Πίσω στη γη τους βιώνουν τη φρίκη του πολέμου από την εχθρική εισβολή. Παιδιά σκοτώνονται, άμαχοι ξεσπιτώνονται, εικόνες τρόμου για έναν λαό που μάχεται για την αυτονομία του, έχοντας υποφέρει τα πάντα... Γυρνώντας τον χρόνο 15 χρόνια πριν, στην περιοχή Νταλάρνα της κεντρικής Σουηδίας, ο Ραμαζάν Κιζίλ ίσως να μην πίστευε ότι η ιδέα της δημιουργίας ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου από Κούρδους μετανάστες θα είχε αυτήν την επιτυχία, προσφέροντας τόσο στους Κούρδους που έχουν μεταναστεύσει εκεί, όσο και σε εκείνους πίσω στην πατρίδα, τη χαρά του ποδοσφαίρου που νικάει μέχρι και τους πολέμους!

Ο Κιζίλ, Κούρδος μετανάστης στη Σουηδία, το 2004 σκέφτηκε πως μέσω του ποδοσφαίρου θα μπορούσε να ενώσει τα όνειρα των Κούρδων σε μια ξένη χώρα και να τους βοηθήσει να ενταχθούν στην κοινωνία μέσω της μπάλας. Στόχος του ήταν να φτιάξει από το μηδέν μια ποδοσφαιρική ομάδα, η οποία δεν θα ήταν σαν τις άλλες και γι' αυτό τον λόγο ένωσε τα πρώτα γράμματα της εθνικότητάς του μαζί με αυτά της περιοχής που ζούσαν, δημιουργώντας την Νταλκούρντ. Ο ήλιος και τα χρώματα (κόκκινο, άσπρο, πράσινο) στο σήμα και την εμφάνιση αντανακλούσαν την πατρίδα που είχαν αφήσει πίσω τους και η πραγματική ύπαρξη της ομάδας ξεπερνούσε το ίδιο το ποδόσφαιρο.

​

«Είμαι Κούρδος και εμείς δεν είχαμε ελευθερία και ειρήνη πίσω στη χώρα μας. Μας ανάγκασαν να εγκαταλείψουμε το σπίτι μας λόγω της εθνικότητάς μας. Δεν μπορούσαμε να ζούμε ως Κούρδοι στον τόπο που γεννηθήκαμε. Όταν ήρθαμε στη Σουηδία, αποκτήσαμε ελευθερία και ασφάλεια. Στην πατρίδα μας δεν μπορούσαμε να κοιμηθούμε ούτε μια νύχτα χωρίς φόβο. Αυτή η χώρα μας έδωσε την ευκαιρία να ξαναφτιάξουμε τις ζωές μας, τις δικές μας και των οικογενειών μας και έτσι θέλαμε να δώσουμε κάτι πίσω. Επίσης γνώριζα πολλά νέα παιδιά που είχαν μπλέξει με συμμορίες και είχαν παρατήσει το σχολείο.

Τότε σκέφτηκα πως θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το ποδόσφαιρο για να ενταχθούν στην κοινωνία. Θέλαμε να κάνουμε κάποια πράγματα που δεν έκαναν άλλοι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και γι' αυτό τον λόγο επιλέξαμε να βάλουμε το κουρδικό όνομα και τα χρώματα στις φανέλες. Για να επεκτείνουμε το ενδιαφέρον πέρα από το ποδόσφαιρο. Σκεφτείτε πως υπάρχουν εκατομμύρια Κούρδοι ανά τον κόσμο, συνεπώς αυτή η ομάδα θα ήταν ας πούμε κάτι σαν μια ανεπίσημη εθνική ομάδα με κοινωνικό όμως χαρακτήρα. Αυτό είναι που μας κάνει διαφορετικούς», αναφέρει σε συνέντευξη που είχε δώσει στο thelocal.se ο Κιζίλ.

Η πρότασή του για τη δημιουργία μιας κουρδικής ομάδας από τους μετανάστες στη χώρα βρήκε ανταπόκριση. Άλλωστε κάθε Κούρδος έβλεπε πως μέσα από το ποδόσφαιρο θα μπορούσε με την πάροδο του χρόνου να εγκλιματίζεται καλύτερα στη διαφορετική κουλτούρα και στις οικονομικές ανισότητες που δεδομένα επικρατούσαν γι' αυτούς σε μια ξένη χώρα. Η Νταλκούρντ μεγάλωσε πολύ περισσότερο από τις προσδοκίες που αρχικά υπήρχαν. Έγινε οικογένεια όχι μόνο για τους Κούρδους πρόσφυγες, αλλά και για όλους τους μετανάστες από αφρικανικές και αραβικές χώρες, δημιουργώντας ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων.

Το 2017 η Νταλκούρντ πέτυχε κάτι που κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί όταν ξεκινούσε να παίζει στα χαμηλότερα στρώματα των κατηγοριών της Σουηδίας. Να πανηγυρίσει την άνοδό της στην πρώτη κατηγορία! Οι αγωνιστικές δυσκολίες που αντιμετώπισε εκεί ήταν αναμενόμενες με αποτέλεσμα να μην αποφύγει τον υποβιβασμό. Ωστόσο και μόνο η συμμετοχή της, λαμβάνοντας υπόψη τον τρόπο με τον οποίο ο σύλλογος δημιουργήθηκε, αποτελεί από μόνο του ένα ξεχωριστό επίτευγμα. Άλλωστε ο πραγματικός ρόλος της ύπαρξης της ομάδας υπερέβαινε τα ποδοσφαιρικά όρια.

«Τους κάναμε να πιστέψουν ότι θα μπορούσαν να πετύχουν κάτι καλό είτε για το ποδόσφαιρο είτε για τις ζωές τους. Κανείς δεν είχε πιστέψει σε εμάς. Σκέφτηκαν ότι απλά ήταν ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος, ο οποίος δημιουργήθηκε από φίλους. Ότι θα παίξουν για κανα χρόνο και μετά θα καταρρεύσουν», ανέφερε μιλώντας στο Associated Press ο Αντίλ Καζίζ, γιος του ιδρυτή της Νταλκούρντ. «Είμαστε το μεγάλο σύμβολο του κουρδικού λαού. Αποτελούμε την εθνική τους ομάδα. Όταν πάω πίσω στο Ιράκ, βλέπω τα παιδιά να παίζουν ποδόσφαιρο και να λένε ότι υποστηρίζουν την Μπαρτσελόνα και τη Ρεάλ Μαδρίτης. Πλέον λένε ότι είναι φίλαθλοι της Νταλκούρντ. Κάποια φορά που βρέθηκα στο μέτωπο του πολέμου με αναγνώρισαν και μου είπαν "σας υποστηρίζουμε, συνεχίστε να παλεύετε, είμαστε περήφανοι". Ήμουν πραγματικά σοκαρισμένος καθώς μίλαγαν για μας τη στιγμή που βρίσκονταν μέσα στον πόλεμο», πρόσθεσε στο AP ο Ιρακινός μέσος της ομάδας, Πεσράβ Αζίζι.

Το γεγονός ότι η Νταλκούρντ έχει αγκαλιαστεί από τους Κούρδους όπου κι αν αυτοί βρίσκονται, είτε έχουν φύγει ως πρόσφυγες, είτε παραμένουν πίσω στην πατρίδα τους πολεμώντας για την ανεξαρτησία, αποδεικνύεται από το γεγονός ότι η σελίδα του συλλόγου στο Facebook αριθμεί σχεδόν 1,5 εκατομμύριο ακόλουθους. Ένα νούμερο πραγματικά εντυπωσιακό αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για μια ομάδα που αγωνίζεται στη δεύτερη κατηγορία της Σουηδίας. Ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος που εκφράζει την ταυτότητά των Κούρδων και αποτελεί σημείο αναφοράς γι' αυτούς, δείχνοντας ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι απλά ένα παιχνίδι, αλλά ένα κοινωνικό φαινόμενο που ξεπερνά τις τέσσερις γραμμές του γηπέδου...

​