Να πιστέψουν πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι το πρωτάθλημα!

Πέρασαν 31 χρόνια, οδεύουμε, αισίως, τα 32, από τη μέρα, μες το κατακαλόκαιρο με 40 βαθμούς Κελσίου, 16 Ιούνη 1985, που ο Κώστας Ιωσηφίδης (παρών στους τέσσερις από τους έξι -κερδισμένους με… αίμα και ιδρώτα- τίτλους) παραλάμβανε, από τα χέρια του μόλις 10 ημερών υπουργού Εμπορίου, της κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου, Νίκου Ακριτίδη,το τρόπαιο του πρωταθλητή Ελλάδας.

Οι «παλιοί», τότε νεαροί 20-25 ετών, είδαν τα μαλλιά τους να ασπρίζουν, τα γυμνασιόπαιδα της εποχής απέκτησαν οικογένειες, έγιναν μπαμπάδες, πάντως όλοι τους δεν αξιώθηκαν να ξαναδούν τον ΠΑΟΚ πρωταθλητή. Για δε, τους σημερινούς 25άρηδες και 30αρηδες, καλύτερα, ας μη μιλήσουμε…Ένα από τα αγαπημένα «μότο» των ΠΑΟΚτσήδων, «ΠΑΟΚ δεν γίναμε από τους τίτλους», περιγράφει γλαφυρά την ψυχολογία του κόσμου, αλλά είναι η μία όψη του νομίσματος.

Η άλλη όψη, λέει πως αν σ’ αυτές τις τρεις δεκαετίες είχαν έρθει ένα -δύο, όχι παραπάνω, πρωταθλήματα τα πράγματα θα ήταν σαφώς καλύτερα. Μαζί και η κυριαρχία (με τα προβλήματα των άλλων δύο ομάδων της Θεσσαλονίκης…) θα ήταν δεδομένη, αδιαπραγμάτευτη και σχεδόν απόλυτη εντός κι εκτός των τειχών της πόλης.

Οι ομάδες, καλώς ή κακώς, «τρέφονται» από τους τίτλους. Αυτή είναι η πραγματικότητα και στην Τούμπα, των χαμηλών τόνων, καλό θα είναι να πιστέψουν πρώτα απ’ όλα οι ίδιοι τους, ότι (πρέπει να) έχουν ως στόχο το πρωτάθλημα! Ή μήπως δεν είναι αυτός ο στόχος και απλά θα βολευτούν και πάλι με μια καλή πορεία; Για μισό λεπτό. Καλή πορεία, πώς ακριβώς (μπορεί να) την εννοούν; Όμοια με την περσινή; Όταν με «χίλια ζόρια» η ομάδα τερμάτισε στην 5η θέση της κανονικής διάρκειας κι έσωσε την παρτίδα στο τέλος κερδίζοντας την πρωτιά στα πλέι οφ; Ανάλογες του 1988, του 2002, του 2010, όταν για μεγάλο διάστημα διεκδίκησε το πρωτάθλημα; Να μας το πουν, πώς ακριβώς, να το γνωρίζουμε…

Πάμε παρακάτω κι ας αφήσουμε στην άκρη τις θεωρίες και τα αναπάντητα, πολλές φορές, ερωτήματα. Πάμε στο… παρασύνθημα.

Ο φετινός ΠΑΟΚ δείχνει να είναι μια ομάδα πληρέστατη. Ενισχυμένος, θα το εξηγήσουμε παρακάτω, καθώς ο σωστός αρχικός προγραμματισμός έφερε καλούς παίκτες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν μαζί από την προετοιμασία.

Στοιχείο ισχυρό στη σύγκριση με τους υπόλοιπους μονομάχους του τίτλου, που άρον – άρον έτρεξαν και ενισχύθηκαν (σημαντικά) στο φινάλε της μεταγραφικής περιόδου του δίνει, αν μη τι άλλο, ένα μικρό προβάδισμα. Τι να το κάνει, όμως, όταν ω, του θαύματος, στο ίδιο ακριβώς διάστημα, στην Τούμπα επέστρεψε η γκρίνια, η μουρμούρα, η κακόπιστη κριτική, ο αφορισμός των πάντων για τη μη απόκτηση ενός ακόμη επιθετικού! Ανω κάτω η ομάδα, φτου κι από την αρχή, και πάει λέγοντας. Βλέπετε, ο «εφιάλτης του Άγιαξ» θα κυνηγάει για πολύ ακόμη την ομάδα και τον Στέφανο Αθανασιάδη.

Πάντως, το αν θα έπρεπε ή δεν έπρεπε να αποκτηθεί ένας φορ, με τελείως διαφορετικά χαρακτηριστικά, θα φανεί στο… χειροκρότημα. Ένα είναι σίγουρο: Ο Κλάους δε θα αλλάξει, δε θα βελτιωθεί, όσο ξεφωνητό και κράξιμο αν φάει. Χειρότερος, μπορεί να γίνει, όχι όμως καλύτερος. Ας το θυμούνται, όλοι όσοι με ευκολία συνεχίζουν το ίδιο τροπάριο και «να τον στήνουν στον τοίχο» σε κάθε χαμένη ευκαιρία.Τι έχει αλλάξει, σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, στον ΠΑΟΚ; Καταρχήν, στο ποδοσφαιρικό τμήμα, επιτέλους, ήρθε η… οργάνωση.

Με Όμικρον κεφαλαίο. Βαρεθήκαμε να το λέμε και να το γράφουμε από την Ολλανδία, όπου το ζούσαμε καθημερινά, στην περίοδο της προετοιμασίας.Τα βήματα προς τα εμπρός, στον συγκεκριμένο τομέα, μόνον ένας… τυφλός δεν (θα) τα βλέπει. Το παραδέχονται ΟΛΟΙ οι ποδοσφαιριστές. Η θλάση (φτου, φτου) παραμένει άγνωστη λέξη, φέτος, για το «Δικέφαλο».

Είπατε, κάτι; Ο Ίβιτς άλλαξε πολύ τη λειτουργία και την καθημερινότητα της ομάδας. Προστέθηκαν πρόσωπα, η ομάδα απέκτησε τεχνολογική υποδομή, γενικότερα πλησιάζει στα στάνταρ λειτουργίας ευρωπαϊκών ομάδων. Μια απλή σύγκριση στο θέμα των θλάσεων μπορεί να (από)δείξει τη δουλειά πάνω σ’ αυτό το πολύ σοβαρό κομμάτι.

Φτάνει, όμως, αυτό και μόνο το ενθαρρυντικό στοιχείο για να κάνει τον ΠΑΟΚ πρωταγωνιστή στη σκηνή του ελληνικού ποδοσφαίρου; Ασφαλώς και όχι, γιατί όλα κρίνονται στο χορτάρι. Εκεί, στα δικά μας μάτια, θεωρητικά το ρόστερ είναι καλύτερο από πέρσι! Ασφαλώς και εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο, αλλά όπως και να το κάνουμε, η φετινή ομάδα είναι (στα χαρτιά) καλύτερη από την περσινή. Στην πολύπαθη και πολυσυζητημένη θέση «Νο 1», με την απόκτηση του Σέρβου Μπρκιτς, υπάρχει ασφάλεια και μαζί με Γλύκο και Βελλίδη, συνιστούν μια τριάδα, που είναι καλύτερη από τα προηγούμενα χρόνια.

Στην άμυνα η προσθήκη του Λέο Μάτος μπορεί να κάνει τη διαφορά, ενώ στα στόπερ, η άφιξη Βαρέλα και Κρέσπο, διαφοροποιεί το παιχνίδι από πίσω, προσφέροντας μαζί με τον Τζαβέλλα πολλαπλές επιλογές και καλύτερες λύσεις στον Ίβιτς. Ο Σέρβος τεχνικός επιμένει να θεωρεί πλήρη την ομάδα του και στη θέση του «6», όπου μετά την απομάκρυνση των Κάτσε και Τζιόλη, υπάρχει μόνο ο Κάνιας ως καθαρό «εξάρι», αλλά γι’ αυτόν λύσεις μπορούν να δώσουν και οι Χαρίσης, Τσίμιροτ, Σάχοφ.

Στα άκρα η φυγή του Μακ δημιούργησε ένα κενό. Εμειναν μόνο ο Ροντρίγκες (βασική επιλογή) κι ο Μυστακίδης. «Πήραμε τον Κάμπος» απαντάει ο υπεύθυνος του φετινού σχεδιασμού, Λούμπος Μίχελ, που κυνήγησε την περίπτωση Ματέους, δεν τα κατάφερε, βολεύτηκε για τη νευραλγική θέση του «δέκα» με τον Μπίσεσβαρ. Ο Ολλανδός, με την πολύ καλή τεχνική, τη γρήγορη σκέψη και την επαφή με το γκολ, συνεχίζει να μην είναι 100% καιέ να από τα μεγάλα ερωτηματικά του φετινού ρόστερ. Από πίσω υπάρχει με περιορισμένο ρόλο και χρόνο, ο Δημήτρης Πέλκας, στα άκρα προστέθηκε την τελευταία ημέρα των μεταγραφών ο Μάμε Τιάμ, για τον οποίο δεν ξέρουμε και δεν είδαμε πολλά πράγματα.

Στη θέση του φορ η κουβέντα αρχίζει και τελειώνει, εις βάρος των Περέιρα – Κουλούρη, στον Αθανασιάδη. Το θέμα της μη απόκτησης επιθετικού, καλό θα είναι να μην επηρεάσει τη ζωή της ομάδας, τουλάχιστον, ως τον Ιανουάριο. Μ’ αυτούς τους τρεις θα πορευτεί ο ΠΑΟΚμέχρι τότε, όση κριτική κι αν ασκηθεί στη διοίκηση και τον μεγαλομέτοχό της.

Και κάτι τελευταίο: Τώρα που, επιτέλους, αρχίζει το πρωτάθλημα, ακόμη και εκείνοι που το έχουν ξεχάσει εντελώς, θα πρέπει να θυμηθούν πως ο «Δικέφαλος» ξεκινάει με -3 βαθμούς. Από την περσινή απόφαση του να μην κατέβει στη ρεβάνς του κυπέλλου. Και σ’ ένα πρωτάθλημα το οποίο αναμένεται να είναι το πιο ανταγωνιστικό των τελευταίων ετών, με τον ΠΑΟΚ να εμφανίζεται ως μια ομάδα με εξαιρετικές προοπτικές, θα υπάρξουν ουκ ολίγες αφορμές αυτό το -3 να αποτελέσει κυρίαρχο θέμα συζήτησης.

Εδώ, πρώτα ο Θεός, θα είμαστε να το ξανασυζητήσουμε…