Δεν λέω πως τα είδα όλα (τα δυσάρεστα) γιατί σ’ αυτόν τον τομέα, τόσo η ίδια ζωή όσο και αυτή η χώρα που ζούμε (ακόμα), έχουν πάντα τον τρόπο για να μας εκπλήσσουν. Και ιδού η έκπληξη...

Αφού παράχωσα τον πρωτοξάδερφο στο μνήμα, αφού έκλεισα σπίτι εκεί δίπλα και για τη μάνα του που θα πάει να τον βρει από μέρα σε μέρα, αφού μπάζωσα τον δικό μου λάκκο μια και τη σκαπούλαρα στην Αθηνών-Πατρών, είπα δυο μέρες να πάρω ανάσα για να επιστρέψω στη φάμπρικα. Και για να πάρω μια πρώτη γεύση από τα αθλητικά γεγονότα πριν ανοίξω τον ανθυπολογιστή μου (λάπτοπ, καθότι το ντέσκτοπ λέγεται υπολογιστής), άνοιξα τιβί στο Νόβασπορ Χαϊλάιτς. Πριν δω τα προσεχώς και τρακάρουν μερικά αυτοκίνητα (στην Αθηνών-Πατρών) στα τρέιλερ για τα κινηματογραφικά κανάλια, η εικόνα μαύρισε...

Μέρος 1ον:
«Τι έγινε, ρε παιδιά;» ρώτησα στην εξυπηρέτηση πελατών (της Νόβα). «Δεν έχετε πληρώσει», μου είπαν. «Μα πληρώνω με πάγια εντολή μέσω πιστωτικής», διαμαρτυρήθηκα. «Ναι, αλλά προσπαθήσαμε δύο φορές και η χρέωση δεν έγινε αποδεκτή».

Μέρος 2ον:
«Τι έγινε, ρε παιδιά;» ρώτησα στην εξυπηρέτηση πελατών (της τράπεζας). Αυτά που μου είπαν, είναι για να γράψει κανείς βιβλίο. Χρησιμοποιώ για αυτές τις δουλειές την πιστωτική της γυναίκας μου, η οποία (πιστωτική) είχε πάνω της το έμβλημα μιας ομάδας (ναι, είναι πιο κολλημένη από μένα με τα αθλητικά). Συνεργασία, δηλαδή, της τράπεζας με την Παέ. Η κάρτα λήγει (έληγε;) τον Ιανουάριο του 2012. Σε έξι μήνες, δηλαδή και είναι -πάντα- πλήρως τακτοποιημένη οικονομικά. Πληρωμένη. «Δεν χρωστάω», που λέει και το τραγούδι...

«Λύσαμε τη συνεργασία μας με την ΠΑΕ και σας στείλαμε μια Σελ Μάστερκαρντ για να τη αντικαταστήσετε», είπαν –λες και επρόκειτο για κάτι απόλυτα φυσιολογικό– από την τράπεζα. «Σας ζήτησα εγώ Σελ Μάστερκαρντ;», ρώτησα. «Όχι», μου απάντησαν. «Με ρωτήσατε αν τη θέλω πριν τη στείλετε;» ματαρώτησα. «Όχι», ματαπάντησαν.

Αλλά την έστειλαν...

Και παρότι εγώ δεν την ενεργοποίησα, εκείνοι ακύρωσαν την –πληρωμένη μέχρι δεκάρας, με διάρκεια ισχύος ως τον Ιανουάριο του 2012– υπάρχουσα κάρτα. Με αποτέλεσμα να μου μπλοκάρουν όλες τις συναλλαγές που γίνονται μέσω πάγιων εντολών, όχι μόνο με τη Νόβα, αλλά και με όλες τις άλλες εταιρίες που έχω δοσοληψίες. Ο Χάρος άρχισε πάλι να με τριγυρίζει.

Στα πρόθυρα εγκεφαλικού...

Το ακόμα καλύτερο. Σήμερα (Δευτέρα) το πρωί, με παίρνει τηλέφωνο η τράπεζα και τι μου λέει; «Βλέπουμε πως υπάρχει μια χρέωση στη Σελ Μάστερκαρντ που... δεν έχετε ενεργοποιήσει».

«Ουέλκαμ, μάι φρεντ», είπε ο Χάρος, αλλά όποιος έχει επιζήσει στην Αθηνών-Πατρών ξέρει από αποτελεσματικούς, επικίνδυνους ελιγμούς. «Πώς είναι δυνατόν; Πώς γίνεται να υπάρχει χρέωση από μια ακυρωμένη κάρτα σε μια μη ενεργοποιημένη», ρώτησα. Αντί απάντησης, πήρα συμβουλή: «Ενεργοποιήστε τη Σελ»!

«Δεν θέλω, καλέ μου άνθρωπε. Πες πως είμαι κομμουνιστής και δεν γουστάρω τα αμερικάνικα προϊόντα. Πες πως είμαι οικολόγος και δεν γουστάρω τις εταιρίες πετρελαιοειδών. Πες πως είμαι εκείνος ο τύπος μαλάκα άντρα που νομίζει πως είναι αφεντικό στο σπίτι του και θέλει να αποφασίζει μόνος του τι ώρα θα πλύνει τα πιάτα. Εγώ (η γυναίκα μου) μια κάρτα από Παέ είχα, που λήγει το 2012. Πώς διάβολο μετατρέπετε μια ομάδα σε βενζινάδικο; Κι άντε και τα βρήκατε με βενζινάδικο. Αν τα βρίσκατε με άλλη ομάδα, τι θα γινόταν; Θα κυκλοφορούσα με τη μούρη του Βαγγέλη Περπινιάδη στην κωλότσεπη; Με τον Λουκά Βύντρα ή τον Γεωργέα στο μέρος της καρδιάς; Θα πλήρωνα στο Πασαλιμάνι με τον Παύλο τον Γροθία; Πώς αποφασίζετε και διατάζετε ποιον θα βάλω στο πορτοφόλι μου δίπλα στις φωτογραφίες της γυναίκας και της γκόμενας; Κι αν τις χαστουκίσει ο Γροθίας; Κι αν με βγάλει σέντρα ο Λουκάς;».

Τα είπα αυτά. Μαγνητοφωνημένα τα έχουν. Και ύστερα από τόσο θανατικό, γέλασε το χειλάκι της γυναίκας μου (πριν αναφερθώ στην γκόμενα), που με άκουγε να (χαρο)παλεύω με τα κύματα στο τηλέφωνο. Για την ώρα, τώρα που γράφονται αυτές οι αράδες, λύση δεν έχει βρεθεί…

Μέχρι να βρεθεί, εγώ ο Μίλτος να ’μαι καλά...