Οι Γκόλντεν Στέιτ Ουόριορς δεν είναι το κλασικό, παλιομοδίτικο, μπασκετικό προϊόν. Γιατί; Διότι παίζουν πολύ γρήγορα. Ναι, η ταχύτητα είναι που τους κάνεις να ξεχωρίζουν και στον 21ο αιώνα αυτή είναι που ορίζει τις καταστάσεις. Την εξέλιξη και τον καθορισμό της πορείας τους. Από την πληροφορία, την εργασία μέχρι το θέαμα και τη διασκέδαση και την ψυχαγωγία. Όταν βλέπεις, όταν μπορείς να τους δεις συγκεκριμένα, τους “πολεμιστές” εν δράσει καταλαβαίνεις τη δύναμη και την αξία της ταχύτητας. Αυτή τη στιγμή βρίσκονται ένα βήμα πιο μπροστά απ' όλους στο ΝΒΑ και θεωρούνται φαβορί για την επανάληψη του θριάμβου του 2015. Η ταχύτητα τους είναι άπιαστη και αναδεικνύει τις αρετές τους. Η ομάδα από το Όκλαντ είναι σαν “έξυπνο τηλέφωνο” τελευταίας τεχνολογίας. Η αιχμή του δόρατος μιας πολυεθνικής επιχείρησης-κολοσσού. Τα κάνει όλα πιο γρήγορα, καλύτερα, ποιοτικότερα. Ε, ο τρόπος διαχείρισης των Ουόριορς είναι το λειτουργικό σύστημα του συλλόγου που κυριαρχεί. Τα εύσημα ανήκουν στους ιδιοκτήτες, επενδυτές υψηλού ρίσκου, και το κείμενο που ακολουθεί είναι η ιστορία τους.

Τρίτη σημαίνει μπάσκετ

Ήταν ένα μουντό πρωινό, όταν ο Τζο Λάκομπ, κάτοχος της πλειοψηφίας των Ουόριορς, οδήγησε το αυτοκίνητο του μέσα από την πανεπιστημιούπολη του Stanford. Στάθμευσε κοντά στη σχολή διοίκησης επιχειρήσεων, έπειτα περπάτησε προς τα κάτω, στο πεζοδρόμιο, μέσα από ψιλόβροχο για συναντήσει άλλα στελέχη της Silicon Valley. Ο πρώην διευθύνων σύμβουλος της OpenTable, τώρα συνεταίρος στην Andreessen Horowitz, ερχόταν. Τον περίμεναν ο ιδρυτής της νεοφυούς επιχείρησης Curious (διαδικτυακή μάθηση) και ο γενικός διευθυντής της Vanguard Ventures. Αν ήταν άλλη μέρα αυτή η ομάδα θα βρισκόταν ή σε φιλανθρωπικό γεγονός ή σε συνέδριο TED (σ.σ τεχνολογία, διασκέδαση, σχέδιο). Ωστόσο ήταν Τρίτη και αυτό σήμαινε μπάσκετ.

Ο Λάκομπ, που έχει εργαστεί σε επιχειρηματικά κεφάλαια για τρεις δεκαετίες, έχει εκφραστικό πρόσωπο και φαρδείς ώμους. Το ύψος του είναι κοντά στα 1.85μ., αλλά δείχνει ψηλότερος. Την προηγούμενη νύχτα είχε παρακολουθήσει τους “πολεμιστές” σε εντός έδρας αγώνα. Δείχνει κουρασμένος. “Τα πρωινά της Τρίτης, αφού έχουμε παίξει τη Δευτέρα, είναι τα πιο δύσκολα” δηλώνει. Το γήπεδο, που συνήθως χρησιμοποιείται από φοιτητές και μέλη του διδακτικού, ερευνητικού προσωπικού, έχει τακτοποιημένη και “εταιρική” εμφάνιση: αστραφτερό παρκέ περιβαλλόμενο από πλέξιγκλας. Για τον Λάκομπ αυτή είναι η αγαπημένη στιγμή της εβδομάδας.

Πόσο ζυγίζει η επιτυχία;

Η ώρα περνά και οι υπόλοιποι παίκτες καταφτάνουν. Οι περισσότεροι ξέρουν τον Λάκομπ από τη θητεία του στην Kleiner Perkins Caufield & Byers όταν και βοήθησε να ξεκινήσει αυτός ο, καθιερωμένος πλέον, αγώνας. Μέχρι πριν λίγο δεν υπήρχε λόγος να του συμπεριφέρονται με θρησκευτικό σεβασμό. Μολαταύτα, η ιδιοκτησία ομάδας ΝΒΑ που πρωταγωνιστεί αλλάζει τα πράγματα. Κανείς δεν κάνει αναφορά για τη δουλειά του, όμως άπαντες πρόθυμα μιλούν για του Λάκομπ. Κάποιος, του λέει με χαρά και γνήσιο οπαδικό ενδιαφέρον πως χαίρεται για την επιστροφή του Χάρισον Μπαρνς (παίκτης που είχε μείνει εκτός λόγω τραυματισμού).

Η παρέα έπαιξε για μία ώρα. Ο Λάκομπ, 60 ετών, είναι ένας από τους μεγαλύτερους ηλικιακά παίκτες. Γνωρίζοντας τις δυνάμεις του διαλέγει σημείο, συνήθως στη δεξιά πλευρά κοντά στο τρίποντο, και περιμένει. Όταν έβλεπε ευκαιρία ζητούσε την μπάλα ή “έκοβε” μέσα στη ρακέτα. Συνήθως σούταρε. Το σουτ ήταν περίεργο καθώς η μπάλα έδειχνε να κυματίζει και να περιστρέφεται λίγες φορές πριν καταλήξει στο καλάθι. Το πρώτο ματς έληξε με δικό του εύστοχο τρίποντο και μετά με τα χέρια σηκωμένα να πανηγυρίζει. Σε άλλο παιχνίδι πάλι πήρε το τελευταίο σουτ και μιλώντας στο εαυτό του είπε “έρχεται το νικητήριο σουτ”.

Το πέρας του αγώνα τον βρίσκει να κάνει κάτι... συνηθισμένο. Αφού σκούπισε τον ιδρώτα από τα χέρια του, έβγαλε το δαχτυλίδι του πρωταθλητή και το έδωσε στους παρευρισκόμενους να το εξετάσουν. Το σχέδιο του υπερβολικό και αποκαλυπτικό. Υπήρχε διαμάντι για κάθε ένα από τα 200 παιχνίδια που είχαν κερδίσει οι Ουόριορς από το 2010. Τότε, ο Λάκομπ και οι άλλοι επενδυτές αγόρασαν την ομάδα. Ο Tom McConnell, από τη Vanguard Ventures, κρατώντας το “πολύτιμο” ρώτα πόσο ζυγίζει. Πόσο ζυγίζει η επιτυχία άραγε;

Νέα τάξη ιδιοκτητών

Το σίγουρο, ή τουλάχιστον έτσι φαίνεται, είναι ότι στην κοιλάδα με τις εταιρίες πληροφορικής και επικοινωνιών το μπάσκετ έχει πολλούς θαυμαστές. Αρκετοί απ' αυτούς έκαναν περιουσία στα 30 ή τα 40. Τώρα, κοντά στα 50, αναζητούν κάτι πιο ευχάριστο. Το 2002 ο Wyc Grousbeck, κύριος της Highland Capital Partners, που πέρασε δύο χρόνια στη διοίκηση επιχειρήσεων του Stanford, αγόρασε τους Μπόστον Σέλτικς μαζί με άλλους επενδυτές συμπεριλαμβανομένου του Λάκομπ. Τα τελευταία χρόνια επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων, ιδιώτες επενδυτές και κερδοσκοπικά κεφάλαια έχουν αποκτήσει ομάδες ΝΒΑ. Οι Ντιτρόιτ Πίστονς, Μιλγουόκι Μπακς, Φιλαδέλφεια Σίξερς και Ατλάντα Χοκς, ανήκουν σε αυτή τη νέα τάξη αφεντικών. Οι Σακραμέντο Κινγκς και οι Μέμφις Γκρίζλις ανήκουν σε ανθρώπους της Silicon Valley. Αν υπολογίσουμε και τους Ουόριορς του Λάκομπ οι νέου τύπου αγοραστές έχουν πάνω από το ένα τέταρτο της λίγκας.

Ο ισχυρός άνδρας των “πολεμιστών” δεν είναι ο πρώτος κεφαλαιούχος που αγοράζει ομάδα, όμως είναι πρώτος που διοικεί σύμφωνα με τα διδάγματα της Silicon Valley: ευέλικτη διαχείριση, ανοιχτή επικοινωνία, ενσωμάτωση της σοφίας εξωτερικών συμβούλων και διαρκής επαναξιολόγηση του τι κάνουν οι επιχειρήσει και πώς το κάνουν. Τίποτε απ' αυτά δεν γίνεται στα επαγγελματικά σπορ. Οι περισσότεροι ιδιοκτήτες της περασμένης γενιάς ενεργούσαν συγκεντρωτικά. Αυταρχικοί και στενοκέφαλοι. Ο Λάκομπ, αντιθέτως, προτιμά να περιβάλλεται με ειδικούς και το εκμεταλλεύεται.

“Τίποτε δεν είναι τυχαίο”

Τη φετινή σεζόν οι Ουόριορς σημείωσαν το καλύτερο ρεκόρ όλων των εποχών στην κανονική διάρκεια του ΝΒΑ. Αυτός και οι συνεργάτες του αγόρασαν μια ομάδα που ήδη είχε τον Στέφεν Κάρι στο δυναμικό της. Βέβαια, ο “Στεφ” θα έπαιρνε σουτ, και θα ευστοχούσε, από τα εννιά μέτρα με οποιαδήποτε ιδιοκτησιακό σχήμα. Ο Λάκομπ σπεύδει να υπερασπιστεί την οργανωτική-επιχειρησιακή δουλειά που έχουν κάνει οι επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων. Προφανώς γιατί ξέρει ότι η συμβολή τους δεν πρόκειται να λάβει την αναγνώριση που της πρέπει. “Τίποτε απ' όλα αυτά δεν είναι τυχαίο”.

Το παιχνίδι με τους φίλους-συνεργάτες τελείωσε και ο Λάκομπ πάει στην καφετέρια για να πάρει κάτι δροσιστικό. Όταν τον ρωτάνε για τον αγώνα των “πολεμιστών” το προηγούμενο βράδυ κομπάζει ότι παίζουν πολύ πιο εκλεπτυσμένα από τις υπόλοιπες ομάδες του ΝΒΑ. Είναι σίγουρος ότι το Γκόλντεν Στέιτ θα συνεχίσει για χρόνια να επιβάλλεται στους αντιπάλους και αυτό λόγω του τρόπου με τον οποίο χτίστηκε ο σύλλογος. Για τον Λάκομπ όμως το καταλυτικό στοιχείο για την επιτυχία είναι το πώς λειτουργεί ως επιχείρηση. Τα λόγια του είναι απόλυτα. “Είμαστε πιο μπροστά απ' όλους σε διάρθρωση, σχεδιασμό, στο πώς αντιμετωπίζουμε τα πράγματα”.

Πολιτισμικό φαινόμενο

Ο Λάκομπ και η ομάδα επενδυτών που αγόρασαν τους Ουόριορς το 2010 πλήρωσαν 405 εκατομμύρια δολάρια. Το τίμημα κρίθηκε, σχεδόν απ' όλους, υπερβολικό. Ο Λάρι Έλισον ήταν ο πλειοδότης που έχασε. Ένας από τους δέκα πλουσιότερους ανθρώπους του κόσμου! Το ποσό που δαπανήθηκε εκείνη τη στιγμή στο ΝΒΑ ήταν το μεγαλύτερο που είχε δοθεί. Και όχι για τους Λέικερς, τους Σέλτικς ή τους Νικς. Επρόκειτο για τους Ουόριορς, ομάδα του Όκλαντ που είχε κερδίσει τελευταία φορά τίτλο το 1975! Το 2010 ο Λάκομπ υποσχέθηκε τον δεύτερο σε διάστημα πέντε ετών. Τον Ιούνιο του 2015 οι “πολεμιστές” κέρδιζαν τους τελικούς του ΝΒΑ απέναντι στους Καβαλίερς του ΛεΜπρον Τζέιμς.

Οι μήνες που ακολούθησαν αποκάλυψαν τη θέση που είχαν πάρει στα μπασκετικά δρώμενα των ΗΠΑ οι Ουόριορς. Ήταν πολιτισμικό φαινόμενο και μετά το “Showtime” των Λέικερς ο κόσμος ξεχώριζε μια ομάδα όχι μόνο για τις νίκες, αλλά κυρίως για τον τρόπο που κέρδιζε. Δεν χρειάζεται να ξέρεις τα μυστικά του αθλήματος για να εκτιμήσεις την απαράμιλλη ευστοχία του Κάρι ή το γεγονός ότι σουτάρει από θέσεις που κάνεις άλλος δεν επιχειρεί. Το μόνο που χρειάζεσαι είναι πρόσβαση στο Ίντερνετ και προθυμία να αφήσεις εκτός τη δυσπιστία σου. [...]

Η αγωνιστική συμπεριφορά και εικόνα των Ουόριορς είναι αν μη τι άλλο εντυπωσιακή. Το ίδιο όμως ισχύει και για την επιχειρηματική. Κανείς δεν το ξέρει, δεν το βλέπει και δεν έχει λόγο να κάνει κάτι τέτοιο. Ωστόσο, είναι κάτι απαραίτητο και αναπόφευκτο για την επιτυχία της ομάδας. Παρ' όλα αυτά, το ξεκίνημα δεν έδειχνε τέτοια εξέλιξη. Ακόμη και σε αυτόν τον αφανή τομέα.

Ακόμη ένα στοίχημα

Τα 450 εκατομμύρια δολάρια που πλήρωσαν οι νέοι ιδιοκτήτες στον πρώην, τον Κρις Κόχαν, φαινόταν υπερβολικό λόγω της αξιοθρήνητης κατάστασης στην οποία βρίσκονταν οι Ουόριορς. Δεν ήταν τόσο η αναποτελεσματικότητα τους, αλλά το γεγονός ότι είχαν καθηλωθεί σε μια κατάσταση “ασχετοσύνης”. [...] Στη 16χρονη θητεία του Κόχαν, οι “πολεμιστές” είχαν μπει μία φορά στα πλέι οφ! Το λιγότερο απογοητευτικό, μια και τα αποτελέσματα δείχνουν ότι 16 από τις 30 ομάδες της λίγκας φτάνουν εκεί κάθε σεζόν. “Κάτι πήγαινε στραβά” λέει ο Λάκομπ.

Η ανικανότητα του Γκόλντεν Στέιτ προκαλούσε το ενδιαφέρον. Για τύπους σαν τον Λάκομπ ήταν άλλο ένα πολύ ενδιαφέρον στοίχημα. Ο σύλλογος είχε μόνο εφτά χιλιάδες διαρκείας, το γήπεδο ήταν ξεπερασμένο, απαρχαιωμένο. Στενοί διάδρομοι, οι εγκαταστάσεις εστίασης υποτυπώδεις. Δεν υπήρχαν χώροι που θα μπορούσαν να μισθωθούν και να χρησιμοποιηθούν για εταιρικές συναντήσεις. Εν αντιθέσει με τις καινούργιες εγκαταστάσεις άλλων συλλόγων, αυτές των Ουόριορς ήταν άβολες και απέριττες. Μάλιστα λειτουργούσαν αποτρεπτικά και για τους ελεύθερους παίκτες, καθώς όταν τις έβλεπαν αποθαρρύνονταν και η σκέψη να πάνε στο Όκλαντ απομακρυνόταν.

Άλλοι πιθανοί επενδυτές έβλεπαν όλα τα προηγούμενα ως μειονέκτημα. Ο Λάκομπ όμως και οι συνεταίροι του πίστευαν ότι είναι ευκαιρία. Στους Ουόριορς είδε νεοφυή επιχείρηση μεταμφιεσμένη σε μια χαμηλών επιδόσεων εταιρία. Οργανισμός που διοικούνταν αυταρχικά -και γι' αυτό ανόητα- ενώ η βιομηχανία του ΝΒΑ εξελισσόταν.

Όλα αυτά είναι παρελθόν. Η επένδυση των 450 εκατ. δολαρίων σήμερα αξίζει κοντά στα δύο δισεκατομμύρια! Το 2019 ο σύλλογος θα μετακομίσει σε νέα, αυτοχρηματοδοτούμενη αρένα, η οποία θα περιλαμβάνει γραφεία και εμπορικούς χώρους. Η κίνηση θα προσθέσει στην αξία του κλαμπ ένα δισεκατομμύριο δολάρια. Κι αν υπάρχει ένας Κάρι, ο τρόπος που “τρέχουν” την ομάδα ο Λάκομπ και οι συνεργάτες του μπορεί να αναπαραχθεί. Τουλάχιστον θεωρητικά.

Το επιχειρείν στο μπασκετικό πεδίο

Η πορεία και κυρίως η λειτουργία των Ουόριορς δεν πέρασε απαρατήρητη από τους υπόλοιπους επενδυτές-μεγιστάνες. Την αναδυόμενη γενιά μεγαλοεπιχειρηματιών. Ο Μαρκ Λάσρι ήξερε τι είχε κάνει ο Λάκομπ. Ο Λάσρι είναι μαροκινός δισεκατομμυριούχος που συνέπραξε με τον επενδυτή ιδιωτικού μετοχικού κεφαλαίου Ουέσλι Ίντενς για να πάρουν τους Μπακς το 2014. “Προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο” δηλώνει. Ποιο είναι αυτό; Να μεταφέρουν το επιχειρείν στο μπασκετικό πεδίο και να ανατρέψουν την κατάσταση.

Οι επενδυτές επιχειρηματικών κεφαλαίων κάνουν μεγάλες επενδύσεις σε εταιρείες που δεν ελέγχουν απαραίτητα. Ο Λάκομπ μετέφερε την ίδια νοοτροπία, αν όχι την ίδια δομή, στην ομάδα του. Όπως έχει πει “με επιχειρηματικό κεφάλαιο ξεκίνησα 70 επιχειρήσεις”. Επίσης παρακολουθούσε τις συμφωνίες των συνεταίρων του. Περίπου 200! Άρχισε να σκέφτεται τον τρόπο που σχεδιάζονται και λειτουργούν τα διοικητικά συμβούλια, τον τρόπο που σχεδιάζεται η χρηματοδότηση. Υπάρχει αρχιτεκτονική σε αυτό και το ίδιο θέλησε να κάνει και στην ομάδα του.

Ο Λάκομπ έδωσε στον Πίτερ Γκούμπερ (κατέχει μικρότερο μερίδιο) ισότιμη θέση στον σύλλογο διότι ο τελευταίος έφερε στη συμφωνία αγοράς τέσσερις δεκαετίες ισχυρών διασυνδέσεων σε κινηματογράφο, μουσική, σπορ και ΜΜΕ. Προσέλαβαν γενικό διευθυντή που δεν είχε δουλέψει ξανά για ομάδα και δύο προπονητές που δεν διέθεταν προπονητική εμπειρία σε κανένα επίπεδο. Εκείνη την περίοδο οι κινήσεις αυτές αντιμετωπίστηκαν ως “νεανικά λάθη”. Ο Λάκομπ, όμως, δεν ήταν πρωτάρης στο να δημιουργεί εταιρίες. Ο χρόνος έδειξε ότι πρώτες αποφάσεις δεν ήταν λάθη.

Το Bridge Club

Ο πρώην ιδιοκτήτης των Ουόριορς Κρις Κόχαν διέθετε ένα μεσαίου μεγέθους δωμάτιο κάτω από κερκίδες της Oracle Arena. Για να φτάσεις αυτό έπρεπε να περάσεις από διάδρομο που ένωνε τη λέσχη της ομάδας με το γήπεδο. Σε αυτό διασκέδαζε μέλη της οικογένειας και φίλους. Όταν ανέλαβε ο Λάκομπ, το μετονόμασε αποκαλώντας το Bridge Club και το διαθέτει στους μετόχους της μειοψηφίας και τους επισκέπτες τους. Μαζεύονται εκεί πριν την έναρξη του ματς τρώγοντας ροσμπίφ και περίτεχνα καναπεδάκια. Υπάρχει μπαρ και για όσους προτιμούν κρασί, απεριόριστη πρόσβαση μέσω αυτόματων διανομέων.

Η ιδιότυπη λέσχη συγκεντρώνει αρκετά στελέχη της Silicon Valey. Ένα απόγευμα που έμπλεξε στην κίνηση ο Λάκομπ, όταν έφτασε στο Club ζήτησε ευγενικά σάντουιτς με γαλοπούλα. Κάθισε στα ψηλά. Στη διάρκεια του γεύματος χαιρέτησε αρκετούς φίλους και συναδέλφους, οι περισσότεροι εκ των οποίων ήταν μεγάλα ονόματα στην “Κοιλάδα”. Όπως ο Μαρκ Στίβενς που ήταν συνεταίρος στην Sequoia Capital. Η εν λόγω εταιρεία συνέβαλε στη χρηματοδότηση των Google, PayPal και Linkedln! Το Bridge Club δεν ικανοποιεί μόνο τις ανάγκες χαλάρωσης και διασκέδασης των “μικρών” ιδιοκτητών. Εξυπηρετεί κι έναν άλλο σκοπό: Δίνει τη δυνατότητα στον Λάκομπ να ακούσει τον καθένα απ' αυτούς.

Όχι ιδιοκτήτης-δικτάτορας

Το ΝΒΑ, άτυπα, απαιτεί ιδιοκτήτες-δικτάτορες. Ο Λάκομπ χειρίζεται τη δική του διαφορετικά. Πιο μαλακά. Όπως και στο δ.σ των εταιρειών του. Κάθεται χωρίς να λέει πολλά απορροφώντας πληροφορίες και μετά οδηγεί τη συζήτηση σε απόφαση. Ο ίδιος σημειώνει ότι είναι “επαγγελματίας ακροατής”. Παραδέχεται ότι δεν είναι πιο έξυπνος άνθρωπος του κόσμου. Απλώς μεσολαβεί για να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. [...]

Η ιδιαιτερότητα των νέων ιδιοκτητών των Ουόριορς έγκειται και σε άλλο πεδίο. Όχι μόνο στον τρόπο σκέψης, οργάνωσης, διοίκησης. Είναι και στο πώς αποκτήθηκε ο σύλλογος. Σήμερα, ακόμη και οι πιο μικρές ομάδες του ΝΒΑ κοστίζουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια. Εάν, λοιπόν, δεν είσαι ο Στηβ Μπάλμερ, πρώην σημαίνον στέλεχος της Microsoft, που ξόδεψε χωρίς βοήθεια δύο δισεκατομμύρια δολάρια για τους Κλίπερς, τότε αναζητάς συμμάχους. Έτσι, οι Λάκομπ, Γκούμπερ αναζήτησαν σκόπιμα επιχειρηματίες με χαρακτηριστικά και προσβάσεις που συμπλήρωναν τα δικά τους. Ο Ντένις Μάνιον, διευθύνων σύμβουλος των Ντιτρόιτ Πίστονς, εξηγεί ότι “καθένας με τον οποίο έχει συνεργαστεί, έχει στρατηγικό λόγο να είναι εκεί”. Έτσι, o Ντένις Ουόνγκ συμβούλευσε τον Λάκομπ σχετικά με την ακίνητη περιουσία και την αγορά του νέου γηπέδου, ενώ άλλος βοήθησε χρηματοδοτικά.

Οι μικροί μέτοχοι πάντα υπήρχαν και το μέγεθος του ανάλογο. Ήτοι, γιατροί, έμποροι αυτοκινήτων κ.α. Τώρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει και πλέον τα σπορ είναι βιομηχανία και μέρος των υπόλοιπων επαγγελματικών δραστηριοτήτων.

Χρυσή συμβουλή

Ο επαγγελματικός αθλητισμός, εν αντιθέσει με άλλες επιχειρήσεις, κινείται στο δίπτυχο νίκες-χρήματα. Οι ιδιοκτήτες θέλουν να κερδίζουν αλλά και να βγάζουν κέρδος. Βέβαια, η σχέση αυτή δεν είναι άρρηκτα δεμένη αφού μπορείς να βγάλεις χρήματα με μια κακή ομάδα.

Η ανταγωνιστική επιτυχία δείχνει άπιαστη. Ομάδες που κερδίζουν σειρά τίτλων χρειάζονται ανώτερο ταλέντο. [...] Ο Λάκομπ ονειρευόταν από μικρός να είναι ιδιοκτήτης ομάδας. Όταν βρήκε τους επενδυτές φέρθηκε στους Ουόριορς όπως στις υπόλοιπες νεοσύστατες εταιρίες του. Και πέτυχε. Ακόμη κι όταν τον αποδοκίμασαν τον Μάρτιο του 2012 στη διάρκεια της βράβευσης του βετεράνου Κρις Μάλιν, ήξερε ότι είχε κάνει τις σωστές κινήσεις. Η αποδοκιμασία αφορούσε την ανταλλαγή του Μόντα Έλις με τον Άντριου Μπόγκουτ των Μπακς. Η κίνηση επέτρεψε στον Κάρι να απελευθερωθεί και να σταματήσει να διευκολύνει τον Έλις. Η πραγματικότητα βέβαια κρύβει τη λεπτομέρεια που κάνει τη διαφορά. Η ανταλλαγή δεν ήταν απόφαση του Λάκομπ. Οι σύμβουλοι του τον έπεισαν να το κάνει. Ο Λάκομπ γνώριζε ότι οι “πολεμιστές” έπρεπε να διαλυθούν και να χτιστούν ξανά εκ βάθρων. Το είχε κάνει με πολλές προβληματικές εταιρίες. Το αποτέλεσμα τον δικαίωσε.

Πηγή: nytimes