Ήταν ο... ήρωας της μεταμεσονύχτιας ζώνης. Οι πάντες μετά από μια δύσκολη μέρα στην δουλειά αραχτοί στον καναπέ περίμεναν το διάγγελμα του για να γελάσουν. Να τον ακούσουν να βρίζει όλο το πολιτικό σύστημα και καμιά φορά να μοιράζει και... κατάρες. Να περιμένουν την ώρα που θα έβγαζε γραμμές στον αέρα για να δουν ποιος τηλεθεατής από την άλλη πλευρά του τηλεφώνου θα έκανε την καλύτερη φάρσα.

Για περισσότερες από δύο δεκαετίες ο Βασίλης Λεβέντης ήταν μια καρικατούρα που δεν είχε συναγωνισμό. Με το αγαπημένο του φραπεδάκι πάντα συντροφιά και τις πίτσες. Αυτές που άρχισαν να τον κάνουν πιο αγαπητό στον κόσμο, όταν ο δημοσιογράφος τότε (και μετέπειτα βουλευτής και Υπουργός της ΝΔ) Πάνος Παναγιωτόπουλος, τον κάλεσε στην εκπομπή ΠΡΟΦΙΛ, προσφέροντας του στο στούντιο και on air πίτσες με προφανή στόχο να γελάσει το τηλεοπτικό κοινό...

Από τότε πέρασαν πολλά χρόνια. Ο Βασίλης Λεβέντης, ως πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, μεγάλωσε, άσπρισε, έριξε τους τόνους, άφησε πίσω τις κατάρες για τους Παπανδρέου και τους Μητσοτάκηδες. Ένα πράγμα δεν κουράστηκε να κάνει... Να εκτίθεται εκλογικά, έστω κι αν πάντα το κόμμα του είχε ποσοστά... Αλάσκας. Λίγοι ήταν οι πιστοί, που κυρίως λόγω καζούρας κι απογοήτευσης από το πολιτικό σύστημα, έβαζαν στο φάκελο το ψηφοδέλτιο της Ένωσης Κεντρώων... Αυτοί που έδιναν το παρών και τις ιστορικές συγκεντρώσεις της Χαλκοκονδύλη!

Ώσπου φτάσαμε στον Ιανουάριο το 2015 και κάπου εκεί «κόπηκε η πλάκα»! Ο κύριος πρόεδρος συγκέντρωσε το 1.79% του εκλογικού σώματος, ποσοστό που μεταφράζεται σε 110.923 ψήφους. «Σαν πολλά δεν είναι για να κάνουμε την πλάκα μας» σκέφτηκαν οι περισσότεροι την επομένη των εκλογών που έφερε στην χώρα «Πρώτη φορά Αριστερά».

Το ίδιο σκέφτηκαν και τα μεγάλα κανάλια, που από το περιθώριο, έβαλαν στα κεντρικά τους δελτία ένα πρόσωπο που έως τότε το αγνοούσαν όσο αφορά την ενημέρωση. Ακόμη κι εμείς εδώ στο gazzetta τον φιλοξενήσαμε... Πλην των υποχρεωτικών προεκλογικών «10λεπτων», για να μην πέσει και το πρόστιμο του ΕΣΡ, ο Λεβέντης παρουσιάζονταν μόνο στην εκπομπή του στο EXTRA CHANNEL!

Στο κανάλι που παραμένει μικρομέτοχος, ως ιστορική συνέχεια του «θρυλικού Κ67»!

Με όλα τα παραπάνω ερχόμαστε και στο σήμερα... Μόλις μια βδομάδα πριν από τις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου και δεν υπάρχει εδώ και αρκετό καιρό δημοσκόπηση που να μην έχει την Ένωση Κεντρώων στην Βουλή. Μάλιστα οι δημοσκόποι (με όση αξιοπιστία πάντως τους έχει απομείνει από τα σερί στραπάτσα) θεωρούν ότι το κόμμα Λεβέντη θα ξεπεράσει και με άνεση το όριο του 3%.

Άρα αν πιστέψουμε τα γκάλοπ, ο «30ετής και πλέον» αγώνας του θα πάρει σάρκα και οστά! Άλλωστε στο εύλογο ερώτημα «Μα είναι δυνατό σε τόσο κρίσιμες ώρες για την χώρα να ψηφίζουμε Λεβέντη;», η απάντηση μπορεί να μην είναι πολιτική, αλλά είναι αποστομωτική: «Ε και... Είδαμε και τους άλλους. Τον Άδωνι, την Ζωή, την Ραχήλ, τον Χαϊκάλη και τον Μπαρμπαρούση έχει η Βουλή. Ο Λεβέντης σε πειράζει...».

Η αλήθεια είναι ότι στις πρόσφατες κοινοβουλευτικές περιόδους είδαμε τόσο πολλά εντός Βουλής, που σίγουρα δεν θα μας φανεί παράξενη η παρουσία Λεβέντη. Μάλλον φυσικό επόμενο είναι για μια κοινωνία, που είναι απογοητευμένη από τους... σωτήρες της και με θυμό ψηφίζει τους πάντες και τα πάντα. Άλλωστε η υπόσχεση Τσίπρα τον περασμένο Ιανουάριο, ότι «σκίζω τα μνημόνια την επόμενη μέρα» δεν φαντάζει περισσότερο σοβαρή, από το «με τις γνωριμίες που έχω στην Ευρώπη σε δύο μήνες θα βγούμε από το μνημόνιο» που πρόσφατα... υποσχέθηκε ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων.

Προς Θεού... Πριν σπεύσετε στα σχόλια, δεν υπάρχει καμία σύγκριση ανάμεσα στους δύο. Απλά η παραπάνω φράση καταδεικνύει ότι και ο Βασίλης Λεβέντης, έπιασε το... νόημα. Για να μπει στην Βουλή αυτή την εποχή δεν χρειάζονται πλέον κατάρες και άλλα τέτοια, παρά μόνο θέσεις που αφορούν τον μνημόνιο. Αν κι ελέγχεται αν όλοι αυτοί που την άλλη Κυριακή θα στηρίξουν τον πρόεδρο, θα το κάνουν επειδή ελπίζουν σε κάτι. Μάλλον για ψήφο διαμαρτυρίας και χαβαλέ πρόκειται. «Αντί να γελάμε από την τηλεόραση, ας γελάσουμε και λίγο μέσα στην Βουλή» είναι το νόημα.

Οι επόμενες εβδομάδες θα δείξουν αν είναι έτσι... Πάντως αν για τους νέους μοιάζει ως ένας... προφήτης στον τόπο του (η μόδα της εποχής είναι να βλέπουμε ομιλίες του στο youtube και να λέμε «τα είχε πει από τότε»), οι παλιότεροι θα ξέρουν καλύτερα ότι το σύστημα που «νυχθημερόν» βρίζει, κάποτε τον είχε υποδεχθεί στις... αγκάλες του.

Στα «νηπιακά χρόνια» του ΠΑΣΟΚ υπήρξε μέλος του από όπου αποχώρησε, ενώ και στις εκλογές του 1989 ήταν υποψήφιος με τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας. Όμως δεν έκανε την διαφορά ούτε τότε... Πάτωσε κι αποφάσισε να φύγει κι από εκεί, ώστε να ακολουθήσει τον δικό του μοναχικό δρόμο.

Σήμερα μάλλον θα πρέπει να νιώθει δικαιωμένος και να ασπάζεται πως «το καλό το πράγμα αργεί να γίνει». Ειδικά όταν αυτοί που μέχρι... χθες γελούσαν μαζί του, αύριο θα είναι συνομιλητές του στον ίδιο χώρο και (ποιος ξέρει) ίσως του ζητήσουν και κοινοβουλευτική στήριξη. Όπως κι αν έχει, η επόμενη μέρα στο πολιτικό σκηνικό θα είναι διαφορετική, αν το βράδυ της 20ης Σεπτεμβρίου, η Ένωση Κεντρώων είναι από τους μεγάλους κερδισμένους των εκλογών...