, μεταξύ άλλων, τρεις τίτλους EuroLeague, εννιά πρωταθλήματα και δέκα Κύπελλα Ελλάδας ωστόσο τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με τις επιτυχίες που πανηγύρισε με την Εθνική Ανδρών. Το επιβεβαίωσε μιλώντας στο δεύτερο επεισόδιο της χρονιάς των Sessions του «Γηπέδου Ζωής» με οικοδεσπότη τον Παναγιώτη Γιαννάκη, βάζοντας στην εξίσωση το χρυσό μετάλλιο στο EuroBasket 2005 και το ασημένιο στη Σαϊτάμα με τους τίτλους που είχε σε συλλογικό επίπεδο.

• Όταν έπαψαν να υπάρχουν θεοί!

Ο εμβληματικός αρχηγός του Παναθηναϊκού ανέφερε χαρακτηριστικά: «Η μεγάλη εικόνα είναι άλλη... Σαφώς είχα επιτυχίες σε συλλογικό επίπεδο με τον Παναθηναϊκό. Όλα ήταν εξαιρετικά. Τέλεια! Αλλά όταν φοράς τη φανέλα με το εθνόσημο και έχεις επιτυχία, νομίζω πως είναι η ύψιστη τιμή που μπορείς να νιώσεις ως αθλητής! Η ύψιστη αναγνώριση που μπορείς να πάρεις είναι με τη φανέλα της Εθνικής! Εγώ, δόξα τω Θεώ, ήμουν ευλογημένος που το έζησα αυτό! Το Ευρωμπάσκετ το 2005 μετά από 18 χρόνια. Προσπαθήσαμε τα προηγούμενα χρόνια, ζούσαμε και εμείς τη λαχτάρα και την προσμονή για κάτι καλό. Όταν τα καταφέρνεις εκεί, είναι τρομερό το συναίσθημα. Και φυσικά, το 2006, παρ' όλο που βγήκαμε δεύτεροι στον κόσμο... Στον τελικό, ξέχωρα αν χάσαμε ή κερδίσαμε... Το θέμα είχε να κάνει με το πώς χάσαμε».

Εξήγησε, μάλιστα, πως: «Μετά από κάποια χρόνια, κάθεσαι και λες: "Θα έχω ξανά την ευκαιρία να πάω σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο"; Μπορεί... Μπορεί και όχι όμως. Αυτό που λέω για εκείνο το παιχνίδι είναι μακάρι να διαχειριζόμασταν διαφορετικά τα συναισθήματά μας μετά τη νίκη επί της Αμερικής. Αυτές οι δυο στιγμές είναι χαραγμένες στη ζωή μου. Οι πιτσιρικάδες πρέπει να μάθουν το μπάσκετ σωστά. Δεν είναι μόνο το καλάθι. Το μπάσκετ είναι πολλά πράγματα. Έδωσα πολλά... Πήρα πάρα πολλά. Θεωρώ χρέος μου να προσφέρω 1-2 πράγματα πίσω στην κοινωνία».