ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ

Μου ξανάρχονται ένα-ένα χρόνια δοξασμένα...

Νίκος Αθανασίου 2 Ιουνίου 2008 - 00:13

2 Ιουνίου 1971- 2 Ιουνίου 2008. 37 χρόνια Γουέμπλει. Θύμησες και νοσταλγεία για τους ήρωες του Παναθηναϊκού, που δόξασαν την Ελλάδα στον τελικό του Κυπέλλου πρωταθλητριών. Κι αν δεν κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο, η ιστορία τους έγραψε με χρυσά γράμματα.

2 Ιουνίου 1971. Οι ήρωες του αείμνηστου Φέρεντς Πούσκας πατούν το χορτάρι του θρυλικού Γουέμπλει. Παρατάχθηκαν στο ναό του ποδοσφαίρου όχι με στόχο να γράψουν ιστορία αλλά για να ολοκληρώσουν το “θαύμα”. Δεν τα κατάφεραν κόντρα στην ολοκληρωτική “μηχανή” ποδοσφαίρου του Άγιαξ αλλά μικρή σημασία είχε. Η ιστορία εξάλλου είχε γραφτεί εκείνο το απόγευμα στις 28 του Απρίλη στην Λεωφόρο, όταν ανέτρεπαν το απαγορευτικό για ελπίδες πρόκρισης 4-1 του Βελιγραδίου... ισοπεδώνοντας 3-0 τον Ερυθρό Αστέρα. Ποιος μπορεί να ξεχάσει η να μην έχει ακούσει τον μεγάλο Διακογιάννη να περιγράφει το γκολ που έδωσε το “εισιτήριο” για τον τελικό. Το γκολ “του Αριστείδη του Καμάρα”. Ένα γκολ που σφράγισε την μεγαλύτερη επιτυχία του ελληνικού ποδοσφαίρου σε συλλογικό επίπεδο. Πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Κατόρθωμα ανεπανάληπτο και μάλιστα σε μια εποχή όπου οι ευρωπαϊκές ομάδες μας “καθάριζαν” με συνοπτικές διαδικασίες. Κατόρθωμα που παραμένει αξεπέραστο μέχρι και τις μέρες μας. Τριάντα εφτά χρόνια μετά, λοιπόν, και το σημερινό ξημέρωμα προσθέτει ακόμα ένα κεράκι στην τούρτα των γενεθλίων της πορείας του Παναθηναϊκού μέχρι τον τελικό του Γουέμπλει.

Η πορεία προς τον τελικό

Πρώτος σταθμός του “πράσινου τρένου” το Λουξεμβούργο και η πρωταθλήτρια ομάδα της χώρας Ζενές Ες. Ο αντίπαλος δεν φόβιζε καθόλου τα παιδιά του Πούσκας, τα οποία με δύο νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια πήραν την πρόκριση για την επόμενη φάση του θεσμού εκεί όπου τους περίμενε η Σλόβαν Μπρατισλάβας. Η ομάδα της Τσεχοσλοβακίας αποτελούσε εκείνη την περίοδο μια από τις υπολογίσιμες δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, όμως, το “τριφύλλι” δεν...μάσησε και το 3-0 του πρώτου παιχνιδιού στην Λεωφόρο ήταν αρκετό να του δώσει την πρόκριση στα προημιτελικά παρά την εκτός έδρας ήττα με 2-1

Η Έβερτον και τα...”εννιάρια”

Ο ενθουσιασμός στην ομάδα αλλά και σε όλο τον φίλαθλο κόσμο της χώρας-άλλες εποχές άλλα ήθη και έθιμα- άγγιζε τα ουράνια. Μέχρι που έγινε γνωστός ο επόμενος “σκόπελος” που θα έπρεπε να ξεπεράσουν οι “πράσινοι” για να βρεθούν στα ημιτελικά. Έβερτον. Ο σπουδαίος αγγλικός σύλλογος των “εφοπλιστών” κόντρα στους...ερασιτέχνες Έλληνες. Η μάχη φάνταζε άνιση. Δαβίβ εναντίον Γολιάθ. Ο Αντώνης Αντωνιάδης, όμως, είχε άλλη γνώμη. Στο πρώτο ματς στο Λονδίνο, τα...”εννιάρια” συνωμότησαν μαζί με όλο το σύμπαν και ο “ψηλός” του Παναθηναϊκού στο 81' “γράφει” το 1-0. Ήταν 9 Μαρτίου, στις 9 το βράδυ, 9 λεπτά πριν την λήξη, το Νο 9 του “τριφυλλιού”. Απίστευτο! Το τελικό 1-1, που διαμορφώθηκε στο τέλος έπειτα από επιθετικό φάουλ στον Οικονομόπουλο στις καθυστερήσεις, δεν μπορούσε να μειώσει ούτε στο ελάχιστο την επιτυχία των Ελλήνων που περίμεναν με άγριες διαθέσεις τους...υπερόπτες Άγγλους στο καμίνι της Λεωφόρου για να ολοκληρώσουν την έκπληξη. Η ρεβάνς της Αθήνας είναι ακόμα πιο δραματική, όμως, ο Παναθηναϊκός αντέχει και με “λευκή” ισοπαλία...φεύγει για τον ημιτελικά. Επόμενος αντίπαλος: Ερυθρός Αστέρας.

Επική ανατροπή

Η βαριά ήττα από τους Γιουγκοσλάβους με 4-1 στο Βελιγράδι φαίνεται να “τελειώνει” τον Παναθηναϊκό από την υπόθεση πρόκριση στον τελικό. Στον επαναληπτικό της Λεωφόρου, οι εξέδρες της οποίας είχαν τον διπλάσιο αριθμό οπαδών που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν, μετατρέποντας το γήπεδο σε...κολαστήριο, το “τριφύλλι” σε μια επική ανατροπή επικρατεί 3-0 με δύο τέρματα του Αντωνιάδη και ένα του Καμάρα και γίνεται η πρώτη και μοναδική ελληνική ομάδα που φτάνει μέχρι τον μεγάλο τελικό. Όλη η “γηραιά” ήπειρος έχει μείνει με το στόμα ανοιχτό και ο λόγος δεν ήταν άλλος από τα παιδιά του Πούσκας.

“Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά...”

2 Ιουνίου 1971. Ο Παναθηναϊκός αντιμετωπίζει τον Άγιαξ στο Γουέμπλεϊ. Καραβάνια ολόκληρα μετακινούνται από την Αθήνα προς την πρωτεύουσα της Αγγλίας, όχι μόνο με οπαδούς του “τριφυλλιού” αλλά και άλλων ομάδων. Ακόμα και του Ολυμπιακού. Είπαμε. Άλλες εποχές. Η ήττα με 2-0 από την “υπερομάδα” του Γιόχαν Κρόιφ μπορεί να μην φέρνει το βαρύτιμο τρόπαιο στην Αθήνα, όμως, η θρυλική ομάδα του Πούσκας έμεινε στην ιστορία και όσα χρόνια και αν περάσουν οι στιγμές εκείνες θα είναι για πάντα χαραγμένες στο μυαλό και την καρδιά όλων μας...

Οι αγώνες της μεγάλης πορείας

1970-71 Κύπελλο Πρωταθλητριών

Α'ΓΥΡΟΣ

16.09.70: Ζενές Ες - Παναθηναϊκός 1-2 (11' Ντε Τζένοβα - 6' Αντωνιάδης, 35' Ελευθεράκης).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς (86' Καψής), Καμάρας, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Καλλιγέρης (80' Δεληγιάννης). Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

30.09.70: Παναθηναϊκός - Ζενές Ες 5-0 (17' Ελευθεράκης, 26', 29', 37' και 58' Αντωνιάδης).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς (46' Μητρόπουλος), Καμάρας, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Καλλιγέρης (65' Γονιός). Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

Β'ΓΥΡΟΣ

21.10.70: Παναθηναϊκός - Σλόβαν 3-0 (3' Δομάζος, 55' Αντωνιάδης, 87' Δεληγιάννης).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Καμάρας, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Καλλιγέρης (75' Δεληγιάννης). Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

04.11.70: Σλόβαν - Παναθηναϊκός 2-1 (33' Μόντερ, 58' Τσάπκοβιτς - 52' Αντωνιάδης).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Βλάχος, Καμάρας (46' Μητρόπουλος), Σούρπης, Ελευθεράκης, Φυλακούρης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Καλλιγέρης (68' Δεληγιάννης). Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

Προημιτελικά

09.03.71: Έβερτον - Παναθηναϊκός 1-1 (90' Τζόνσον - 81' Αντωνιάδης).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Καψής, Καμάρας, Σούρπης, Βλάχος, Ελευθεράκης, Γραμμός, Αντωνιάδης, Δομάζος, Φυλακούρης. Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

24.03.71: Παναθηναϊκός - Έβερτον 0-0.

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Βλάχος, Καψής, Σούρπης, Καμάρας, Γραμμός, Αθανασόπουλος, Αντωνιάδης, Δομάζος, Φυλακούρης. Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

Ημιτελικά

14.04.71: Ερυθρός Αστέρας - Παναθηναϊκός 4-1 (14', 47' και 68' Οστόιτς, 39' Γιάνκοβιτς - 56' Καμάρας).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος (72' Κωνσταντίνου), Τομαράς, Βλάχος, Καψής, Σούρπης, Ελευθεράκης, Γραμμός, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Φυλακούρης. Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

28.04.71: Παναθηναϊκός - Ερυθρός Αστέρας 3-0 (1' και 54' Αντωνιάδης, 68' Καμάρας).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Κωνσταντίνου, Τομαράς, Βλάχος, Καψής, Σούρπης, Φυλακούρης, Γραμμός, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Καλλιγέρης (54' Αθανασόπουλος, 88' Χατζηανδρέου). Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

Τελικός

02.06.71: Άγιαξ - Παναθηναϊκός 2-0 (5' Φαν Ντάικ, 83' αυτ. Καψής).

ΑΓΩΝΙΣΘΗΚΑΝ: Οικονομόπουλος, Τομαράς, Βλάχος, Ελευθεράκης, Καψής, Σούρπης, Γραμμός, Καμάρας, Αντωνιάδης, Δομάζος, Φυλακούρης. Προπονητής: Φέρεντς Πούσκας.

Ο “αρχιτέκτονας” Φέρεντς Πούσκας

Χωρίς εκείνον είναι βέβαιο πως ο Παναθηναϊκός δεν θα μπορούσε καν να ονειρευτεί την συμμετοχή του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών. Ο μεγάλος Φέρεντς Πούσκας υπέγραψε στις 2 Ιουνίου 1970 στο “τριφύλλι” και ακριβώς έναν χρόνο αργότερα οδήγησε τον ελληνικό σύλλογο σε μια ανεπανάληπτη επιτυχία. Με το “έντεκα εμείς, έντεκα και αυτοί” οι παίκτες του...άλωσαν την Ευρώπη και κατάφεραν να γράψουν το όνομα τους με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ποδοσφαίρου. Εκείνος το είχε καταφέρει αρκετά χρόνια πριν. Ο ¨αρχιτέκτονας” της πορείας αυτής ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα σε πολύ νεαρή ηλικία στην ουγγρική Χόνβεντ όπου ο πατέρας του εργαζόταν ως προπονητής. Το 1949 όταν την ομάδα του (Χόνβεντ) την ανέλαβε διοικητικά ο Ουγγρικός Στρατός, ο Πούσκας απέκτησε στρατιωτικό βαθμό και συγκεκριμένα τον βαθμό του Συνταγματάρχη. Από τότε εγινε γνωστός ως "Ο Καλπάζων Συνταγματάρχης". Η (στρατιωτική πλέον) ομάδα της Χόνβεντ πήρε απο όλες τις άλλες ομάδες τους πιο ταλαντούχους παίκτες και έτσι ο Πούσκας έγινε συμπαίκτης με τα μετέπειτα μέλη της απίστευτης Εθνικής Ουγγαρίας του '50, η οποία κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 52' και την συγκεκριμένη δεκαετία αποτέλεσε σημείο αναφοράς στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Το 1956 μετά τα γεγονότα στην Ουγγαρία και την εισβολή των σοβιετικών στην Βουδαπέστη εκπατρίστηκε παίζοντας αρχικά κάποια ανεπίσημα παιχνίδια με την Εσπανιόλ και το 1958 υπέγραψε στην Ρεάλ Μαδρίτης.Στη Μαδρίτη παρέμεινε μέχρι το τέλος της καριέρας του το 1966. Είχε κατακτήσει τα πάντα!5 Πρωταθλήματα Ισπανίας,1 Κύπελλο Ισπανίας,3 Τσάμπιονς Λιγκ και 1 Διηπειρωτικό ήταν ο...απολογισμός του ενώ σε 180 αγώνες είχε πετύχει 156 τέρματα. Ως προπονητής μετά τον Παναθηναϊκό συνέχισε σε αρκετές άλλες ομάδες(Μούρθια, ΑΕΚ, Κόλο-Κόλο, Σαουδική Αραβία, Αλ Μάσρι, Κλαμπ Αμέρικα, Σέρο Πορτένιο, Εθνική Ουγγαρίας) αλλά μόνο στην Ελλάς Μελβούρνης κατάφερε να πάρει κάποιον τίτλο εκτός Ελλάδας, κατακτώντας το Πρωτάθλημα Αυστραλίας. Στις 17 Νοεμβρίου 2006 αφήνει την τελευταία του πνοή σε νοσοκομείο της Βουδαπέστης από πνευμονία ενώ στα τελευταία χρόνια της ζωής του ταλαιπωρήθηκε από την νόσο του Αλτσχάιμερ.

Οι “ήρωες”

Βέβαια, για να φτάσει μέχρι τον τελικό ο Παναθηναϊκός έπρεπε να συντελέσει λίγο και η...μοίρα για να βρεθούν μαζί κάποιοι από τους πιο ταλαντούχους παίκτες που πέρασαν ποτέ από τα ελληνικά γήπεδα, καθοδηγούμενοι από τον μεγάλο Φέρεντς Πούσκας. Το gazzetta.gr σας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές αυτής της πορείας αλλά και το τι έκανε ο καθένας μόλις ολοκλήρωσε την ποδοσφαρική του καριέρα.

Τάκης Οικονομόπουλος: Ο ιπτάμενος τερματοφύλακας. Mε ιδανικά σωματικά προσόντα, τέλεια ρεφλέξ και εκπληκτική ελαστικότηταΤο θρυλικό “πουλί” και Φύλακας άγγελος για την εστία του Παναθηναϊκού για μια 12ετία (303 συμμετοχές). Γεννήθηκε στις 19 Οκτωβρίου του 1943 στην Καλλιθέα. Ξεκίνησε την καριέρα του από την ανεξάρτητη ομάδα της Καλλιθέας, τον Αήττητο και ακολούθησε τη διαδρομή Kαλλιθέα, Aπόλλωνας Aθηνών, Προοδευτική, Παναθηναϊκός.

Τώρα: Αυτή την στιγμή ασχολείται με την ζωγραφική, είναι στο Δ.Σ της ΠΑΕ Παναθηναϊκός ενώ κατά το παρελθόν ήταν προπονητής τερματοφυλάκων στο “τριφύλλι”.

Βασίλης Κωνσταντίνου: Ο δεύτερος πορτιέρο εκείνης της ομάδας. Γέννημα (4-6-1947) θρέμμα Αμαρουσίου, έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον Α.Ο Παράδεισο, μέχρι το 1963 οπότε και τον ανακάλυψαν οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού. Τα εκπληκτικά του προσόντα, αλλά και το άλμα του, του έδωσαν και το παρατσούκλι «αγριόγατος» που τον ακολούθησε σε όλη την καριέρα του. Διέθετε εκπληκτικά ρεφλέξ, πολύ σταθερό πιάσιμο της μπάλας και ήξερε να κατευθύνει τους αμυντικούς του.

Τώρα: Διατηρεί πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ ενώ ως επιχειρηματίας ασχολείται με την μεταφορά πετρελαίου.

Άνθιμος Καψής: Η αδυναμία του Φέρεντς Πούσκας. Γεννήθηκε στις 3 Σεπτεμβρίου του 1950 στην Αστυπάλαια, αλλά από μικρή ηλικία μετακόμισε στο Κερατσίνι. Το καλοκαίρι του 1968, μετά από μια εξαιρετική χρονιά με τον Αστέρα Κερατσινίου, ο Παναθηναϊκός έντυσε στα «πράσινα» τον… Θοδωρή Τουλγέρογλου. Ως συμπλήρωμα πήρε και τον «γεματούλη» Καψή. Αναμέτρηση σταθμός στην καριέρα του ο αγώνας με την Έβερτον στην μεγάλη πορεία στο Πρωταθλητριών στις 9 Μαρτίου του ’71 στο «Γκούντισον Παρκ». Ο Πούσκας τον έριξε στην μάχη πλάι στον Σούρπη και τον Καμάρα και εκ τότε δεν ξαναβγήκε από την 11αδα. Τον χαρακτήριζαν ξεροκέφαλο και πεισματάρη ενώ ως παρατσούκλι του είχαν κολλήσει το «Καζάνας».

Τώρα: Είναι συνταξιούχος της ΔΕΗ ενώ διατηρεί πρακτορείο ΠΡΟ-ΠΟ στο Κερατσίνι.

Γιάννης Τομαράς: Aπό τότε που θυμόταν τον εαυτό του ήταν Παναθηναϊκός και κατάφερε να κάνει το όνειρό του πραγματικότητα. O Γιάννης Tομαράς γεννήθηκε στις 16 Mαρτίου του 1947 στην περιοχή Θυμαράκια στα Kάτω Πατήσια. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Aθλητικό Όμιλο Θυμαρακίων αλλά σε ηλικία 17 ετών έκανε το μεγάλο άλμα στον Παναθηναϊκό.Ξεκίνησε ως μεσοεπιθετικός αλλά στην πορεία οπισθοχώρησε. Αγωνίστηκε στο δεξί άκρο, με ιδιαίτερη ικανότητα να εξουδετερώνει οποιονδήποτε αντίπαλο. Tαχύτατος και ευέλικτος, γινόταν ιδιαίτερα επικίνδυνος όταν περνούσε μπροστά.O Φέρεντς Πούσκας τον φώναζε “χασάπη”. Όχι λόγω του δυναμικού παιχνιδιού του αλλά επειδή είχε εργαστήριο κρεάτων.

Τώρα: Συνεχίζει να αποτελεί τον “χασάπη” εκείνης της ομάδας, μιας και ακόμα και τώρα διατηρεί το εργαστήριο κρεάτων κοντά στο γήπεδο της Ριζούπολης.

Φραγίσκος Σούρπης: Ο άνθρωπος- φαινόμενο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Κατάφερε να συνδυάσει την αγάπη του για την ιατρική και τον έρωτά του για το ποδόσφαιρο. Γεννήθηκε στις 4 Μαρτίου του 1942 στην Κηφισιά. Το «κοφτερό» μυαλό του, ο δυναμισμός, οι ικανότητες αλλά και η τύχη τον βοήθησαν να πραγματοποιήσει και τα δυο όνειρά του. Να γίνει και γιατρός και ποδοσφαιριστής. Παρά το χαμηλό του ύψος, αγωνίστηκε στο κέντρο της άμυνας, όπου λόγω της ταχύτητας, της δύναμης και της εξυπνάδας του, γρήγορα γίνεται ο στυλοβάτης της «πράσινης» άμυνας, «βδέλα» στους αντίπαλους επιθετικούς

Τώρα: Αποτελεί έναν από τους πιο επιτυχημένους φυσικοθεραπευτές στον χώρο της ιατρικής. Πέρασε ένα φεγγάρι από το πόστο του γενικού αρχηγού στον Παναθηναϊκό στις αρχές της σεζόν 2002-2003.

Γιώργος Βλάχος:Στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Kέρκυρα, τον “κόλλησαν” το παρατσούκλι “Γαλιάντρας”. O Γιώργος Bλάχος γεννήθηκε στο νησί των Φαιάκων στις 13 Νοεμβρίου του 1948 και σε ηλικία 14 ετών ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον Όλυμπο. Tο καλοκαίρι του ’67 “μετακόμισε” στην Aθήνα και συνέχισε την καριέρα του στην Aγ. Παρασκευή. Eκεί τον εντόπισε και τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός. Παρ’ ότι δεξιοπόδαρος αγωνίστηκε ως αριστερό μπάκ!

Τώρα: Είναι προπονητής ποδοσφαίρου, διαμένει στην Κρήτη εκεί όπου διατηρεί κατάστημα υποδημάτων.

Κώστας Αθανασόπουλος: O «εκνευριστικός», όπως τον αποκαλούσαν οι συμπαίκτες του αφού ήταν νευρικός και μεγάλος τσαντίλας. Γεννήθηκε στις 8 Ιουλίου του 1947 και μεγάλωσε στην Αθήνα στην πλατεία Βάθης. Σε ηλικία 13 ετών γράφτηκε στα τσικό του Παναθηναϊκού. Ξεκίνησε ως επιθετικός αλλά στη πορεία έγινε κεντρικός αμυντικός, όπου καθιερώθηκε.

Τώρα: Είναι συνταξιούχος του ΟΤΕ.

Κώστας Ελευθεράκης: Tο «Eλάφι» του Παναθηναϊκού. Γεννήθηκε στις 18 Iουλίου του 1950 στην Kαλλιθέα. Στις αλάνες της περιοχής αλλά και του Tαύρου τον εντόπισε ο προπονητής και “θρύλος” του Φωστήρα, Σπύρος Γιαλαμπίδης, και τον πήρε στον “φονέα των γιγάντων”. Tο καλοκαίρι του ’68 για τα πόδια του “σφάχτηκαν” Παναθηναϊκός και Oλυμπιακός, με τους “πράσινους” να είναι οι μεγάλοι νικητές.Ποδοσφαιριστής με ασύλληπτες επινοήσεις, εκπληκτική κίνηση, ντρίπλα, μεταβίβαση και σουτ «κεραυνό».

Τώρα: Διατηρεί ποδοσφαιρικές εγκαταστάσεις στην Βάρη, με γήπεδα 11Χ11 και 5Χ5.

Αριστείδης Καμάρας: Ο Πολέμαρχος του Παναθηναϊκού. Γεννήθηκε στις 2 Μαρτίου του 1939 στα Κάτω Πατήσια. Ξεκίνησε τη καριέρα του από τον Απόλλωνα. Αριστούχος μαθητής κατάφερε να μπει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο (Νομική - Φιλοσοφική) με την προοπτική να γίνει αρχαιολόγος! Όμως με παρότρυνση του γενικού αρχηγού της «ελαφράς ταξιαρχίας» Κώστα Οικονόμου ακολούθησε τη Νομική. Το 1961 πήρε μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό και για δώδεκα χρόνια ήταν από τις μεγάλες μορφές του Παναθηναϊκού και φυσικά από τους ήρωες του Γουέμπλεϊ, αγωνιζόμενος στον χώρο του κέντρου.

Τώρα: Είναι ένας από τους κορυφαίους δικηγόρους και νομικούς συμβούλους της χώρας ενώ από το 2000 είναι πρόεδρος του Απόλλωνα Σμύρνης.

Χάρης Γραμμός: Ο «αέρινος Χάρης» ήταν ο έξω δεξιά της θρυλικής ομάδας του Παναθηναϊκού. Παίκτης με άριστη φυσική κατάσταση και από τους πιο γρήγορους που έχουν εμφανιστεί στα ελληνικά γήπεδα.Γεννημένος στις 9 Δεκεμβρίου του 1948 στην Μυτιλήνη, έκανε σε ηλικία 11 χρονών τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στα τσικό του τοπικού Αχιλλέα. Tο 1966 αποκτήθηκε από τον Παναθηναϊκό, όπου αγωνίστηκε για μια δεκαετία.

Τώρα: Ζει στην ιδιαίτερη πατρίδα του την Μυτιλήνη και είναι πτυχιούχος καθηγητής φυσικής αγωγής.

Μίμης Δομάζος: O «Στρατηγός» των γηπέδων. Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου του 1942. Ξεκίνησε την καριέρα του στην Άμυνα Αμπελοκήπων και το καλοκαίρι του 1959 σε ηλικία 16 χρονών πήρε μεταγραφή στον Παναθηναϊκό. Ηγέτης του “τριφυλλιού” και της Eθνικής ομάδας. Mε άψογο κοντρόλ, άριστο χειρισμό της μπάλας, ντρίπλα, πάσα “διαβήτη”, πολύ δυνατό σουτ (ευθύβολο ή με φάλτσο), ευχαίρεια στο σκοράρισμα και πάνω απ’ όλα μυαλό «ξυράφι». Οδήγησε τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1971, έγινε ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές στον Παναθηναϊκό (502 με 134 γκολ) και ο παίκτης με τη μεγαλύτερη διάρκεια στον Παναθηναϊκό (ξεκίνησε το 1959 και σταμάτησε το 1980.

Τώρα: Διατηρεί σχολές ποδοσφαίρου, διδάσκοντας τα μυστικά της μπάλας στους επίδοξους ποδοσφαιριστές του μέλλοντος.

Τότης Φυλακούρης: Από τα 10 του χρόνια αγωνίζονταν με το «τριφύλλι» στο στήθος και άφησε εποχή τόσο μέσα στα γήπεδα όσο και έξω από αυτά με τις απίστευτες ατάκες του, Ο λόγος για τον Παναγιώτη ή (πιο γνωστό) Τότη Φυλακούρη. Γεννημένος την πρώτη μέρα του Μαρτίου του 1947, στην Γλυφάδα. Στο «τριφύλλι» έκανε πολύ μεγάλη καριέρα, αγωνιζόμενος στην θέση του μεσοεπιθετικού, πότε στην αριστερή και πότε στην δεξιά πλευρά του γηπέδου.

Τώρα: Συνταξιούχος του ΟΤΕ, είναι προπονητής ποδοσφαίρου, κατά το παρελθόν είχε πόστο στις ακαδημίες του Παναθηναϊκού ενώ για δύο παιχνίδια βρέθηκε στην άκρη του πάγκου των “πρασίνων” ως υπηρεσιακός τεχνικός.

Αντώνης Αντωνιάδης: Ένας από τους μεγαλύτερους “κανονιέρηδες” του ελληνικού ποδοσφαίρου. Φόβος και τρόμος για κάθε αντίπαλο τερματοφύλακα. Γεννήθηκε στις 25 Mαρτίου του 1946 στο Πετροχώρι της Ξάνθης. Tα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στα τσικό της Aσπίδας Ξάνθης ως τερματοφύλακας! Tο 1968 «μετακόμισε» στον AO Ξάνθης όπου μέσω… Tρικάλων “κατέβηκε’ στον Παναθηναϊκό. Για μια δεκαετία...βομβάρδιζε τις αντίπαλες εστίας με όλους τους τρόπους. Δεύτερος σκόρερ στην ιστορία του Παναθηναϊκού στο Πρωτάθλημα με 180 γκολ.Πέντε φορές πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος (1970, 1972-75) ενώ κατέκτησε το αργυρό παπούτσι στην Eυρώπη το ’72 (39 γκολ).

Τώρα: Εργάστηκε με επιτυχία ως ασφαλιστής ενώ ανέλαβε πρόεδρος του ΠΣΑΠ. Μία θέση στην οποία βρίσκεται μέχρι και σήμερα. Στον νέο πολυμετοχικό Παναθηναϊκό θα έχει θέση στην διοίκηση της ομάδας ως α' αντιπρόεδρος.

Βίκτωρας Μητρόπουλος: Ο Βίκτωρας Μητρόπουλος είναι ένας από τους παίκτες που αγωνίστηκαν στον Παναθηναϊκό, στην πιο πετυχημένη ίσως περίοδο της ιστορίας του.Γεννήθηκε στις 14 Φεβρουαρίου του 1947 στην Αθήνα. Η αγάπη του για το ποδόσφαιρο τον οδήγησε από τα 11 του κιόλας χρόνια στα «τσικό» του Αιγάλεω. Το καλοκαίρι του 1967 κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του παίρνοντας μεταγραφή για τον Παναθηναϊκό. Στο «τριφύλλι» έμεινε έως το 1972 και κάλυψε τη θέση του ακραίου αμυντικού.

Τώρα: Συνέχισε στο ποδόσφαιρο αλλά ως παράγοντας. Διατέλεσε πρόεδρος της ΕΠΑΕ, είναι μεγαλόμετοχος στην ΠΑΕ Αιγάλεω και εκδότης εφημερίδας.

Γιώργος Δεληγιάννης: Ο “Ματσόλα” του Παναθηναϊκού. Η ομοιότητα του Γιώργου Δεληγιάννη με τον Ιταλό άσο ήταν εκπληκτική. Γεννήθηκε στις 26 Σεπτεμβρίου του 1948 στην Γλυφάδα και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα στον τοπικό Ποσειδώνα σε ηλικία 16 ετών. Τέσσερα χρόνια αργότερα τον απέκτησε ο Παναθηναϊκός. Στο “τριφύλλι” έμεινε τέσσερα χρόνια, από το καλοκαίρι του 1968 μέχρι το 1972, και έπαιξε σε 39 αγώνες του Πρωταθλήματος πετυχαίνοντας 3 γκολ. Παρά τις λίγες συμμετοχές ήταν μέλος της μεγάλης ομάδας που έφτασε στον τελικό του Γουέμπλεϊ το 1971. Μεσοεπιθετικός με εξαιρετική τεχνική κατάρτιση.

Τώρα: Είναι υπάλληλος του δήμου Γλυφάδας.

Γιώργος Γονιός: Γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1946 στα Άνω Ιλίσια. Η μεταγραφή του στον Παναθηναϊκό έγινε...σίριαλ το καλοκαίρι του 1967, καθώς οι “πράσινοι” τον...έκλεψαν μέσα από τα χέρια του Ολυμπιακού. Αν και στο Γουέμπλει δεν είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής στην συνέχεια καθιερώθηκε και έκανε σπουδαία καριέρα στο “τριφύλλι”.

Τώρα: Διατηρεί κατάστημα με αθλητικά είδη στην Μιχαλακοπούλου.

Δημήτρης Καλλιγέρης: Από τα “σπλάχνα” του Παναθηναϊκού, δηλαδή τις ακαδημίες του, προωθήθηκε στην πρώτη ομάδα, όπου είχε κάποιες καλές παρουσίες πριν αποχωρήσει με προορισμό την Καλαμάτα. Εκεί αποφάσισε να σταματήσει το ποδόσφαιρο.

Τώρα: Διευθύνει μεζεδωπολείο στην Θήβα ενώ παράλληλα ασχολείται με την αγιογραφία.

Aπό την “χρυσή” ομάδα λείπει ένα από τα καράτια του “τριφυλιού”, αφού για την γειτονιά των αγγέλων στις 18 Aπριλίου του 2002 ταξίδεψε ο Mήτσος Δημητρίου.

O Δημήτρης Δημητρίου γεννήθηκε στις 19 Iανουαρίου του 1948 στα Σπάτα και ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τον τοπικό Aήττητο σε ηλικία 14 ετών. O Παναθηναϊκός τον απέκτησε πέντε χρόνια αργότερα από την Aθλητική Ένωση Xαλανδρίου.Ξεκίνησε ως επιθετικός αλλά στη πορεία έγινε ένα από τα πρώτα αμυντικά χαφ, με τη μορφή που έχει η θέση αυτή στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. «Mαχητής» μέσα στο γήπεδο, αποτέλεσε βασική μονάδα του Παναθηναϊκού ολόκληρη τη δεκαετία του '70.O Δημητρίου αγωνίστηκε στον Παναθηναϊκό μέχρι τη σεζόν 1978-79, αφού ένας σοβαρός τραυματισμός στον αχίλλειο τένοντα τον υποχρέωσε να κρεμάσει τα παπούτσια του (συμμετοχές 254 και γκολ 25).