Θυμάστε τον Ντένις Ρόντμαν να κλαίει; Δύσκολο. Η εικόνα που έχουμε (γι’ αυτόν) είναι του σκληρού, προκλητικού, γκροτέσκου ως προς την εμφάνιση, εύθυμου τύπου. Ο “τρελό Ντένις” που δεν φοβόταν κανέναν και απλά το διασκέδαζε. Αυτοπεποίθηση και σιγουριά, αλλά αυτά δεν χαρίζονται, τα κερδίζεις με πόνο, κόπο και δάκρυα. Άρα; Θυμάστε τον Ντένις Ρόντμαν να κλαίει; Αν κλαίει κάποιος δεν υπάρχει περίπτωση ψέματος. Τα δάκρυα είναι απογοήτευση, καταπίεση, δυσκολίες, ξέσπασμα. Τα δάκρυα λένε αλήθεια και ο Ντένις Ρόντμαν δεν υπήρξε ψεύτικος, ευάλωτος ήταν και είναι. Η επίμονη ερώτηση πρέπει να απαντηθεί. Γι’ αυτό, θυμάστε τον Ντένις Ρόντμαν να κλαίει;

Ναι, το 1990, στη συνέντευξη Τύπου στη βράβευση του ως “ο καλύτερος αμυντικός της χρονιάς”. Ο Ρόντμαν του τότε δεν έχει καμία σχέση με το τώρα, εμφανισιακά και σε επίπεδο συμπεριφοράς. Τότε, η ενδυμασία του ένα τζιν, λευκή κοντομάνικη μπλούζα και από πάνω το φανελάκι των Πίστονς. Στα πόδια αθλητικά και η επίδραση του επιτεύγματος τόσο μεγάλη, που δεν μπορούσε να σταθεί και να αρθρώσει λέξη, μόνο δάκρυα. Αυτή η εικόνα είναι το μεταίχμιο στην επαγγελματική πορεία και ζωή του Ντένις Ρόντμαν. Για τον Ρόντμαν το “πριν” και το “μετά” έχει σημασία και μόνο αν δούμε την πορεία προς το μεταίχμιο θα τον καταλάβουμε.

Η εγκατάλειψη, η φτώχεια και το τελεσίγραφο

Ο Ντένις Ρόντμαν δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Τα χει κάνει όλα. Έχει κερδίσει και χάσει και τίποτα δεν μπορεί να τον πληγώσει. Εκτός... εκτός από τα παιδιά του, δύο κορίτσια κι ένα αγόρι. Ο Ντι Τζέι Ρόντμαν και η Τρίνιτι 19 και 18 ετών αντίστοιχα και η Αλέξις, μεγαλύτερη, από τον πρώτο του γάμο, 31 ετών. Προσπαθεί να είναι σωστός πατέρας, να είναι δίπλα στα παιδιά του, αλλά “δεν είναι εύκολο” δηλώνει στο ESPN. Η σύνδεση με το παρελθόν άμεση και αναπόφευκτη. Ο πατέρας του τον εγκατέλειψε όταν ο Ντένις ήταν τριών ετών και εμφανίστηκε όταν ήταν πια διάσημος. Ο Ρόντμαν μεγάλωσε με τις αδερφές του Ντέμπρα, Κιμ και τη μητέρα του Σίρλεϊ στις εργατικές κατοικίες του Ντάλας. Ο μικρός Ντένις ήταν ντροπαλός, προσκολλημένος στη μητέρα του και πιστός ακόλουθος των αδερφών του. Η οικογένεια ζούσε μέσα στη φτώχεια και η μητέρα του έκανε διάφορες δουλειές για να επιβιώσουν. Ο Ρόντμαν έπρεπε να φροντίσει μόνος τον εαυτό του και συχνά έπεφτε θύμα εκφοβισμού. Οι προοπτικές του ήταν: να μπει φυλακή, να γίνει έμπορος ναρκωτικών, να καταλήξει νεκρός! Οι αδερφές του διακρίνονταν στο μπάσκετ ενώ αυτός αποτύγχανε σε φούτμπολ και μπάσκετ. Όταν αποφοίτησε από το Λύκειο ήρθε το τελεσίγραφο από τη μητέρα του: “Βρες δουλειά ή νέο σπίτι να μείνεις”!

Ο δρόμος, οι Πίστονς και η επιστροφή του πατέρα!

Το τελεσίγραφο έληξε άμεσα και πικρά. Ο Ρόντμαν βρέθηκε στον δρόμο με τα ρούχα του σε σακούλα σκουπιδιών. Το μόνο θετικό η φιλοξενία από φίλο του. Για δύο χρόνια έκανε δουλειές του ποδαριού. Δεν σταμάτησε να παίζει μπάσκετ και να μεγαλώνει. Τα ρούχα πλέον δεν του έκαναν. Αχτίδα φωτός φαινόταν. Εκτός από το μπάσκετ έβρισκε καταφύγιο στις οικογένειες των φίλων του που τον αγαπούσαν. Και με τη δική του; Δεν λυπόταν, ούτε έκλαιγε. Είχε συνηθίσει πια.

Το ύψος του όλο και αυξανόταν. Έφτασε τα 2.04μ και ένας πιτσιρικάς που τρέχει και καρφώνει δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητος. Κατέληξε στο κολέγιο Southeast Oklahoma και αναδείχθηκε τρεις φορές “All American”, ξεπερνώντας όποια εμπόδια υπήρχαν, ιδιαίτερα τη ρατσιστική συμπεριφορά της κοινότητας. Μέχρι την επιλογή του από τους Πίστονς στο νούμερο 27 του ντραφτ του 1986, είχε αποξενωθεί από τη μητέρα του. Δεν υπήρχε κανείς να θυμάται από το οικογενειακό περιβάλλον, ώσπου ένα βράδυ του 1997 συνάντησε τον πατέρα του!

Στο τέλος τα κατάφερε

Ο Φιλάντερ Ρόντμαν έκανε την εμφάνιση του ξαφνικά στη ζωή του γιου του. Εκείνο το βράδυ, στο Σικάγο, πριν την προπόνηση των Σικάγο Μπουλς, τον σταμάτησε πριν παρκάρει και του είπε “πρέπει να σου μιλήσω, πρέπει να σου μιλήσω. Θέλω να σου πω πως είμαι ο πατέρας σου”! Έτσι ξαφνικά. Ο Ντένις δεν τον πίστεψε. Πολλοί τον πλησίαζαν για να τον εξαπατήσουν. Στη διάρκεια του αγώνα (με τη Γιούτα), καθώς πήγαινε στον πάγκο είδε στην κερκίδα αναστάτωση. Κάποιος του είπε “Φίλε, ο πατέρας σου είναι εκεί και υπογράφει αυτόγραφα, δίνει συνεντεύξεις”. Ο Ρόντμαν δεν δεχόταν την αλήθεια, κι ας του είπε δημοσιογράφος μετά το παιχνίδι “ξέρεις ότι ο πατέρας σου ήταν στο γήπεδο; Ξέρεις ότι έχει γράψει βιβλίο για σένα; Ξέρεις ότι είναι στα ευπώλητα;” Για τον φόργουορντ των Μπουλς μόνο μια απάντηση υπήρχε και ήταν μονολεκτική: “Όχι”.

Επιστροφή στο σήμερα και στον “πατέρα” Ρόντμαν, τον δαίμονα που δυσκολεύεται να παίξει άμυνα. Ο ρόλος του πατέρα είναι το πιο δύσκολο πράγμα και η καριέρα του δεν βοήθησε σ' αυτό. Ιδιαίτερα τα μικρότερα παιδιά του δεν έχουν ανάμνηση απ' αυτήν, η οποία ξεκίνησε στο Ντιτρόιτ με τους Πίστονς. Για τον Ρόντμαν η εν λόγω ομάδα και ο Τσακ Ντέιλι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στη ζωή του.

Ο Ντέιλι του φέρθηκε σαν πατέρας, ενώ δίπλα του ήταν και ο Αϊζέια Τόμας που του έδωσε να καταλάβει πού βρισκόταν και πώς έπρεπε να παίξει. Αποτέλεσμα; Δύο πρωταθλήματα. Η αλλαγή όμως είναι η μοναδική σταθερά (!) στο ΝΒΑ και οι Πίστονς δεν ήταν η εξαίρεση. Η παραίτηση του Τσακ Ντέιλι τον επηρέασε, ένιωσε ανασφάλεια, τα συναισθήματα του δεν ελέγχονταν. Το χαμηλότερο σημείο ήταν όταν τον βρήκε η αστυνομία να κοιμάται στο αυτοκίνητο του, στον χώρο στάθμευσης του γηπέδου των Πίστονς, με γεμάτο όπλο στα πόδια. Ο Ρόντμαν στην άκρη του γκρεμού... Κι αν φλέρταρε με το κενό -αλκοόλ, ενδοοικογενειακή βία, απρεπή συμπεριφορά κ.α- τα κατάφερε. Κέρδισε άλλα τρία πρωταθλήματα με τους Μπουλς,δεν κατέρρευσε και ο αγώνας για τα παιδιά του συνεχίζεται...

Πηγή

- “The complicated evolution of Dennis Rodman” [ESPN]