Σύμφωνα με δημοσίευμα του Guardian, επιστήμονες του Πανεπιστήμιο Πάρντιου της Ιντιάνα διεξήγαγε έρευνα για τις ζημιές που προκαλούνται στην υγεία των ποδοσφαιριστών απ' τις κεφαλιές και την επαφή της μπάλας με το κεφάλι τους σε προπονήσεις και αγώνες κατά τη διάρκεια που αγωνίζονται επαγγελματικά.

Παρότι μάλιστα οι σύγχρονες μπάλες ποδοσφαίρου κατασκευάζονται με διαφορετικό τρόπο και ελαφρύτερα υλικά, σε σύγκριση με το παρελθόν, αυτό δεν εξαλείφει τον κίνδυνο που διατρέχουν οι παίκτες να αντιμετωπίσουν σοβαρά εγκεφαλικά προβλήματα υγείας.

Η έρευνα επικεντρώθηκε στο γυναικείο ποδόσφαιρο, σε δυο ομάδες του Λυκείου και μιας αντίστοιχης του Πανεπιστημίου, αφού οι γυναίκες αντιμετωπίζουν κατά μέσο όρο περισσότερες διασείσεις σε σύγκριση με τους άνδρες. Όπως υποστηρίζει ο Έρικ Νάουμαν, συντονιστής του εργαστηρίου Έρευνας Ανθρώπινων Τραυματισμών, μαζί με τους συνεργάτες του, Τομ Τάλαβατζ και Λάρι Λέβερετζ, σε κάθε προπόνηση οι αθλήτριες φόρεσαν αισθητήρες πίσω απ' το δεξί αυτί τους, καταγράφοντας έτσι τη βαρύτητα σε κάθε επαφή του κεφαλιού τους με τη μπάλα και την εγκεφαλική δραστηριότητα μετά από κάθε επαφή με δύναμη έλξης μεγαλύτερη από 20g. Παράλληλα, πήραν ακτινογραφίες MRI πριν, κατά τη διάρκεια και στο τέλος της χρονιάς, έτσι ώστε να καταγράψουν τυχόν αλλαγές στα αποτελέσματα.

Τα αποτελέσματα έδειξαν πως όσοι βρίσκονται σε θέση να αποκρούσουν τα βολέ και τα ελεύθερα των τερματοφυλάκων, άρα μπαλιές από μεγάλη απόσταση και με μεγάλη δύναμη, δέχθηκαν τη μπάλα με δύναμη μεταξύ 50 και 100g – αντίστοιχη με αυτή της σύγκρουσης των παικτών του ράγκμπι. «Η ομοιότητα αυτή ανάμεσα στα αποτελέσματα του γυναικείου ποδοσφαίρου και του αμερικανικού ράγκμπι ήταν έκπληξη για μας. Αν σκεφτεί κανείς πως μια γυναίκα που προπονείται καθημερινά δέχεται τέτοιου είδους πίεση στο κεφάλι της, καταλαβαίνει εύκολα πόσο μεγάλη είναι αυτή συνολικά».

Ακόμα πιο εντυπωσιακοί ήταν οι απεικονιστικοί έλεγχοι των MRI: εκεί φάνηκε πως οι παίκτριες που δέχθηκαν τις περισσότερες κεφαλιές, είχαν σοβαρές μεταβολές στην κυκλοφορία του αίματος στον εγκέφαλο. «Δεν είναι κάτι που δεν διορθώνεται, όμως σε κάθε περίπτωση οι αθλήτριες χρειάζονται αποχή και ξεκούραση», εξηγεί ο Νάουμαν.

Εκεί ακριβώς εντοπίζεται το κλειδί: στην ξεκούραση. Το ποδόσφαιρο και η επαφή με τη μπάλα δεν είναι απαραίτητα επικίνδυνο, όμως όταν καταπονεί κανείς τον οργανισμό του διαρκώς, τότε δημιουργούνται συνεχείς μικροτραυματισμοί ή υποτροπές που επιδεινώνουν την κατάσταση και μεγαλώνουν το πρόβλημα, παρότι στην αρχή θα μπορούσε να είναι απόλυτα ελεγχόμενο. «Εκεί πολλές φορές υποτιμάται η κατάσταση. Τα προβλήματα που γεννούνται αφήνονται και στο τέλος, όταν γίνουν αντιληπτές οι συνέπειες τους στην υγεία, είναι πια αργά», συμπληρώνει ο Νάουμαν.

Ποιά λύση προτείνεται λοιπόν απ' την επιστημονική ομάδα; Ο Νάουμαν είναι σαφής: «Πρώτα απ' όλα, πρόκειται για ένα πεδίο που πρέπει να ερευνηθεί κι άλλο. Τίποτα δεν σταματά σε μια προσπάθεια να μελετηθεί η καταπόνηση των αθλητών σε αυτό το επίπεδο. Έπειτα, πρέπει να υπάρχει περισσότερη γνώση, ακόμα και απ' τους ίδιους τους αθλητές. Σε τραυματισμούς σε οποιοδήποτε άλλο σημείο του σώματος υπάρχει πρήξιμο, αιμορραγία, σπάσιμο, μελάνιασμα κλπ. Ένας πονοκέφαλος όμως τις περισσότερες φορές υποτιμάται. Εκεί τίποτα δεν ειδοποιεί τον γιατρό ή τον αθλητή πως πρέπει να κατεβάσει τους ρυθμούς του για λίγες μέρες».

Επόμενος στόχος για την επιστημονική ομάδα του Πανεπιστημίου Πάρντιου είναι η μελέτη της αντίστοιχης καταπόνησης των αθλητών της Premier League: «Πάω στοίχημα πως σε αντίστοιχες κεφαλιές στα βολέ των τερματοφυλάκων του αγγλικού πρωταθλήματος, η δύναμη έλξης που ασκείται θα φτάνει τα 150 και τα 160g. Αυτό, αν ισχύει, είναι πολύ σοβαρό για να μείνει ανεξερεύνητο».

Όπως και να έχει, η έρευνα που παρουσιάστηκε φαίνεται πως απλώς «έξυσε» την επιφάνεια ενός πολύ πιο σύνθετου προβλήματος...