Ο Ερίκ Σερά είναι ένα φημισμένος Γάλλος συνθέτης που ειδικεύεται στη μουσική για soundtrack, έχοντας φτάσει ως τώρα στις 25 ταινίες. Λόγω της στενής του φιλίας με τον διάσημο Γάλλο σκηνοθέτη Λικ Μπεσόν, έχει ντύσει μουσικά όλες τις ταινίες του (εκτός από μία), μεταξύ των οποίων τα φιλμ Nikita, Leon, το «Πέμπτο στοιχείο», ενώ έχει γράψει και τη μουσική για την ταινία του Τζέιμς Μποντ, GoldenEye.

H εκτόξευση του στο μουσικό στερέωμα, ήρθε με το soundtrack για την ταινία του Μπεσόν, Big Blue, το «Απέραντο Γαλάζιο» όπως το γνωρίσαμε στην Ελλάδα το 1988, που περιγράφει τη ζωή του θρυλικού δύτη Ζακ Μαγιόλ και τα γυρίσματα να γίνονται στην Αμοργό, με πρωταγωνιστές τον Ζαν Μαρκ Μπαρ και τον Ζαν Ρενό

Ο Ερίκ Σερά λίγο στην Ελλάδα για τον αγώνα ελεύθερης κατάδυσης 2ο Authentic Big Blue που έγινε στην Αμοργό και ήταν επετειακό αφού συμπληρώνονται 30 χρόνια από την κυκλοφορία της ταινίας. Το Gazzetta Weekend Journal συνάντησε τον Γάλλο συνθέτη λίγο πριν φύγει από την Ελλάδα και μίλησε μαζί του για τη χώρα μας, την Αμοργο, τη φημισμένη ταινία που διαφήμισε το όμορφο νησί σε όλο τον κόσμο, τον Ζακ Μαγιόλ αλλά και τον Βαγγέλη Παπαθανασίου.

Πριν δείτε τη συνομιλία, πάρτε μία γεύση της μαγικής μουσικής του στο «Απέραντο Γαλάζιο»:

Παρά την επιτυχία της ταινίας ο Σερά είχε έρθει στην Ελλάδα μόνο μία φορά μετά από τότε. « Αυτή η ταινία κάτι το ιδιαίτερο για μας, εμένα και τον Λικ. Ηταν ένα ολόκληρο κομμάτι της ζωής μας. Η αλήθεια είναι ότι μετά την ταινία ήρθα μία μόνο φορά και πίστευα ότι είχα να έρθω περίπου πριν από 10 χρόνια. Αλλά όταν πήγα σε ένα καφέ στα Κατάπολα για να υπογράψω αυτόγραφα, ο ιδιοκτήτης μου έδειξε μία φωτογραφία από το 1995 και μου ρώτησε εάν την θυμάμαι, Τότε συνειδητοποίησα ότι έχουν περάσει 23 χρόνια… Αρκετά τρομακτικό!»

Πάντως δηλώνει γοητευμένος από το κυκλαδίτικο νησί: «Είμαι πολύ χαρούμενος που ήρθα ξανά στην Αμοργό και για να είμαι ειλικρινής δεν θυμόμουν ότι ήταν τόσο όμορφα. Ειδικά η Χώρα είναι καταπληκτική, μοιάζει σαν σκηνικό ταινίας, σα να μην είναι πραγματική. Μπορεί να ήταν και τότε όμορφη αλλά εγώ δεν την θυμόμουν έτσι. Την πρώτη φορά έμεινα μία εβδομάδα, κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων. Συνήθως εμείς οι συνθέτες δεν μπλέκουμε την ώρα που γυρίζεται η ταινία καθώς δεν μας χρειάζονται, αλλά επειδή ο Λικ Μπεσόν είναι φίλος μου, συνδύασα τις διακοπές και την ευκαιρία να τον δω».

Αντικειμενικά το soundtrack του «Απέραντου Γαλάζιου» ήταν ένα από τα δυνατά χαρτιά της ταινίας. Ο 59χρονος συνθέτης πιστεύει ότι μεγάλο ρόλο στην έμπνευση του έπαιξε η Αμοργός και όσα βίωσε στο νησί. «Είναι δύσκολο να πεις από που εμπνέεσαι, είναι κάτι μαγικό. Ακόμα κι ένας συνθέτης είναι δύσκολο να καταλάβει την προέλευση της έμπνευσης του. Απλώς ευχαριστείς τον Θεό που είσαι τυχερός να είσαι συνθέτης. Λοιπόν, δεν έχω ιδέα από πού βγήκε, απλώς βγήκε. Το μόνο που ξέρω είναι ότι προέρχεται από όλα τα συναισθήματα που έχεις. Βγαίνουν από μέσα σου και γίνονται μουσική. Είναι σα να μας ταΐζουν με συναισθήματα και μετά να βγάζουμε μουσική. Για το Βig Blue η μουσική βγήκε από την Αμοργό, γιατί εκεί ένιωσα έντονα συναισθήματα, αντικρίζοντας την ομορφιά του νησιού, της Χώρας, του Μοναστηριού, της θάλασσας, του ανέμου. Όλα αυτά λοιπόν δημιούργησαν έμπνευση, όπως και οι καταδύσεις δημιούργησαν συναίσθημα, άρα και έμπνευση».

Τη μουσική της ταινίας, την δημιούργησε σε ένα στούντιο στο Παρίσι, βλέποντας τα εκπληκτικά πλάνα του Λικ Μπεσόν. «Όταν έγινε η ταινία, εγώ πήγα να την δω για να γράψω τη μουσική και έτσι ξαφνικά όλα αυτά βγήκαν από μέσα μου. Είναι σα να έχεις φυτέψει ένα σπόρο στο χώμα και μία μέρα βγαίνει το λουλούδι. Τι έχει γίνει στο ενδιάμεσο διάστημα, πραγματικά δεν το ξέρεις».

Η γνωριμία με τον Ζακ Μαγιόλ

Το Big Blue βασίστηκε στη ζωή του Ζακ Μαγιόλ, του θρυλικού καταδύτη που ξεπέρασε τα 100 μέτρα βάθος με μία ανάσα και απεικονίζει τη διαμάχη με τον μεγάλο του αντίπαλο, που στο φιλμ το ρόλο υποδύεται ο πασίγνωστος Ζακ Ρενό. «Ο πρώτος που μου είπε για τον Μαγιόλ ήταν ο Λικ Μπεσόν. Πριν από αυτόν δεν ήξερα τίποτα για την ελεύθερη κατάδυση, ούτε για τον ίδιο. Ο Μπεσόν μου εξήγησε για την ταινία που πρόκειται να γυρίσει, στη διάρκεια ενός δείπνου και μου έδωσε να δω την προσπάθεια που έσπασε το ρεκόρ με βουτιά στα 105 μέτρα, ένα ντοκιμαντέρ με τον ίδιο τον Μαγιόλ να κάνει τον σχολιασμό. Όταν επέστρεψα σπίτι και είδα το ντοκιμαντέρ, γέμισαν δάκρυα τα μάτια μου. Αυτό που έκανε ο συγκεκριμένος τύπος ήταν κάτι το καταπληκτικό. Μία ανάμιξη αθλητικής και πνευματικής πρόκλησης. Τότε λάτρεψα το συνδυασμό αυτό και ήθελα να δοκιμάσω κι εγώ να βουτήξω».

Η επιθυμία έγινε πραγματικότητα και ο Ερίκ Σερά πήρε το βάπτισμα του πυρός από τον ίδιο τον Μαγιόλ! «Η πρώτη μου βουτιά ήταν με τον Ζακ Μαγιόλ, στο νησί Ελμπα όπου ζούσε. Μετά από τρεις εβδομάδες εξάσκησης έφτασα τα 35 μέτρα. Δεν ήταν δύσκολο, παρότι φαινόταν τότε βαθιά. Πλέον έχουν αλλάξει τα πράγματα και με όσα ξέρουμε για το ανθρώπινο σώμα, αυτό το βάθος μπορεί να έρθει μετά από τρία ή τέσσερα μαθήματα. Μου άρεσαν τότε τα μαθήματα και μάλιστα κατάφερα να μείνω μέσα στο νερό σε πισίνα, για 2,5 λεπτά. Άλλες φορές πηγαίναμε στη θάλασσα, σε βάθος 10-12 μέτρων και κατεβαίναμε με βάρη κρατώντας το σχοινί της άγκυρας και μέναμε κάτω για μεγάλο χρονικό διάστημα. Προσπαθείς να είσαι ήρεμος, να κατεβάσεις τους σφυγμούς και να μείνεις ακίνητος στο βυθό για δύο λεπτά. Είναι μοναδικό συναίσθημα, που μόνο στην ελεύθερη κατάδυση μπορείς να ζήσεις. Είναι σα να αλλάζεις διάσταση, καθώς νιώθεις ότι μπορείς να μείνεις εκεί για πολύ ώρα. Ίσως τελικά αυτό να ήταν το γεγονός που μου έδωσε τη μεγαλύτερη έμπνευση για τη μουσική της ταινίας».

Από τα γυρίσματα της ταινίας δεν θυμάται πολλά, καθώς δεν τα παρακολουθούσε από κοντά τη μία εβδομάδα που έμεινε στο νησί. Εκτός από την ομορφιά του πάντως, έχει φυλάξει στο ντουλάπι των αναμνήσεων και τους δυνατούς ανέμους! «Θυμάμαι μία μέρα στην ταινία, παρότι δεν υπήρχε τότε γύρισμα, εγώ με τον Ζακ Ρενό πήγαμε στο σημείο εκείνο να δούμε τον Λικ. Τότε εξαιτίας του δυνατού ανέμου, το σώμα μας πηγαινοερχόταν, κάτι που εμείς έχουμε συνηθίσει στο Παρίσι όπου δεν φυσά ποτέ. Δεν θα το ξεχάσω αυτό!»

Ο Σερά, η μουσική και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου

Η συζήτηση μας πήγε και στην μουσική, ξεκινώντας από τα ακούσματα που έχει από την Ελλάδα. «Ξέρω φυσικά το συρτάκι, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι μου άρεσαν οι Aphrodite’s Child με τον Ντέμη Ρούσσο και τον Vangelis, τον Βαγγέλη Παπαθανασίου όπως τον λέτε εσείς. Μικρός ήμουν θαυμαστής τους, σπουδαία μπάντα, με εξαιρετικό τραγουδιστή. Όταν έβγαλαν το Ιt’s five o’clock πρέπει να ήμουν 11 – 12 χρονών και τους λάτρεψα. Ειδικά τον Βαγγέλη, μετά στη σόλο καριέρα του, τον παρακολουθούσα καθώς έκανε υπέροχα σάουντρακ, όπως για το Blade Runner, το 1492 και το Chariots of Fire. Σπουδαίος μουσικός με εξαιρετικές συνθέσεις».

​

Πλέον ο Ερίκ Σερά ετοιμάζει τη νέα του δουλειά, ένα ακόμα soundtrack για την ταινία του Λικ Μπεσόν με τίτλο «Αννα» που θα βγει το 2019 στους κινηματογράφους. «Τελείωσα πριν από λίγο καιρό τη μουσική και μόλις επιστρέψω στο Παρίσι θα γίνει και η τελική μίξη της μουσικής με την εικόνα. Το χάρηκα πολύ, μάλιστα είχα πολλά χρόνια να απολαύσω τόσο τη δημιουργία ενός soundtrack. Το στυλ είναι αρκετά διαφορετικό, επέλεξα να είναι ηλεκτρονική μουσική και όχι συμφωνική αυτήν τη φορά. Ελπίζω να σας αρέσει!»