Η αβεβαιότητα στην Ελληνική κοινωνία μετά τις καταιγιστικές εξελίξεις που άρχισαν από τα μεσάνυχτα της προπερασμένης Παρασκευής, κάνει φυσικά (μακάρι να είναι προς το παρόν) πολυτέλεια κάθε σκέψη για διακοπές. Όμως επειδή καλοκαίρι χωρίς επίσκεψη στα Ελληνικά νησιά δεν υπάρχει το gazzetta weekend journal μέσω των συντακτών του γράφει για 10 νησιά τα οποία τους μάγεψαν... Αν τα έχετε επισκεφτεί θα ξέρετε κι εσείς από πρώτο χέρι την «μαγεία τους». Αν όχι, μην χάνετε την ευκαιρία να πάρετε μια... γεύση! Κι επειδή η απόψη η δική σας είναι αυτή που έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον στα σχόλια περιμένουμε να γράψετε ποιο είναι το δικό σας «δικό μου» νησί!

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΣΑΜΠΑΣ-ΚΟΥΦΟΝΗΣΙΑ

Πήγα και ξαναπήγα... Και ξαναπήγα! Με τρεις παρουσίες στα Κουφονήσια, μπορώ πιστεύω να διεκδικήσω την ιδιότητα του «Κουφονησιολόγου». Το συγκεκριμένο νησί το λατρεύω. Συνδυάζει όλα αυτά που έχω στο μυαλό μου ως ορισμό διακοπών. Τρομερές παραλίες, νερά που σε κάνουν να νομίζεις ότι... κολυμπάς σε καθρέφτη και περίπατο στα σοκάκια της χώρας, όπου φυσικά κυριαρχεί το λευκό.

Αν είστε party animal δεν χρειάζεται καν να βγείτε από το καράβι όταν αυτό... πιάσει Κουφονήσι. Το πολύ-πολύ να πείτε «μα καλά εδώ πως αντέχεις πάνω από 1 μέρα». Αν όμως έχετε διαφορετική φιλοσοφία για τις «5-10 μέρες» διακοπών που αντέχει η τσέπη μας πια τότε μπείτε στο ίντερνετ ή πηγαίνετε (παραδοσιακά) σε ένα ταξιδωτικό γραφείο και κλείστε εισιτήρια.

Το Πορί, ο Φανός, η Πισίνα, η Ιταλίδα, οι κορυφαίες παραλίες του νησιού, σας περιμένουν για το... καρτποστάλ της ζωής σας. Όπως και κάποιες από τις αρκετές ψαροταβέρνες σας περιμένουν για το... ψάρι της ζωής σας.

Ο «Καπετάν Νικόλας» είναι... by far η επιλογή σας (αρκεί να βρείτε τραπέζι), ενώ και το Νικητούρι θα σας αποζημιώσει όχι μόνο με το φαγητό, αλλά και με την θέα! Αν γνωρίζετε τον θαλάσσιο πλούτο θα φάτε καλά. Αν δεν γνωρίζετε από ψάρια, ίσως να φάτε ακόμη καλύτερα. Αρκεί να μην το παίξετε πονηροί.

Εμπιστευτείτε τους ανθρώπους. Καλή καρδιά έχουν και είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν... Για χώνεψη κάντε μια βόλτα στα σοκάκια της Χώρας και πιείτε τα ρακόμελα σας στα μικρά μπαράκια που ξεπηδούν σε κάθε γωνιά. Ή αν θέλετε να συνεχίσετε με γεύσεις, τα σπιτικά γλυκά και οι λουκουμάδες με μέλι και σοκολάτα είναι στα... sos!

Κι όταν πέσει το βραδάκι ο Sorokos στέκει εκεί, περήφανα δίπλα στο κύμα και υπό το φως των κεριών για ένα χαλαρό ποτό πριν πέσετε για ύπνο. Στο θρυλικό μπαράκι του νησιού θα συναντήσετε με βερμούδες, σορτσάκια, τσαντάκια, πουκάμισα και t-shirts, όσους και όσες λίγες ώρες νωρίτερα βρήκατε με μαγιό στις παραλίες. Μικρό το νησί.

Δεν είναι και δύσκολο να γίνετε όλοι μια παρέα. Οπότε αν πάτε ελεύθεροι κι ωραίοι (ή ωραίες), ποιος ξέρει; Μπορεί να γυρίσετε κι από τις Μικρές Κυκλάδες με ταίρι... Αν πάλι όχι, μην το πάρετε και κατάκαρδα. Βρείτε κάποιο άλλο από τα νησιά που προτείνουν παρακάτω οι υπόλοιποι συντάκτες του gazzetta και μπορεί εκεί να είναι το τυχερό σας!

Κι ένα... tips για τα Κουφονήσια. Για να περάσετε καλά και να τα ευχαριστηθείτε όλα. Προσπαθήστε να μην πάτε 1-15 Αυγούστου. Είπαμε, μικρό το νησί και μεγάλο το πήξιμο...

ΘΑΝΟΣ ΣΑΡΡΗΣ-ΠΑΡΟΣ

Από πάντα ο διχασμός στην πανταχού παρούσα ερώτηση για το αγαπημένο μου νησί ήταν έκδηλος. Από μία η Πάρος, από την άλλη η Χίος. Στην προκειμένη περίπτωση θα επιλέξω την πρώτη, για την οποία θεωρώ ότι δίνεται μια εσφαλμένη εντύπωση. Η Πάρος δεν είναι μόνο μπαράκια στην Νάουσα, Punda Beach και κανένα μπανάκι.

Το καταπληκτικό με αυτό το νησί είναι ότι μπορεί να αποτελέσει ιδανικό μέρος για τις διακοπές και τις ανάγκες του καθενός, διαθέτοντας μέρη, τα οποία συχνά δεν μνημονεύονται. Από τα υπέροχα χωριά των Λευκών, της Αλυκής, του Πίσω Λιβαδιού και της Μάρπησσας, μέχρι τα σοκάκια της Παροικιάς και της Νάουσας και τις εκπληκτικές παραλίες, που προσφέρουν πολλές επιλογές.

Ήσυχες, με μπαράκι ή με ταβέρνα, ρηχές, μεγάλες, απόμερες, εύκολα προσβάσιμες, δύσβατες. Οι θάλασσες κατά γενική ομολογία είναι εκπληκτικές ενώ τελευταία, τα προσεγμένα μπαράκια στο κάστρο της Παροικιάς προσφέρουν εναλλακτική σε όσους θέλουν να πιουν ένα ποτό, βλέποντας τη θάλασσα, αλλά σε πιο ήρεμο περιβάλλον από τα mainstream μαγαζιά, στα οποία συνήθως τον Ιούλιο και τον Αύγουστο δεν πέφτει καρφίτσα.

Ιδανικά, απολαμβάνω τις διακοπές στην Πάρο τον Ιούνιο και μετά τις 25 Αυγούστου. Όταν τα πράγματα ηρεμούν από την φουλ σεζόν, οι ελκυστικές παραλίες, όπως ο Φάραγκας, οι Κολυμπήθρες, η Σάντα Μαρία, η Χρυσή Ακτή κ.ο.κ αποκτούν ξανά μια άγρια ομορφιά και το βράδυ γίνεται και πάλι ήρεμο. Κλείνω με ένα tip. Μην φύγετε από το νησί αν δεν φάτε burger από το Del's στην παραλία της Παροικιάς και αν δεν δείτε το ηλιοβασίλεμα από το «Πάνθεον». Μαγεία...

ΔΗΜΟΣ ΜΠΟΥΛΟΥΚΟΣ-ΖΑΚΥΝΘΟΣ

Τα πρώτα οκτώ καλοκαίρια της ζωής μου ήταν γεμάτα από τις εικόνες, τις αναμνήσεις και την ομορφιά της Ζακύνθου. Ραντεβού κάθε χρόνο στα ξαδέρφια μου Ελενα, Αντώνη, Φάνη (που τώρα έχουν στο νησί το εξαιρετικό EleonGrand Resort & Spa ) για υπέροχες διακοπές.Από τότε πέρασαν αρκετά χρόνια και οι επισκέψεις στο Ζάντε έγιναν λιγότερες αλλά πάντα το όμορφο νησί του Ιονίου θα έχει δεσπόζουσα θέση στην καρδιά μου.

Αν και παρεξηγημένη, λόγω των... καραβιών με τουρίστες που πλημμυρίζουν τον Λαγανά και το Αργάσι, η Ζάκυνθος έχει πολλά και κάποιες φορές ανεξερεύνητα πρόσωπα που δεν γνωρίζει ο κόσμος.Εχει υπέροχες αμμουδερές παραλίες, όπως αυτές στον Βασιλικό, στον Γέρακα ή στο Καλαμάκι με ζεστά νερά. Τοπία εκπληκτικής ομορφιάς βλέπεις στο Ναυάγιο ή στις Γαλάζιες Σπηλιές, ενώ για μοναδικό μπάνιο σχεδόν σαν... ναυαγός, τα μικρά κολπάκια μετά το Ναυάγιο είναι η καλύτερη πρόταση.

Αλλά δεν είναι μόνο αυτά που με έκαναν να αγαπήσω το νησί. Αυτόπτης μάρτυρας μέσα στη νύχτα, τη στιγμή που γεννούσε μία καρέτα-καρέτα αλλά και του θαύματος της φύσης, όταν δεκάδες μικρά χελωνάκια έβγαιναν από την τρύπα τους και κατευθύνονταν προς τη θάλασσα για τη πιο μεγάλη βουτιά της ζωής τους, δεν μπορεί να μην νιώθεις συγκλονισμένος.Ακούγοντας αυθεντικές καντάδες στην Αρέκια στην πόλη, η απολαμβάνοντας το φαγητό στους Αλιτζερινούς στο Κοιλιώμενο, δεν μπορείς να μην νιώθεις τυχερός.

Αντικρίζοντας το καλύτερο ηλιοβασίλεμα του κόσμου στο Καμπί, πριν το ναυάγιο και δοκιμάζοντας την χωριάτικη από την ιδιοκτήτρια της ταβέρνας που μόλις έχει μαζέψει τις ντομάτες και τα αγγούρια από το μποστάνι, δεν μπορείς να μην νιώθεις ευλογημένος!

Αυτή είναι λοιπόν η Ζάκυνθος της καρδιάς μου, ένα νησί που δεν χωρά φυσικά σε τόσο λίγες γραμμές...

ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ-ΧΑΛΚΙΔΙΚΗ (νησί δεν είναι αλλά... σαν την Χαλλλλλκιδική δεν έχει)

To αγαπημένο μου νησί έχει... 3 πόδια.Ό,τι γραφικό αστείο έχετε ακούσει ποτέ για την αγάπη των Θεσσαλονικιών για τη Χαλκιδική θα μπορούσε να έχει γραφτεί για ΄μενα. Συμπληρώνω φλος ρουαγιάλ γραφικότητας μόνος μου και είμαι και περήφανος. Θα πείτε «ρε άνθρωπε, η Χαλκιδική δεν είναι νησί», αλλά για τους περισσότερους Θεσσαλονικείς είναι το... σπίτι μας, το εξοχικό μας, οι παρέες μας, οι παραλίες, τα μπαρ, τα κλαμπ, τα μεθύσια, οι ατελείωτες κουβέντες για γκόμενες, μπάλα, πολιτικά στα ίδια μέρη με τους ίδιους ανθρώπους. Έχω πάει σε αρκετά ελληνικά νησιά, αλλά... μόνο μία φορά στο καθένα. Δεν είμαι αχάριστος και κολλημένος! Πέρασα τέλεια, αλλά δεν επέστρεψα έτσι ώστε να μπορώ να δώσω τον τίτλο του «αγαπημένου».

Αντίθετα, όπου κι αν έχω ταξιδέψει στην Ελλάδα ή στον εξωτερικό και ενώ δεν ασπάζομαι το θρυλικό «σαν τη Χαλκιδική δεν έχει», έχω κάνει μια μικρή παράφραση. Σαν τη Χαλκιδική έχει, αλλά αυτό που έχει στη Χαλκιδική δεν το έχει πουθενά αλλού! Αν είσαι νέος και μερακλής πάς στο 1ο πόδι, αν είσαι ερωτευμένος πας στο 2ο και αν είσαι... αλλού γι αλλού, πας στο 3ο! Ένα «νησί» για όλες τις ηλικίες, για όλα τα πορτοφόλια, για όλα τα γούστα και κυρίως για όλη μας τη ζωή.

Μη διαμαρτύρεστε. Σας το είχα πει! Φλος Ρουαγιάλ γραφικότητας...

Υγ: Κι όλα αυτά, ενώ μένω Αθήνα και τις μισές Παρασκευές του καλοκαιριού οδηγώ 600 χιλιόμετρα για να πω... «εδώ είμαστεεεε». Το πώς γυρίζω τη Δευτέρα, είναι μια άλλη θλιβερή ιστορία!

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΟΥΛΗΣ-ΜΗΛΟΣ

Πας και ξέρεις ότι θα ξαναπάς. Αλλοι λένε πως έχει 60. Αλλοι 72. Αλλοι 84. Με σιγουριά κανείς δεν μπορεί να πει πόσες παραλίες έχει η Μήλος. Και για να είμαι ειλικρινής δεν γίνεται να τις μετρήσεις. Δεν γίνεται τις ξεχωρίσεις. ΟΚ, η Μήλος δεν προσφέρεται για αγοράκια που θέλουν ν' αναδείξουν την τεστοστερόνη τους, ούτε για κοριτσάκια που θα «ποτίζονται» με βότκα μέσα από νεροπίστολα. Η Μήλος είναι πιο ήρεμη. Φημίζεται για τα... ζευγαράκια αλλά πηγαίνεις άνετα και με ανδροπαρέα για να γυρίσεις και ν' απολαύσεις τις παραλίες. Οσο γι' αυτούς/ες που θα πάνε με το ταίρι τους;

Πάρτε οπωσδήποτε φωτογραφική μηχανή με αρκετά μεγάλο χώρο αποθήκευσης γιατί η Μήλος θα σας προσφέρει όλα. Το σεληνιακό τοπίο στο Σαρακίνικο που σε στέλνει out of space και ταυτόχρονα κάνεις το μπανάκι σου. Στην μαγική παραλία στο Τσιγκράδο που κατεβαίνεις με σκοινί για να την απολαύσεις (και ναι ανεβαίνεις και με σκοινί για να φύγεις).

Και μετά ο Παράδεισος. Το Κλέφτικο. Που σε πηγαίνει καραβάκι για ν' απολαύσεις ένα μαγικό τοπίο και στη συνέχεια με μικρή βαρκούλα κάνει το... τουρ των πειρατών. Ο Μιχαλής Τσαμπάς ήταν αυστηρός. Το πολύ 200 λέξεις για το αγαπημένο σας νησί. Σε 200 λέξεις ρε Μιχαλή δεν χωράνε ούτε οι 3 από τις 84 παραλίες της Μήλου... Γι' αυτό αν πας ξέρεις πως θα ξαναπάς... Οι μέρες στην Μήλο είναι όπως οι λέξεις στο κείμενο. Θες πάντα παραπάνω.

ΠΟΛΥΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ-ΙΟΣ

Tι και αν ντυθήκαμε στα μπλε, τι και αν τα κιλά μας έπεσαν πολλά, οι διακοπές δεν μπορούσαν να αναβληθούν! Καλοκαίρι του 2003 και μόνο ένα νησί μπορούσε να αντέξει την τρέλα μας... Η Ίος! Παρέα για... κωμωδία, Τραχάνης, Ξυπολιάς, Κανέλλης, Λουκάς, τα παιδιά της Πάτρας δηλαδή που ετοιμάζονταν για μια εβδομάδα μέσα στην ανεμελιά και τα πάρτι στο πιο ξέφρενο νησί!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΜΑΝΟΣ- ΕΛΑΦΟΝΗΣΟΣ

Στην Ελλάδα ζούμε. Οπότε το ερώτημα για το αγαπημένο νησί μοιάζει τόσο δύσκολο να απαντηθεί συγκριτικά όσο και το δίλημμα Μαραντόνα-Μέσι, Πίρλο-Τσάβι, Μπαρέζι-Σιρέα (για τους πιο παλιούς).

Κάθε τόπος έχει τη μοναδικότητα του. Πόσες εκατομμύρια λέξεις μπορείς να ξεπατικώσεις, ώστε να επιχειρηματολογήσεις για την τρέλα-ραθυμία της Ικαρίας, το γλέντι της Μυκόνου, τις εναλλαγές της Κρήτης, τις νοστιμιές της Σίφνου, το απέραντο γαλάζιο της Αμοργού, που έχει μαζί με την Σέριφο ίσως την ομορφότερη χώρα των Κυκλάδων ή τα πράσινα παγωμένα νερά του κατάφυτου Ιονίου.

Ποιο είναι όμως το πιο όμορφο απ' όλα; Προφανώς εκείνο που απλά σε κάνει να θες να επιστρέφεις. Αυτό που στα δικά σου μάτια είναι το πιο γλυκό μεθύσι. Και επειδή το μυαλό μου έχει θολώσει από αλκοόλ στην Ελαφόνησο πιο πολύ απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας μαζί, αυτό και μόνο το δεδομένο αρκεί μάλλον για να την καταστήσει ως τοπ επιλογή.

Με το που φτάνεις στο κάμπινγκ του Σίμου και στήνεις τη σκηνή, τρέχεις στην παραλία. Ναι μόνο αυτό έχεις να κάνει ξανά και ξανά. Κάθε μέρα δεν περιμένεις τίποτα διαφορετικό να ανακαλύψεις.

Δεν υπάρχει περιπέτεια. Απλά μεταφέρεις το κορμί σου, λίγα συμπράγκαλα και εννοείται το μαγικό ψυγείο με χυμούς, ξύδια και φρούτα (και καλά για ισορροπία). Οταν ανεβαίνεις τον αμμόλοφο και αντικρίζεις την πιο τέλεια παραλία ψιλής λευκής άμμου, αδειάζει το κεφάλι σου. Στο δευτερόλεπτο αποκτάς αυτή την απόλυτη αίσθηση τεμπελιάς και ξεγνοιασιάς. Τούτη η γλυκιά ραθυμία, αυτή θα σε συντροφεύει για όσο παραμένεις στη γειτονιά.

Κάπως συνέρχεσαι όταν αποφασίζεις να κοινωνικοποιηθείς. Το χωριό βέβαια δεν έχει μεγάλη βόλτα να σου προσφέρει. Η μικρή περπατησιά ξεκινάει από την ταβέρνα του Νταγιάντα και σε βγάζει στο εκκλησάκι του Αϊ Σπυρίδωνα. Ενδιάμεσα, με το ίδιο όνομα συναντάς τον Σπύρο και τη Σπυριδούλα. Κάνεις οπωσδήποτε στάση για γαριδομακαρονάδα. Εάν πάλι θέλεις θέλεις σουβλάκι, σαν το μπιφτέκι της Κυρά Τράκαινας δεν έχει αλλού.

Πιο μακρινός προορισμός (μη φανταστείς, περίπου στα 5 χλμ.) ο κολπίσκος των Νησιών της Παναγίας και ο κορυφαίος κόκορας κρασάτος σε συνδυασμό με υπέροχη θέα. Αυτά όλα κι όλα, δεν έχεις άλλη τσάρκα να κάνεις. Την επόμενη και πάλι ξυπνάς στην ίδια εκπληκτική ρουτίνα. Αυτή η παράλια, αυτά τα νερά και ας έχει πλέον γεμίσει ξαπλώστρες.

Η αλήθεια είναι ότι το «κάθε πέρσι και καλύτερα» ισχύει και σε αυτή την ξέμπαρκη γωνιά που δείχνει να βιομηχανοποιείται. Και πάλι όμως στην τελική ποιος νοιάζεται; Σημασία είπαμε, έχει το βίωμα, η παρέα. Ο amigo-κουμπάρος, οι δικοί μου που κανονίζουμε μαζί, αλλά και ο Μίμης, η Σόνια, ο Ανδρέας, ο Αρης και η δική τους παρέα πιστή στο ραντεβού χωρίς κανιστική. Κάθε χρόνο εκεί. Κάθε φορά στο λατρεμένο Λαφονήσι να στήνουμε τσαντίρια με τα όνειρα μας, και να φτιάχνουμε καρπούζια γεμάτα καλαμάκια και ρούμι και να τραγουδάμε... Ετοιμάζω ΤΑ - ΞΥΔΙΑ μοναχά για πάρτη σου... λαλαλαλα.

ΝΙΚΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ-ΣΑΛΑΜΙΝΑ

Δεν έχω ιδέα τι γίνεται στο υπόλοιπο top-10 αλλά θα πόνταρα το... σπίτι μου! Η δική μου επιλογή, η Σαλαμίνα, είναι μακράν η πιο εξωτική. Μπορεί σε μερικούς να ακούγεται αστείο-και σε εμένα λίγα χρόνια πιο πριν-αλλά το πιο ιστορικό νησί της Ελλάδας(λόγω της γνωστής Ναυμαχίας που έσωσε την Ευρώπη) αποτελούσε, αποτελεί και θα αποτελεί τον αγαπημένο μου καλοκαιρινό προορισμό.

Εκεί μεγάλωσα, εκεί περνούσα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ τα καλοκαίρια μου με μπάνια και μπάλα(εκτός του «κανονικού» σπιτιού, έχουμε και εξοχικό), εκεί γνώρισα την γυναίκα της ζωής μου. Θέλετε κι άλλα; Μπορεί στο πρώτο άκουσμα να παίρνεις την απάντηση «έλα μωρέ ποια Σαλαμίνα» αλλά σας ενημερώνω πως δεν έχει να ζηλέψει απολύτως τίποτα σε σχέση με τα υπόλοιπα, πιο... κλασάτα νησιά του Αργοσαρωνικού.

Και ας μην έχει εκμεταλλευθεί από τους κατοίκους της, όπως θα της άξιζε και ας μην έχει την διαφήμιση που θα της έπρεπε. Μιλάμε για ένα νησί με υπέροχη ομορφιά που βρίσκεται δεκαπέντε λεπτά από το Πέραμα και μισή ώρα από τον Πειραιά!

Στην Σαλαμίνα μπορείς να περάσεις τέλεια, αρκεί να ξέρεις που θα πας. Δεν είναι τυχαίο το «Σαλαμύκονοοοοος»! Η πλευρά του νησιού που βλέπει στην Αίγινα, οι παραλίες σε Αίας Κλαμπ(το ωραιότερο μέρος του κόσμου), Πέρανι, Σατερλί, Κανάκια, Λαμπρανό. Τα ουζερί στην παραλία, οπωσδήποτε να πάτε στον «Κάκια» που κάνει διαφορά, οι καφετέριες γεμάτες ζωή στον Άγιο Νικόλαο και στο «ΝΑΤΟ», το τρομερό μεζεδοπωλείο «Κουρούμπελο» που «μαζεύει» όλη την νεολαία του νησιού και το πολυτέλεια για το νησί κλαμπ «GALA».

Δώστε μια ευκαιρία στην Σαλαμίνα. Εξάλλου μιλάμε για το πιο «φτηνό»(10 ευρώ σύνολο το ''μπες-βγες'') και κοντινό νησί στην Αθήνα. Κάντε το πείραμα και δεν θα χάσετε, θα με θυμηθείτε...

ΑΡΓΥΡΩ ΓΙΑΝΝΟΥΔΑΚΗ-ΚΡΗΤΗ (ΧΑΝΙΑ)

Το να πρέπει να χρησιμοποιήσω επιχειρήματα για να πείσω ότι η Κρήτη (και δη η πατρίδα μου τα Χανιά) είναι ο απόλυτος νησιωτικός προορισμός, είναι σαν να πρέπει να πείσω κάποιον ότι η γη γυρίζει. Τόσο αυτονόητο. Εν πάση περιπτώσει... θα το κάνω! Επειδή τα μπάνια του λαού είναι προτεραιότητα, θα ξεκινήσω με τις μαγευτικές, απέραντες, ατέλειωτες παραλίες.

Θα ξεκινήσω από το αγαπημένο μου μέρος, το Μπάλο, το βορειοδυτικότερο μέρος της Κρήτης, στο οποίο η πρόσβαση είναι είτε ακτοπλοϊκώς, είτε οδικώς. Η δεύτερη επιλογή είναι επίπονη αφού απαιτεί ποδαρόδρομο, ωστόσο σε ανταμείβει με το παραπάνω η εξωτική θέα, με τη ροζ άμμο και τα γαλαζοπράσινα νερά.

Αντίστοιχες, συγκινήσεις προσφέρει και το Ελαφονήσι, ενώ για όσους επιθυμούν και ήπια nightlife υπάρχει η Παλαιόχωρα. Αμέτρητοι κολπίσκοι, διασφαλίζουν ότι ανεξαρτήτως καιρού θα βρεις μία «ιδιωτική» απάνεμη παραλία. Για όσους αναζητούν απόλυτη ηρεμία υπάρχει και το Λουτρό, στο οποίο η προσβαση είναι μόνο ακτοπλοϊκώς, ένα γραφικό χωριουδάκι, «αγκαλιασμένο» από τις άγριες Κρητικές μαδάρες.

Οι λάτρεις της νυχτερινής ζωής, δεν έχουν παρά να μείνουν εντός πόλης ή άντε να βγουν μέχρι Αγία Μαρίνα, Πλατανιά, τα δύο προάστια που δεν κοιμούνται ποτέ! Μήπως είστε ρομαντικοί; Και για σας υπάρχει λύση, χαθείτε στα γραφικά στενά της παλιάς πόλης, χωρίς να ανησυχείτε, αφού όλοι οι δρόμοι οδηγούν στο ενετικό λιμάνι. Αγαπάτε την περιπέτεια; Δοκιμάστε τις αντοχές σας στο Φαράγγι της Σαμαριάς ή της Αράδενας, με την κοπιαστική διαδρομή να καταλήγει στα καταγάλανα νερά του Λιβυκού πελάγους. Σε όποιο μέρος των Χανίων και να βρεθείτε ένα είναι σίγουρο, ότι θα καταλήξετε σε ένα τραπέζι με καλό φαγητό και τσικουδιά! Αλήθεια τι άλλο μπορεί να ζητάς για τις διακοπές σου; Τα Χανιά τα καλύπτουν και τα πιο απαιτητικά γούστα. Τέλος!

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΕΛΑΓΙΕΣ-ΚΕΡΚΥΡΑ

Τι είναι διακοπές; Αν για σένα που διαβάζεις αυτή τη στιγμή είναι μπαρ, ξενύχτια, ποτά, ύπνο στις 7 το πρωί και παραλία στις 14.00...σταμάτα να διαβάζεις. Για μένα διακοπές είναι θάλασσα, παρέα και ύπνος. Ξύπνημα στις 10.00, θάλασσα στις 11.30 μέχρι τις 19.00, επιστροφή και φαγητό και ύπνο κατά τις 02.00 (ταβάνι). Ναι είμαι 38 ετών... Η Κέρκυρα είναι η δική μου επιλογή. Όμορφο νησί με τρομερές παραλίες και με ακόμη πιο όμορφη «χώρα».

Οκ είναι μακριά, αλλά αξίζει τον κόπο. Από θάλασσες έχεις ό,τι θες. Πηγαίνεις στον Ίσσο για απέραντη αμμουδιά, καθαρά νερά και παιχνίδι με φίλους. Ο Άγιος Γόρδης συνδυάζει το βουνό με την θάλασσα αφού η πλαγιά του βουνού σκάει μέσα στο νερό στέλνοντας σε μέρη της Καραϊβικής. Η Γλυφάδα (όχι η γνωστή) είναι η trendy. Beach bar, δυνατή μουσική, πάρτι, κλπ. Φυσικά στον Βορρά υπάρχει η φημισμένη Παλιαοκαστρίτσα.

Αν καταφέρεις να μπεις είσαι ήρωας γιατί το νερό είναι το πιο κρύο που έχω συναντήσει. Για την ακρίβεια δεν το έχω συναντήσει διότι μόλις έβρεξα το ένα μου πόδι πάγωσα ολόκληρος. Μπαίνεις μόνο αν είσαι τολμηρός. Για την πόλη του νησιού δεν το συζητάμε. Πολλά μέρη να φας και ακόμη περισσότερα να πιεις. Καθαρά ποτά (σημαντικό), ωραία εξυπηρέτηση και πολλά μικρά δρομάκια για να περπατήσεις χωρίς να σου «σπάνε» κάθε δυο μέτρα, τα νεύρα οι πλανόδιοι. Πηγαίνετε και να με θυμηθείτε...

ΠΑΤΗΣΕ ΕΔΩ ΚΑΙ ΠΑΡΕ ΜΕΡΟΣ ΣΤΗΝ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ