Πατήρ και υιός πρωταθλητές στη Formula1; Κι όμως έχει γίνει. Για την ακρίβεια μόνο μία φορά στην ιστορία του σπορ έχουμε δει πατέρα και γιο να κατακτούν τον τίτλο στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού. Γι' αυτό και το συγκεκριμένο ρεκόρ είναι από τα πιο ξεχωριστά σε αυτό το άθλημα.

Όμως, υπάρχει μία ευκαιρία να δούμε ένα δεύτερο ζευγάρι πατέρα και γιου να έχουν κατακτήσει αμφότεροι το πρωτάθλημα. Ο λόγος φυσικά για τον Νίκο Ρόσμπεργκ, με τον Κέκε να έχει έναν τίτλο στην κατοχή του. Ο Γερμανός βρίσκεται πιο κοντά από ποτέ στην κατάκτηση της κορυφής όντας στην καλύτερη σεζόν της καριέρας του και στην πρωταθλήτρια ομάδα, τη Mercedes.

Το G-Weekend Journal, λοιπόν, αναλύει τα δεδομένα προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα αν θα καταφέρει να πράξει ό,τι και ο Ντέιμον Χιλ το 1996. Ας δούμε, όμως, τι έκανε ο καθένας και έφτασε μέχρι την κορυφή και τι μπορεί να κάνει φέτος ο Ρόσμπεργκ.

Δύσκολη αρχή και για τους δύο

Θα ξεκινήσουμε με το πρώτο ζευγάρι πατέρα-γιου, που μέχρι τώρα είναι το μοναδικό που έχει πάρει τίτλους στη Formula1. Ο λόγος φυσικά για τους Γκράχαμ και Ντέιμον Χιλ. Ο Γκράχαμ ξεκίνησε την καριέρα του το 1958 με τη Lotus, όμως βρήκε πολλά ζόρια και έκανε την αρχή με εγκατάλειψη στον τότε αγώνα του Μονακό.

Ωστόσο, ακολούθησαν άλλες έξι σερί εγκαταλείψεις πριν πάρει το πρώτο του αποτέλεσμα, που ήταν η έκτη θέση στην Ιταλία την ίδια χρονιά. Παρά ταύτα, οι δυσκολίες συνεχίστηκαν για τον Βρετανό και στους επόμενους 23 αγώνες είχε 16 εγκαταλείψεις και μόλις μία τρίτη θέση. Όμως, το 1962 ήταν πολύ διαφορετικό για τον ίδιο και άλλαξε τη ζωή του.

Όχι μόνο πανηγύρισε την πρώτη του νίκη με την BRM, αλλά συνάμα και τον πρώτο του τίτλο. 4 νίκες και 6 παρουσίες στο βάθρο του αρκούσαν για να πανηγυρίσει πρωτάθλημα και να δικαιώνεται για τα όσα πέρασε και βίωσε τα τέσσερα χρόνια που προηγήθηκαν. Έκτοτε διεκδικούσε μόνο την κορυφή και τις τρεις επόμενες χρονιές ήρθε δεύτερος στη βαθμολογία σπαταλώντας την ευκαιρία για ένα δεύτερο τρόπαιο.

Το 1966 και το 1967 επανήλθαν οι δυσκολίες του παρελθόντος μετρώντας 13 εγκαταλείψεις σε 21 αγώνες, δύο τρίτες θέσεις και τρεις δεύτερες για να περάσει στη λησμονιά. Όμως, αυτή τη φορά τα όποια εμπόδια ξεπεράστηκαν πιο γρήγορα. Βέβαια, και το 1968 δεν είχε την καλύτερη χρονιά του, αφού εγκατέλειψε σε τέσσερις περιπτώσεις, όμως κατέληξε με τον δεύτερο τίτλο στα χέρια χάρη στις 3 νίκες και στις 6 παρουσίες του στο βάθρο, μία τέταρτη και μία ένατη θέση.

Τα εν λόγω αποτελέσματα τότε ήταν αρκετά για να του προσφέρουν τον δεύτερο τίτλο του. Στο υπόλοιπο της καριέρας του δεν έκανε κάτι το σπουδαίο και μάλιστα δεν ανέβηκε καν στο βάθρο, με καλύτερο αποτέλεσμα μέχρι το φινάλε αυτής το 1975 να είναι μία τέταρτη θέση στην Ισπανία το 1970.

Εκ νέου υπήρξαν πολλές εγκαταλείψεις και στο τελευταίο Γκραν Πρι του στο Μονακό δεν κατετάγη, ενώ στην τελευταία του εκκίνηση ήρθε 12ος στη Βραζιλία. Στις 29 Νοεμβρίου 1975 σκοτώθηκε σε δυστύχημα με το ελικόπτερό του, τη στιγμή που είναι άξιο αναφοράς ότι είχε ξεκινήσει το άθλημα της κωπηλασίας πριν... μετακομίσει στο χώρο των μηχανοκίνητων σπορ.

Δύσκολη αρχή και για τον γιο του, Ντέιμον, ο οποίος επανέφερε το όνομα Χιλ στην F1 το 1992. Ο Ντέιμον δεν κατετάγη στα 6 από τα 8 Γκραν Πρι που συμμετείχε, ενώ στην πρώτη του πλήρη σεζόν ξεκίνησε, όπως ο πατέρας του, με εγκατάλειψη. Ωστόσο, η πρώτη του νίκη ήρθε πιο γρήγορα απ' ό,τι για τον Γκράχαμ και ήταν στην Ουγγαρία το 1993.

Μάλιστα, εκείνη τη χρονιά ανέβηκε άλλες δύο φορές στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου, όπου συνολικά μέτρησε 6 παρουσίες. Οι νίκες συνεχίστηκαν τόσο το 1994, όσο και το 1995, αλλά ο τίτλος δεν ήρθε, καθώς τερμάτισε δεύτερος αμφότερες τις χρονιές, κατά τις οποίες ο Μίκαελ Σουμάχερ άρχισε να γράφει τη δική του... χρυσή σελίδα.

Παρά ταύτα, δεν τα παράτησε και δικαιώθηκε το 1996, όταν κατέκτησε το πρώτο πρωτάθλημα στην καριέρα του. 8 νίκες και 10 παρουσίες στο βάθρο ήταν υπεραρκετές για να του χαρίσουν αυτό που κυνηγούσε τα προηγούμενα χρόνια και ήταν ο λόγος που μπήκε στην F1, να στεφθεί παγκόσμιος πρωταθλητής. Έτσι, είχαμε το πρώτο δίδυμο πατέρα-γιου και μοναδικό μέχρι σήμερα που έχουν κατακτήσει αμφότεροι τίτλο στο κορυφαίο μηχανοκίνητο σπορ παγκοσμίως.

Ίδιο σκηνικό

Περνάμε στο ζευγάρι πατέρα και γιου που είναι υποψήφιο να πράξει ό,τι και το πρώτο. Το σκηνικό που συναντάμε είναι το ίδιο, με δεδομένο ότι κι εδώ η αρχή δεν ήταν τόσο εύκολη για τους δύο πιλότους. Ειδικά για τον Κέκε Ρόσμπεργκ, ο οποίος έκανε το ντεμπούτο του το 1978 και τα πρώτα χρόνια είχε κυρίως εγκαταλείψεις ή δεν είχε καταταγεί, τη στιγμή που δεν είχε πλήρεις σεζόν.

Αυτό έγινε για πρώτη φορά το 1980, αλλά και πάλι δεν τα πήγε τόσο καλά, με εξαίρεση μία τρίτη θέση στην Αργεντινή. Οι δυσκολίες συνεχίσττηκαν και τα επόμενα χρόνια, όμως τα πράγματα βελτιώθηκαν κάπως για τον ίδιο και αυτό αρκούσε για να πανηγυρίσει τον μοναδικό τίτλο της καριέρας του. Μάλιστα, το πέτυχε αυτό με μόλις 1 νίκη και συνολικά 6 παρουσίες στο βάθρο, ενώ είχε τρεις εγκαταλείψεις, έναν αποκλεισμό από τα αποτελέσματα και μία απουσία.

Κάποιες νίκες ακολούθησαν και τις επόμενες χρονιές, όμως κατά τη διάρκεια αυτών δεν μπόρεσε να καταφέρει τον ίδιο άθλο. Άλλωστε, δεν παίρνεις κάθε μέρα τίτλο με 1 νίκη. Η τελευταία του ήρθε στην Αυστραλία το 1985, χρονιά που ήρθε τρίτος στη βαθμολογία, ενώ το 1986 δεν... πάτησε ούτε καν στο βάθρο, είχε καλύτερο αποτέλεσμα την τέταρη θέση και μία pole position στη Γερμανία για να αποσυρθεί από την ενεργό δράση.

Και ερχόμαστε στον γιο του, Νίκο. Έκανε το ντεμπούτο του το 2006 με τη Williams, ομάδα που ο πατέρας του κατέκτησε τον τίτλο, και επίσης είχε μία δύσκολη πρώτη σεζόν, αφού εγκατέλειψε τους μισούς αγώνες (9/18). Καλύτερο αποτέλεσμα ήταν η έβδομη θέση μέχρι που ήρθε η τέταρτη στη Βραζιλία το 2007.

Σταδιακά βελτιωνόταν και στην Αυστραλία την επόμενη χρονιά ανέβηκε για πρώτη φορά στο πόντιουμ στην καριέρα του, καθώς τερμάτισε τρίτος. Ακολούθησαν μερικές ακόμα παρουσίες στο βάθρο, όμως δεν είχε καταφέρει να φτάσει πιο πάνω από τη δεύτερη θέση. Ο Νίκο Ρόσμπεργκ βίωσε και τα πρώτα δύσκολα χρόνια της Mercedes, όπου βρίσκεται από το 2010, και έπρεπε να περιμένει πολύ για να... σπάσει το ρόδι στις νίκες.

Αυτό έγινε στην Κίνα το 2012 και έκτοτε ξεκίνησε να ονειρεύεται ότι θα γίνει κι αυτός παγκόσμιος πρωταθλητής, όπως ο πατέρας του. Για την ώρα αυτό δεν έχει γίνει και τα δύο τελευταία χρόνια έχει μείνει απλά στο κυνήγι του Λιούις Χάμιλτον. Όμως, φέτος τα πράγματα είναι διαφορετικά και έχει μοναδική ευκαιρία να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Έκανε δυναμικό ξεκίνημα με 4 νίκες στους πρώτους τέσσερις αγώνες και έκτοτε έχει πανηγυρίσει άλλες δύο, τη στιγμή που έπρεπε να φτάσουμε στο καλοκαιρινό διάλειμμα για να χάσει το προβάδισμα στη βαθμολογία. Οι τελευταίες σε Σπα, Μόντσα, Σιγκαπούρη τον έφεραν ξανά στην κορυφή και είναι στο χέρι του να διατηρήσει μέχρι τέλους την πρωτιά.

Τι χρειάζεται

Όπως προαναφέραμε, προσπαθούμε να δώσουμε απάντηση στο ερώτημα αν θα καταφέρει να κατακτήσει έναν τίτλο. Άλλωστε, ξεκάθαρα και αποκλειστικά θα δοθεί εντός της πίστας. Τι χρειάζεται, λοιπόν, για να φτάσει στον στόχο του;

Πρώτα απ' όλα να μην επαναλάβει τα λάθη του παρελθόντος διότι πέρυσι είχε την ευκαιρία να απειλήσει τον Χάμιλτον και έδειξε γιατί δεν άξιζε τον τίτλο κάνοντας ένα σημαντικό λάθος, το οποίο τον χάρισε στον ομόσταυλό του. Σίγουρα είναι βελτιωμένος, ειδάλλως δε θα είχε αυτή τη μοναδική ευκαιρία για πρωτάθλημα, αλλά θα πρέπει να αποφύγει όσο το δυνατόν περισσότερο τα λάθη.

Επίσης, να εκμεταλλευτεί το γεγονός ότι ο αντίπαλός του έχει χρησιμοποιήσει πάνω από πέντε μονάδες ισχύος στη σεζόν και θα δεχτεί κάποιες ποινές, όπως έγινε και στο Σπα, αν και θα δεχτεί κι ο ίδιος κάποια στιγμή.

Ακόμη, να εκμεταλλευτεί το ότι η Mercedes έκανε... τράμπα τους μηχανικούς και αυτοί του Χάμιλτον πήγαν στον ίδιο και το αντίστροφο. Με όλα αυτά θα καταφέρει να γράψει τη δική του ιστορία και να γίνει ο δεύτερος γιος παγκόσμιου πρωταθλητή που επίσης κατακτά τίτλο στην ιστορία της F1.

Ομοιότητες και διαφορές

Αφού είδαμε τι έχουν κάνει οι τέσσερις πιλότοι και τι πρέπει να κάνει ο Ρόσμπεργκ, ας δούμε και μερικές ομοιότητες και διαφορές. Σε αμφότερες τις περιπτώσεις πατέρας και γιος έχουν τρέξει για την ίδια ομάδα.

Οι Κέκε και Νίκο Ρόσμπεργκ για τη Williams και οι Γκράχαμ και Ντέιμον Χιλ για την Brabham. Από εκεί και πέρα, όπως έχουμε γράψει και πιο πάνω, και στα δύο ζευγάρια τόσο ο πατέρας όσο και ο γιος είδαν πολύ καλά ότι μόνο εύκολο δεν είναι να τρέχεις στην F1.

Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο το γεγονός, ότι η πρώτη νίκη της καριέρας του Κέκε σήμανε και τον πρώτο του τίτλο, κάτι που δεν έγινε σε αυτή του Νίκο, όπως και στην περίπτωση του Γκράχαμ, που με τις πρώτες τέσσερις νίκες έφτασε στην κορυφή, αλλά όχι το ίδιο και ο Ντέιμον.

Τέλος, τόσο ο Νίκο Ρόσμπεργκ, όσο και ο Ντέιμον Χιλ, μάζεψαν περισσότερους βαθμούς από τους πατεράδες τους, αν και αυτό δεν είναι απόλυτο, με δεδομένο ότι ανά εποχή διέφερε το σύστημα βαθμολόγησης.

Πάντως, τα δύο ζευγάρια έχουν κι ένα άλλο κοινό, ότι η πρώτη νίκη πατέρα και γιου ήρθε σε διαφορετική σεζόν. Στους Ρόσμπεργκ αυτή του Κέκε ήταν στην πέμπτη και του Νίκο στην έβδομη, ενώ στους Χιλ του Γκράχαμ ήρθε στην πέμπτη και του Ντέιμον στη δεύτερη.

Έτσι, λοιπόν, απομένει να δούμε αν ο Νίκο Ρόσμπεργκ θα καταφέρει να γράψει ιστορία ή αν οι Γκράχαμ, Ντέιμον Χιλ θα παραμείνουν το μοναδικό ζεύγος πατέρα και γιου που αμφότεροι έχουν κατακτήσει τίτλο στην F1.