Καλώς τα Γαλλάκια λοιπόν! Τα Γαλλάκια, που τα έχουμε αγαπήσει με τις μεγάλες ανατροπές από εποχής Βελιγραδίου και τις νίκες μας γενικά και τους βρίσκουμε μπροστά μας, με τελευταία φορά στο Μπιντγκός το 2009, όπου χάσαμε σε ένα ματς όπου ήταν σαν να νικήσαμε, αφού θέλαμε να ηττηθούμε και ο Ντε Κολό έστειλε τους... «φρανσουά» καπάκι πάνω στην Ισπανία. Η Εθνική μας λοιπόν συνεχίζει την προσπάθειά της στο Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας με αντίπαλο τη Γαλλία στα χιαστί. Στο ευκολότερο χιαστί της σύγχρονης ιστορίας της, καθώς για πρώτη φορά δεν είμαστε φαβορί, για πρώτη φορά είμαστε ήδη επιτυχημένοι, για πρώτη φορά στόχος δεν είναι το μετάλλιο και ούτε καν η τετράδα. Αυτό είναι και το όπλο της Εθνικής μας.

Μια Εθνική που είναι ήδη επιτυχημένη επειδή πήρε το δικό της χιαστί με την Κροατία και επειδή ευνοούμενη από την κληρωτίδα σε... προκλητικό βαθμό όπως και οι συντοπίτες της στη Λιθουανία, έκανε σουλάτσο στον δεύτερο όμιλο, ο οποίος είχε και... καφενεία και... ψαράδες και κάτι από μπασκετμπολίστες και κάτι από... παλαιστές! Έτσι λοιπόν η Εθνική μας, χωρίς κόπο και στο πιο χαλαρό Ευρωμπάσκετ της ιστορίας της, έφτασε περίπατο στους «8» και στα χιαστί της τετράδας, όταν οι άλλοι σφάζονταν μεταξύ τους στους πρώτους αλλά και στον β' όμιλο του Βίλνιους. Με αποτέλεσμα να μείνει εκτός από την α' φάση η παραδοσιακή δύναμη Ιταλία, στη συνέχεια η φιναλίστ του περσινού Μουντομπάσκετ Τουρκία και μετά η Γερμανία του εκπληκτικού Νοβίτσκι!

Η Επίσημη Αγαπημένη δεν έχει κανένα άγχος, έχει πετύχει ήδη και απλά πάει για τον στόχο του προ-ολυμπιακού και της 5ης ή 6ης θέσης· δηλαδή ό,τι κάτσει για το μικρό θαύμα με τη Γαλλία και μετά το κρίσιμο ματς, με Ρωσία ή Σερβία λογικά. Οπότε δεν θα μας χάλαγε και μια συντήρηση αν δούμε ότι δεν βγαίνει το ματς με τους Γάλλους, καθώς παίζουμε καπάκι την άλλη μέρα το μεσημέρι στις 3.00.

*Η Γαλλία λοιπόν είναι μια ομάδα που συγκαταλέγεται στα φαβορί για μετάλλιο. Και που ξεκίνησε σαν φαβορί και συνεχίζει σαν φαβορί. Άλλωστε νίκησε τους Σέρβους, τους Γερμανούς, τους Ιταλούς, τους Λιθουανούς, τους Τούρκους και έσπασε το αήττητό της από τους Ισπανούς σε ένα παιχνίδι που το άφησε αφού ξεκούρασε τους Πάρκερ και Νοά. Συνεπώς έχει κάνει νίκες για να παίξει τελικό, αλλά μην ξεχνάμε ότι στο μπάσκετ τα σημαντικότερα παιχνίδια είναι στο χιαστί βασικά και μετά στην τετράδα. Επομένως, μπορεί να τους κερδίσεις όλους πριν και να χάσεις ένα παιχνίδι στο χιαστί και να πας στο 5-8 για καφέ... Αν και φέτος το 5-8 έχει σημασία. Το βασικό ερώτημα είναι πώς είναι η Γαλλία. Οι «τρικολόρ» είναι μια ομάδα που ζει και αναπνέει γύρω από τον Πάρκερ, αλλά έχει προσθέσει τον Ντε Κολό σαν εναλλακτική λύση. Παλαιότερα λέγαμε ότι είναι η πιο χαρισματική ομάδα σε σωματικά προσόντα, κοινώς η πιο αθλητική - και παραμένει. Αλλά ότι έχει μόνο τον Πάρκερ. Φέτος έδειξε ότι μπορεί και χωρίς τον Πάρκερ, καθώς με τον άσο των Σαν Αντόνιο Σπερς εκτός, γύρισε το ματς με τη Λιθουανία από 48-43 και το πήρε και εύκολα με τον Ντε Κολό στη θέση του Τόνι!

Επίσης φέτος έχει λύσει το πρόβλημα του σέντερ. Εκεί που έπαιζε ο ασταθής Τουριάφ, ο ευάλωτος αμυντικά Τραορέ, με τον Νοά, τον βασικό σέντερ των Μπουλς, δεν έχει ευχέρεια και πάλι στο σκορ, αλλά απέκτησε σταθερή αξία στο αμυντικό ριμπάουντ για να τρέξει στον αιφνιδιασμό, ο οποίος συνιστά πρώτη επιλογή.

*Γενικά πάντως είναι ομάδα που αν και έχει ανοίξει σκορ σε αρκετά ματς, έχει τρομερή δύναμη, θωρακίζει τη ρακέτα της, έχει το ριμπάουντ - ο Μπατούμ πλέον είναι εμπειρότερος. Πάντως η Γαλλία εμφανίζει και σημαντικές αδυναμίες. Η πρώτη εξ αυτών είναι το εύκολο καλάθι από την περιφέρεια. Σουτάρει πολύ λίγο στη ζώνη και ο Πάρκερ δεν είναι και ο καλύτερος και ο πιο σταθερός από μακριά. Γι’ αυτό και με την Τουρκία έκαναν οι Γάλλοι στην 4η περίοδο επτά ελεύθερα τρίποντα, δεν έβαλαν κανένα και λίγο έλειψε να αυτοκτονήσουν. Κάτι που συνηθίζουν και γι’ αυτό τους αποκαλούμε λούζερ και όχι άδικα. Πάντως οι συνεργασίες τους μέσα στη ρακέτα είναι εξαιρετικές. Και εκεί ποντάρουν. Να αξιοποιούν τις συνεργασίες με γνώμονα τα σωματικά προσόντα και να τελειώνουν τις φάσεις εξ επαφής και στο ένας εναντίον εντός με τον Πάρκερ ή στο ένα μέτρο από το καλάθι που δεν κόβονται λόγω ύψους και προσόντων (αλτικότητα).

*Ένα άλλο θέμα είναι ο προπονητής τους. Ο Βινσέντ Κολέ είναι... καλός άνθρωπος και τον αγαπάνε οι σταρ τους και ο Πάρκερ! Γι’ αυτό είναι στην Εθνική! Προπονητικά όμως είναι μέτριος και χωρίς σοβαρές αντιδράσεις όταν πρέπει να «παίξει» και ο πάγκος. Επίσης ο πάγκος της Γαλλίας είναι λίγος. Όταν ξεκινά ο Ζελαμπάλε, ο Ντε Κολό έρχεται από τον πάγκο και είναι από τους καλύτερους έκτους παίκτες. Ο Σεραφίν είναι μαχητής και αλτικός στη ρακέτα, αλλά ο Τραορέ μπάζει αμυντικά (θέλει πάντως προσοχή επιθετικά, καθώς έχει σουτάκι από μέση απόσταση και είναι έξυπνος), αλλά Καχούντι, Αλμπισί κλπ είναι άπειροι για τέτοιο επίπεδο. Έχουν έλλειμμα σε επίπεδο βάθους πάγκου και κατά συνέπεια δικαιολογούνται τα νεκρά τους διαστήματα, τα οποία πάντως είναι πάντα με καλές ομάδες, συνεπώς δεν το δένουμε και κορδόνι. Και φυσικά ακούμε να λένε τους Γάλλους λούζερ - και είναι. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι θα είναι αιώνιοι λούζερ και ούτε φυσικά ισχύουν αυτά, ειδικά όταν υπάρχει διαφορά επιπέδου μεγάλη.

*Το μεγάλο ερώτημα είναι αν κερδίζει και αν μπορεί να κερδίσει η Εθνική μας. Η απάντηση είναι απλή. Το ματς είναι πολύ δύσκολο. Οι Γάλλοι είναι καλή και σοβαρή ομάδα, σαφώς καλύτερη από την Εθνική μας τη δεδομένη στιγμή. Από τα... δεύτερα ουσιαστικά της Εθνικής μας, αφού λείπει όλη η βασική πεντάδα. Η Γαλλία λοιπόν είναι γκραν φαβορί, αφού είναι από τα ματς που λες παίρνεις ένα, άντε ενάμισι στα πέντε. Αλλά έχεις ελπίδες. Δεν είσαι τελειωμένος και η έλλειψη άγχους είναι το σημαντικότερο όπλο μας.

*Αγωνιστικά είναι βέβαιο ότι με τα σημερινά δεδομένα, η Γαλλία που θωρακίζει τη ρακέτα της με κορμιά και άλμα, σε οδηγεί υπό άλλες προϋποθέσεις όπως και η Ρωσία σε τείχος. Και αν δεν έχεις μακρινό σουτ, οι 65 πόντοι είναι δύσκολη υπόθεση. Να τρέξεις αθλητική ομάδα είναι δύσκολο, αν και στο «2» έχουν ένα θέμα στην επιστροφή. Άρα η Εθνική στην άμυνα θα κάνει αυτό που ξέρει, με πολλές ζώνες διαφόρων σχηματισμών και μπορεί να παίξει αλά Παναθηναϊκό με Μπαρτσελόνα και με το box and one με τον Καλάθη με τα καλά πόδια να κυνηγά τον Πάρκερ αλά Ναβάρο. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι το ίδιο πράγμα, καθώς ο Πάρκερ είναι άσος και ο Ναβάρο δυάρι και ο Καλάθης στον ΠΑΟ ένιωθε την ασφάλεια του Διαμαντίδη δίπλα.

Αμυντικά μπορούμε να περιορίσουμε τους Γάλλους και να έχουμε καλές επιστροφές (καθώς αναζητούν το γρήγορο καλάθι με το εύκολο ριμπάουντ) και να θωρακίσουμε το ριμπάουντ μας που είναι σημαντικό, αφού οι Γάλλοι πηδάνε στο... Θεό. Ασφαλώς τους δίνουμε τρίποντα από το να τους βάλουμε στη ρακέτα μας, όπου συνηθίζουν να εκτελούν από τα 4-5 μέτρα με συνεργασίες. Αν χάσουμε από τα τρίποντα χαλάλι τους· άλλωστε όταν παίζεις με πληρέστερη και καλύτερη ομάδα, πρέπει να ρισκάρεις. Το μεγάλο μας πρόβλημα όμως δεν πιστεύω ότι είναι η άμυνα αλλά η επίθεση. Η Εθνική μας μπορεί να κατεβάσει τους Γάλλους κοντά στους 70 πόντους και έχει πολλές πιθανότητες να το επιτύχει. Όμως η επίθεση είναι άλυτος γρίφος. Αν πάμε με την πεπατημένη είμαστε βούτυρο στο ψωμί των Γάλλων, μια και θωρακίζουν τη ρακέτα και δεν έχουμε παίκτες στα προσόντα τους. Ο Φώτσης θα βρίσκει τον κινητικό Ντιαό μπροστά του και μακριά από το καλάθι αρκετές φορές. Συνεπώς ή θα πρέπει να διεισδύουμε και να κάνουμε split out (με ποιον όμως, καθώς αν δεν το κάνεις τέλεια, οι Γάλλοι με τα τρομερά σώματα και χέρια θα φεύγουν σφαίρα στον αιφνιδιασμό) ή να σουτάρουμε πολύ. Και η αλήθεια είναι ότι πλην Φώτση-Βασιλειάδη είμαστε μέτριοι ως κάκιστοι σουτέρ.

**Συνεπώς πρέπει να ΠΟΝΤΑΡΟΥΜΕ στην έλλειψη άγχους και να ρισκάρουμε ΣΟΥΤΑΡΟΝΤΑΣ. Όχι όμως με σχήματα Μπράμο και Παπανικολάου μαζί για παράδειγμα ή Ζήση στο «2» πολλή ώρα, καθώς έτσι κινδυνεύουμε να σκοράρουμε κάτω από 60 πόντους και να έχουμε καλή αμυντική παρουσία, αλλά να χάσουμε εύκολα. Συνεπώς πρέπει να σουτάρουμε πολύ, να έχουμε σχήματα με ευάλωτη ίσως άμυνα στο ένας εναντίον ενός περιφερειακά αλλά με έμφαση στο σκορ.

Δηλαδή Βασιλειάδης αρκετή ώρα στο παρκέ. Και να προσπαθήσουμε βασικά να σκοράρουμε 70 πόντους με πολύ σουτ από την περιφέρεια. Το στοίχημα του Ζούρου πολύ απλά πρέπει να είναι να ρισκάρει βαριά ήττα και να παίξει τα ρέστα του στην επίθεση. Μόνο έτσι ελπίζουμε για τη νίκη-έκπληξη, ειδάλλως θα χάσουμε με 5-10 πόντους, θα παλέψουμε και θα λέμε «τα δώσαμε όλα, αλλά ήταν καλύτεροι»! Προτιμάμε να παίξουμε διαφορετικό μπάσκετ και να χάσουμε και με 20 πόντους, αρκεί να κάνουμε το σωστό για τα ρέστα μας ποντάροντας στην έλλειψη άγχους. Το ροτέισον πρέπει να μικρύνει ακόμα περισσότερο και να σουτάρουμε αρκετά με Βασιλειάδη και Φώτση. Γρήγορες επιστροφές στην άμυνα, καλά μπλοκάουτ, συγκέντρωση και δώστε τρίποντα στους Γάλλους. Αν χάσουμε από τα τρίποντα του Πάρκερ και του Ζελαμπάλ, οκ, δεν τρέχει τίποτα! Αρκεί να είναι δουλεμένες οι προσαρμογές, αφού και ο Μπατούμ φέτος έχει βελτιώσει το μακρινό σουτ.