Η αρχή, τουλάχιστον επίσημα, για κάθε ομάδα στο ΝΒΑ είναι η διαδικασία του ντραφτ. Εκεί διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό το μέλλον των συλλόγων. Η πορεία είναι μεγάλη, με πολλές διακυμάνσεις, επίπονη, ψυχοφθόρα και μέχρι την ημέρα των επίσημων ανακοινώσεων αθέατη. Οι δοκιμές γίνονται καθ' όλη τη διάρκεια της σεζόν και οι παράγοντες των ομάδων σημειώνουν ονόματα. Αναλύουν, καταγράφουν, παρακολουθούν, από κοντά ή δια τηλοψίας και στο τέλος έρχεται η τύχη και αποφασίζει. Συνήθως αυτή “ανακαλύπτει” τους παίκτες που θα γίνουν ή έγιναν μέλη του Hall of Fame. Η ιστορία που ακολουθεί είναι δείγμα γενναιοδωρίας και ευλογίας της τυφλής θέας. Η ιστορία της επιλογής του Καρλ Μαλόουν στο ντραφτ από τους Γιούτα Τζαζ.

Σπάνια περίπτωση

Η μετακίνηση στο παρελθόν μπορεί να περιμένει λίγο μια και χρειάζεται στάση στο σήμερα. Ο γενικός διευθυντής των Τζαζ Ντένις Λίντσεϊ, εξηγούσε μετά από μια άτυπη δοκιμασία φερελπίδων παικτών: “Το ζητούμενο είναι πόσο καλά μπορείς να τους αξιολογήσεις”. Στη συνέχεια παραδέχτηκε την καταλυτική παρέμβαση της τύχης και πως περιπτώσεις “Καρλ Μάλόουν” είναι σπάνιες. Όπως και η ταπεινότητα των παραγόντων που δεν θα πουν ποτέ “Ε, δεν τον προβλέψαμε αυτό”. Βέβαια, 31 χρόνια πριν οι Τζαζ δεν μπορούσαν ξέρουν ότι διάλεγαν ένα μύθο. Ούτε κατά διάνοια. Πάμε, λοιπόν, στο παρελθόν.

Εκείνο το καλοκαίρι, το καλοκαίρι του ΄85, με ρεκόρ 41-41, ο σύλλογος βρισκόταν σε παρόμοια θέση με τη φετινή. Σχεδόν στην ίδια όσον αφορά την επιλογή. Τότε στο νο13, τώρα στο νο12. Οι διοικούντες την ομάδα ήλπιζαν ότι θα υπάρχει καλός παίκτης εκεί. Σταρ όμως; Ο Σκοτ Λέιντεν, επικεφαλής του τμήματος σκάουτινγκ, ήταν απαισιόδοξος. Μάλιστα έλεγε στους δημοσιογράφους ότι “δεν προβλέπω να παίρνουμε κάποιον για θέση βασικού ή κάποιον που θα έρθει και θα αλλάξει εκ βάθρων τον σύλλογο”.

Λάτρεψαν αυτό που είδαν

Η αγωνιστική περίοδος 1984-85 έμελλε να είναι καθοριστική για τη Γιούτα. Ο Ντέιβιντ Φρίντμαν, διευθυντής προσωπικού και ένας απ' αυτούς που είχαν κάνει το ταξίδι Νέα Ορλεάνη-Γιούτα, τόνιζε πως “ήταν μια από τις πιο σημαντικές χρονιές στην ιστορία του οργανισμού”. Οι “Μορμόνοι” είχαν ξεκινήσει τη σεζόν με προπονητή και γενικό διευθυντή τον Φρανκ Λέιντεν και βοηθό τον Τζέρι Σλόαν. Τον Απρίλιο ο Λάρι Μίλερ αγόρασε το 50% της ομάδας για οκτώ εκατομμύρια δολάρια. Και μετά, ήρθε το ντραφτ του Ιουνίου.

Οι τελευταίες πινελιές μπήκαν μια εβδομάδα πριν την εκδήλωση. Οι “εγκέφαλοι” του συλλόγου, ήτοι Φρίντμαν, Σλόαν, πήγαν στο εξοχικό του Λέιντεν, στο Όγκντεν, για μια τελική επισκόπηση. Ο Σκοτ Λέιντεν ανακαλεί και αποκαλύπτει “πως δεν είχαμε δει πάρα πολλούς προσωπικά. Περισσότερο από την τηλεόραση και ό,τι ξέραμε. Ήταν ενδιαφέρον, μια και ψάχναμε παίκτες και οι καλοί πετάχτηκαν ξαφνικά”. Στη συνέχεια σημειώνει ότι “δεν θα ξεχάσω εκείνο το απόγευμα”. Απευθυνόμενος στους υπόλοιπους παράγοντες των Τζαζ τους είπε “έχω οπτικό υλικό παίκτη που αγωνίστηκε για το Λουϊζιάνα Τεκ. Το ψευδώνυμο του είναι Ταχυδρόμος. Είναι σκληρός, μαχητής... Δεν θα είναι όμως εκεί όταν θα επιλέγουμε”. Οι Τζαζ κοίταξαν το υλικό και λάτρεψαν αυτό που είδαν.

Έτοιμος, αλλά έπρεπε να ξεχαστεί!

Η συνέχεια είναι πιο δραματική. Άπαντες εντυπωσιάστηκαν με τον νεαρό. Ρωμαλέος, ανθεκτικός, διατεθειμένος να δουλέψει, καλός ριμπάουντερ... Έτοιμος με λίγα λόγια. Ο Τζέρι Σλόαν, μάλιστα, έλεγε ότι “μου αρέσει ο Ταχυδρόμος επειδή παραδίδει”. Ωστόσο, η περίπτωση του έπρεπε να ξεχαστεί.

Οι Τζαζ πόνταραν, τουλάχιστον δημόσια, σ' έναν άλλο πάουερ φόργουορντ. Τον Κιθ Λι. Τέσσερις φορές Ολ Αμέρικαν, από το Μέμφις Στέιτ. Έτσι, σύμφωνα με δημοσίευμα της “Tribune” το 1985:

“Ο Λι θα είναι στην κορυφή της λίστας μας” διαβεβαίωνε ο Λέιντεν. Στη λίστα περιλαμβάνονταν οι Μπιλ Ουένινγκτον (σέντερ) από Σεντ Τζονς, Μπλερ Ράσμουσεν (σέντερ) από το Όρεγκον και ο φόργουορντ του Βιρτζίνια Γιούνιον Τσαρλς Όκλι. Σε αυτό το σημείο ένας από τους τέσσερις θα είναι το νούμερο ένα πικ της Γιούτα.

Παρ' όλα αυτά, οι Λι, Ουένινγκτον, ίσως να προσπερνούσαν τους Τζαζ. Συνεπώς, θα έμεναν οι Ράσμουσεν, Όκλι, με τον πρώτο να έχει προβάδισμα, μια και οι παράγοντες της ομάδας θεωρούσαν ότι μπορεί να καλύψει δύο θέσεις.

Το αναπάντεχο επεμβαίνει

Οι Τζαζ έφεραν τον Λι στο Σολτ Λέικ για ιατρικές εξετάσεις και συνέντευξη. Ο Λέιντεν θυμάται ότι αυτό ήταν πολυτέλεια τότε, καθώς τα μέσα παρακολούθησης παικτών ήταν ελάχιστα. Οι σκάουτερ βασίζονταν σε παλιούς φίλους, περιοδικά, εφημερίδες, ειδήσεις. Όταν άκουγαν κάτι για κάποιον αθλητή, ειδοποιούσαν γυμναστή ή προπονητή που γνώριζαν για να μάθουν περί τίνος πρόκειται. Ο Τζον Στόκτον ήταν τέτοια περίπτωση. Ο Λέιντεν είχε μάθει γι' αυτόν από έναν προπονητή στο πανεπιστήμιο Weber State. Όπως αναφέρει “είχα δει τον Στόκτον, αλλά όχι σε αγώνα. Μάλιστα δεν μπορούσαμε να έχουμε οπτικό υλικό. Το σχολείο του δεν τραβούσε φιλμ. Τον είδαμε σε δοκιμαστικό καμπ στο Σικάγο”. Ο Λέιντεν τον συνάντησε σε ασανσέρ και προσπαθούσε να τον “μετρήσει” για να δει πόσο μεγάλος ήταν. Ο Μαλόουν δεν ήταν τελείως άγνωστος. Είχε παίξει τρία χρόνια στο Λουϊζιάνα Τεκ. Μολαταύτα, ο Λέιντεν δεν τον είχε δει ή γνωρίσει. Παρ' όλα αυτά, ο Μαλόουν αναμενόταν να έχει “φύγει” μέχρι να διαλέξουν οι Τζαζ. Το ίδιο όμως φαινόταν ότι θα γίνει με τον Λι. Ο γκαρντ Τέρι Πόρτερ έδειχνε η μόνη σίγουρη επιλογή.

Το αναπάντεχο όμως επεμβαίνει. Η μετοχή του Λι αρχίζει να υποχωρεί πριν την κλήρωση. Ο Τύπος αναφέρει ότι ο παίκτης αντιμετωπίζεται σαν λεπρός και μόνο μία ομάδα τον υπολογίζει: Η Γιούτα. Οι Τζαζ ελπίζουν ότι θα υποχωρήσει αρκετά για να φτάσει στο νο13 χωρίς να ακολουθήσει και η ικανότητα του. Η μοίρα όμως έχει άλλα σχέδια...

“Θα φέρουμε ένα ταχυδρόμο στη Γιούτα”

Η ημέρα του ντραφτ, 18 Ιουνίου 1985, ξεκινά όπως ήταν αναμενόμενο. Οι Νικς παίρνουν τον σέντερ Πάτρικ Γιούιν, ακολουθεί ο Ουέιμαν Τίσντεϊλ, ο καλύτερος πάουερ φόργουορντ στο NCAA. Μετά ακούγονται τα ονόματα των Μπένοϊτ Μπέντζαμιν, Ξαβιέρ ΜακΝτάνιελ, Τζον Κόνκακ και Τζο Κλάιν. Ο Κρις Μάλιν στο Γκόλντεν Στέιτ, Ντέτλεφ Σρεμπφ στο Ντάλας. Ο Λέιντεν και οι υπόλοιποι των Τζαζ συνειδητοποιούν ότι έχουν μαζευτεί πολλοί πάουερ φόργουορντ. Δεν ήξεραν τι να κάνουν. Ο Μαλόουν υποχωρούσε προς το μέρος τους. Ο Σκοτ Λέιντεν όμως ήθελε να κάνει ορισμένα τηλεφώνα να μάθε τι συμβαίνει. Ο κόουτς Φρανκ Λέιντεν ανησυχούσε. Σκεφτόταν “γιατί έπεφτε; Πήγαινε κάτι στραβά με αυτόν;”

Η απάντηση δόθηκε από τον Αλ Μπιάνκι, βοηθός και υπεύθυνος εντοπισμού ταλέντων για τους Σανς, και στο πως μεταφέρθηκε η φήμη για τον χαρακτήρα του παίκτη στον Φρανκ Λέιντεν. Οι Σανς θα επέλεγαν στο νο10 και ο Μαλόουν ήταν στη λίστα τους. Όταν ο Μπιάνκι βγήκε μαζί του για φαγητό περίμενε κάτι άλλο. Αντί για έναν ήρεμο τύπο, ήθελε να δει την αγριάδα του. Ο Λέιντεν όμως έμαθε ότι “Ταχυδρόμος” δεν ελεγχόταν εύκολα και ήταν ευερέθιστος.

Ο Μαλόουν, πάντως, συνέχιζε να υποχωρεί. Ο Όκλι πήγε στο Κλίβελαντ. Οι Σανς πήραν τον Εντ Πίκνι και ο Κιθ Λι στο νο11 για τους Μπουλς. Ακολουθούσαν οι Ουάσιγκτον Μπούλετς. Την προηγούμενη μέρα είχαν δώσει τον Γκρεγκ Μπάλαρντ (σμολ φόργουορντ) για τον Νταν Ράουντφιλντ (φόργουορντ/σέντερ). Η προσοχή τους ήταν στραμμένη για “τριάρι” και επιλογή τους τελικά ο Κένι Γκριν του Ουέικ Φόρεστ. Πλέον, είχε έρθει η ώρα των Τζαζ. Αν υπήρχαν ερωτήματα, έπρεπε να απαντήσουν. Να ρισκάρουν. Και το έκαναν.

Την προηγούμενη χρονιά η επιλογή του Στόκτον αποδοκιμάστηκε. Αυτή τη φορά, όταν ο Λέιντεν πήρε το μικρόφωνο και ανακοίνωσε ότι “θα φέρουμε ένα Ταχυδρόμο στη Γιούτα” το πλήθος ξέσπασε σε ζητωκραυγές. Ο Μαλόουν μέσα στο κομψό, μπλε κοστούμι άρχισε να κλαίει. Το μπάσκετ στη Γιούτα δεν θα ήταν ποτέ πια το ίδιο.

Πηγή: The Salt Lake Tribune