Σούπερ Λιγκ, ΑΕΚ – Ατρόμητος, ώρα 19:30 (21+)

Να ψάχνεις να βρεις λέξεις για τον Βραζιλιάνο θρύλο ώστε να φανερώσουν την αξία και τα κατορθώματά στο χορτάρι, σε μια προσπάθεια οι περιγραφές ν' ανταποκρίνονται πλήρως στην εικόνα που μπορεί ο καθένας να βρει στο διαδίκτυο και να μην μπορείς...

Το καλύτερο απ' όλα, είναι ν' αφιερώσεις χρόνο χαζεύοντας τα γκολ, τις κινήσεις του, τον τρόπο με τον οποίο κάθε άμυνα «υποκλινόταν» σ' εκείνον...

Ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, όπως ήταν το πραγματικό όνομά του, κλείνει φέτος, στις 23 Οκτώβρη, τα 77 του χρόνια και φυσικά όλοι θα θυμούνται για πάντα πως έχει ξεπεράσει τα 1.000 γκολ στην καριέρα του (για την ακρίβεια τα 526 εκ των 1281 ήταν σε ανεπίσημα ματς).

Ο Βραζιλιάνος αστέρας κατάφερε να πανηγυρίσει τρία Μουντιάλ με την εθνική ομάδα της χώρας του, κατακτώντας την κορυφή του κόσμου το 1958 το 1962 και το 1970.

Ξεκίνησε από τους δρόμους της πόλης Bauru, όπου έπαιζε μπάλα όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, τυλίγοντας ένα μάτσο κάλτσες και δένοντάς τες με κλωστή.

Ο Πελέ, είναι από τα παραδείγματα των Βραζιλιάνων που ξεκίνησαν από το... υπόγειο, ούτε καν το ισόγειο, για να φτάσουν στο ρετιρέ και ν' απολαύσουν την ομορφότερη ποδοσφαιρική θέα, του τροπαίου του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Και μάλιστα τρις, παραμένοντας ο μοναδικός με τόσες κατακτήσεις!

Είναι εκείνος που σε ηλικία 17 ετών βοήθησε τη «σελεσάο» ν΄αναρριχηθεί στην κορυφή του ποδοσφαιρικού πλανήτη, το 1958 στη Σουηδία, οχτώ χρόνια έπειτα από το υπέρτατο εφιάλτη που βίωσε το βραζιλιάνικο έθνος. Το ποδόσφαιρο της χώρας «πέθανε» το καλοκαίρι και χρειάστηκε μεγάλη προσπάθεια να... αναστηθεί.

Ακόμα και τώρα, 67 χρόνια αργότερα, ουδείς θέλει να θυμηθεί τι συνέβη στο Μαρακανά, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1950.

Ο Πελέ, που τότε ήταν ακόμα πιτσιρικάς, είδε τον πατέρα του να κλαίει με λυγμούς καθώς άκουγε τον τελικό του 1950 από το ραδιόφωνο. «Θα πάρω εγώ το Μουντιάλ κάποια στιγμή για να μη σε ξαναδώ να κλαις» του είχε πει και πράγματι το έκανε οχτώ χρόνια μετά από εκείνο το... καταραμένο, για τους Βραζιλιάνους, έτος, μπροστά σε 173.850 οπαδούς που σημείωσαν ρεκόρ Γκίνες δίνοντας το «παρών» στις εξέδρες του Μαρακανά...

Το δεύτερο Μουντιάλ του Πελέ ήρθε το 1962 στη Χιλή. Εκεί, η συνεισφορά του ήταν περιορισμένη, σκοράροντας και έχοντας ασίστ στο 2-0 της Βραζιλίας κόντρα στο Μεξικό, για να ν' αποκομίσει σοβαρό τραυματισμό στο αμέσως επόμενο παιχνίδι και να χάσει το υπόλοιπο της διοργάνωσης!

Το 1970, στα γήπεδα του Μεξικό, φαίνεται πως πήρε τη σωστή απόφαση να παίξει κανονικά με τη φανέλα με το βραζιλιάνικο εθνόσημο, αφού είχε απειλήσει να μην συμμετέχει στο Μουντιάλ! Η κλωτσιά που πήγε... σύννεφο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 και ο κίνδυνος να τραυματιστεί πολύ σοβαρά, δεν του άρεσε καθόλου και φέρεται να είχε πάρει απόφαση να μην παίξει στο επόμενο Μουντιάλ, όμως το έκανε.

H «σελεσάο» απήλαυσε την προσφορά του, εκείνος με τέσσερα γκολ κατέκτησε το βραβείο του καλύτερου της διοργάνωσης, πέτυχε τέσσερα γκολ και κορυφαίο αυτών ήταν το πρώτο στη νίκη (4-1) επί της Ιταλίας.

«Δεν μου άρεσε το παρατσούκλι “Πελέ” καθώς δεν καταλάβαινα και τι ακριβώς σήμαινε στα πορτογαλικά, αλλά άρχισε να αρέσει πολύ στον κόσμο που το φώναζε στο γήπεδο, οπότε πλέον δεν μπορούσα να το αλλάξω» ομολόγησε αρκετά χρόνια αργότερα για το όνομα με το οποίο έμεινε στην ιστορία...

Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι το παρατσούκλι αυτό του κόλλησε από το σχολείο και τους φίλους του, όταν εκείνος δεν μπορούσε να προφέρει σωστά το όνομα του Bile, του τότε αγαπημένου του τερματοφύλακα που αγωνιζόταν στη Βάσκο ντα Γκάμα.

Στις 19 Νοέμβρη του 1969 έφτασε στο επίτευγμα που όμοιό του δεν υπάρχει και ίσως να μην υπάρξει ποτέ.

Σε ηλικία 29 ετών σκόραρε για 1000η φορά στην καριέρα του, σε ματς της Σάντος απέναντι στη Βάσκο Ντα Γκάμα στο «Μαρακανά».

Ήταν ένα ματς με πολλή νευρικότητα για τον παλαίμαχο επιθετικό, αφού η τύχη έδειχνε να του έχει γυρίσει την πλάτη εκείνη τη στιγμή. Είχε δοκάρι, είδε αντίπαλο να πετυχαίνει αυτογκόλ μπροστά του παίρνοντας την κεφαλιά από σέντρα που ήτα... συστημένη, αλλά συνέχισε με πείσμα.

Κέρδισε πέναλτι και παρά το γεγονός πως αρχικά πήρε τη μπάλα για να εκτελέσει ο τότε αριστερός οπισθοφύλακας της Σάντος, Ρίλντο, ο αρχηγός της ομάδας, Κάρλος Αλμπέρτο, του είπε να αφήσει την εκτέλεση για τον Πελέ.

Αυτός, σκόραρε, έτρεξε στα δίχτυα για να πάρει και να φιλήσει τη μπάλα και οι στιγμές που ακολούθησαν ήταν μοναδικές για τον ίδιο, με τους συμπαίκτες του και... τους φωτογράφους (!) να τον σηκώνουν στα χέρια! «Γενικά δεν αγχωνόμουν στο ποδόσφαιρο, όμως τότε ήταν η πρώτη φορά που έτρεμα από το άγχος και την πίεση... Ευτυχώς όλα πήγαν καλά και σκόραρα» είχε δηλώσει.

Στη Σάντος παρέμεινε από 18 χρόνια (1956 - 1974), προτού πάρει την απόφαση να μετακομίσει στις ΗΠΑ για την τελευταία διετία της ποδοσφαιρικής του καριέρας (1975-1977) φορώντας τη φανέλα της New York Cosmos.

Ο Πελέ ήταν ο ένας εκ των δύο τεράστιων πρωταγωνιστών της αναμέτρησης της Βραζιλίας με την Αγγλία, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1970 στο Μεξικό. Στο γήπεδο Χαλίσκο της Γουαδαλαχάρα, στο 18ο λεπτό της αναμέτρησης, ο Ζαϊρζίνιο έκανε κούρσα από τα δεξιά, απέφυγε έναν αντίπαλο και την κατάλληλη στιγμή γέμισε στην περιοχή των Άγγλων.

Εκεί βρισκόταν ο Πελέ, ο οποίος σηκώθηκε σχεδόν ανενόχλητος, έπιασε μια καρφωτή κεφαλιά και έστειλε την μπάλα στην κάτω δεξιά γωνία του τέρματος του τεράστιου, Γκόρντον Μπανκς.

Οι Βραζιλιάνοι είχαν σχεδόν ξεσπάσει σε πανηγυρισμούς, οι Άγγλοι έδειχναν να είναι συμβιβασμένοι με την ιδέα τους εις βάρος τους τέρματος, όμως τότε επενέβη ο Άγγλος τερματοφύλακας. Κινήθηκε ενστικτωδώς, τίναξε το χέρι του κι αντιλήφθηκε την μπάλα να χτυπά σ' αυτό και να βγαίνει εκτός εστίας!

Ο γκολκίπερ των «τριών λιονταριών» κέρδισε όλη τη δόξα στην «απόκρουση του αιώνα», όμως ο Πελέ βοήθησε στην καταγραφή μιας από τις κορυφαίες φάσεις στην ιστορία του Μουντιάλ...

Αξίζει να παρατεθεί και η ιστορία εκείνη που θέλει τον Βραζιλιάνο θρύλο να έχει εκτελέσει καθήκοντα τερματοφύλακα, το μακρινό 1957, σε συλλογικό επίπεδο! Τότε, ανήκε στη Σάντος και το παιχνίδι στο οποίο είχε κληθεί να υπερασπιστεί την εστία του, ήταν για το πρωτάθλημα Paulista, του Σάο Πάουλο.

Εκείνη την εποχή, οι αλλαγές δεν επιτρέπονταν ή σε ορισμένα τουρνουά κάθε ομάδα είχε το δικαίωμα ν' αλλάξει μονάχα έναν ποδοσφαιριστή σε περίπτωση ανάγκης.

Όπως ήταν λογικό, κάποιος από τους παίκτες της 11άδας γνώριζε πως θα έπρεπε να βάλει τα γάντια και να φροντίσει να μη δεχθεί τέρμα η ομάδα του, σε περίπτωση που ο γκολκίπερ δεν μπορούσε ν' αγωνιστεί ή αποκόμιζε κάποιον τραυματισμό κατά τη διάρκειας της αναμέτρησης.

Κάπως έτσι συνέβη και με τον Πελέ!

Κλήθηκε να καθίσει κάτω απ' τα δοκάρια της Σάντος, ωστόσο, δεν το θεώρησε αγγαρεία και επέδειξε προσήλωση και αποφασιστικότητα για να βγάλει εις πέρας την αποστολή που του είχε ανατεθεί.

«Η επιτυχία δεν έρχεται ποτέ τυχαία. Είναι αποτέλεσμα σκληρής δουλειάς, μάθησης, μελέτης, θυσίας, αλλά πάνω απ' όλα, είναι η αγάπη γι' αυτό που κάνει ή που θέλεις να μάθεις να κάνεις και να είσαι καλός σε αυτό». Αυτή η ατάκα του Πελέ είναι το μήνυμα που θέλει να μείνει σε κάθε επόμενη γενιά μετά τη δική του παρουσία στα γήπεδα, σε πολύ διαφορετικές εποχές για το ποδόσφαιρο.

Το φινάλε του δικού του μύθου, όσον αφορά τις ημέρες που έδενε σφιχτά τα κορδόνια στα εξατάπα, ήρθε το 1977, μπροστά σε 80.000 κόσμο στο Giants Stadium. Το ματς που προγραμματίστηκε ήταν ανάμεσα στη Σάντος με τη New York Cosmos, με τον Βραζιλιάνο θρύλο να φοράει τη φανέλα και των δύο ομάδων και να σκοράρει με απευθείας εκτέλεση φάουλ χαρίζοντας τη νίκη (2-1) στην αμερικανική ομάδα.

​