Όταν ο Γιώργος Μουζάκης έγραφε το 1958, σε ένα πακέτο από τσιγάρα, τους στοίχους για τον ύμνο του Παναθηναϊκού και συγκεκριμένα την αφετηρία του με το «Σύλλογος μεγάλος», σίγουρα ούτε που πέρναγε από το μυαλό του πόσο ψηλά θα έφτανε στο μέλλον η αγαπημένη του ομάδα. Εκατοντάδες τίτλοι, παίκτες... θρύλοι σε όλα τα σπορ, μεγάλες διακρίσεις και αμέτρητες στιγμές περηφάνιας.

Ακόμη όμως και αν κάποιος μπορούσε με ένα μαγικό τρόπο να του πει με σιγουριά ότι ο Παναθηναϊκός θα είχε 1525 τίτλους, θα έφτανε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στο ποδόσφαιρο, θα είχε 6 ευρωπαϊκά στο μπάσκετ, θα γέμιζε το κλειστό του ΟΑΚΑ σε αγώνα βόλεϊ και για χάρη της γυναικείας ομάδας οι οπαδοί του θα ταξίδευαν στο Γέζι, σίγουρα δεν θα πίστευε την κατάσταση που διανύει αυτή την περίοδο ο σύλλογος στα περισσότερα τμήματά του, με το μπάσκετ να αποτελεί την πιο φωτεινή εξαίρεση.

Το ποδόσφαιρο καταρρέει χάρη στον Γιάννη Αλαφούζο, το ανδρικό βόλεϊ προσπαθεί με νύχια και με δόντια να κρατηθεί στην Volley League, το γυναικείο τμήμα δεν δήλωσε συμμετοχή στην Α1 όπως και η ανδρική ομάδα πόλο, ενώ το γυναικείο μπάσκετ μπήκε Φεβρουάριος και αναζητεί την πρώτη του νίκη παίζοντας με κορίτσια που πάνε ακόμα σχολείο, με την εξασφάλιση της παραμονής να μοιάζει κάτι σαν ουτοπία.

Όλα τα παραπάνω σίγουρα δεν τιμούν τον Παναθηναϊκό που σήμερα κλείνει 110 χρόνια ζωής (3/2/1908), κάνοντας τα πιο... μαύρα γενέθλια της ιστορίας του, όμως από την άλλη, σε καμία περίπτωση δεν σβήνουν το μεγαλείο του. Αυτό θα μένει ψηλά για να θυμίζει το πώς ο πρώτος στοίχος του ύμνου έγινε πραγματικότητα, αποτελώντας παράλληλα μια ηλιαχτίδα ελπίδας για το μέλλον...

Ένα μέλλον που όλοι ευελπιστούν να περιλαμβάνει στιγμές Παναθηναϊκού μεγαλείου, όπως οι 13 παρακάτω που δεν συνδυάζονται απαραίτητα με κάποιο τίτλο ή κάποια νίκη.

ΠΡΙΝ ΑΠΟ 110 ΧΡΟΝΙΑ
Η γέννηση του Παναθηναϊκού με το όνομα ΠΟΑ μπορεί να πήρε σάρκα και οστά, σύμφωνα με το επίσημο δελτίο του ΣΕΓΑΣ, στις 3 Φεβρουαρίου, όμως στο μυαλό του ιδρυτή του η ιδέα αυτή, στριφογύριζε μήνες πριν… Επηρεασμένος από την εμφάνιση του ποδοσφαίρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1906, αλλά και απογοητευμένος από την κίνηση του Πανελλήνιου στον οποίο άνηκε, να καταργήσει το τμήμα του αυτό, αποφάσισε να ιδρύσει έναν νέο σύλλογο, ο οποίος δεν θα ήταν απλά μία τοπική ομάδα. Στόχος του ήταν να καλύπτει όλη την πρωτεύουσα και σιγά σιγά να εξαπλωθεί σε όλη την Ελλάδα, κάτι που έγινε, σε βαθμό που ούτε ο ίδιος θα περίμενε.

«ΕΒΑΛΑ 8, ΕΒΑΛΑΜΕ 8... ΕΒΑΛΑΜΕ 8 ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ...»
Νίκες επί του Ολυμπιακού, ο Παναθηναϊκός έχει πολλές... Άλλες με μεγαλύτερη σημασία και άλλες με μικρότερη. Αυτή όμως επί του αιωνίου αντιπάλου το 1930, κατέχει ξεχωριστή θέση, καθώς ήταν η μεγαλύτερη... Μάλιστα, ο αντίπαλος ανέβαινε στην Λεωφόρο με τέτοια αισιοδοξία για τη νίκη που οι φίλοι του είχαν μαζί και ένα φέρετρο, προετοιμαζόμενοι για την κηδεία των «πράσινων». Ο Άγγελος Μεσάρης όμως και η παρέα του είχαν διαφορετική άποψη και «διέλυσαν» τους «ερυθρόλευκους» με το επιβλητικό και ιστορικό παράλληλα 8-2.

ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΗΝ... ΚΥΡΙΑ
Η νίκη επί της Γιουβέντους τον Οκτώβριο του 2000 σίγουρα ανήκει στις... χρυσές σελίδες της ιστορίας του, όμως η συμπεριφορά του Παναθηναϊκού στα τελευταία λεπτά του αγώνα, πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάριο fair play. Με την πρόκριση εξασφαλισμένη από την επική νίκη με 3-1 και τον αντίπαλο στο... καναβάτσο να παίζει με 9 παίκτες, υπάρχουν ομάδες που θα έκαναν προσπάθεια προκειμένου να πετύχουν και 4ο ή ακόμη και 5ο γκολ. Οι «πράσινοι» όμως όχι απλά δεν εκμεταλλεύτηκαν την δεινή θέση της «Μεγάλης Κυρίας», αλλά της έδειξαν και τον σεβασμό που απαιτεί η τεράστια ιστορία της, παίζοντας ουσιαστικά πασούλες στο τελευταίο δεκάλεπτο της αναμέτρησης, περιμένοντας το σφύριγμα της λήξης.

ΤΟ ΕΠΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΛΟΝΙΑ
Μπορεί στο Παρίσι να ήταν το πρώτο, στο ΟΑΚΑ να το έζησαν περισσότεροι και στο Βερολίνο να κέρδισε τον αιώνιο αντίπαλο, όμως το πιο... μάγκικο ευρωπαϊκό από τα 6 που έχει στην συλλογή του ο Παναθηναϊκός ήταν αυτό της Μπολόνια. Εκεί που οι περισσότεροι θεωρούσαν πως η ομάδα του Ζέλικο Ομπράντοβιτς θα πήγαινε πασχαλινή εκδρομή, αλλά γύρισε έχοντας κατακτήσει την κορυφή, απέναντι στους διοργανωτές που είχαν στο ρόστερ τους παίκτες όπως ο Ριγκοντό, ο Τζινόμπιλι, ο Γιάριτς και ο Σμόντιτς.

ΟΤΑΝ ΠΡΑΣΙΝΙΣΕ Η ΑΘΗΝΑ
Οι λόγοι και το αποτέλεσμα του συλλαλητηρίου το 2008 θα αποτελούν ένα αιώνιο debate μεταξύ των φίλων του Παναθηναϊκού, ειδικά τώρα, λόγω της κατάστασης που διανύει το ποδοσφαιρικό τμήμα. Το σίγουρο είναι οτι εκείνη την περίοδο, η παρουσία της Π.Ε.Κ και η συστράτευση προσώπων όπως οι Παύλος και Θανάσης Γιαννακόπουλος, ο Ανδρέας Βγενόπουλος, ο Μιχάλης Ζολώτας, ο Γιώργος Νίκας, ο Γιάννης Ξυλάς και ο Αδαμάντιος Πολέμης έδωσαν όραμα στον κόσμο της ομάδας, ο οποίος ανταποκρίθηκε σε μία μεγαλειώδη πορεία. Στις 13 Απριλίου το Πεδίον του Άρεως πρασίνισε με περισσότερους από 35.000 φίλους του «τριφυλλιού», οι οποίοι ζητούσαν ένα καλύτερο αύριο για την αγαπημένη τους ομάδα.

Η ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ
Μπορεί η αυτοκρατορία του Παναθηναϊκού στο ελληνικό μπάσκετ να ξεκίνησε το 1998 με το πρωτάθλημα επί του ΠΑΟΚ, όμως ένα χρόνο αργότερα ήρθε η... οριστική αλλαγή στα ηνία του μπάσκετ. Η σειρά με τον Ολυμπιακό έχει πάει στο 2-2 και οι δύο ομάδες θα έλυναν τις διαφορές τους στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας παρουσία περίπου 5.000 φιλοξενούμενων που έζησαν από κοντά εκείνη την μαγική βραδιά με το τρίποντο του Οικονόμου, το γκολ-φάουλ του Τζεντίλε και τον τεράστιο Μποντιρόγκα να υψώνει τις γροθιές του προς τον κόσμο.

ΤΟ ΡΕΚΟΡ ΣΤΑ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Ρεκόρ και επιτυχίες, ο Παναθηναϊκός έχει πολλά στο ενεργητικό του. Ένας αριθμός όμως έχει την δική του ξεχωριστά σημασία και δύσκολα θα βρεθεί κάποια ομάδα να του πάρει στην πρωτιά. Μιλάμε φυσικά για το ρεκόρ των εισιτηρίων διαρκείας που «έγραψαν» οι «πράσινοι» μετά την κατάκτηση του νταμπλ του 2010. Το κοντέρ, εκείνο το τρελό καλοκαίρι των εξελίξεων, κυρίως από διοικητικής άποψης, σταμάτησε στις 30.091 κάρτες, ξεπερνώντας κατά 4.089 εισιτήρια την προηγούμενη επίδοση, η οποία και αυτή ήταν δική του από το 2008.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΓΙΑ ΤΟ ΓΟΥΕΜΠΛΕΙ
Ο Παναθηναϊκός είναι η μοναδική η ελληνική ομάδα που κατάφερε να δώσει το παρών σε τελικό ευρωπαϊκής διοργάνωσης. Πριν όμως πατήσει το πόδι του στο Γουέμπλεϊ, χρειάστηκε να καταφέρει έναν μικρό άθλο, ανατρέποντας στην κατάμεστη Λεωφόρο την ήττα με 4-1 από τον Ερυθρό Αστέρα στο Βελιγράδι. Η εικόνα της Αθήνας την ημέρα της ρεβάνς, όσοι την έζησαν, την μνημονεύουν ως μία από αυτές που ουδείς πρόκειται να ξεχάσει… Άπαντες ζούσαν για αυτό το μεγάλο ματς, όμως δεν γινόταν να χωρέσουν όλοι στην κατάμεστη έδρα του «τριφυλλιού». Έτσι λίγη ώρα πριν την σέντρα, οι δρόμοι της πρωτεύουσας θύμιζαν πόλη φάντασμα, καθώς άπαντες είχαν καρφωθεί στις θέσεις τους, προκειμένου να ενημερώνονται για την εξέλιξη του αγώνα. Η περιγραφή από το γκολ του Αριστείδη Καμάρα προκαλεί ρίγη συγκίνησης ακόμη και σε αυτούς που δεν είχαν γεννηθεί την 28η Απριλίου του 1971.

Ο ΗΡΩΑΣ ΜΙΜΗΣ ΠΙΕΡΡΑΚΟΣ
Μία από τις μεγαλύτερες μορφές του συλλόγου, ο οποίος όμως δεν πρόλαβε να ζήσει όλα όσα θα περίμενε κανείς σύμφωνα με το ταλέντο του, ήταν ο Μίμης Πιερράκος ή αλλιώς «Μπρακ» όπως ήταν το παρατσούκλι του. Η αγάπη του για τον Παναθηναϊκό ήταν τέτοια που σύμφωνα με την προσωπογραφία του από τον Λ. Αλεξάνδρου, την ώρα που κατέβαινε την Λεωφόρο Αλεξάνδρας για να δώσει το παρών στην επιστράτευση του 1940, τραγουδούσε: «Εβάλαμε οχτώ, έβαλαμε οχτώ, έβαλαμε οχτώ στον Ολυμπιακό. Και άλλα τε, και άλλα τέσσερα στον Άρη, γεια σου Α, γεια σου Άγγελε Μεσσάρη». Μάλιστα, όντας μεγάλο όνομα της εποχής, με 7 Πρωταθλήματα Αθηνών, 1 Πανελλήνιο και 1 Κύπελλο, πολλοί τον προέτρεψαν να «καθίσει» στις πίσω γραμμές, αλλά εκείνος ήταν ανένδοτος. Μαχητής στον αγωνιστικό χώρο, μαχητής και στο πεδίο μάχης, όπου έχασε την ζωή του από αεροπορική επίθεση των Ιταλών.

ΤΑ ΣΦΥΡΙΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΚΑΜΠ ΝΟΥ
Μπορεί τα τελευταία χρόνια οι μεγάλες ευρωπαϊκές βραδιές του Παναθηναϊκού να έχουν εκλείψει, όμως στο παρελθόν οι «πράσινοι» έχουν προσφέρει ουκ ολίγες στους φίλους, με πιο χαρακτηριστικές τα ματς με τον Άγιαξ το 1971 και το 1996. Μία από τις σημαντικότερες ήταν αυτή στο Καμπ Νου, η οποία όμως δεν συνδυάστηκε, ούτε με κάποια νίκη, ούτε με πρόκριση. Το συγκεκριμένο παιχνίδι ξεχωρίζει από το ανάστημα που σήκωσε σε ένα ποδοσφαιρικό μέγεθος όπως αυτό της Μπαρτσελόνα, όχι τόσο για το γκολ με το οποίο προηγήθηκε, όσο για την εμφάνισή του στο δεύτερο μέρος, η οποία ούτε λίγο, ούτε πολύ ανάγκασε τους φίλους των Καταλανών να σφυρίζουν προς τον διαιτητή, προκειμένου να λήξει το ματς το γρηγορότερο δυνατό. Αχ ρε Γκόραν...

Ο... ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΛΕΩΦΟΡΟΥ
Η αύρα της Λεωφόρου ανέκαθεν είχε κάτι... διαφορετικό, καθώς αποτελεί χωρίς αμφιβολία το ιστορικότερο ελληνικό γήπεδο, ανεξαρτήτως αθλήματος. Για τους φίλους του Παναθηναϊκού θυμίζει κάτι σαν το παλιό καλό κρασί, καθώς όσο παλιώνει, τόσο καλύτερο γίνεται, αποτελώντας το Α και το Ω του «τριφυλλιού». Από το 1922 που δόθηκε η πρώτη έγκριση από το Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας για την χρησιμοποίησή του, οι «πράσινοι» τα έχουν ζήσει όλα... Αμέτρητες χαρές αλλά και πολλές λύπες, οι οποίες δεν λείπουν από κανένα σύλλογο. Το κεφάλαιο της Λεωφόρου ή του «Απόστολος Νικολαΐδης» όπως είναι το κανονικό όνομα του γηπέδου, δεν μπορεί να περιοριστεί σε μία στιγμή, σε ένα πρόσωπο ή σε ένα παιχνίδι. Ο καθένας έχει διαφορετικές αναμνήσεις από αυτό... Το σίγουρο όμως είναι, πως ουδείς ξεχνάει την πρώτη φορά που πάτησε τα τσιμεντένια σκαλοπάτια του και αντίκρισε τον αγωνιστικό του χώρο από την εξέδρα.

ΑΗΤΤΗΤΟΣ ΜΟΝΟ ΕΣΥ...
Πολλοί το «κυνήγησαν», κάποιοι έφτασαν κοντά για να τα καταφέρουν, όπως ο Ολυμπιακός το 2014, όμως η μοναδική ομάδα που έχει καταφέρει να κατακτήσει αήττητο πρωτάθλημα στην Ελλάδα, είναι ο Παναθηναϊκός. Με τη νίκη επί του Ολυμπιακού με 1-0 στο «Γ. Καραϊσκάκης», οι «πράσινοι» κατέκτησαν το πρωτάθλημα των 30 αγωνιστικών, μετρώντας 24 νίκες, 6 ισοπαλίες, με απολογισμό 84 βαθμούς. Από εκεί το ματς άλλωστε είναι και η ιστορική φωτογραφία του αείμνηστου πλέον Ζαχαρία Πιτυχούτη να κάνει το γύρω του θριάμβου στο φαληρικό γήπεδο.

ΣΤΟ ΟΑΚΑ ΓΙΑ ΒΟΛΕΙ
Το κλειστό του ΟΑΚΑ έχει ζήσει μεγάλες στιγμές για το καμάρι του συλλόγου, το μπασκετικό τμήμα... Το 2009 όμως για λίγο το ανδρικό βόλεϊ είπε να «κλέψει» λίγο από την δόξα του χάρη στο Final Four του CEV Cup που έγινε εκεί, με τον Παναθηναϊκό να φτάνει στον τελικό με την τρελή ανατροπή επί της Κούνεο, μετατρέποντας το 0-2 σε 3-2. Κόντρα στην Λοκομοτίβ Μπελογκόριε το παρών στις εξέδρες έδωσαν περίπου 18.000 θεατές, αριθμός που μόνο εντυπωσιακός μπορεί να χαρακτηριστεί, όχι μόνο για τα ελληνικά δεδομένα του βόλεϊ, αλλά και για τα ευρωπαϊκά. Έστω και αν το «τριφύλλι» γνώρισε την ήττα από τους πανίσχυρους Ρώσους με 3-1.