Χιλή: Το τέλος μια χρυσής εποχής (pics)
Η Ρωσία υποτίθεται θα ήταν η τελευταία σπουδαία παράσταση για την χρυσή γενιά της Χιλής. Οι δις πρωταθλητές Λατινικής Αμερικής και οι φιναλίστ του Confederation Cup δεν θα μπουν καν στο αεροπλάνο για την χώρα που που θα διεξαχθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η ήττα με 3-0 από την Βραζιλία στην τελευταία αγωνιστική του προκριματικού ομίλου της Νοτίου Αμερικής σήμαινε ότι η Roja τερμάτιζε 6η με το Περού να κερδίζει στο νήμα το εισιτήριο που οδηγούσε στα μπαράζ. Το τέλος μιας χρυσής εποχής είχε φτάσει και με άσχημο τρόπο.
Δεν ήταν γραφτό να τελειώσει έτσι. Για μια παρέα που πρωτοβρέθηκε υπό τις οδηγίες του Μαρσέλο Μπιέλσα, ο οποίος άλλαξε για πάντα την ποδοσφαιρική τους κοσμοθεωρία, και κατάφερε μέσα σε μια δεκαετία να οδηγήσει την εθνική στις σπουδαιότερες επιτυχίες της σύγχρονής ιστορίας της και στην 3η θέση, την καλύτερη θέση που είχε ποτέ η Χιλή στην παγκόσμια κατάταξη της FIFA, η ήττα στην Βραζιλία κατέδειξε αυτό που φοβόντουσαν όλοι. Η πτώση έχει αρχίσει για τα καλά.
Η διαρκής άνοδος και τα δύο Copa America
Το 2010 στο Μουντιάλ της Νοτίου Αφρικής με τον Μπιέλσα στο πάγκο η Χιλή έφτασε στους 16 του θεσμού, ενώ ένα χρόνο αργότερα η πορεία της στο Copa America σταμάτησε στα προημιτελικά από την Βενεζουέλα. Το 2014 με τον Σαμπάολι να συνεχίζει την κληρονομιά του μέντορά του, κατάφερε να στείλει σπίτι της την παγκόσμια πρωταθλήτρια Ισπανία από τον όμιλο, ενώ παραλίγο να σκορπίσει θλίψη σε όλη την Βραζιλία στην φάση των νοκ άουτ.
Τα καλύτερα όμως δεν είχαν έρθει. Το 2015 με το Copa America εντός έδρας ήταν η μεγάλη ευκαιρία. Και η μεγάλη στιγμή είχε έρθει έστω και στα πέναλτι. Πρωταθλήτρια κόντρα στην Αργεντινή. Ο κύκλος του Σαμπάολι έκλεισε με τον καλύτερο τρόπο για να ανοίξει το ίδιο πετυχημένα και αυτός του Πίτσι. Νέος τίτλος, αυτή την φορά επί αμερικανικού εδάφους ξανά κόντρα στον Μέσι στο επετειακό Copa America Centenario.
Την ίδια ώρα όμως άρχισαν να φαίνονται στον ορίζοντα τα πρώτα ανησυχητικά σημάδια, σημάδια όμως που είχαν καλυφθεί από την χρυσόσκονη που είχαν αφήσει οι δύο συνεχόμενοι τίτλοι. Ακόμα και το ξεκίνημα στα προκριματικά ήταν ιδανικό με πειστική νίκη επί της Βραζιλίας με 2-0 και αν την συγκρίνει κανείς με την ήττα στις 11 Οκτωβρίου καταλαβαίνει πόσα πράγματα είχαν αλλάξει για τους Χιλιανούς ειδικά στο ημερολογιακό έτος που διανύουμε.
Στοιχεία όπως η ένταση, το πάθος και η τακτική προσήλωση δεν υπήρχαν πλέον στο παιχνίδι της ομάδας του Πίτσι, ενώ και ο χρόνος ήταν ο χειρότερος γιατρός για την ομάδα. Η εθνική Χιλής γερνούσε επικίνδυνα, ενώ η νέα φουρνιά που ερχόταν από πίσω δεν έδειχνε ικανή να γεμίσει τα παπούτσια της γενιάς των πρωταθλητών. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα η Χιλή να φανεί ασυνεπής σε αυτό που την έφερε στην κορυφή μετατρέποντας μια σχεδόν σίγουρη πρόκριση σε απίστευτο Βατερλό.
Η «γήρανση» της ομάδας
Και ο βασικός λόγος της αποτυχίας είναι η «γήρανση» της ομάδας. Αναλύοντας τα λεπτά που έπαιξαν οι Χιλιανοί στα πέντε μεγάλα πρωταθλήματα της Ευρώπης για την σεζόν 2016-17, μπορεί να δει ότι μόνο ένας ποδοσφαιριστής κάτω της ηλικίας των 26 ετών είχε μεγάλο χρόνο συμμετοχής, ο μεσοαμυντικός Έρικ Πούλγκαρ ο οποίος ξεκίνησε βασικός σε 17 παιχνίδια στην Serie A. Αν μάλιστα κάποιος συγκρίνει την Χιλή με τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές της στη Νότια Αμερική, την Αργεντινή και την Βραζιλία, θα δει ότι οι αντίπαλοί της είχαν 32 και 48 παίκτες ηλικίας κάτω των 26 αντίστοιχα, να είναι βασικοί στους συλλόγους τους. Το πρόβλημα είχε πάρει μεγαλύτερες διαστάσεις αν δει κανείς ότι μόνο πέντε Χιλιανοί ποδοσφαιριστές ηλικίας κάτω των 30 ετών κατάφεραν να μετρήσουν λίγο πάνω από 1000 λεπτά συμμετοχής. Μια αρνητική προοπτική για μια χώρα που επιθυμεί να εγκατασταθεί στο ελίτ του διεθνούς ποδοσφαίρου.
Με την έλλειψη ταλαντούχων παικτών που θα μπορούσαν να δώσουν ανάσες, η Χιλή είχε μια σταθερή ενδεκάδα με ελάχιστες αλλαγές πριν ακόμα το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, και ήταν ο βασικός λόγος-μαζί με το δεδομένο ταλέντο της-πίσω από τις πρόσφατες επιτυχίες της. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του φορ Εδουάρδο Βάργας. Ενώ σε συλλογικό επίπεδο αδυνατεί να βρει τις σταθερές του αλλάζοντας έξι συλλόγους τα έξι τελευταία χρόνια, στην εθνική ως παρτενέρ του Σάντσες έχει κάνει θαύματα. Σε 80 εμφανίσεις με την χώρα του μετράει 36 γκολ σε 80 συμμετοχές, ποσοστό 0,46 ανά 90 λεπτά την ώρα που σε συλλογικό επίπεδο το ποσοστό επιτυχίας του είναι στο 0,24.
Οι ελάχιστες αλλαγές και η ομοιογένεια που είχε αυτή η ομάδα φαίνεται και από το γεγονός ότι οι ενδεκάδες από το 2013 μέχρι και τον τελικό του Confederation Cup του Ιουλίου του 2017. Στην πραγματικότητα, ο μέσος όρος των συμμετοχών για κάθε μέλος αυτής της ομάδας ξεπερνάει τον αριθμό 50.
Τα καλύτερά τους είχαν περάσει
Το θέμα όμως είναι ότι κάθε ποδοσφαιριστής της ομάδας έχει ξεπεράσει το peak του. Κόντρα στην Πορτογαλία στον ημιτελικό του Confederation Cup ο μέσος όρος ηλικίας της ενδεκάδας ήταν 30.3 έτη με τον 22χρονο Ντίας να αποτελεί το μοναδικό μέλος της 11αδας που δεν ήταν πάνω από 27 ετών. Και αυτό το πλήρωσαν τέσσερις μήνες μετά στα τέσσερα τελευταία ματς των προκριματικών.
* Πηγή transfermarkt
Αν σε αυτά προσθέσει και την παντελώς έλλειψη διακοπών (τελευταία φορά που η Χιλή δεν είχε υποχρεώσεις καλοκαίρι ήταν το 2013, αλλά και την απουσία εναλλακτικού πλάνου από τον Χουάν Αντόνιο Πίτσι, ο οποίος δεν παρενέβη καθόλου στον χαρακτήρα της ομάδας, συντέλεσαν σε αυτό το αποτέλεσμα.
«Είναι καλός προπονητής, αλλά ποτέ δεν βρήκε τον τρόπο να βγάλει τον καλύτερο εαυτό από τους. Κάποιες φορές έδειχνε να συμβιβάζεται με την εικόνα που έδειχναν οι παίκτες του στον αγωνιστικό χώρο χωρίς να προσπαθεί να βγάλει στην επιφάνεια το ταλέντο της ομάδας. Δεν απέκτησε ποτέ χαρακτήρα όπως με τον Μπιέλσα και τον Σαμπάολι», δηλώνει ο Σάμουελ Φερέιρο της εφημερίδας Las Últimas Noticias.
Βέβαια, και οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές έδειχναν να έχουν θέματα με την εξωαγωνιστική τους συμπεριφορά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Βιδάλ που απασχολούσε τα πρωτοσέλιδα του Τύπου της χώρας του για όλους τους άλλους λόγους εκτός από το ποδόσφαιρο. Δεν ήταν τυχαία η ανάρτηση της γυναίκας του αρχηγού της Χιλής, Κλαούντιο Μπράβο, η οποία έκανε λόγο για διεθνείς που νοιάζονταν μόνο για ξενύχτια και πάρτι. «Ένας κύκλος έφτασε στο τέλος του και τώρα θα πρέπει να αρχίσουμε από την αρχή. Ήταν δέκα υπέροχα χρόνια με απίστευτες χαρές», ανέφερε ο άσος της Μπεσίκτας, Γκάρι Μεδέλ.
Δέκα φανταστικά χρόνια για μια χρυσή γενιά ποδοσφαιριστών η οποία ταίριαξε απόλυτα με την τακτική προσέγγιση των προπονητών της και κατάφερε να πετύχει πράγματα που η χώρα δεν είχε ονειρευτεί ποτέ και δύσκολα θα τα πετύχει άμεσα τα επόμενα χρόνια. Ένας αποκλεισμός-έστω και οδυνηρός-δεν μπορεί να υπονομεύσει την κληρονομιά τους. Μπορεί το συναίσθημα που επικρατεί στην χώρα να είναι αυτός της απογοήτευσης για τον αποκλεισμό, αλλά η θέση τους στην ιστορία αλλά και στις καρδιές όλων των Χιλιανών θα είναι για πάντα εξασφαλισμένη.
