Η ήττα του Τζίγκερ, η υποχρέωση των «άλλων»

Ό,τι είπε σήμερα ο Γιάννης Βαρδινογιάννης έπρεπε να το είχε πει πέρυσι το καλοκαίρι. Τι… γλίτωσε; Ότι ο Θανάσης Κανελλόπουλος θα ήταν στο διοικητικό συμβούλιο του Παναθηναϊκού και ο Κόντης τεχνικός διευθυντής. Μαζί του για τον πρώτο, γνωστό ως ΟΦΑ (όπου φυσάει ο άνεμος) του εκάστοτε «ισχυρού», συνοδοιπόρο του Μπέου και… πολλά άλλα που δεν γράφονται, εφόσον δεν μπορούν να αποδειχθούν. Για τον δεύτερο… τι είχαμε τι χάσαμε με την επιλογή του Φρέιτας…

Αν το είχε κάνει από πέρυσι, ίσως να είχε κάποιες τύψεις για την κατάσταση στην οποία θα άφηνε διοικητικά τον Παναθηναϊκό και να είχε πάρει κάποια χρήματα τα οποία είναι αμελητέα ασφαλώς συγκριτικά με τα κέρδη ύψους 105 εκατ. ευρώ της Motor Oil στο πρώτο εξάμηνο του 2011 (σύμφωνα με τον πρόσφατα δημοσιευμένο ισολογισμό της εταιρείας). Τώρα; Χειρότερα νομίζω με 23 εκατ. ευρώ χρέος, αρρώστια στην κερκίδα και τον ΚΑΝΕΝΑΝ «χειροπιαστό» αξιόπιστο επενδυτή. Γιατί δεν το έκανε πέρυσι; Πιθανότατα γιατί η οικογένειά του, ύστερα από όλα όσα είχαν προηγηθεί, δεν ήθελε να πάει η ΠΑΕ στα χέρια του Ανδρέα Βγενόπουλου, ο οποίος τότε (εν αντιθέσει με ό,τι ισχύει τώρα) ήταν σοβαρός υποψήφιος αγοραστής και όχι «ανάδοχος» .

Είχα καταθέσει την άποψή μου για το τι έπρεπε να κάνει ο Γιάννης Βαρδινογιάννης το εφετινό καλοκαίρι (μια καθαρή εξήγηση προς τους φίλους της ομάδας) και ότι αυτό που έκανε από την αρχή της σεζόν, το «μέτοχος 30% - αμέτοχος» απλώς… δεν υπήρχε. Διότι δεν νοιαζόταν για το ευ ζην της ομάδας του παρά μόνο για το ζην της (το ίδιο κάνουν και ο Νοτιάς με τον Παππά που θα φύγουν όταν βρουν διάδοχη κατάσταση). Τελικά το αποφάσισε, έστω και αργά. Φεύγει κύριος, με τη συνείδησή του καθαρή.

Τα λάθη του πάμπολλα. Όχι μόνο τα τρία που ανέφερε σήμερα (για σχέση με μερίδα «οργανωμένων», «προστασία» της ομάδας και γήπεδο), και άλλα πολλά: στο επικοινωνιακό πεδίο, στην επιλογή ορισμένων συνεργατών του, στη διαχείριση των χρημάτων, στο timing για το «βάζω δεν βάζω στην ομάδα», στην αξιολόγηση παικτών, προπονητών και ανθρώπων που εμπιστεύτηκε εντός και εκτός Παναθηναϊκού.

Αν θα θέλαμε να επικεντρωθούμε στα δύο από τα τρία που ανέφερε σήμερα (διότι για το τρίτο, το ζήτημα του γηπέδου, δεν έχω γνώση της «προδοσίας» που σύμφωνα με τα λεγόμενά του έλαβε χώρα εκ των έσω λίγες ημέρες πριν από την προθεσμία για την κατάθεση ενστάσεων) θα λέγαμε τα εξής… Πρώτον, για τη σχέση με τη με τη μερίδα των οργανωμένων που τον πολεμούσε: δεν χρειαζόταν να τους πληρώνει έμμεσα με φτηνά εισιτήρια, να τους οργανώνει και χρηματοδοτεί τις εκδρομές, να τους βγάζει από τη φυλακή με δικούς του δικηγόρους.

Ή να τους βρίσκει δουλειές, όπως έκανε ο Κόκκαλης. Χρειαζόταν να χτίσει μια υγιή, ειλικρινή, τίμια και ζεστή σχέση με όλους τους υπόλοιπους. Αυτό δεν γινόταν όντας κλεισμένος στο καβούκι του και περιτριγυρισμένος από ανθρώπους των οποίων οι συμβουλές δημιουργούσαν μεγαλύτερο χάσμα με τους «πολλούς» και έριχναν λάδι στη φωτιά με τους «λίγους». Δεύτερον, αναφορικά με τη θωράκιση της ομάδας εκτός γηπέδων. Ουδείς φίλος του Παναθηναϊκού θα ήθελε να πληρώνει ο Τζίγκερ διαιτητές, παίκτες, παράγοντες, να παίρνει πρωταθλήματα με Παράγκες.

Όλοι όμως θα ήθελαν να έχει αξιοποιήσει τη δύναμη του ονόματός του, να έχει εξασφαλίσει το περιλάλητο «50-50». Κι αν δεχθούμε ότι αυτό δεν γινόταν στην παντοκρατορία της Παράγκας (1997-2002), στα περισσότερα χρόνια της οποίας εκείνος απουσίαζε, όσα ακολούθησαν το 2003 με τη Ριζούπολη στον πληρέστερο Παναθηναϊκό της τελευταίας 15ετίας, και μετά το 2005 μέχρι και την πτώση του Γκαγκάτση, θα μπορούσε να τα είχε πολεμήσει πολύ πιο αποτελεσματικά χωρίς να καταφύγει σε ανομίες. Μόνο αξιοποιώντας τη δύναμη του Παναθηναϊκού και του ονόματός του και (κυρίως!) κινώντας τα νήματα για να ξεμπροστιάσει όσους πίστευε ότι έπαιζαν βρόμικα παιχνίδια μακριά από το γρασίδι. Δεν το έκανε παρότι στη κυβέρνηση ήταν η Ν.Δ., με την οποία η οικογένεια Βαρδινογιάννη ουδέποτε είχε (αν μη τι άλλο και για να μην μπούμε σε λεπτομέρειες) κακή σχέση…

Και ναι, ο Γιάννης Βαρδινογιάννης στο τέλος της ημέρας όπως αρέσκεται να λέει, φεύγει κύριος, αλλά ηττημένος. Όχι διότι έχασε 12/14 πρωταθλήματα. Αλλά διότι δεν τα κατάφερε στο μεγάλο όραμά του (το γήπεδο) και διότι δεν πέτυχε ούτε το 50% όσων ήθελε και μπορούσε να προσφέρει στον Παναθηναϊκό. Και δεν ηττήθηκε από τον «κόσμο», όπως εκείνος τον εννοούσε στη σημερινή συνέντευξη Τύπου. Ηττήθηκε από τον εαυτό του και τις επιλογές του.

Αντί επιλόγου, μια συμβουλή για την «επόμενη ημέρα»: υπομονή. Και μια επισήμανση: τα «έλα, μωρέ, θα τα βάλει ο Γιάννης τα 4-5 εκατομμύρια κάποια στιγμή» δεν υπάρχουν πια. Αν η ΠΑΕ Παναθηναϊκός δεν πάρει δάνειο (ποιος θα εγγυηθεί και ποια τράπεζα θα δεχθεί;), από τον Νοέμβριο θα πληρώνει μόνο… δόσεις των δόσεων στους παίκτες.

ΥΓ1. Οι (πολλοί) Πατερολάγνοι και οι (λιγότεροι) Βγενοπουλολάτρεις δεν μπορούν να έχουν βάσιμες ελπίδες. Ο Πατέρας δεν έχει τόσα χρήματα ώστε να διαθέτει κάθε χρόνο 15-20 εκατ. ευρώ στον Παναθηναϊκό και (το σημαντικότερο) απλώς… δείχνει αυτοεξόριστος από το ελληνικό ποδόσφαιρο (δεν ξέρω αν μπορεί να επιστρέψει ή αν είναι δεσμευμένος από κάποιον παράγοντα για να μην επιστρέψει). Ο Βγενόπουλος έχει άλλα «τραβήγματα», κυρίως με τη Marfin. Σε κάθε περίπτωση, ένα είναι το πρέπον μετά και τη σημερινή τοποθέτηση Τζίγκερ. Αν έχουν πρόθεση να πάρουν την πλειοψηφία των μετοχών της ΠΑΕ Παναθηναϊκός, πρέπει να το κάνουν άμεσα, μέχρι τον Δεκέμβριο.

Σε διαφορετική περίπτωση, το ωφέλιμο για τον Παναθηναϊκό είναι να αποχωρήσουν, όπως έκανε και ο Βαρδινογιάννης. Όσο περισσότερο μένουν ως μέτοχοι-αμέτοχοι, τόσο περισσότερο θα στρέφουν εναντίον τους τον ανώνυμο φίλο του Παναθηναϊκού. Αν δεν επιθυμούν να δραστηριοποιηθούν, ας ανοίξουν το πεδίο για τους επόμενους δηλώνοντας ότι χαρίζουν τις μετοχές τους σε όποιον εγκρίνει ως αξιόπιστο επενδυτή ο Τζίγκερ. 'Η έστω ας τις πουλήσουν, βρε αδερφέ (αν και νομίζω ότι αμφότεροι είναι large και δεν θα ζητήσουν τίμημα…).

ΥΓ2. Σε κάθε περίπτωση, παραμένω υπέρμαχος της άποψης που είχα καταθέσει από το 2005, μετά την παρατήρηση των αποφάσεων, των χειρισμών και των επιλογών του Τζίγκερ και στα καλά και στα κακά του Τριφυλλιού: θα ήταν ιδανικός για πρόεδρος (όχι ηγέτης) ομάδας της Premier League. Όχι της Super League. Kαι αυτό δεν αλλάζει. Και δεν γράφεται τώρα που «ο νεκρός δεδικαίωται».