Ο Χάιντριχ γεννήθηκε στις 7 Μαρτίου 1904 στο Χάλλε (Halle), κωμόπολη κοντά στη Λειψία. Ανατράφηκε σε περιβάλλον υψηλής μουσικής καλλιέργειας: ο πατέρας του ήταν ο ιδρυτής του Μουσικού Ωδείου του Χάλλε, μονωδός σε όπερες του Βάγκνερ και η μητέρα του ήταν γνωστή πιανίστρια. Το όνομα "Ράινχαρντ" του δόθηκε από τον ομώνυμο τραγικό ήρωα της όπερας "Amen" που είχε γράψει ο πατέρας του ενώ ένα από τα μεσαία του ονόματα, το Τρίσταν, από τον ομώνυμο ήρωα της περίφημης όπερας του Βάγκνερ Τριστάνος και Ιζόλδη. Ο νεαρός Ράινχαρντ μελέτησε συστηματικά βιολί, επιδεικνύοντας μεγάλο ταλέντο. Από αυτή την ηλικία του έμεινε το πάθος για το βιολί, το οποίο λάτρευε μέχρι τον θάνατό του.

ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΑΓΗΚΕ ΣΤΑ SS ΑΠΟ ΠΑΡΟΤΡΥΝΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΤΟΥ

Ο Ράινχαρντ επιχείρησε να κάνει καριέρα στο Ναυτικό, ωστόσο ύστερα από την περιπέτειά του με την κόρη ενός διευθυντή ναυπηγείου και την άρνησή του να τη νυμφευθεί, ο ναύαρχος Έριχ Ρέντερ τον εξαναγκάζει να εγκαταλείψει το Ναυτικό. Η τότε μνηστή του, Λίνα Φον Όστεν, φανατική θαυμάστρια του Ναζιστικού κόμματος του προτείνει να καταταγεί στα SS, που τότε αριθμούσαν 10.000 άτομα και αποτελούσαν την σωματοφυλακή του πανίσχυρου Χίμλερ.

Η ΠΟΡΕΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΠΩΣ ΣΚΟΤΩΝΕ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ!

Το 1931 γίνεται μέλος του Ναζιστικού Κόμματος και εντάσσεται στα SS. Ο αρχηγός τους Χίμλερ εντυπωσιάζεται από εκείνον όταν τον γνωρίζει, θεωρώντας τον ιδανικό για να του αναθέσει την δημιουργία και οργάνωση μιας μυστικής εσωτερικής υπηρεσίας ασφαλείας. Του αναθέτει την δημιουργία της SD (Sicherheitsdienst), της υπηρεσίας ασφαλείας της SS. Τον Δεκέμβριο του 1931 παίρνει το βαθμό του Ταγματάρχη, τον Ιούλιο ονομάζεται Συνταγματάρχης και του ανατίθεται ο πλήρης έλεγχος των SD, της ειδικής αυτής ομάδας και τον Μάρτιο προάγεται σε Ταξίαρχο. Εκείνη την περίοδο υπήρξε μία φημολογία για εκείνον ότι - όπως και ο Χίτλερ - είχε εβραϊκές καταβολές. Λίγο έλλειψε να εκδιωχθεί από τα SS αλλά ο ίδιος το πήρε πάνω του και έδειξε και με πράξεις το μίσος του για τους Εβραίους.

Με την ανάληψη της εξουσίας από τους Ναζί το 1933, οι Χίμλερ και Χάιντριχ επιβλέπουν τις μαζικές συλλήψεις κομμουνιστών, καθολικών πολιτικών, συνδικαλιστών και όλων όσοι ήταν αντίθετοι στο Χίτλερ και το Κόμμα του. Οι συλληφθέντες έφθασαν σε τέτοιον αριθμό, ώστε η κράτησή τους σε συμβατικές φυλακές να δημιουργήσει μεγάλο πρόβλημα. Έτσι, ένα εγκαταλελειμμένο εργοστάσιο πυρομαχικών στο προάστιο Νταχάου (Dachau) του Μονάχου μετατράπηκε στο πρώτο στρατόπεδο συγκέντρωσης για πολιτικούς κρατούμενους, με βασανιστήρια και θανάτους που όμοιά τους δεν υπήρχαν έως τότε. Όσοι από τους κρατούμενους κατάφερναν να επιζήσουν από την εξοντωτική εργασία, την άθλια διατροφή και τους βασανισμούς, υφίσταντο πλύση εγκεφάλου μέσω εκφοβισμών και, αν διακήρυτταν υπακοή και συμμόρφωση, σταδιακά αφήνονταν ελεύθεροι. Το "πείραμα" του Στρατοπέδου Νταχάου κρίθηκε επιτυχημένο τόσο, ώστε σύντομα δημιουργήθηκαν και άλλα στο Μπούχενβαλντ (Buchenwald), στο Ζαξενχάουζεν (Sachsenhausen) και στο Λίχτενμπουργκ (Lichtenburg). Τον Απρίλιο του 1935, ο Χίμλερ εμπιστεύεται την υπαρχηγία της νεοδημιουργημένης Γκεστάπο (Gestapo, Geheime Staatspolizei) στον Χάιντριχ. Ωστόσο, ο Χίμλερ ελάχιστα ασχολείται με αυτήν και ο Χάιντριχ ασκεί ουσιαστικά καθήκοντα αρχηγού της

Ο Χάιντριχ δεν είχε κανένα πρόβλημα στο να σκοτώνει ακόμα και Γερμανούς! Τον Ιούνιο του 1934 οι Χίμλερ, Χάιντριχ και Γκέρινγκ, ακολουθώντας τις εντολές του Χίτλερ, προκαλούν συνωμοσία εναντίον του αρχηγού των SA Ερνστ Ρεμ και κατά την διάρκεια της Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών ο Ρεμ και δεκάδες από τους αρχηγούς των φαιοχιτώνων SA δολοφονούνται. Την λίστα των προς δολοφονία στελεχών είχε καταρτίσει προσωπικά ο Χάιντριχ. Μέχρι το 1936, όλες οι αστυνομικές υπηρεσίες (Γκεστάπο, ποινική αστυνομία, SA, SD) έχουν περιέλθει στη δικαιοδοσία των SS με τον επικεφαλής τους, Χίμλερ, να λογοδοτεί απευθείας και μόνο στον Χίτλερ. Καταλύεται, έτσι, κάθε έννοια δικαιοσύνης στην χώρα και ο Χάιντριχ προΐσταται σε όλες αυτές τις ενέργειες μη σύννομων συλλήψεων, βασανιστηρίων, εκβιασμών, εκτοπίσεων και δολοφονιών των αντιφρονούντων, όχι μόνον ισχυροποιώντας την θέση του, αλλά γενόμενος παράλληλα ο τρόμος και των ίδιων των Γερμανών.

ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΠΑΡΧΗ ΤΟΥ... ΚΥΝΗΓΗΤΟΥ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

Ο Χάιντριχ συνέβαλε, επίσης, στις εκκαθαρίσεις, στις οποίες προέβη ο Ιωσήφ Στάλιν στον Ερυθρό Στρατό παρέχοντας όσα στοιχεία κατάφερναν να συγκεντρώσουν οι πράκτορές του στην τότε Σοβιετική ηγεσία. Την πρακτική αυτή ακολούθησε και για αρκετούς Γερμανούς ανώτατους αξιωματικούς, οι οποίοι δεν ήταν οπαδοί του Χίτλερ, όπως ο Υπουργός Πολέμου Βέρνερ φον Μπλόμπεργκ και ο αρχηγός του Γερμανικού Επιτελείου Στρατού Βέρνερ φον Φριτς. Ο Χάιντριχ ήταν έτοιμος και για διεθνή... δράση. Όταν, τελικά, η Αυστρία προσαρτάται στο Γ' Ράιχ, ο Χάιντριχ αναλαμβάνει την εξόντωση των αντιναζιστών και την απέλαση των Εβραίων από τη χώρα. Ιδρύει Γραφείο της Γκεστάπο και αναθέτει την διεύθυνσή του στον Αυστριακό, γεννημένο στην Γερμανία, Ναζιστή Άντολφ Άιχμαν. Το Γραφείο αυτό αναλαμβάνει την ασφαλή έξοδο των Εβραίων από τη χώρα με αντάλλαγμα ολόκληρη την περιουσία τους. Περίπου 100.000 Εβραίοι εγκαταλείπουν την χώρα και τα υπάρχοντά τους στη διάθεση των SS. Οι βλέψεις του Χίτλερ στρέφονται προς την Τσεχοσλοβακία. Ο Χάιντριχ αναλαμβάνει και πάλι να δημιουργήσει κατάσταση ανασφάλειας στην χώρα, στέλνει ομάδες σαμποτέρ για δολιοφθορές για να δημιουργήσουν πανικό και, σε συνδυασμό με τις πολιτικές πιέσεις και απειλές για εισβολή, η Κυβέρνηση της χώρας υποχωρεί και παραχωρεί την Σουδητία (Sudetenland) στο Γ' Ράιχ (1η Οκτωβρίου 1938).

Ο Χάιντριχ βρήκε και την αφορμή που ήθελε για να κυνηγήσει και άλλο τους Εβραίους, με την δολοφονία του Ερνστ Φον Ρατ, ακόλουθου της γερμανικής Πρεσβείας στο Παρίσι από τον 17χρονο Χένρι Γκρίνσπαν, γιό δύο υπό διωγμό Εβραίων της Γερμανίας, ο οποίος ήθελε να δημοσιοποιήσει τους διωγμούς των γονέων και των ομοεθνών τους από τους Ναζί. Έτσι, ο Χάιντριχ εξαπέλυσε ένα πογκρόμ ενάντια στους Εβραίους της Γερμανίας, στις 9 Νοεμβρίου του 1938. Ο διωγμός αυτός ξεκίνησε με το σπάσιμο των βιτρινών όλων των εβραϊκής ιδιοκτησίας καταστημάτων, γι' αυτό και επονομάσθηκε Η Νύχτα των Κρυστάλλων. Ακολούθησε η πυρπόληση όλων των εβραϊκών συναγωγών: Μέσα σε μια νύχτα κάηκαν 1.350 συναγωγές σε όλη τη χώρα. 30.000 Εβραίοι συνελήφθησαν, κακοποιήθηκαν και κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και ενώ 91 δολοφονήθηκαν. 7.000 επιχειρήσεις διαλύθηκαν και χιλιάδες κατοικίες Εβραίων λεηλατήθηκαν. Επειδή η Γερμανία δεν κατασκεύαζε υαλοπίνακες εκείνη την εποχή, τους παράγγειλε στο Βέλγιο και χρέωσε στους Εβραίους ένα δισεκατομμύριο μάρκα για την αποκατάσταση της ζημιάς.

Η ΣΤΗΜΕΝΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΠΟΛΩΝΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΔΕΚΑΔΩΝ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ

Για να βρεθεί αφορμή επίθεσης της Γερμανίας εναντίον της Πολωνίας, ο Χάιντριχ "έστησε" και μια πολωνική επίθεση εναντίον του μεθοριακού σταθμού ασυρμάτου του φυλακίου του Γκλάιβιτζ: ο σταθμός "δέχθηκε επίθεση" από καταδίκους του κοινού ποινικού δικαίου, τους οποίους ο Χάιντριχ είχε ντύσει με πολωνικές στρατιωτικές στολές. Όταν ο διοικητής του σταθμού αντισυνταγματάρχης Στάινμετς επιχείρησε να αντιταχθεί στην απάτη αυτή, ο επικεφαλής της επιχείρησης τον σταμάτησε λέγοντάς του μόνο μια λέξη: "Fuhrerbefehl!" (διαταγή του Φύρερ). Έτσι άνοιξε και ο δρόμος για τον πόλεμο στην Πολωνία. Ο Χάιντριχ γίνεται όλο και πιο δυνατός και παίρνει και την Διοίκηση του Κεντρικού Γραφείου Ασφάλειας του Ράιχ (RSHA), μιας υπηρεσίας που συγκέντρωνε στους κόλπους της τη δράση των SD, της Γκεστάπο, της Ποινικής Αστυνομίας και της υπηρεσίας κατασκοπείας. Η RSHA επρόκειτο να αποτελέσει το μεγαλύτερο όργανο τρομοκρατίας και μαζικών δολοφονιών που εμφανίστηκε ποτέ στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Πρώτο της έργο ήταν να επιχειρηθεί η καταστροφή της Πολωνίας ως έθνους.

Για να έχει καλύτερα αποτελέσματα, ο Χάιντριχ αποφάσισε τη δημιουργία των Ομάδων Ειδικής Δράσης (Einsatzgruppen). Οι ομάδες αυτές προέβησαν σε συστηματικές εξοντώσεις των Πολωνών πολιτικών, εξεχουσών φυσιογνωμιών της αριστοκρατίας, της επιστήμης, του κλήρου και των επαγγελματικών ομάδων. Ο Χάιντριχ βρήκε και εκεί την ευκαιρία να κυνηγήσει τους Εβραίους. Οι ενέργειές του είχαν ως αποτέλεσμα τις δολοφονίες και τον θάνατο περίπου μισού εκατομμυρίου Εβραίων μέχρι τα μέσα του 1941!!! Δεν έμεινε μόνο στους Εβραίους της Πολωνίας αλλά προχώρησε και σε μαζικές δολοφονίες Εβραίων της Ρωσίας!

Το σχέδιο είχε ως εξής: μία επιλεγμένη ομάδα έμπαινε στο χωριό ή την πόλη που προέβλεπε το σχέδιο και διέτασσε όλους τους Εβραίους να συγκεντρωθούν σε συγκεκριμένο σημείο, με στόχο την (υποτιθέμενη) μετεγκατάστασή τους. Τoυς ζητούσαν να παραδώσουν όλα τα πολύτιμά τους αντικείμενα και, λίγο πριν την εκτέλεση, την εξωτερική τους περιβολή. Στην συνέχεια, άνδρες, γυναίκες και παιδιά οδηγούνταν σε προεπιλεγμένο χώρο εκτέλεσης και πλάι σε μια ειδικά ανοιγμένη βαθεία αντιαρματική τάφρο, όπου εκτελούνταν με τα σώματα να πέφτουν σε αυτή και να ενταφιάζονται στη συνέχεια. Αυτό ακριβώς έκαναν στο Μπάμπι Γιαρ του Κιέβου, όπου εκτελέσθηκαν μέσα σε 48 ώρες περίπου 25.000 άτομα. Οι Ειδικές Ομάδες, κατ' εντολή του Χάιντριχ, τηρούσαν λεπτομερές αρχείο, συμπεριλαμβανομένου και του αριθμού των εκτελεσθέντων και δεν ήταν σπάνιες οι περιπτώσεις που οι ομάδες έκαναν διαγωνισμό για το ποια θα επιτύγχανε μεγαλύτερους αριθμούς. Κατά το πρώτο έτος της ναζιστικής κατοχής στην ΕΣΣΔ δολοφονήθηκαν με αυτό τον τρόπο περίπου 300.000 Εβραίοι, μέχρι το Μάρτιο του 1943 ο αριθμός είχε φθάσει τις 600.000 και μέχρι το τέλος του πολέμου (κατ' εκτίμηση) το 1.300.000!!!

Το 1941 είχε δοθεί εντολή στον Χάιντριχ να ετοιμάσει ένα γενικό σχέδιο των απαιτούμενων μέτρων για την Τελική Λύση του Εβραϊκού ζητήματος. Ο Χάιντριχ συγκάλεσε, στις 20 Ιανουαρίου 1942, την Διάσκεψη της Βάνζεε, που θεωρείται η απαρχή του Ολοκαυτώματος.

ΠΡΟΣΤΑΤΗΣ ΤΟΥ ΡΑΙΧ ΣΤΗΝ ΤΣΕΧΟΣΛΟΒΑΚΙΑ

Η δράση και η παρουσία του Χάιντριχ έκαναν τον Χίτλερ στο να τον διορίσει ως "Προστάτη του Ράιχ" (Reichproteκtor) στην Τσεχοσλοβακία. Ο Χάιντριχ εγκαθίσταται στην Πράγα και αμέσως σχεδόν με την άφιξή του εγκαθιδρύει το πρώτο γκέτο στο Τερεζίενσταντ (Theresienstadt). Η Τσεχοσλοβακία αρχίζει να ζει κάτω από διαρκή τρόμο καθώς εξαπολύει ανηλεή διωγμό κατά της τσεχικής αντίστασης. Στην εκεί θητεία του ο Χάιντριχ αποκτά το προσωνύμιο "Ο Χασάπης της Πράγας". Οι Τσέχοι αντιστασιακοί προσπαθούν να αντεπιτεθούν με την βοήθεια των Βρετανών. Ο Χάιντριχ έχει φθάσει στο απόγειο της υπεροψίας του και απολαμβάνει να μετακινείται με μια ανοιχτή πράσινη Mercedes από την Πράγα στη γενέτειρά του χωρίς ένοπλη συνοδεία.

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΙΑ ΑΙΜΑΤΗΡΗΣ ΔΙΑΔΡΟΜΗΣ ΕΝΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥ ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ ΠΟΛΕΜΟΥ...

Στις 27 Μαΐου 1942 ο Χάιντριχ μετακινείται στην Πράγα, πάντα με την πράσινη Mercedes του. Σε μια κλειστή στροφή το αυτοκίνητο ανακόπτει ταχύτητα. Εκεί τον περιμένουν οι άνδρες της "Ελεύθερης Τσεχίας", οι οποίοι είχαν εκπαιδευθεί και εξοπλιστεί στη Βρετανία και είχαν γυρίσει στην χώρα τους με στόχο τη δολοφονία του. Επρόκειτο για τους Γιαν Κούμπις (Jan Kubis) και Γιόζεφ Γκάμπτσικ (Jozef Gabcik). Αυτοί ήταν και οι βασικοί δράστες. Αρχικά πυροβόλησαν τον Χάιντριχ, χωρίς σημαντικό αποτέλεσμα. Έριξαν, όμως, και μια χειροβομβίδα, η οποία όταν εξερράγη τον τραυματίζει. Καταφέρνει να βγει από το αυτοκίνητο με το πιστόλι στο χέρι αρχίζει να πυροβολά. Ωστόσο, το τραύμα του δεν είναι ασήμαντο και ύστερα από λίγο καταρρέει και σωριάζεται στο δρόμο. Μεταφέρεται στο Νοσοκομείο της Πράγας, στο οποίο ο Χίμλερ στέλνει τους προσωπικούς του ιατρούς για να τον φροντίσουν. Εάν και εγχειρίστηκε εχει χτυπηθεί στον σπλήνα και τα θραύσματα που έχουν σφηνωθεί εκεί, μαζί με τμήματα από την ταπετσαρία του αυτοκινήτου και τη στολή του, του προκαλούν σηψαιμία. Οι προσπάθειες των γιατρών αποβαίνουν άκαρπες και ο Χάιντριχ καταλήγει. Έχει διατυπωθεί και η άποψη ότι πέθανε από εγκεφαλική ή πνευμονική εμβολή, όπως επίσης οτι πέθανε από δηλητηρίαση αφού η χειροβομβίδα που χρησιμοποιήθηκε στην επίθεση, είχε τροποποιηθεί για να περιέχει την τοξίνη Botulinum.

Η ΕΞΑΩΡΗ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΣΕ ΕΚΚΛΗΣΙΑ, Η ΣΦΑΓΗ ΤΟΥ ΛΙΝΤΙΤΣΕ ΚΑΙ Η ΚΗΔΕΙΑ ΜΕ ΠΑΡΟΝΤΑ ΤΟΝ ΧΙΛΤΕΡ

Κατ' εντολήν του Χίτλερ, και ως πράξη εφαρμογής σκληρότερων αντιποίνων, οι άνδρες της SD (Sicherheitsdienst, Υπηρεσία Ασφαλείας της SS) κυκλώνουν την μικρή κωμόπολη του Λίντιτσε (Lidice) με την (ψευδή) κατηγορία ότι οι κάτοικοί του είχαν βοηθήσει τους εκτελεστές του Χάιντριχ και την ισοπεδώνουν. Μια από τις πιο σκοτεινές πράξεις του Πολέμου γράφτηκε στις 10 Ιουνίου 1942: Τρεις αξιωματικοί και είκοσι στρατιώτες συστήνουν εκτελεστικό απόσπασμα, από το οποίο μεθοδικά εκτελούνται όλοι οι άνδρες της πόλης άνω των 16 ετών, συνολικά 172 άτομα, με πυρά πυροβόλων όπλων.

Την ίδια τύχη έχουν ένδεκα άνδρες που άλλαζαν βάρδια σε παρακείμενο ορυχείο και δεκαπέντε συγγενείς των εκτελεστών, ανεβάζοντας τον αριθμό των θυμάτων σε 198. Εκτελούνται, επίσης, επιτόπου 71 γυναίκες, άλλες επτά οδηγούνται για "ανάκριση" στην Πράγα, όπου επίσης εκτελούνται. Οι υπόλοιπες γυναίκες, 184 συνολικά, οδηγούνται στο στρατόπεδο του Ράβενσμπρικ, απ' όπου θα επιζήσουν 143. Ενενήντα παιδιά στέλνονται στο στρατόπεδο του Γκνάιζεναου (Gneisenau). Μερικά από αυτά, έχοντας τα άρεια χαρακτηριστικά, στέλνονται σε ορφανοτροφεία του Ράιχ ή δίνονται για υιοθεσία σε οικογένειες των SS, διαφεύγοντας έτσι τον θάνατο. Η ίδια η κωμόπολη πυρπολείται. Τα ερείπια καταστρέφονται με δυναμίτη και μπουλντόζες την ισοπεδώνουν, διαγράφοντάς την ολοκληρωτικά από το χάρτη, καθώς διατάσσεται η εκτύπωση χαρτών χωρίς το όνομα της πόλης. Στο χωράφι που κάποτε υπήρχε η πόλη σπέρνεται σιτάρι. Η κωμόπολη αποτέλεσε σύμβολο της Ναζιστικής κτηνωδίας. Την ίδια τύχη έχει και το παρακείμενο χωριό Λέζακι (Lezaky), στο οποίο οι SS ανακάλυψαν τον ασύρματο επικοινωνίας των εκτελεστών, στο οποίο εκτελούνται όλοι οι ενήλικες κάτοικοι. Με εντολή του Χίμλερ στις 24 Οκτωβρίου 1942 εκτελούνται με αέρια 242 συγγενείς και φίλοι των κατοίκων του Λίντιτσε, κρατούμενοι στο Στρατόπεδο συγκέντρωσης Μαουτχάουζεν.

Μετά τον Πόλεμο το Λίντιτσε ανοικοδομήθηκε λίγο πιο μακριά από το παλαιό και ονομάστηκε Νόβο Λίντιτσε (Novo Lidice). Ποτέ, ωστόσο, δεν αποδείχθηκε ότι υπήρχε κάποια σχέση μεταξύ Λίντιτσε και δολοφονίας του Χάιντριχ. Ο επικεφαλής της σφαγής του Λίντιτσε Συνταγματάρχης των SS Μαξ Ρόστοκ (Max Rostock) συνελήφθη, δικάστηκε, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε το 1951. Όσο για τους Τσέχους αγωνιστές; Τα άτομα πίσω από την Επιχείρηση Anthropoid ή Ανθρωποειδές, όπως ονομάστηκε... Οι Jozef Gabčík και Jan Kubiš αρχικά κρύφτηκαν σε δύο οικογένειες της Πράγας και αργότερα κατέφυγαν στην Karel Boromejsky, μια Ορθόδοξη εκκλησία αφιερωμένη στη μνήμη των Αγίων Κυρίλλου και Μεθοδίου στην Πράγα. Μαζί τους είχαν και άλλους Τσέχους αγωνιστές. Αφότου βασάνισαν και σκότωσαν πολύ κόσμο οι Γερμανοί ανακάλυψαν το που βρίσκονταν. Περίπου 700 στρατιώτες των SS πολιόρκησαν την εκκλησία για έξι (!) περίπου ώρες, αλλά παρά τις προσπάθειες τους, δεν κατάφεραν να πιάσουν τους δύο άντρες ζωντανούς, καθώς ο ένας αυτοκτόνησε και ο άλλος τραυματίστηκε θανάσιμα στην ανταλλαγή πυρών.

Φωτογραφία από τον περιβάλλοντα χώρο της εκκλησίας που πολιόρκησαν οι Ναζί για να βγάλουν έξω τους Τσέχους αγωνιστές.

Η κηδεία του δολοφόνου με τα ξανθά μαλλιά ήταν μεγαλοπρεπής από τους Ναζί. Στην διάρκειά της ο Χίτλερ τον αποκάλεσε "ο άνθρωπος με τη σιδερένια καρδιά". Απέδωσε μάλιστα και δύο μετάλλια υπέρτατης τιμής στην σωρό του. Η ιστορία πάντως έδειξε πως ο άνθρωπος αυτός, αυτός ο στυγνός εγκληματίας πολέμου βρήκε την "τιμωρία" που του άρμοζε εν μέσω πολέμου...

Πηγές: Wiki και ww2.