Η παρουσία της ομάδας του Κλαούντιο Ρανιέρι στην κορυφή της Πρέμιερ Λιγκ και γενικότερα η ιστορία που έχει εκτυλιχθεί φέτος στο κορυφαίο πρωτάθλημα αποτελεί πηγή έμπνευσης για αναζητήσεις στην ιστορία και ενασχόληση με τις εντυπωσιακές και αξιοθαύμαστες, «αλεπούδες».

Με τη διαφορά να έχει μειωθεί στους δύο βαθμούς πλέον και τις Τότεναμ και Άρσεναλ να... ορέγονται το ρετιρέ έπειτα και από τα αποτελέσματα της 26ης αγωνιστικής, στο «King Power Stadium» ευελπιστούν στην αποφυγή μιας πιθανής... επανάληψης του σεναρίου που καταγράφηκε πριν από 53 χρόνια.

Στο πλαίσιο μιας γενικότερης αναζήτησης, λοιπόν, βρέθηκε η τελευταία φορά που η Λέστερ είχε πετύχει να διεκδικεί την κορυφή της βαθμολογίας της πρώτης κατηγορίας του αγγλικού ποδοσφαίρου, πίσω στον 20ο αιώνα. Πιο συγκεκριμένα, τη δεκαετία του '60 και την αγωνιστική περίοδο 1962-1963.

Εκείνο τον χειμώνα του 1963, οι θερμοκρασίες στο Νησί άγγιζαν τους... -16 βαθμούς Κελσίου! Το χορτάρι στα γήπεδα είχε καταστραφεί από την παγωνιά με τις διοικήσεις των ομάδων να επιστρατεύουν κάθε δυνατό τρόπο εκείνες τις εποχές για να διώξουν το χιόνι και τον πάγο...

Μηχανήματα για ζεστό αέρα, τόνοι άμμου και ... χημικές ενώσεις ήταν τα «όπλα» για να καταπολεμηθεί η κακή κατάσταση των αγωνιστικών χώρων των γηπέδων. Σε αυτό της Λέστερ, αφού πρώτα απομακρύνθηκε το χιόνι με τη βοήθεια και των οπαδών της ομάδας, χρησιμοποιήθηκε άχυρο που σκέπασε το χορτάρι και με μηχανήματα ζεστού αέρα, η... επιχείρηση ξεπαγώματος διήρκησε πολλά μερόνυχτα...

Στα τέλη Ιανουαρίου του 1963, η Λέστερ κατάφερε να παίξει το πρώτο της εντός έδρας ματς έπειτα από τη Boxing Day εκείνης της σεζόν, επιστρέφοντας στη δράση μπροστά στο κοινό της σε διάστημα πέντε εβδομάδων, ενώ άλλες ομάδες χρειάστηκαν μέχρι τρεις μήνες για να μπορέσει να διεξαχθεί ποδοσφαιρικός αγώνας στο γήπεδό τους!

Οι «αλεπούδες» είχαν φτάσει στον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας το 1961, το 1969, αλλά ενδιάμεσα το 1963, τη χρονιά δηλαδή με την οποία ασχολούμαστε σε αυτό το κομμάτι. Ήταν τέτοια η δυναμική του συλλόγου που ο Τύπος της εποχής εξέφραζε την απορία για τον... τίτλο που θα δινόταν στη Λέστερ. Αν, δηλαδή, θα ήταν «Ice Kings» ή «the Ice Age Champs».

Με τον Ματ Γκίλις στον πάγκο και δύο σπουδαίες μεταγραφές από το καλοκαίρι του 1962, τον αριστερό μπακ Μάικ Στρινγκφέλοου και τον αριστερό εσωτερικό μέσο, Ντέιβι Γκίπσον, η Λέστερ είχε αγωνιστικό πλάνο με ταχύτητα από την πτέρυγα, επικίνδυνα γεμίσματα στην περιοχή και τον φορ, Κεν Κέινγουορθ να περιμένει τις σωστές τροφοδοτήσεις για να γεμίσει τα αντίπαλα δίχτυα. Από τη δεξιά πτέρυγα υπήρχε ο ΜακΛίντοκ στην άκρη της άμυνας και ο Γκρέιαμ Κρος μπροστά του, ενώ κάτω απ' τα δοκάρια βρισκόταν φυσικά ο μεγάλος, Γκόρντον Μπανκς. Το πιο μεγάλο ατού της Λέστερ, εκείνα τα χρόνια, ήταν πως όλοι οι ποδοσφαιριστές της, πέρα από την ενέργεια που έβγαζαν στο γήπεδο, είχαν τη δυνατότητα να παίζουν σε πολλές διαφορετικές θέσεις και να εκτελούν σωστά κάθε εντολή σε διαφορετικούς ρόλους που τους δίνονταν!

«Πέρασαν εβδομάδες ολόκληρες κατά τις οποίες δεν ήμασταν ζεστοί για να παίξουμε... Δεν γινόταν να ζεσταθεί ο οργανισμός και οι μύες με αυτό το κρύο, όσα πιάτα ζεστή σούπα κι αν είχαμε, όσο κάρβουνο κι αν ρίχναμε στα τζάκια μας...» δήλωσε ο δεξιός μπακ, ΜακΛίντοκ, με τα παιχνίδια Κυπέλλου να είναι αυτά που διεξάγονταν μέσα στον Ιανουάριο, αφού ματς πρωταθλήματος δεν μπορούσαν να γίνουν λόγω της κατάστασης στην οποία βρισκόταν το Νησί με τις πολικές θερμοκρασίες.

Στις 9 Φεβρουαρίου του 1963 κι έπειτα από 45 ημέρες αποχής από τους αγώνες του πρωταθλήματος, η Λέστερ επανέρχεται στη διεκδίκηση του τίτλου, πολύ πιο γρήγορα απ' ότι το έκαναν οι Άρσεναλ (63 ημέρες), Έβερτον (70) και Μάντσεστερ Σίτι (77). Ο Γκόρντον Μπανκς, όμως, είχε αντιληφθεί ότι παρά τις προσπάθειες που είχαν πραγματοποιηθεί όλο αυτό το διάστημα για να μην καταστραφεί τελείως το χορτάρι, είχε υποστεί νέες φθορές. «Στο δεξί μου πόδι θα φορούσα παπούτσι με ατσάλινες τάπες για να σπάω τον πάγο αν υπήρχε και στο αριστερό μου θα φορούσα πιο μαλακές τάπες για να πατάω καλύτερα και να ελέγχω τον βηματισμό μου... Θα είχα στην άκρη άλλα δύο παπούτσια για να αλλάζω ανάλογα με την πλευρά στην οποία θα βρισκόμασταν και που θα κάναμε επιθέσεις» είχε πει κι όντως κι αυτό θα έπαιξε το ρόλο του, στο σερί των εφτά νικών που σημείωσαν οι «αλεπούδες» στην επανέναρξη των αγώνων της πρώτης κατηγορίας, για να φτάσουν οι «αλεπούδες» στη δεύτερη θέση πάνω από ομάδες όπως οι Έβερτον, Νότιγχαμ Φόρεστ και Ίπσουϊτς, που είχαν και παιχνίδι περισσότερο!

«Ομαδικό παιχνίδι, απόλυτη κατανόηση των κινήσεων μεταξύ των ποδοσφαιριστών, απόλυτη προσαρμοστικότητα σε όλες τις θέσεις, εξυπνάδα... ». Όλα αυτά τα στοιχεία περιέγραφαν το παιχνίδι της Λέστερ, όπως έγραψε ο «Guardian» έπειτα από νίκη με σκορ 2-0 απέναντι στη Λίβερπουλ, στις 2 Μαρτίου! Το νικηφόρο σερί των εφτά αγώνων τερματίστηκε με μια ισοπαλία (2-2) κόντρα στη Μπλάκπουλ, όμως άμεσα επανήλθε στα θετικά αποτελέσματα η ομάδα και πήρε έξι βαθμούς από τα επόμενα τέσσερα ματς προτού το αήττητο «σπάσει» στο «Boleyn Ground».

Το σύνολο του Γκίλις είχε φτάσει να βρίσκεται στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα πέντε αγωνιστικές πριν από το φινάλε της χρονιάς! Στο ρετιρέ οδήγησε μια εντυπωσιακή νίκη με σκορ 4-3 επί της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, όμως, το μομέντουμ... χάλασε όταν πλέον τραυματίστηκαν οι Μπανκς, Κέιγουορθ, Γκίμπσον και ο αμυντικός, Ίαν Κινγκ. Στα τελευταία πέντε ματς, η Λέστερ πήρε μόλις έναν πόντο, για να στεφθεί πρωταθλήτρια της σεζόν η Έβερτον παίρνοντας τέσσερις νίκες και μια ισοπαλία στην τελική ευθεία για να φτάσει στον τίτλο.

«Η τέταρτη θέση και ο τελικός του Κυπέλλου θα μπορούσαν να είναι λόγοι για να χαρακτηριστεί επιτυχημένη η χρονιά για εμάς, όμως πραγματικά με τον τρόπο που χάθηκε η κορυφή, μάς προκάλεσε τεράστια απογοήτευση» δήλωσε ο Γκόρντον Μπανκς. Ο τερματισμός στην τέταρτη θέση ήταν το καλύτερο πλασάρισμα του συλλόγου από την αγωνιστική περίοδο 1928-1929, όταν υποβιβάστηκε η Σίτι και η Γιουνάιτεντ είχε μόλις τρεις βαθμούς παραπάνω από τους συμπολίτες της.