Ο Δημήτρης Ελευθεριάδης πηγαίνει πάντα στην προπόνηση με την κόρη του

Ο Δημήτρης Ελευθεριάδης βρίσκεται στο τιμόνι της δεύτερης ομάδας γυναικών του Αστέρα Τρίπολης από την πρώτη μέρα δημιουργίας της το περασμένο καλοκαίρι. Στην προπόνηση βέβαια δεν πηγαίνει μόνος του αλλά παίρνει πάντα μαζί του τη νεογέννητη κόρη του, που δεν έχει συμπληρώσει ακόμη ένα χρόνο ζωής.

«Έχει τρέλα με το ποδόσφαιρο να ξέρεις. Την ετοιμάζω να γίνει μεγάλη παίκτρια. Εάν της αρέσει φυσικά. Δεν θα την πιέσω» λέει όσο την κρατάει στην αγκαλιά του. Μπορεί να μην έχει μάθει ακόμη καλά καλά να περπατάει, αλλά ήδη ξέρει να κλωτσάει την μπάλα.

«Όλα τα παιδιά όταν είναι μικρά τους αρέσει αυτό. Δεν έχει σημασία αν είναι αγόρια ή κορίτσια. Αυτό που αλλάζει από εκεί και πέρα είναι οι συνθήκες και οι αντιλήψεις των ανθρώπων. Δεν παίζει ρόλο το φύλο αλλά το ταλέντο του κάθε ανθρώπου» εξηγεί ο ίδιος, ενώ δίνει εντολές για να ξεκινήσει η προπόνηση.

«Στον Αστέρα Τρίπολης όλα λειτουργούν επαγγελματικά»

Με το ποδόσφαιρο γυναικών ασχολείται εδώ και αρκετά χρόνια, έχοντας προπονήσει μεταξύ άλλων από τις ακαδημίες της Ολυμπιάδας Υμηττού, του Εθνικού και της Προοδευτικής. Εδώ και μερικούς μήνες έχει αναλάβει να δημιουργήσει από την αρχή τη δεύτερη ομάδα του Αστέρα Τρίπολης και νιώθει εξαιρετικά χαρούμενος για αυτό.

«Είναι πολύ καλό το ότι μπαίνουν ομάδες από την πρώτη κατηγορία των ανδρών στο ποδόσφαιρο γυναικών. Υπάρχει μια εξέλιξη. Στην πρώτη εθνική το επίπεδο έχει ανέβει αρκετά. Κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει. Όσον αφορά τη συνεργασία μου με την ομάδα είναι πραγματικά άψογη. Είναι επαγγελματίες. Πήγαμε στην Τρίπολη, είδαμε τις εγκαταστάσεις, τα γήπεδα, τα αποδυτήρια. Δεν χρειάζεται να τρέχω πια με τη Μαριλίνα για όλα. Το μυαλό μου είναι αποκλειστικά στο γήπεδο και στην προπόνηση» συμπληρώνει.

Η ομάδα έχει βάση στην Αθήνα, συμμετέχει σε ένα ειδικό γκρουπ της Γ’ Εθνικής μαζί με τα αναπτυξιακά τμήματα του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ και του Πατίστα ΑΟΠΚ αλλά δεν έχει καταφέρει ακόμη να σημειώσει κάποια νίκη. Αυτό, όμως, είναι κάτι που δεν βρίσκεται σε πρώτη μοίρα για τον σύλλογο.

«Μίλησα με τον υπεύθυνο και με ρώτησε: “πώς τα πήγαμε;”. Του απάντησα: “κοίτα, χάσαμε αλλά...”. Τότε με διέκοψε και μου είπε: “μη μου λες ότι χάσαμε, δεν με ενδιαφέρει. Εγώ θέλω να μάθω πώς τα πήγαμε”. Παλιά έπρεπε να τα εξηγώ εγώ αυτά στους διοικούντες. Γιατί σημασία σε αυτές τις ηλικίες δεν έχει το αποτέλεσμα αλλά η εικόνα στο γήπεδο» σημειώνει ο προπονητής.

Η ομάδα αποτελείται από 31 κορίτσια ηλικίας από 9 έως 16 ετών και είναι χωρισμένη σε δύο τμήματα. Η μικρότερη είναι η Ζωή, η οποία έχει ήδη ξεχωρίσει για το ταλέντο της και το πάθος με τον οποίο παίζει με την μπάλα στα πόδια.

«Έχω ξεκινήσει ήδη να τη βάζω σε κάποια τουρνουά που κάνουμε με τις υπόλοιπες ομάδες της Αθήνας. Είναι πολύ καλή, αλλά πρέπει να σημειωθεί ότι αυτός είναι ο τέταρτος χρόνος που ασχολείται με το ποδόσφαιρο». Όπως εξηγεί, ο μόνος τρόπος προκειμένου να ανέβει το επίπεδο του ποδοσφαίρου γυναικών στην Ελλάδα, είναι οι γονείς να βάλουν τα κορίτσια που θέλουν να ασχοληθούν με το άθλημα όσο το δυνατόν γρηγορότερα στο γήπεδο.

«Το επίπεδο θα αλλάξει όταν τα κορίτσια θα ξεκινούν το ποδόσφαιρο στα 5 ή στα 6 τους χρόνια»

«Η UEFA μάς έχει υποδείξει με έρευνες ότι ένα παιδί μπορεί να μάθει τεχνική ως τα 12 χρόνια. Μετά είναι πολύ δύσκολο. Υπάρχουν ακόμη παίκτριες που έρχονται και έχουν θέμα με την υποδοχή. Το επίπεδο θα ανέβει κατακόρυφα όταν αρχίζουν να παίζουν από την ηλικία των 5 ή των 6 ετών. Όπως συμβαίνει και με τα πιο πολλά αγόρια» ξεκαθαρίζει.

Κατά τον ίδιο, αυτή η αλλαγή θα πρέπει να γίνει πρωτίστως στο σπίτι και ύστερα στην κοινωνία. «Θα σου δώσω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ήρθε τις προάλλες ένας πατέρας με την κόρη του που είναι 14 χρονών. Μου είπε ότι είναι πολύ καλή, αλλά παραδέχτηκε ότι όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν την άφηνε να έρθει».

«Αυτή είναι η διαφορά με το εξωτερικό. Ναι, συγκριτικά με το παρελθόν τα πράγματα είναι πολύ καλύτερα σήμερα στην Ελλάδα. Αλλά πόσοι άνθρωποι υπάρχουν ακόμη μέχρι σήμερα που θεωρούν ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι για τις γυναίκες; Όταν φτάσουμε λοιπόν στο σημείο να έχουμε έναν ανάλογο αριθμό κοριτσιών που ξεκινούν σε τόσο μικρή ηλικία, εκεί θα δεις το πραγματικό επίπεδο» εξηγεί ο Δημήτρης Ελευθεριάδης.

Η προπόνηση διαρκεί μια ώρα και λαμβάνει χώρα σε ένα από τα γήπεδα του Renti Star, με θέα την πολύχρωμη ρόδα του κοντινού λούνα παρκ. Επιθυμία του είναι κάποτε το τμήμα να μετακινηθεί μόνιμα στην Τρίπολη, εκεί που βρίσκεται και η βάση της πρώτης ομάδας, η οποία δύο χρόνια μετά την ίδρυσή της βρίσκεται στην έβδομη θέση της πρωταθλήματος.

Ο ίδιος δεν έχει θέμα με αυτό καθώς εξαιτίας της προπονητικής του καριέρας έχει ζήσει αρκετά εκτός Αθήνας. Μαζί του φυσικά πρόκειται να πάρει και την κόρη του. Όσο τα κορίτσια προπονούνται κανονικά, εκείνη βρίσκεται κανονικά στο γήπεδο και προσπαθεί να κλωτσήσει μια μικρή πολύχρωμη μπάλα.

«Αν της αρέσει, θα τη σπρώξω με όλες τις δυνάμεις μου προς το ποδόσφαιρο. Τώρα από εκεί και πέρα αν έχει ταλέντο και όρεξη να συνεχίσει, θα είναι δικό της θέμα» καταλήγει. «Το να κλωτσάς, όμως, μια μπάλα δεν χρειάζεται να είσαι μόνο αγόρι για να το κάνεις».