Το ταξίδι σαν σκέψη ήρθε καιρό πριν. Μια επίσκεψη σε ένα κρεοπωλείο λίγα χρόνια πριν στο πλάι της Boqueria στην Βαρκελώνη, μια συζήτηση για τα βασκικά χωριά και το κυριότερο ένα χρόνιο απωθημένο να δω το Μουσείο Guggenheim από κοντά, ουσιαστικά υπαγόρευσαν την απόφαση του φετινού προορισμού. Ένα roadtrip στην Χώρα των Βάσκων που θα περιλάμβανε επίσκεψη στο Bilbao, στο San Sebastian, στην Vitoria και μέσω του παραλιακού δρόμου και της Biarritz, κατάληξη στο Bordeaux και στους γαλλικούς αμπελώνες.

Με το PulseBet*, νιώθεις το παλμό του Live στοιχήματος όπως ποτέ ξανά– Ισχύουν Όροι & Προϋποθέσεις

Ξέρω, μπορεί σαν project, να ακούγεται ιδιαίτερα δαπανηρό αλλά πιστέψτε με, αν σχεδιάζεις σωστά, αν ψαχτείς νωρίς, αν ορίσεις το ταβάνι σου κι αν ξεχωρίζεις τις value for money καταστάσεις, μπορεί να στοιχίσει λιγότερο από το ελληνικό καλοκαίρι. Συγγνώμη που θα το πω κάπως ωμά στους εκπροσώπους της ελληνικής τουριστικής βιομηχανίας αλλά παιδιά έχετε ξεφύγει! Επειδή μάλιστα σε ορισμένα μέρη της πατρίδας μας ο Έλληνας είναι ανεπιθύμητος επισκέπτης εκτός από όταν τον θυμούνται σε εποχές τουριστικής κρίσης (φωτιές, προσφυγικές ροές, σεισμοί), να τους χαίρεστε τους «τουρίστες» σας , εμείς μπορούμε να πάμε κι αλλού.

Προσγείωση στο αεροδρόμιο της Girona, αρκετά μακριά από την Χώρα των Βάσκων, αλλά είπαμε ο δρόμος και τα χιλιόμετρα είναι ζητούμενο σε ένα roadtrip. Για όχημα επιλέχτηκε μεταξύ δύο επιλογών το Mini Cooper 1.5 d φορτωμένο σε multimedia εξοπλισμό και με Navigator απαραίτητο σύντροφο, το οποίο σε συνεργασία με την Maic την προσωπική μου βοηθό στο ελληνικό MLS smartphone μου, έλυσε το πρόβλημα «πως πάμε που». Η οδική συμπεριφορά του Mini ήταν άψογη, η κατανάλωση πολύ λογική και με την επιλογή avoid tolls στο navigator εξασφαλίζονται δύο πράγματα: πρώτον ότι δε θα ανεβάσεις το κόστος του ταξιδιού με διόδια και δεύτερον ότι θα αποφύγεις αδιάφορους αυτοκινητόδρομους βλέποντας σαν bonus κάποιους extra όμορφους τόπους, που δεν είχες κατά νου.

Η Girona οφείλω να σας πω είναι μια πολύ όμορφη μικρή πόλη την οποία συνήθως δεν επισκεπτόμαστε, καθώς πολύ γρήγορα την προσπερνάμε για χάρη της κοσμοπολίτικης Βαρκελώνης αλλά επειδή έχει δικό της αεροδρόμιο, όπου προσγειώνεται η Ryanair, μπορεί να αποτελέσει ιδανικό προορισμό εκδρομής για ένα τριημεράκι ή ένα ΣΚ. Αεροδρόμιο – πόλη είναι ένα μισάωρο με λεωφορείο, που στοιχίζει 3,5 ευρώ, καταλύματα υπάρχουν σε λογικές τιμές κι επιλογές φαγητού για όλα τα βαλάντια. Από tapas και international streetfood μέχρι εστιατόρια με 1 ή και 3 αστέρια Michelin,εσύ αποφασίζεις μεταξύ πληθώρας επιλογών.

Η πόλη διαχωρίζεται από το ποτάμι της κι αυτό πάντα έχει ενδιαφέρον για τον επισκέπτη, για να είμαι ειλικρινής αφιέρωσα χρόνο μόνο στην Παλιά Πόλη, στα λιθόστρωτα στενά στις ουκ ολίγες βιτρίνες νέο-boho ρούχων και παρέλειψα λόγω ζέστης μια ενδιαφέρουσα βόλτα στα Τείχη της Πόλης και λόγω χρόνου σε οτιδήποτε είχε να κάνει με μουσείο. Ποδηλατικός προορισμός (μεγάλο κεφάλαιο το ποδήλατο στην Ισπανία), το μότο της πόλης το είδα κάπου γραμμένο,Sleep-Cycle-Eat-Sleep αλλά όχι και δικό μας μότο ομολογώ. Θα πάρετε μια μυρωδιά από αυτόνομη Καταλονία αλλά σε χαλαρούς τόνους. Κρύβονται παραποτάμια μπαλκονάκια σε bars και εστιατόρια με ένα ιδιαίτερο χρώμα, που ειδικά ως ζευγάρι αξίζει να ανακαλύψετε, όπως γενικά και την ίδια την Girona, που εμείς προφέρουμε Χιρόνα αλλά εκείνοι Τζιρόνα.

Πρώτη στάση του roadtrip για ένα διάλλειμα η Lleida (Γέιδα), όπου καταναλώθηκαν και τα πρώτα pintxos και οι πρώτες σπανιόλικες μπύρες. Φρεσκότατη μπακέτα με λαδάκι και jamon (αλλαντικό) συνοδευόμενα από πράσινες ελιές. Κοίτα να δεις, που βγάζουν κι άλλοι λάδι, έχουν κι άλλοι ελιές, υπάρχουν κι αλλού μεσογειακές γεύσεις. Τα pintxos (πίντσος) για να κάνουμε τις απαραίτητες συστάσεις είναι η βασκική εκδοχή των tapas, δηλαδή γευστικότατες μπουκίτσες, που έχουν όμως βάση από ψωμί άρα είναι και πιο χορταστικά από τα tapas.

Το κόστος υπολογίστε το από 2 έως 2,80 το τεμάχιο ανάλογα με το topping, που μπορεί να είναι από jamon iberico και τσορίθο μέχρι χταπόδι κι από λουκάνικο μέχρι γαρίδα ή ψίχα καβουριού με πολλές πολλές πιστέψτε με παραλλαγές κι επιλογές. Επιστρέφω στην Lleida,για να σας ανεβάσω στο κάστρο με ασανσέρ ή κυλιόμενες σκάλες παρακαλώ, ώστε να μην κουράζεστε κι από κει να έχετε πανοραμική θέα της πόλης των 120.00 περίπου κατοίκων.

Παρά το ότι η φυσιολογική πορεία του roadtrip θα υπαγόρευε πρώτο προορισμό το Bilbao και μετά κατεύθυνση προς το San Sebastian ως την Γαλλία (από δυτικά πορεία προς ανατολικά), η σχοινοσύντροφός μου και πλοηγός του ταξιδιού ορθά πράττοντας με κατηύθυνε με γνώμονα τον καιρό και την αποφυγή βροχών. Φτάσαμε πρώτα λοιπόν στο SanSebastian σε ένα εξαιρετικό κατάλυμα (τύπου Apartment Hotel) με σκαδιναβική αισθητική και τιμή εφάμιλλη μετριότατου καταλύματος στον Νέο Μαρμαρά Χαλκιδικής.

Το San Sebastian ή Donostia για τους Βάσκους, παραθαλάσσιο, κοσμοπολίτικο, ιστορικό, μια από τις ομορφότερες πόλεις στην Ευρώπη σύμφωνα με μπασκετικό ομόσταβλο, προσφέρει στον επισκέπτη του υπέροχες βόλτες στην Παλιά Πόλη μεταξύ καθεδρικών ναών και παλιών κτισμάτων, μεγάλο κι απολαυστικό παραθαλάσσιο περίπατο, κολύμπι στην LaConcha ή επίσκεψη στο νησάκι αν έχετε όρεξη και χρόνο, μέχρι ποδήλατο και surf στην πιο νεανική πλευρά της πόλης στο Gros και στην Zurriola hondartza. Εδώ τα pintxos πήγαν σύννεφο, όπως και το Txakoli (φθηνό καθημερινό λευκό βασκικό κρασί) εναλλακτικά με ποτηράκια, ποτήρια ή μπουκάλια Estrella και SanMiguel.

Όταν εδώ πληρώνετε από 1,80 έως 2,50 ευρώ το κρασί και την μπύρα, θα δυσκολευτείτε λίγο να επιστρέψετε στις ελληνικές τιμές. Με μέτωπο προς την θάλασσα η αριστερή πλευρά του SanSebastian είναι η πιο πλούσια μέχρι δεξιότερα να φτάσουμε στην παλιά συνοικία, που αποτελεί τον πόλο έλξης των επισκεπτών.

Αγαπημένη μου οδός εκεί η 31 Aogosto με κάποια πιο αξιόλογα pintxos barsκαι μια γενικότερη ανοιχτωσιά, που θα αντιληφθείτε καλύτερα ευρισκόμενοι εκεί. Θα σας προέτρεπα, να κάνετε μια βόλτα με το τουριστικό τρενάκι την πρώτη μέρα, για να μάθετε 2-3 πραγματάκια, τουριστικό μεν – χρήσιμο δε. Μην ανησυχείτε, δε θα χαρακτηριστείτε γραφικοί με μια μικρή βόλτα. Κάπου κοντά στη συμβολή των οδών San Jeronimo και Fermin Calbeton υπάρχει εξαιρετικό παγωτατζίδικο, όπου σας προτείνω, να γευθείτε το περίφημο βασκικό τυρί idiazabal αλλά σε παγωτό ίσως συνδυασμένο με bitter σοκολάτα!

Σε περίπτωση που σας καταπιέσουν τα στενά, πηγαίνετε για ποτό στην Constitution Plaza, όπου τα αριθμημένα μπαλκόνια είναι απομεινάρι των εποχών, που εκεί γίνονταν δημόσιες συνελεύσεις και κάθε μπαλκόνι έπαιρνε τον λόγο για ερωτήσεις. Σε γενικές γραμμές αν είστε ψαγμένοι, θα φάτε καλύτερα και θα νιώσετε περισσότερο ντόπιοι στην περιοχή του Gros κι αν είστε και τυχεροί θα απολαύσετε μια jazz βραδιά στο συναυλιακό κέντρο Kursaal δίπλα στην θάλασσα.

Όταν η βροχή στο Bilbao κόπασε, με βαριά καρδιά φύγαμε από την Donostia αλλά με μεγάλες προσδοκίες από το κατά Βάσκους Bilbu και με ενθουσιασμό για το Guggenheim Museum. To Bilbao είναι μια αρκετά διαφορετική πόλη σε σχέση με το San Sebastian, περισσότερο πόλη, με σαφείς βιομηχανικές καταβολές, ποτάμι αντί για θάλασσα (Rio de Bilbao) κι αρκετά διαφορετικό κλίμα. Η CascoViejo (παλιά πόλη)εδώ μας φάνηκε πιο κλειστοφοβική , πιο γκρίζα και με πιο έντονα τα ίχνη της αποσχιστικής διάθεσης των κατοίκων. This is not Spain, This is not France έγραφαν τα πανό στα μπαλκόνια, η σημαία των Βάσκων σχεδόν παντού και γειτονιές πάνω από την παλιά πόλη λίγο πιο θορυβώδεις, λίγο πιο άγριες, λίγο πιο «ντόπιες».

H Boqueria του Bilbao δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με την αντίστοιχη αλέγκρα της Βαρκελώνης, δεν την θεωρώ ιδιαίτερα άξια επίσκεψης. Το Guggenheim από την άλλη είναι ένα Μουσείο – Έκθεμα που το απολαμβάνεις μέσα – έξω. Σε όσους με κοροϊδεύουν, ότι το επισκέφτηκα, επειδή το συμπεριέλαβε ο Dan Brown στο Origin, ανταπαντώ ότι εκείνος το συμπεριέλαβε, επειδή έμαθε ότι θα πάμε! Αξίζει τον ντόρο του για μένα 100% και του αφιερώσαμε σχεδόν μισή μέρα με ευχαρίστηση.

Στο ισόγειο εκθέσεις Αμερικανών καλλιτεχνών, installations και video art, στον 1^ο έκθεση κινέζικης modern art,απ’ όπου εύκολα μπορείς να συμπεράνεις, ότι δεν πρέπει να έχει υπάρξει πιο καταπιεσμένη κοινωνία από αυτήν της Κίνας και στον 2^ο Έκθεση Ζωγραφικής του Marc Chagall του Ρωσοεβραίου πολυθεματικού ζωγράφου. Το ίδιο το Guggenheim θα αιχμαλωτίσει τον φωτογραφικό σας φακό και βεβαίως θα κάνετε με τα δίκια σας μια βόλτα κι από το souvenir shop.

Στην πόλη του Bilbao θα δείτε, νομίζω τις περισσότερες βιτρίνες με designέπιπλα κι αντικείμενα για το σπίτι και κοντά στο Μουσείο Καλών Τεχνών θα βρείτε και τα μπαράκια, που οι ντόπιοι white collars πηγαίνουν για ένα ποτήρι Rioja κι ένα πιάτο pintxos μετά το γραφείο.

Απαραίτητος ένας περίπατος πλάι στο ποτάμι, μια βόλτα με το τραμ επίσης θα πρότεινα, αυτό το βολικό υπέργειο Μέσο που είναι ταυτόχρονα τρόπος μετακίνησης αλλά και γνωριμίας με την πόλη και που με θλίψη θυμάμαι, ότι κάποτε διαθέταμε και στην Θεσσαλονίκη αλλά πρόλαβε ο Εθνάρχης να το ξεπατώσει υπέρ των ταξιτζήδων και παλεύουμε 30 χρόνια τώρα με το Μετρό.

Φεύγοντας από το Bilbao τρία πράγματα συγκρατώ. Το αριστουργηματικό κτίσμα του Frank Gehry (Guggenheim Museo), ένα εξαιρετικό txuleton που έφαγα στο ταβερνείο La baka baska και μια ατμόσφαιρα μεγαλούπολης του ευρωπαϊκού Βορρά, παρά πόλης της Μεσογείου. Ίσως αν έβγαινε ήλιος τα πράγματα να ήταν αλλιώς.

Επισκεφτήκαμε και τη Vitoria που σαν έδρα του επόμενου Final 4 θα μας απασχολήσει σε μελλοντικό ειδικό άρθρο αλλά και τα βασκικά αμπέλια στην Rioja, για να απολαύσουμε ιδίοις όμμασι το επίσης δημιούργημα του Gehry, οινοποιείο-ξενοδοχείο Marques de Riskal αλλά και το φουτουριστικό οινοποιείοYsios σε σχεδιασμό του γνωστού μας Santiago Calatrava και για να γευτούμε ιδίοις στόμασι τα βασκικά κρασιά.

Για το ελάχιστο της παραμονής μας στη Vitoria το μόνο που θα παραθέσω είναι το πόσο πολύ, πόσο συνέχεια, πόσο δυνατά μιλούν μεταξύ τους οι Βάσκοι, πόσο πολύ τρώνε – πίνουν όρθιοι ακουμπώντας οπουδήποτε, σε μπαγκαζιέρες μοτοσυκλετών, καπό αυτοκινήτων, σέλες ποδηλάτων, κάδους απορριμμάτων, πεζούλια, γωνίες όπου να ‘ναι όμως, κλείνοντας στενά, δρόμους, πεζοδρόμια, τα πάντα. Αν θέλετε ηρεμία και ησυχία τραβάτε αλλού.

Επιστρέψαμε στο SanSebastian – Donostia, πριν συνεχίσουμε για Γαλλία και Bordeaux και γιατί βόλευε ως προσανατολισμός αλλά και γιατί περάσαμε τόσο καλά, που θέλαμε να το ξαναδούμε.

Οι Βάσκοι είναι άνθρωποι περήφανοι και δοτικοί, εξωστρεφείς και θορυβώδεις. Εντύπωση μου έκαναν οι ντόπιοι και ιδιαίτερα οι μεγαλύτερης ηλικίας, που μόλις σε δουν να κοντοστέκεσαι και να κοιτάς με μια σχετική απορία τις ταμπέλες, σπεύδουν να σε βοηθήσουν με οδηγίες.

Ακόμα κι όταν προσπαθήσεις να τους εξηγήσεις, ότι δεν καταλαβαίνεις τη γλώσσα τους, ουδόλως πτοούνται, συνεχίζουν να σου μιλούν απλά χειρονομώντας πιο έντονα, μέχρι να καταλάβεις (;) τι εννοούν και σε εγκαταλείψουν ευχαριστημένοι.Να είναι καλά τα φτωχά μου ιταλικά και η διαίσθησή μας, μια χαρά βασκοσυνεννοηθήκαμε.

Δεν έχω ασχοληθεί με το πολιτικό γίγνεσθαι της Ιβηρικής αλλά εικάζω, ότι ο Πόλεμος και ο Εμφύλιος άφησαν εθνοτικές ανοικτές πληγές, που πότε στην Καταλονία, πότε στην Χώρα των Βάσκων θα δημιουργούν ρήγματα στην Ισπανική κοινωνία.

Είναι ένας προορισμός ελκυστικός για πληθώρα λόγων και με πολλές διαφορετικές δυνατότητες διακοπών, αγροτουρισμού, εκδρομών πόλης, αθλητικού τουρισμού κλπ, πολυήμερων ή ολιγοήμερων. Ελπίζω να μη σας κούρασα, παρέλειψα σκεφτείτε, να σας γράψω για πολλά μέρη, όπως την Guernika, την Hondarribia και το Lekeitio αλλά αν κάποιος επιθυμεί περισσότερες χρηστικές πληροφορίες, με χαρά να συνδράμω στα social media πιο ιδιωτικά.

Οδήγησα 2.500 χιλιόμετρα και δεν είδα ούτε ένα σκοτωμένο ζώο σε δρόμο, είδαμε πάρα πολλά κατοικίδια σε βόλτα με την οικογένειά τους, είδαμε πάρα πολλά Άτομα με Ειδικές Ανάγκες να είναι έξω στις πόλεις μάλλον όχι γιατί έχουν περισσότερα ΑΜΕΑ αλλά γιατί έχουν υποδομές και οι πόλεις είναι φιλόξενες και προσβάσιμες σε όλους. Τέλος δεν άκουσα πουθενά ελληνικά πλην ενός μουσάτου τυπά που με καλημέρισε στο Guggenheim και του στέλνω θερμούς αγωνιστικούς χαιρετισμούς.

Τέλος στην ερώτηση, «δεν είναι κουραστικό ένα roadtrip 2.500 χλμ μετά από έναν κουραστικό χειμώνα;» απαντώ: Προτιμώ την κούραση που τα μάτια μου και το μυαλό μου γεμίζουν εικόνες, παρά την κουραστική ρουτίνα και το σούρσιμο από ξαπλώστρα σε καρέκλα και τούμπαλιν.

Η αγαπημένη μου Κύθνος πέρσι ήταν μια υπέροχη εξαίρεση αγνών αγαπημένων Κυκλάδων. Απλά το roadtrip για να μην είναι κουραστικό και για να είναι συναρπαστικό απαιτεί καλή και ταιριαστή συντροφιά κι εγώ σ’ αυτό είμαι πολύ τυχερός!