Από τoν Παναθηναϊκό στη Βρετανική Ομοσπονδία Στίβου
H Γεωργία Μπεκύρα είναι μία ακόμα περίπτωση μίας νέας Ελληνίδας που πήρε την απόφαση να αφήσει την Ελλάδα και να ξενιτευτεί για να βρει κάτι καλύτερο από επαγγελματικής πλευράς. Μόνο που άφησε τη μεγάλη της αγάπη, που δεν είναι άλλη από τον Παναθηναϊκό και πλέον ζει μόνιμα στη Μεγάλη Βρετανία με πολύ καλή θέση στην Βρετανική Ομοσπονδία στίβου, όπου είναι επικεφαλής στο τμήμα εισιτηρίων.
Το gazzetta.gr συνάντησε τη Γεωργία Μπεκύρα, που ζει μεταξύ Λονδίνου και Μπέρμπιγχαμ και μίλησε μαζί της για τις συνθήκες εργασίας στο εξωτερικό, για το όνειρο που πρέπει να κυνηγήσουν οι νέοι της Ελλάδας, αλλά και για τον ποδοσφαιρικό Παναθηναϊκό, στον οποίο εργάστηκε για επτά χρόνια.
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι επαγγελματικά με τον αθλητισμό και πως προέκυψε η εργασία στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός;
«Δούλεψα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, ήμουν στο τένις και μετά έψαχνα να βρω κάποια εργασία στο χώρο του αθλητισμού. Αυτό με ενδιέφερε, καθώς είχα κάνει και το μεταπτυχιακό μου στην Αγγλία και επιστρέφοντας πίσω στην Ελλάδα, έψαχνα για δουλειά. Είδα τότε μία αγγελία για τρίμηνη εργασία για τα διαρκείας, χωρίς να λέει ποια ομάδα αναζητούσε προσωπικό. Οταν πήγα στη συνάντηση με ρώτησαν τι ομάδα είμαι και είπα Παναθηναϊκός και μου απάντησαν, ότι ψάχνουν προσωπικό για τον Παναθηναϊκό. Και πήγα για τρεις μήνες, αλλά έμεινα για επτά χρόνια, από το 2005 ως το 2012...»
Τι αναμνήσεις έχεις από την εργασία σου στον Παναθηναϊκό;
«Στην αρχή δούλεψα όταν η οικογένεια Βαρδινογιάννη είχε την ιδιοκτησία, ακολούθησε η πολυμετοχικότητα και έφυγα λίγο πριν έρθει η Παναθηναϊκή Συμμαχία. Οι αναμνήσεις μου είναι πολύ καλές, ο Παναθηναϊκός είναι σαν οικογένεια μου. Πιο δύσκολα έφυγα από τον Παναθηναϊκό, παρά από την Ελλάδα...»
Γιατί έφυγες από την Ελλάδα και αναζήτησες την τύχη σου στο εξωτερικό;
«Η αλήθεια ήταν ότι δεν με ενδιέφερε πλέον να δουλέψω στην Ελλάδα. Ή Παναθηναϊκός έλεγα ή εξωτερικό και επειδή είχα ζήσει στην Αγγλία λόγω μεταπτυχιακού στο μάρκετινγκ, μου ήταν πιο εύκολο να δουλέψω εκεί τελικά. Άφησα πίσω οικογένεια, φίλους, μια ολόκληρη ζωή, καθώς και τον Παναθηναϊκό, αλλά ήταν μεγάλη ευκαιρία και κίνητρο η Παγκόσμια Ομοσπονδία στίβου κάτι που αποδείχθηκε και στην πράξη.»
Τι κάνεις στην βρετανική ομοσπονδία στίβου;
«Είμαι επικεφαλής στο ticketing operation, δηλαδή είμαι υπεύθυνη για τα εισιτήρια όλων των εκδηλώσεων που κάνουμε, ενώ εργάστηκα και στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στίβου το περασμένο καλοκαίρι στο Λονδίνο και μετά στο Παγκόσμιο κλειστού στίβου “Μπέρμιγχαμ 2018”. Του χρόνου έχουμε και το Ευρωπαϊκό κλειστού στίβου στη Γλασκώβη.»
Πως σε αντιμετώπισαν οι Βρετανοί;
«Στην Ομοσπονδία ήμουν η πρώτη ξένη που βρήκε εκεί δουλειά, αλλά ήταν όλο το προσωπικό πολύ ανοιχτό, ιδιαίτερα φιλόξενο και γενικώς δέχονται με άνεση κάποιον, ακούν τις ιδέες που έχει και τον κάνουν να νιώθει άνετα. Ειδικά στον τομέα μου το ticketing δεν είχαν κάτι αντίστοιχο και επειδή δεν είναι κάτι που το σπουδάζεις, δεν είχα κανένα πρόβλημα αποδοχής και προσαρμογής. Με εμπιστεύονται πάρα πολύ και αυτή η εμπιστοσύνη, είναι κάτι που με κάνει και συγκινούμαι.»
Θα πρότεινες στους νέους από την Ελλάδα, να επιδιώξουν να βρουν μία δουλειά στο εξωτερικό;
«Σε μένα λειτούργησε. Ξέρω, όμως και πολλούς ανθρώπους που δυσκολεύονται στο εξωτερικό, κυρίως σε θέμα προσαρμογής και ζωής. Εμένα με βοήθησε η απόφαση αυτή και σε προσωπικό και σε επαγγελματικό επίπεδο, γιατί δεν θα μπορούσα να κάνω αυτά τα πράγματα στην Ελλάδα. Οχι ότι ο Παναθηναϊκός δεν ήταν μία μεγάλη ευκαιρία, αλλά στη χώρα μας δεν έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε μεγάλα event, ειδικά μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Για μένα λοιπόν ήταν μία μεγάλη ευκαιρία, για άλλα παιδιά ίσως να είναι πιο δύσκολο το βήμα να αλλάξεις ζωή και να πας εξωτερικό. Αλλά όταν θέλεις να κυνηγήσεις το όνειρο σου πρέπει ενδεχομένως να κάνει αυτό το βήμα και να φύγεις...»
Ο μισθός έπαιξε ρόλο στην απόφαση σου;
«Η ζωή είναι πιο ακριβή αλλά οι αποδοχές είναι καλές και φυσικά το επίπεδο ζωής είναι ανεβασμένο. Τίποτα βέβαια δεν συγκρίνεται με την Ελλάδα, έχουμε μία καταπληκτική χώρα, με υπέροχο καιρό που δεν συγκρίνεται με καμία άλλη. Απλώς οι συνθήκες εργασίας είναι δύσκολες στην Ελλάδα και γι' αυτό αποφάσισα να φύγω.»
Παρακολουθείς τον Παναθηναϊκό;
«Φυσικά και τον παρακολουθώ. Απέκτησα σύνδεση στη συνδρομητική τηλεόραση για να τον βλέπω, αλλά τελικά μόνο δύο αγώνες είδα, επειδή στενοχωριέμαι. Στενοχωριέμαι ιδιαίτερα για τους συναδέλφους μου στην ΠΑΕ για όσα περνούν τώρα, καθώς τόσα χρόνια εκεί τους νιώθω σαν οικογένεια μου. Πέρα από την ομάδα που λατρεύω και υπεραγαπάω, έχω κι ένα συναισθηματικό δέσιμο που δεν μπορώ να το κρύψω. Ελπίζω σε καλύτερες ημέρες...»
