Ας ξεκινήσουμε παλιομοδίτικα. Με ύφος κήνσορα και στόμφο πολιτικάντη που εκφωνεί περισπούδαστους λόγους στην πλατεία του χωριού. Ο χρόνος σταματά στο 1968 και τα αυστηρά, ελληνοχριστιανικά ήθη δεν επιτρέπουν ξέφρενες εορταστικές συναθροίσεις. Δεν ανέχονται έξαλλη συμπεριφορά και μουσικά ακούσματα ασεβή και αναίσχυντα. Ο ενδυματολογικός κώδικας της εποχής δεν ανέχεται μίνι φούστες, σκισμένα τζιν και μακριά μαλλιά στους άρρενες.

Βλέπουν κόκκινη, βλέπεις money Back*! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

Οι συγκεντρώσεις άνω των τριών οφείλουν να είναι σεμνές, εκτός δημόσιας ματιάς και η ταπεινότητα να κυριαρχεί. Η μουσική ή θα είναι ανάλαφρη και αδιάφορη ή θα είναι έντονα παραδοσιακή. Φυσικά, όλα πρέπει να τελειώσουν πριν τα μεσάνυχτα. Υπάρχει ένσταση; Άντε τώρα να διαφωνήσεις και να πεις ότι η βεγγέρα, ο συγχρωτισμός φίλων και γνωστών με σκοπό να διασκεδάσουν είναι αυτός που είδες στον κινηματογράφο και είχε για πρωταγωνιστή έναν Ινδό!

Δεν το κάνεις, αλλά ξέρεις ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν το πάρτι -γιατί περί αυτού πρόκειται- θα είναι συνώνυμο με ένα όνομα: Πίτερ Σέλερς. Άρα, πεφωτισμένε κύριε και “μέγα” δάσκαλε ό,τι και να λες, ό,τι κι αν θες να επιβάλεις, η εικόνα του μελαψού αλλοδαπού που θα πλένει έναν ελέφαντα στην πισίνα σπιτιού θα μας συντροφεύει πάντα. Εξάλλου, η ανέμελη πλευρά της ζωής δεν μπορεί ποτέ, μα πότε, να περιοριστεί. Το Πάρτι είναι η 46η ταινία που σας παρουσιάζει το G-Weekend Journal.

Το χαμόγελο απέναντι στην ψευτιά

Η κωμωδία είναι δύσκολο είδος γιατί πρέπει να σεβαστεί το δράμα της ζωής. Δεν γίνεται να το αγνοήσει και να το αφήσει εκτός λόγου. Το Πάρτι είναι η επιτομή της συμπόρευσης των δύο μόνιμων καταστάσεων και ο Πίτερ Σέλερς ο απόλυτος ερμηνευτής. Ο Μπλέικ Έντουαρντς είναι πίσω από την ιστορία, την παραγωγή, τη σκηνοθεσία. Το όραμα του όμως δεν θα μπορούσε να υλοποιηθεί χωρίς τον Σέλερς. Όχι γιατί δεν υπήρχαν άλλοι ηθοποιοί για τον ρόλο, αλλά γιατί κανένας τους δεν θα μπορούσε να “κουβαλήσει” τη χαρά και τη λύπη, το όλον του ψυχισμού μας, με τέτοια χάρη και αποτελεσματικότητα. Το Πάρτι είναι το νόημα της ζωής, είναι η ζωή, είναι η ιστορία για την ενσωμάτωση του ξένου σε έναν αφιλόξενο τόπο. Είναι το κυνήγι του ονείρου και η προσπάθεια επιβίωσης και απόλαυσης της στιγμής. Ίσως η πιο απλή ιστορία ενός ανθρώπου που με το αθώο χαμόγελο δίνει ενέργεια και ζωντάνια σε κάτι που είναι ψεύτικα όμορφο, ψεύτικα λαμπερό. Ο Σέλερς ήταν κωμικός που δεν άφηνε τίποτα να περάσει, όσο δυσάρεστο ή δύσκολο κι αν ήταν. Η ερμηνεία του στο Πάρτι είναι μάθημα για τους κωμικούς που ακολούθησαν και σημείο αναφοράς για το πώς πρέπει να παίζεται η κωμωδία.

Αξέχαστη βραδιά

Ο ινδός ηθοποιός Χρούντι Μπάκσι παίρνει μέρος σε χολιγουντιανή παραγωγή και... καταφέρνει να την καταστρέψει. Ο σκηνοθέτης τον απολύει και ο επικεφαλής του στούντιο, αφού μαθαίνει τι έχει συμβεί, σημειώνει το όνομα του για να τον αποκλείσει δια παντός από κάθε μελλοντικό κινηματογραφικό εγχείρημα. Μόνο που γράφει το όνομα του στη λίστα καλεσμένων για το πάρτι που ετοιμάζει η γυναίκα του. Ο Χρούντι Μπάκσι, λοιπόν, θα λάβει πρόσκληση σε ένα σημαντικό κοσμικό γεγονός. Κανείς δεν τον ξέρει και κανείς δεν του δίνει σημασία. Ωστόσο, περιφέρεται άνετα στους χώρους της βίλας όπου διεξάγεται το πάρτι. Ο Μπάκσι, από την αρχή μέχρι το τέλος προσπαθεί να συστηθεί και να γίνει ένα με όσους βρίσκονται εκεί. Η συμπεριφορά του μπορεί να μοιάζει ακατανόητη από την αρχή ως το τέλος, όμως αυτός θα ορίσει, με τον δικό του τρόπο, τον χαρακτήρα της εκδήλωσης. Οι αναρίθμητες κωμικές καταστάσεις και οι αναπάντεχες καταστροφές θα κάνουν τη βραδιά του πάρτι αξέχαστη.

“Ωραία τρέλα”

Τι κάνει τόσο επιτυχημένο Το Πάρτι; Η αβίαστη πρόκληση και ανάδειξη του κωμικού στοιχείου. Ο Σέλερς μέσα από την αθωότητα και την αφέλεια του χαρακτήρα που υποδύεται επιτυγχάνει το επιθυμητό: την αυθόρμητη και ανεπιτήδευτη δημιουργία κωμικών στιγμών. Για παράδειγμα, όταν φτάνει στο πάρτι και τον υποδέχεται η υπηρέτρια του σπιτιού, βλέπει ότι έχει λερώσει με λάσπες το παπούτσι του. Για να το καθαρίσει, βάζει το πόδι του στην εσωτερική λίμνη του σπιτιού όμως το παπούτσι φεύγει από το πόδι του. Τόσο απλά η αμήχανη, εύθυμη στιγμή περνά στο κοινό και κάπως έτσι προχωρά η αφήγηση και η ιστορία της ταινίας. Η συστολή και ο φόβος του ήρωα, το άγχος του μετανάστη που προσπαθεί να ενταχθεί σε ένα ξένο κοινωνικό σύνολο, είναι αυτά που φτιάχνουν τις αστείες, κωμικές στιγμές. Ο Έντουαρντς, βέβαια, δίπλα στον Σέλερς, έχει βάλει έναν απείθαρχο σερβιτόρο. Από τη στιγμή που εμφανίζεται πίνει τα ποτά άλλων και στην εξέλιξη του φιλμ γίνεται μια κινούμενη μηχανή άβολων καταστάσεων. Με αυτό τον τρόπο εντάσσεται το γκανγκ στοιχείο, το σλάπστικ, το μπουφονικό και ισορροπεί τέλεια με την σχεδόν σιωπηλή ερμηνεία του Σέλερς. Το Πάρτι είναι αυτό που λέμε “ωραία τρέλα” και για να τη βρεις πρέπει να αφεθείς σε όσα σε κάνουν να γελάς και να κλαις. Η μουσική είναι του Χένρι Μαντσίνι.