«Η καρδιά μου ανήκει στον Παναθηναϊκό»!
Στις 30 Αυγούστου θα κλείσει τα 33. Θα είναι τα πρώτα του γενέθλια δίπλα στο χορτάρι και όχι πάνω σε αυτό, εκεί όπου προσέφερε μοναδικές στιγμές. Εκεί όπου ήταν… καταδικασμένος να δείχνει την καλλιτεχνική διάσταση του ποδοσφαίρου. Η ζωή, όμως, πάντα του έβαζε δύσκολα. Εκείνος, δεν τα παράτησε ποτέ. Έκανε πράξη μέχρι το τέλος το τατουάζ που έχει στο χέρι. Fighter until the end.
Ένα τατουάζ στα… όρια της προφητείας, καθώς όταν το ᾽᾽χτύπησε᾽᾽δεν θα μπορούσε να φανταστεί όλα όσα ακολούθησαν. Σημαντικό πρόβλημα στο γόνατο, ένα φοβερό ατύχημα στο κεφάλι μέσα στο γυμναστήριο την εποχή που επέστρεφε πιο δυνατός και μία καθημερινή μάχη για να απολαμβάνει το ποδόσφαιρο μέσα από αφόρητους πόνους!
Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε, ο Σεμπάστιαν Λέτο κρέμασε τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και άνοιξε ένα νέο κεφάλαιο στο Ιράν ως βοηθός του Αντρέα Στραματσόνι.
Το όνομα του κόσμησε τις φανέλες της Λανούς, της Λίβερπουλ, του Ολυμπιακού, της Κατάνια, της Εμιρέϊτς αλλά η μεγάλη του αγάπη, η μεγάλη του αδυναμία, ο μεγάλος του έρωτας ήταν η πράσινη με το τριφύλλι στο μέρος της καρδιάς. Ο Παναθηναϊκός. Ένας οργανισμός που τον λάτρεψε, μία ομάδα που τον σημάδεψε, τον έκανε πρωταθλητή, του χάρισε ένα μοναδικό δέσιμο με τον κόσμο της.
Με αγάπη από την Τεχεράνη, ο Σεμπάστιαν Λέτο αποκλειστικά στο Gazzetta Weekend Journal, στην πρώτη του μεγάλη εξομολόγηση μετά το φινάλε μίας σπουδαίας καριέρας…
ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ Ο ΙΔΙΟΣ ΛΕΤΟ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΞΑ ΑΛΛΟ!
«Γιατί σταμάτησα το ποδόσφαιρο, ε; Φαντάσου ήμουν τον τελευταίο ενάμισι χρόνο στα Εμιράτα και ήταν πολύ δύσκολο για εμένα. Το γονατό μου, το κεφάλι μου, ήταν πολύ δύσκολο να ελέγξω το σώμα μου. Μετά τον τραυματισμό στο κεφάλι δεν ήμουν ποτέ ξανά ο ίδιος Λέτο. Προσπαθούσα στο 100%, έδινα τα πάντα αλλά δεν ήμουν ο ίδιος. Το πρόβλημα που είχα στο γόνατο όλα αυτά τα χρόνια ήταν δύσκολο αλλά μπορούσα να το διαχειριστώ. Δούλεψα σκληρά στην Ιταλία πάνω σε αυτό και όταν επανήλθα, ήρθε ο τραυματισμός στο κεφάλι και με ξαναπήγε πολύ πίσω. Όση πρόοδο και αν είχα κάνει, εξαφανίστηκε και εκεί χάθηκε ο κανονικός Λέτο. Απλά δεν άντεχα άλλο.
Σκέψου, όταν έκανα το τατουάζ στο χέρι που γράφει ''μαχητής μέχρι το τέλος'' δεν είχε συμβεί τίποτα στην ζωή μου. Δεν είχα αντιμετωπίσει κανένα από τα προβλήματα υγείας που ήρθαν στην πορεία. Τελικά, περισσότερο από ποτέ, αποδείχθηκε πως αυτό το τατουάζ θα σήμαινε τα πάντα και μου έδειξε τον τρόπο ζωής μου. Να μην τα παρατάω ποτέ και να παλεύω μέχρι το τέλος.
Τώρα κοιτάω μπροστά. Είναι μία νέα εμπειρία αυτή που ξεκινώ μαζί με τον Αντρέα Στραματσόνι. Είχαμε συνεργαστεί μαζί στον Παναθηναϊκό, κρατήσαμε επαφές και χαίρομαι που μου δίνει αυτή την ευκαιρία. Θα είναι κάτι εντελώς διαφορετικό από αυτό που είχα μάθει. Θέλω και εγώ να δω αν θα μου αρέσει αυτό το νέο βήμα, έχω περιέργεια να δω πως θα είναι αυτός ο ρόλος και θα κάνω ότι μπορώ για να καταφέρουμε μαζί με τον Αντρέα να πετύχουμε τους στόχους που έχει ο σύλλογος».
ΠΟΥΘΕΝΑ ΣΑΝ ΤΟΝ ΠΑΝΑΘΗΝΑΪΚΟ!
Λανούς, Λίβερπουλ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, Κατάνια, Εμϊρέϊτς. Έξι ομάδες, μία καριέρα. Νομίζω δεν χρειάζεται να σε ρωτήσω ποια έχει το μεγαλύτερο κομμάτι στην καρδιά σου…
«Τώρα που ολοκληρώθηκε η ποδοσφαιρική μου καριέρα μπορώ να σου πω ότι σαν τον Παναθηναϊκό δεν ήταν πουθενά! Αυτή η ομάδα έχει το μεγαλύτερο κομμάτι στην καρδιά μου. Η καρδιά μου θα είναι πάντα πράσινη. Έπαιξα τα καλύτερα χρόνια της καριέρας μου, ήμουν χαρούμενος. Δεν συγκρίνεται με καμία άλλη ομάδα. Ο Παναθηναϊκός ήταν το σπίτι μου και όσα ένιωσα εκεί δεν τα ένιωσα σε κανέναν άλλο σύλλογο».
Δέκα χρόνια πριν. Καλοκαίρι του 2009. Βγάζεις τα ερυθρόλευκα, φοράς τα πράσινα. Έναν χρόνο μετά κατακτάς το νταμπλ σε μία πραγματικά σπουδαία ομάδα του Παναθηναϊκού...
«Η πρώτη μου χρονιά ήταν φανταστική! Πήραμε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο, ήμουν σε πάρα πολύ καλή κατάσταση. Η ομάδα είχε να φτάσει σε κάποιο τρόπαιο από το 2004 και καταλάβαμε πόσο σημαντικό ήταν για όλους στον σύλλογο. Τι ομαδάρα είχαμε τότε, όμως, ε; Καραγκούνης, Κατσουράνης, Ζιλμπέρτο, Σισέ, τρομερή ομάδα».
Μία σεζόν που... σφράγισες με μία γκολάρα στον τελικό του Κυπέλλου!
«Το πιο σημαντικό γκολ της καριέρας μου ήταν αυτό κόντρα στον Άρη! Έκρινε έναν τίτλο. Ήταν δύσκολο παιχνίδι, αποφάσισα να σουτάρω από απόσταση και έγινε. Είναι σπουδαίο για έναν ποδοσφαιριστή να σκοράρει σε τελικό και να κρίνει ένα τρόπαιο. Υπέροχο βράδυ».
ΤΟ 2012 ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΞΩ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ, ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΠΟΝΟΥΣΑ! ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΥΓΙΗΣ...
Σεζόν 2011-2012. Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα σε βάζει στην κορυφή και κάνεις απίθανα πράγματα! Ακόμη και σήμερα ο οργανισμός του Παναθηναϊκού πιστεύει πως αν ήσουν υγιής μέχρι το τέλος, το πρωτάθλημα δεν θα χανόταν...
«Μεγάλη κουβέντα αυτή. Ο Ζεσουάλδο Φερέιρα με άλλαξε θέση, έπαιξα ως στράικερ, ένιωθα πάρα πολύ καλά, η ομάδα λειτουργούσε σωστά, ήμασταν μια οικογένεια και κάπως έτσι έφτασα στο σημείο να σκοράρω τόσα πολλά γκολ στο πρώτο μισό της σεζόν. Δεν ξέρω αν θα παίρναμε τον τίτλο με εμένα υγιή αλλά μπορώ να σου πω ότι σίγουρα θα είχαμε περισσότερες πιθανότητες. Νομίζω σε αυτό συμφωνούν όλοι. Πονούσα αρκετά στο γόνατο αλλά ξέρεις τι σκέφτομαι σήμερα; Έπρεπε να συνεχίσω να παίζω. Να παίξω σε μερικά ματς ακόμη, όσο άντεχα. Αν είχαμε πάρει κάποια παιχνίδια παραπάνω, θα φτάναμε στον τίτλο. Το σκέφτομαι συνέχεια αυτό»...
Ένιωθες ότι είχατε απέναντι σας και ένα ολόκληρο σύστημα τότε;
«Κάποιες στιγμές ναι. Ένιωθα πως ένα σύστημα ήταν απέναντί μας αλλά δεν ήμουν εγώ ο υπεύθυνος να σκέφτομαι για αυτό. Δυστυχώς δεν μπορούσαμε να το αλλάξουμε».
ΟΙ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ!
Αν σου πω να μου διαλέξεις τις τρεις στιγμές που δεν θα ξεχάσεις ποτέ στον Παναθηναϊκό, ποιες θα ήταν;
Είναι δύσκολο να διαλέξω. Πέρασα τόσο όμορφες στιγμές. Υπάρχουν, όμως, κάποιες που πραγματικά ήταν ξεχωριστές και δεν θα τις ξεχάσω ποτέ.
Η πρώτη είναι το γκολ απέναντι στον Άρη. Ένα σουτ, ένας τίτλος, τρομερό βράδυ. Στο είπα και πριν. Ήταν το πιο σημαντικό γκολ που πέτυχα στην καριέρα μου. Αυτά τα γκολ για κάθε ποδοσφαιριστή είναι αξέχαστα.
Μετά θα σου πω κάτι που δεν έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο. Τα μπουζούκια, φίλε, με τον Σιμάο να ανεβαίνει στην πίστα και να τραγουδάει. Θυμάσαι, είχε πει και το σύνθημα για τον… Λέτο; Απίθανο.
Η υποδοχή στο αεροδρόμιο ήταν κάτι το πολύ ξεχωριστό. Επέστρεφα στο σπίτι μου και ο κόσμος ήταν εκεί. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ.
ΤΟΥΣ ΑΓΑΠΩ, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΩ ΜΙΑ ΜΕΡΑ!
Αγαπήθηκες όσο λίγοι από τον κόσμο του Παναθηναϊκού. Τους αγάπησες και εσύ πολύ, έτσι δεν είναι;
«Όλοι ξέρουν την αδυναμία μου. Όταν ήμουν εκεί δεν κρύφτηκα καμία στιγμή. Έτσι είμαι σαν άνθρωπος. Δείχνω όσα νιώθω. Θα είμαι για πάντα ευγνώμων στον κόσμο του Παναθηναϊκού για την αγάπη μου που έδωσε και ξέρουν πολύ καλά το πόσο τους αγαπώ και εγώ.
Ελπίζω μία μέρα στο μέλλον να επιστρέψω στον Παναθηναϊκό και να προσφέρω από τον νέο μου ρόλο».
Θα μπορούσες να είχες κλείσει την καριέρα σου στον Παναθηναϊκό αλλά έφυγες το 2017…
«Ήταν μία πολύ δύσκολη εποχή. Εγώ ήθελα να μείνω στην ομάδα. Το είχα πει σε όλους. Το ήξεραν. Το είπα στον προπονητή, στον τεχνικό διευθυντή. Δεν ήταν δική μου απόφαση και έπρεπε να διαλέξω έναν άλλο δρόμο. Από την άλλη, όμως, να σου πω ότι και ο προπονητής και ο τεχνικός διευθυντής ήταν ξεκάθαροι απέναντί μου και αυτό το σέβομαι.
Μου είπαν ότι δεν θέλουν να συνεχίσουμε μαζί και ήταν κάτι που έπρεπε να αποδεχθώ και να συνεχίσω αλλού την καριέρα μου».
Ο σύλλογος βρίσκεται σε μία κατάσταση που δεν ανταποκρίνεται στο μέγεθός του. Μπορεί να αλλάξει αυτό;
«Ξέρω ότι ο Παναθηναϊκός περνάει δύσκολα τα τελευταία χρόνια. Έχω ζήσει τις καλές εποχές, τον κανονικό Παναθηναϊκό το 2010 και ξέρω πως νιώθουν οι οπαδοί μας με αυτή την κατάσταση. Δεν θέλω να πω ότι φταίει ένας άνθρωπος ή περισσότεροι, όμως το πρόβλημα δεν είναι ένα. Είναι πολλά μαζί. Είμαι σίγουρος όμως πως αργά ή γρήγορα η ομάδα θα επιστρέψει στο σημείο που ήταν. Εύχομαι να γίνει το συντομότερο δυνατό»...
