Η αθλήτρια των 5.000 μέτρων στον στίβο προσπαθεί με τον λόγο της να τονίσει τις ανισότητες που υπάρχουν σε πολλά ζητήματα μεταξύ ανδρικού και γυναικείου αθλητισμού, ακόμη και στον… ρουχισμό.
Όπως λέει χαρακτηριστικά «αν τα αρσενικά είχαν στήθη κατά την εφηβεία, θα υπήρχε ένα δωρεάν αθλητικό σουτιέν σε κάθε ντουλάπι και δεν θα κάναμε καν αυτή τη συζήτηση. Όταν οι ομάδες εκδίδουν στολές, ένα αθλητικό σουτιέν πρέπει να είναι μέρος αυτής της στολής».
Η απόφοιτος του Στάνφορντ δίνει μία μάχη κατά της αθλητική βιομηχανίας, τονίζοντας τις ανισότητες που υπάρχουν μεταξύ των δύο φύλων, ακόμη και στα πιο απλά ζητήματα, αναδεικνύοντας πως ο σεξισμός μπορεί να εντοπιστεί στο οτιδήποτε.
«Μόλις τα κορίτσια αρχίσουν να αναπτύσσουν στήθη, οποιαδήποτε συζήτηση στην κουλτούρα μας είναι σεξουαλική. Θα πρέπει να μπορούμε να μιλάμε για το στήθος στο πλαίσιο της κίνησης με τον ίδιο τρόπο που μιλάμε για τους αγκώνες και τα γόνατα. Είναι μέρος του σώματός μας και καθώς το σώμα μας αναπτύσσεται, η φυσική της κίνησής μας αλλάζει. Υπάρχει σχεδόν μια... πολιτιστική γιορτή για ένα κορίτσι που παίρνει το πρώτο της κανονικό σουτιέν και ήρθε η ώρα να κάνουμε μια παρόμοια ιεροτελεστία για το αθλητικό σουτιέν. Μπορεί να ομαλοποιηθεί πριν γίνει άβολο».
Φλέσμαν: «Να σταματήσει η σύγκριση ανδρικών και γυναικείων σωμάτων»
Η δρομέας των αποστάσεων έχει δημιουργήσει έναν οργανισμό, όπου ερευνά αυτές τις συμπεριφορές, ενώ έχει γράψει και ένα βιβλίο «Good for a Girl: A Woman Running in a Man’s World» το οποίο αποτελεί ένα «εν μέρει μανιφέστο», δίνοντας μία καλή ματιά στο τι συμβαίνει στο παρασκήνιο εντός των Πανεπιστημίων με τις αθλήτριες.
«Έχουμε μια θεμελιώδη θεσμική προδοσία των γυναικείων σωμάτων που συμβαίνει στο αθλητικό σύστημα. Είναι ένα πρόβλημα που απαιτεί μια αρκετά βασική αλλαγή στη σκέψη και αν μπορούμε να αλλάξουμε αυτή τη σκέψη και να αυξήσουμε αυτή τη συνείδηση, τότε άλλα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους: αλλαγές πολιτικής, ο τρόπος που μιλάμε στα κορίτσια» λέει χαρακτηριστικά.
«Στα χρόνια σωματικής ανάπτυξης μετά την εφηβεία, τα γυναικεία άτομα στον αθλητισμό έχουν θεμελιωδώς διαφορετικές εμπειρίες με το σώμα τους, αλλά τους συμπεριφερόμαστε όπως θα έπρεπε να είναι σαν αρσενικά επειδή έτσι μοιάζει η ‘’ισότητα’’», σχολιάζει η αθλήτρια.
«Αν οι βασικές εμπειρίες του γυναικείου σώματος είναι ταμπού, διαγράφονται ή ελαχιστοποιούνται, τότε δεν δημιουργείτε ένα περιβάλλον που αντικατοπτρίζει με ακρίβεια τους ανθρώπους. Δεν δημιουργείτε ένα δυνατό αθλητικό περιβάλλον γι’ αυτούς τους ανθρώπους και αυτό είναι μια ομάδα που πρόκειται να πέσει θύμα και ευκολότερη λεία στα χέρια κάποιον. Πρέπει να αρχίσουμε να είμαστε θαρραλέοι να κλίνουμε στις διαφορές που έχουμε και να αποφασίσουμε συλλογικά ότι οι γυναίκες αξίζουν να ευδοκιμούν στον αθλητισμό και να χτιστεί ο αθλητισμός γύρω από αυτές για τις νόρμες τους. Πρέπει να σταματήσουμε να τα συγκρίνουμε με τα ανδρικά πρότυπα, να σταματήσουμε να περιμένουμε να προοδεύουν όπως κάνουν οι άνδρες, να σταματήσουμε να σβήνουμε τα μέρη του σώματός τους που είναι θηλυκά. Φοβόμαστε τα γυναικεία σώματα και τη δύναμη των γυναικών» τονίζει χαρακτηριστικά η υπέρμαχος του φεμινιστικού κινήματος.
«Κάποιοι πιέζουν τις αθλήτριες ώστε να σβήσουν τα θηλυκά μέρη του σώματός τους»
«Το φιλελεύθερο φεμινιστικό κίνημα που κορυφώθηκε τη δεκαετία του '70 οδήγησε σε πολλές θεμελιώδεις αλλαγές στη ζωή των γυναικών. Ο τρόπος με τον οποίο καταλάβαμε κάποια πράγματα ήταν μέσω της έκκλησης προς τους άντρες στην εξουσία λέγοντας ότι είμαστε ίδιοι με εσάς, οπότε συμπεριφερθείτε μας το ίδιο. Το να μιλάμε για διαφορές δεν ήταν μια καλή στρατηγική για τις φεμινίστριες να αποκτήσουν ίσα δικαιώματα, οπότε σταματήσαμε να μιλάμε για διαφορές. Αλλά έχουν περάσει 50 χρόνια» σημειώνει η Αμερικανίδα αθλήτρια που πλέον στα 42 της, περιέγραψε την αθλητική της εμπειρία ως έφηβη, αλλά και ως ενήλικη που κυνηγά το όνειρο να συμμετέχει σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Ένα όνειρο που για τους παραπάνω λόγους, πολλά κορίτσια εγκατέλειψαν νωρίς.
Η Φλέσμαν τονίζει ότι τα νεαρά κορίτσια εγκαταλείπουν τον αθλητισμό σε πολύ μεγαλύτερους αριθμούς από τα αγόρια. Η έρευνα που έκανε, υποδεικνύει ότι η πρόσβαση, η ασφάλεια και το κοινωνικό στίγμα είναι οι κύριοι λόγοι αποχώρησης.
«Υποθέτουμε ότι οι καλύτερες αθλήτριες πρέπει να μιμούνται αυτό που κάνουν οι άνδρες και να μιμούνται την εμφάνιση των ανδρών. Έτσι τους πιέζουμε να σβήσουν τα μέρη του σώματός τους που είναι σαφώς θηλυκά. Ο ευκολότερος και ταχύτερος τρόπος για να το κάνετε αυτό είναι μέσω της απώλειας βάρους – εξαλείψτε τις καμπύλες σας και εξαλείψτε όσο το δυνατόν περισσότερο σωματικό λίπος. Τώρα ξέρουμε πόσο επιβλαβές είναι αυτό για το γυναικείο σώμα και ξέρουμε επίσης πόσο ανόητο είναι αυτό για ένα νέο κορίτσι» σημειώνει η Φλέσμαν.