Η Ελλάδα δεν φημίζεται για την μαζική παραγωγή ταινιών θρίλερ. Για να ακριβολογούμε πρόκειται για ένα είδος που ουδέποτε άνθησε στη χώρα μας, αφού δεν ταιριάζει σε καμία περίπτωση με την ιδιοσυγκρασία των εγχώριων ηθοποιών και σκηνοθετών.

Η εξαίρεση στον κανόνα όμως έρχεται από το όχι και τόσο μακρινό 1988. Με μία γρήγορη ματιά στο διαδίκτυο διαπιστώνεις πως το... ψαρωτικό «Το μυστικό του τάφου» ανήκει στην κατηγορία ταινιών θρίλερ.

Ίσως να πρόκειται και για την μοναδική ταινία της εποχής, καθώς για τα «βήματα της νεκρής» (1986) δεν υπάρχουν περισσότερα στοιχεία.

Σκηνοθέτης της, είναι ο Αλέκος Μάνεσης, το σενάριο έγραψε ο Νίκος Ηλιάδης, ενώ η μουσική σύνθεση ανήκει στον Σεκόντιο Μπουχάγιερ.

Το καστ του «Μυστικού του τάφου» απαρτίζουν κάποια γνωστά ονόματα, αλλά και άσημη ηθοποιοί. Συγκεκριμένα παίζουν οι Τάνια Καψάλη, Δήμητρα Σερεμέτη, Δημήτρης Μπάνος, Γιώργος Πετρόχειλος, Θανάσης Βόττας, Πίτσα Κονιτσιώτη και Νίκος Ζιάγκος.

Σύμφωνα με την πλοκή του φίλμ, ένας βίαιος και αυταρχικός πατέρας έχει κλειδώσει την κόρη του Ελένη στο σπίτης της οικογένειας σε ένα μικρό παραθαλάσσιο χωριό και όντας εκτός εαυτού την δέρνει αλύπητα.

Μια μέρα την ξυλοκοπεί με σημείο που Ελένη χάνει τις αισθήσεις της. Προηγουμένως της είχε ζητήσει να κάνει έκτρωση καθότι έγκυος.

Η μάνα της κοπέλας, Χρύσα και ο αδελφός της Στάθης πιστεύουν πως έχει πεθάνει και αποφασίζουν να αναλάβουν δράση προκειμένου να υπερασπιστούν την τιμή της.

Ο Στάθης, έχοντας χάσει την ψυχραιμία του παίρνει την καραμπίνα και δολοφονεί τον πατέρα του. Η Ελένη όμως βρίσκεται εν ζωή.

Ο καφετζής του χωριού, Αργύρης συστήνει στην οικογένεια να τελέσουν την κηδεία της Ελένης, μόνο που στη θέση της βάζουν το πτώμα άλλης γυναίκας.

Η Ντόρα όμως θα έρθει στο χωριό και θα φιλοξενηθεί στο σπίτη της Χρύσας. Το μεγάλο μυστικό του τάφου κινδυνεύει να τιναχθεί στον αέρα.

Η Τάνια Καψάλη διαπρέπει στον ρόλο της Ελένης σε τούτο το cult μνημείο μεταφυσικού τρόμου διάρκειας 93 λεπτών, ενώ αξιοπρόσεκτη είναι και η ερμηνεία της Δήμητρας Σερεμέτη υποδυόμενη την μάνα Χρύσα.

Ένα άγνωστο διαμάντι το οποίο τρεις δεκαετίες αργότερες επιβάλεται να λάβει την αναγνώριση που του αρμόζει.