Οι δύο πρώτοι Λαμπαδηδρόμοι στους προηγούμενους Ολυμπιακούς Αγώνες, του Πεκίνου και του Λονδίνου, Αλέξανδρος Νικολαϊδης και Σπύρος Γιαννώτης, ακόμα και τώρα μιλούν για την κορυφαία στιγμή στην καριέρα τους. Και δεν το λένε για προσχηματικούς λόγους, αλλά το εννοούν. Να είσαι Ελληνας και να έχεις την τιμή να είσαι ο πρώτος Λαμπαδηδρόμος στο μέρος που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες, έχοντας επάνω σου, συγκεντρωμένη την προσοχή όλου του κόσμου, δεν είναι απλώς κάτι σπάνιο και ξεχωριστό, αλλά κάτι… once in a lifetimeγια ελάχιστους.

Αυτή τη φορά, αυτή την ξεχωριστή τιμή την είχε ο Λευτέρης Πετρούνιας και το Gazzetta Weekend Journal ταξίδεψε μαζί του στην Αρχαία Ολυμπία και έζησε από κοντά, αυτές τις μοναδικές στιγμές.

Ο ίδιος έδειξε να είχε συναίσθηση της εξαιρετικής τιμής που του έγινε και το έλεγε πριν ταξιδέψει στο μέρος που γεννήθηκαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες. «Εχω μιλήσει με τον Σπύρο Γιαννιώτη και με έχει προετοιμάσει», μας έλεγε πριν μπει στο αυτοκίνητο για το Νομό Ηλείας.

Όλα για τον σπουδαίο πρωταθλητή έγιναν πολύ γρήγορα. Τρίτη απόγευμα στην Αθήνα, μετά τους αγώνες στο Ρίο ντε Τζανέιρο και τη δεύτερη θέση που πήρε στο test event της γυμναστικής και Τετάρτη αναχώρηση για την Αρχαία Ολυμπία, με λίγες ώρες ύπνο και χωρίς να προλάβει καν, να πάρει μέρος στη γενική πρόβα.Ο,τι θα έκανε, θα το έκανε μία και έξω, χωρίς καν να το τεστάρει. Ο αθλητής που κάθε του προσπάθεια στη γυμναστική την επαναλαμβάνει δεκάδες φορές στην προπόνηση!

Τετάρτη βράδυ στην Αρχαία Ολυμπία με την πολυαγαπημένη του μητέρα, τη συναθλήτρια του Βάσω Μιλλούση και τον Πρόεδρο της Ελληνικής Γυμναστικής Ομοσπονδίας Σάκη Βασιλειάδη. Ξύπνημα πρωϊ την Πέμπτη – την ημέρα της Τελετής – ένας ελληνικός καφές στο ξενοδοχείο και κατευθείαν στις εγκαταστάσεις της Ακαδημίας., χωρίς να λέει πολλά. Ηταν φανερό ότι είχε πολλές σκέψεις, αλλά τις κρατούσε για τον εαυτό του και προτιμούσε να κοιτάει χωρίς σχόλια, την πανέμορφη φύση γύρω από το Αρχαίο Στάδιο.

Μπαίνοντας στις εγκαταστάσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας δέχθηκε τα πρώτα συγχαρητήρια και συνάντησε την Κατερίνα Λέχου. Η Πρωθιέρεια τον περίμενε για μία μικρή πρόβα για το τι θα κάνουν και πως θα πάρει το Ολυμπιακό Φως. Δοκίμασε τη στολή του Λαμπαδηδρόμου και τελικά έκανε μία… μίξη. Η κάτω φόρμα ήταν xs ενώ η μπλούζα ήταν small! Καταπληκτικά γραμμωμένος και χωρίς καθόλου λίπος, δεν γινόταν να βάλει κάτι μεγαλύτερο.

Ντυμένος με την επίσημη ενδυμασία, ήρθε η ώρα να πάει στο Αρχαίο Στάδιο και να περιμένει τη μεγάλη στιγμή, επιμένοντας να μην λέει πολλά. Κάπου εκεί μας άνοιξε για πρώτη φορά την καρδιά του… «Εχω κάποιο άγχος είναι η αλήθεια. Είναι κάτι που δεν έχω ξανακάνει, ενώ ακόμα και την πιο δύσκολη άσκηση, την επαναλαμβάνω δεκάδες φορές στην προπόνηση», μας εκμυστηρεύθηκε.

Η απάντηση ήταν εύκολη, «Λευτέρη κοίτα να το χαρείς και άσε όλα τα άλλα», την οποία φάνηκε να άκουσε. Ακολούθησε μία μικρή επανάληψη για το τι θα έκανε, από τον εργαζόμενο της Διεθνούς Ολυμπιακής Ακαδημίας και expert στις Τελετές Παναγιώτη Γιανναρά. Πως θα κρατήσει τη Δάδα, πως θα σκύψει μπροστά στην Πρωθιέρεια, πως θα τρέξει, ακόμα και τι θα κάνει μετά, όταν τελειώσει τη διαδρομή του. Aπό δίπλα του και η υπεύθυνη μάρκετινγκ της ΕΟΕ Νικόλ Αβραμίδου, προσπαθώντας να του κρατήσει παρέα και να τον βοηθήσει να αποβάλλει το άγχος.

Κάπου εκεί άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για την κορυφαία στιγμή του. Οι Ιέρειες εμφανίστηκαν στο Αρχαίο Στάδιο και μαζί τους η Πρωθιέρεια Κατερίνα Λέχου που έκανε την επίκληση στον Θεό Απόλλωνα. Η συνέχεια ανήκε ολοκληρωτικά στον Λευτέρη Πετρούνια. Ετρεξε προς το μέρος της κρατώντας την Δάδα, την άναψε, πήρε και το κλαδί ελιάς και έκανε τα πιο θριαμβευτικά μέτρα της ζωής του.

Σχετικά ανέκφραστος, άρχισε να τρέχει μεταφέροντας το Ολυμπιακό Φως μαζί με όλους τους συμβολισμούς του. Οι χιλιάδες θεατές όρθιοι να τον αποθεώνουν και να ζητωκραυγάζουν τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή της γυμναστικής, που μετά από πολλούς κόπους και προσπάθειες, δίκαια έφτασε στην κορυφή. Ο ίδιος τους κοιτούσε με την άκρη του ματιού του αλλά επαγγελματικά συνέχισε το τρέξιμο του, όπως επαγγελματικά ανεβαίνει στους κρίκους και κατακτά μετάλλια, χωρίς το παραμικρό λάθος.

Αφού διέσχισε όλο το Αρχαίο Στάδιο, βγήκε από την κάτω είσοδο και κατευθύνθηκε στο μνημείο του βαρώνου Πιερ ντε Κουμπερτέν. Εκεί ευλαβικά έσκυψε το κεφάλι του ως φόρο τιμής στον άνθρωπο που αναβίωσε τους Ολυμπιακούς Αγώνες και του… έδωσε την ευκαιρία σε λίγους μήνες στο Ρίο, να γράψει τη δική του ιστορία. Ακολούθησε μία στροφή και φουλ πίσω για να μεταλαμπαδεύσει τη Φλόγα στον δεύτερο Λαμπαδηδρόμο, τον Βραζιλιάνο Ολυμπιονίκη του βόλεϊ, Ζιοβάνι Γκάβιο.

Δίνοντας τη Φλόγα, πήρε μία ανάσα, λόγω της πραγματικά μεγάλης απόστασης που διένυσε κάτω από τον καυτό ήλιο και άρχισε τις δηλώσεις, πρώτα στον διεθνή Τύπο και μετά στον ελληνικό! «Είναι η μεγαλύτερη στιγμή στη ζωή μου, νιώθω πραγματικά υπερήφανος και θέλω να ανταποδώσω αυτή την τιμή, με κάτι καλό στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο», επαναλάμβανε συνεχώς, ενώ απάντησε σε ερωτήσεις και για τους πρόσφυγες: «ο αθλητισμός ενώνει, ο αθλητισμός αποδεικνύει ότι όλοι είμαστε ίσιοι, όλοι είμαστε άνθρωποι.» Αφού τελείωσε με τις δηλώσεις και φωτογραφήθηκε με όποιον του το ζητούσε, άρχισε πλέον να χαλαρώνει και να το απολαμβάνει.

Επέστρεψε στην Ακαδημία για να κάνει ένα ντους και να αλλάξει, πάντα κοντά στην μητέρα του, που δεν σταμάτησε λεπτό να τον καμαρώνει. Τότε ήρθε και η δική μας στιγμή, για να μιλήσει για όσα ένιωθε. Παρότι είχε περάσει αρκετή ώρα από τη Λαμπαδηδρομία, έδειχνε ότι δεν ήθελε να τελειώσει. «Προσπαθώ να συνειδητοποιήσω τι γίνεται αλλά ακόμα δεν τα έχω καταφέρει. Ακόμα δεν είδα για τα καλά το κινητό μου, γιατί το έχω στο αθόρυβο και μία ματιά που έριξα, έχασα τη μπάλα με αυτό που γίνεται. Είναι κάτι τεράστιο και νομίζω ότι σιγά – σιγά θα αρχίσω να το συνειδητοποιώ και ήδη μου λείπει αυτή η αίσθηση…» είπε στο gazzetta.gr.

Παρά το αρχικό τρακ, ο Λευτέρης το χάρηκε όσο μπορούσε περισσότερο… «Το χάρηκα πάρα πολύ. Είχα άγχος αλλά προσπάθησα να είμαι ο εαυτός μου και να απολαύσω τη στιγμή. Θέλω να πιστεύω ότι τα πήγα αρκετά καλά», μας λέει, επειδή όπως προσθέτει τον βοήθησε πολύ η στήριξη του κόσμου: «Ηταν τρομερό. Έτρεχα με τη Φλόγα και άκουγα τις ευχές του κόσμου και για τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και γενικότερα… Ηταν απίστευτο αυτό το συναίσθημα. Με αντιμετώπισαν σαν ένα ήρωα αθλητή και για μένα αυτό ήταν ανεπανάληπτο συναίσθημα.»

Ολο αυτό που έζησε, πιστεύει ότι εκτός από τον ίδιο, ήταν σημαντικό και για την Ελλάδα: «Η Ελλάδα υπάρχει! Υπήρχε πολύ καιρό πριν δημιουργηθούν πολλά πράγματα στον κόσμο μας. Εχουμε μία ιστορία που δεν μπορεί να διαγράψει κανείς, μία ιστορία για την οποία είμαστε υπερήφανοι και δεν μπορεί να διαγράψει κανείς. Τρανό παράδειγμα είναι αυτό που ζήσαμε σήμερα, με την Τελετή Αφής της Φλόγας να γίνεται στην Ελλάδα και στην Αρχαία Ολυμπία.»

Πλέον ο παγκόσμιος πρωταθλητής της γυμναστικής θα ταξιδέψει με… φτερά στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. «Αυτό που έζησα μου δίνει ώθηση, παρότι υπάρχει και κάποιο βάρος. Μου δίνει ώθηση γιατί έχω δείξει στον κόσμο, αλλά έχω αποδείξει και στον εαυτό μου, ότι υπό πίεση, λειτουργώ καλύτερα και κάποιες φορές τη χρειάζομαι αυτή την πίεση.»

Ο Πετρούνιας πλέον, μετά από αυτή την τεράστια τιμή, θέλει να ρίξει όλο το βάρος στην προετοιμασία του για τους Ολυμπιακούς, απερίσπαστος από οτιδήποτε άλλο. «Θέλω να έχω όσο το δυνατόν γίνεται λιγότερες υποχρεώσεις και να αφοσιωθώ στην προπόνηση χωρίς τίποτα άλλο να με αποσπά. Μη νομίζετε ότι είναι και μεγάλο τα διάστημα μέχρι τους Ολυμπιακούς!»

Στη συνέχεια η συζήτηση με τον σπουδαίο Λευτέρη, «ξέφυγε» από τα σοβαρά και πήγε λίγο στην πιο ανθρώπινη πλευρά του, με τα αγαπημένα του!

Λευτέρη, αγαπημένο χρώμα;

«Κόκκινο και μπλε»

Αγαπημένο μέρος για διακοπές;

«Σαντορίνη»

Αγαπημένη ταινία;

«Ο τρόπος του πολεμιστή»

Αγαπημένο αυτοκίνητο;

«Το ΝISSAN Juke που απέκτησα πρόσφατα».

Κάπου εκεί ήρθε η ώρα να σταματήσουμε. Επρεπε να πάει στο επίσημο γεύμα της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής για να χαιρετήσει. Μόνο που δεν χαιρέτησε ο ίδιος, αλλά τον χαιρέτησαν όσοι ήταν εκεί, από τον Πρόεδρο της ΔΟΕ Τόμας Μπαχ και τον Πρόεδρο της ΕΟΕ Σπύρο Καπράλο, μέχρι τις Ολυμπιονίκες του πόλο Βούλα Κοζομπόλη, Εύη Μωραϊτίδου και της γυμναστικής Μαρία Γεωργάτου. Θερμό χειροκρότημα και πολλές φωτογραφίες, με τον Λευτέρη να ανταποκρίνεται σε όλα τα αιτήματα με μεγάλη ευγένεια.

Ηταν η μέρα του, η μέρα ενός κορυφαίου πρωταθλητή, ενός σπουδαίου ανθρώπου, μία μέρα που περάσαμε ολόκληρη μαζί. Και λίγο πριν βραδιάσει αποχώρησε με τους ανθρώπους του, για να περάσει πλέον μαζί τους, την κορυφαία – μέχρι το Ρίο – στιγμή τη ζωής του!