Σε μία σεμνή, οικογενειακή εκδήλωση, έντονα όμως συναισθηματικά φορτισμένη, ο Nαυτικός Όμιλος Βουλιαγμένης πανηγύρισε την κατάκτηση του Κυπέλλου Ελλάδας στο πόλο ανδρών κόντρα στον Ολυμπιακό και οι Λούδης, Αφρουδάκης, Τίγκας και Καπότσης μίλησαν στο GWJ για το χρονικό της επιτυχίας.

Σε όλους έχει συμβεί κάποτε, μία ατάκα να σε κάνει να σκεφτείς τα πράγματα που σε απασχολούν έντονα, ψυχρά ως εξωτερικός παρατηρητής. Και τότε διαπιστώνεις ότι αυτό που μέχρι πριν από λίγο έμοιαζε αδύνατο, είναι τελικά δυνατό.

Ο προπονητής της Βουλιαγμένης, Κώστας Λούδης, ο αρχηγός της Χρήστος Αφρουδάκης και δύο ακόμη βασικοί συντελεστές της επιτυχίας κατάκτησης του Κυπέλλου άνοιξαν την καρδιά τους στο gazzetta.gr λίγο αφότου πήραν ξανά μία δυνατή γεύση της επιτυχίας.

Ο ΝΟΒ διοργάνωσε την περασμένη Τετάρτη 31/05 μία εκδήλωση στις εγκαταστάσεις του, όπου η ομάδα έζησε ξανά μέσα από βίντεο και το θρίαμβο του Καρπενησίου, όταν ανέκοψε το σερί των 124 νικών του Ολυμπιακού εντός συνόρων.

Μάλιστα, ο Χρήστος Αφρουδάκης, ο οποίος αμέσως μετά την κατάκτηση του τροπαίου είχε ομολογήσει ότι «Δεν έχω καταλάβει ακόμα τι κάναμε», φαίνεται ότι κατάλαβε για τα καλά και νιώθοντας τα συναισθήματα να θεριεύουν και να τον κυριεύουν δεν μπόρεσε να συγκρατήσει τα δάκρυα του, όση ώρα παρακολουθούσε το βίντεο αντιλαμβανόμενος τη σημασία αυτού του τροπαίου για το παρόν και το μέλλον αυτής της ομάδας.

Η ερώτηση του Σταμάτη και ο «Ολυμπιακοφάγος»

Ο Μάριος Καπότσης μιλά για πρώτη φορά για το πρωινό ξύπνημα που του επιφύλαξε την ημέρα της κρίσιμης αναμέτρησης ο συγκάτοικος του στο δωμάτιο του ξενοδοχείου, Χρήστος Αφρουδάκης και πως τον επηρέασε ψυχολογικά: «Το πρωί όταν ξύπνησα ο Χρήστος δεν μου είπε καλημέρα, όπως συνήθως. Με καλημέρισε με μία ερώτηση: «Είσαι έτοιμος Ολυμπιακοφάγε;»

Το προηγούμενο βράδυ είδαμε τον Ολυμπιακό στα ημιτελικά της Euroleague στο μπάσκετ και αμέσως μετά το Survivor,στο οποίο είχε αγώνα ανάμεσα σε Ελλάδα και Τουρκία. Τον Ντάνο λοιπόν, τον φώναζαν Τουρκοφάγο, γεγονός που είχε προκαλέσει πάρα πολλά γέλια και φυσικά με γέλια ξύπνησα, λόγω της ατάκας του Χρήστου.

Πάντως πέρα από την πλάκα, αυτή η ατάκα έδειχνε τη διάθεση να παλέψουμε το παιχνίδι. Υπήρχε μία ενέργεια από την προηγούμενη ημέρα, όταν είχε έρθει στο δωμάτιο ο Σταμάτης ο φυσιοθεραπευτής. Λέγαμε μεταξύ σοβαρού και αστείου, “Πάμε να το πάρουμε”».

Τον Καπότση διακόπτει ο Αφρουδάκης για να εξηγήσει: «Παρότι συμφωνώ ότι υπήρχε καλό κλίμα, ίσως ακούγεται αλαζονικό να λες πάμε να το πάρουμε κόντρα στον Ολυμπιακό. Είμαι ένας άνθρωπος που σέβομαι πολύ τον αντίπαλο. Αλήθεια!

Επειδή λοιπόν τυχαίνει και έχουμε και πολύ καλές σχέσεις με τα παιδιά του Ολυμπιακού και λόγω της εθνικής, ομολογώ ότι δεν θα μου άρεσε αν ήμουν εγώ στη θέση τους να άκουγα από κάποια άλλη ομάδα το «Πάμε να το πάρουμε». Θα σκεφτόμουν: “Ρε Αφρουδάκη δεν πας να δεις αν έρχομαι”.

Όμως, η στιγμή που ο Σταμάτης ρώτησε αν μπορούμε να κερδίσουμε, σκέφτηκα και απάντησα ψύχραιμα ότι ναι δεν είναι εύκολο, αλλά αν μειώσεις τα λάθη σου στο ελάχιστο, δεν ξέρεις την αντίδραση του αντιπάλου».

Αυτό ακριβώς αποδείχθηκε και το μυστικό της επιτυχίας για τη Βουλιαγμένη, μίας ομάδας αρκετά κατώτερης του Ολυμπιακού ποιοτικά.

«Για να γίνει κάτι πρέπει να το πιστέψεις ακόμη κι αν δεν έχεις πιθανότητες. Αν δεν το ονειρευτείς δεν γίνεται. Η ατάκα Ολυμπιακοφάγος ειπώθηκε στο δωμάτιο όταν ήμασταν οι δύο μας, γιατί ξέρουμε ότι κάποια πράγματα μπορεί να εκληφθούν εντελώς λάθος από τα νεότερα παιδιά. Να γυρίσει σε πλάκα, σε χαβαλέ και να πάει αλλού.

Ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα με μεγάλο βάθος και ποιότητα που σε αναγκάζει να κάνεις λάθη και δεν στα συγχωρεί», εξηγεί ο Καπότσης με τον Αφρουδάκη να επεμβαίνει ξανά: «Όλοι ξέρουμε την αξία του Φουντούλη, όμως ο Ολυμπιακός μπορεί να καλύψει το κενό του μέσα από τους υπόλοιπους παίκτες. Ωστόσο, η απουσία του Γιάννη συνοδεύτηκε και με αυτή του Μπούσλιε. Αυτός ο συνδυασμός αποδείχθηκε καλή συγκυρία για εμάς».

Ο τεχνικός της Βουλιαγμένης δίνει τη δική του εκδοχή: «Την προηγούμενη μέρα του τελικού μετά τη νίκη επί του Εθνικού είπα ότι στόχος είναι η κατάκτηση του Κυπέλλου.

Ο τελικός του Κυπέλλου ήταν στόχος της χρονιάς από την αρχή για την ομάδα μας, γιατί γνωρίζαμε ότι στους τελικούς του πρωταθλήματος σε μία σειρά 3-5 παιχνιδιών θα ήταν αδύνατον να κοντράρουμε τον Ολυμπιακό. Αντίθετα, ο τελικός του Κυπέλλου είναι ένα παιχνίδι και υπήρχαν πολλές πιθανότητες.

Έβλεπα την κατάσταση της ομάδας μας και πίστευα πάρα πολύ ότι με μία τέλεια εμφάνιση για τα δεδομένα της Βουλιαγμένης έχουμε πολλές πιθανότητες να πάρουμε το Κύπελλο. Ήταν κάτι που το πίστευα και θεωρώ ότι το πίστευαν και τα παιδιά, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο και άλλοι μεταξύ σοβαρού και αστείου. Κάποιοι χαριτολογώντας έλεγαν ας πούμε «Αν κερδίσουμε που θα πάμε;». Επαναλαμβάνω όμως χαριτολογώντας.

Όσο το παιχνίδι κυλούσε τόσο το πίστευα περισσότερο. Όταν τέλειωσε το τρίτο οκτάλεπτο τους είπα πάμε να το πάρουμε, μπορούμε. Πριν το παιχνίδι είχαμε πει ότι αν καταφέρουμε να μείνουμε μέσα στον αγώνα μέχρι και το τρίτο οκτάλεπτο ο Ολυμπιακός θα δέχονταν μία πίεση την οποία δεν την έχει συνηθίσει στην Ελλάδα και εκεί μπορούμε να κλέψουμε τη νίκη και το Κύπελλο.

Από τα πέντε ματς που είχαν κάνει οι δύο ομάδες είχα διαπιστώσει ότι για ένα ημίχρονο η ομάδα ήταν πολύ κοντά και από κει και πέρα ο Ολυμπιακός ξέφευγε στο σκορ με αποτέλεσμα στα δύο τελευταία παιχνίδια των πλέι οφ να κερδίσει και πολύ εύκολα.

Εβλεπα ότι υπήρχε η δυνατότητα,όμως για να φτάσεις σε αυτό που φτάσαμε εμείς θέλει άψογη απόδοση από τους παίκτες, τύχη και ορισμένες συγκυρίες, όπως ακριβώς αυτό που έγινε με τον Γιάννη (Φουντούλη), γιατί θα μπορούσε να παίζει και να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Οι εκπλήξεις στον αθλητισμό συνδυάζονται με κάποιες συγκυρίες. Ετσι έγινε και στο Καρπενήσι».

«Από τους πιο δύσκολους και απρόσμενους τίτλους στην ιστορία της ομάδας»

Πάντα ψύχραιμος και μετρημένος στις δηλώσεις του ο Χρήστος Αφρουδάκης, ανακαλεί στη μνήμη του την ορμή που ένιωθαν ο ίδιος και οι συμπαίκτες του να αυξάνεται στη διάρκεια του ματς και που τελικά αποδείχθηκε αρκετή για να ξεπεράσουν ένα τεράστιο εμπόδιο όπως αυτό των «ερυθρολεύκων»: «Αντικειμενικά δεν ήταν εύκολο να κερδίσεις τον Ολυμπιακό, απλά το είχαμε πει, ότι το Κύπελλο ήταν ο μοναδικός τίτλος που θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε.

Φυσικά, υπήρξαν και συγκυρίες, οι οποίες κατά την άποψη μου δεν δημιουργήθηκαν πριν το ματς, αλλά στη διάρκεια αυτού. Τη δύναμη την παίρνεις μέσα από το παιχνίδι όταν αρχίσεις και αντιλαμβάνεσαι ότι τα πράγματα για μένα σήμερα πάνε καλά και έχω την ευκαιρία μου.

Στο τέλος του τρίτου οκταλέπτου το νιώσαμε αυτό, με τον Ολυμπιακό να μην έχει ξεφύγει στο σκορ ήταν 6-6, ενώ νωρίτερα είχαμε ισοφαρίσει από το 2-0 και 5-3.

Ένας συμπαίκτης μου λοιπόν, του οποίου δεν θα αποκαλύψω το όνομα είπε να κάνουμε ένα “σντο” και επειδή αυτό το θεωρώ ψιλοαδυναμία, του είπα «αν θέλεις να πάρεις δύναμη να το κάνεις μέσα από το παιχνίδι».

Θεώρησα ότι εκείνη τη στιγμή η ομάδα δεν χρειαζόταν ψυχολογική υποστήριξη, δεν είχε ανάγκη να πιαστεί από κάπου για να αντλήσει δύναμη. Έπρεπε ο καθένας να πατήσει γερά στα πόδια του, να αναλογιστεί τις ευθύνες του και το γεγονός ότι το ματς ήθελε ακόμη ένα οκτάλεπτο για να λήξει, κόντρα σε μία ομάδα που δεν έχε συνηθίσει να πιέζεται στην Ελλάδα ποτέ τα τελευταία χρόνια ήταν σαν να ήταν το σκορ 0-0.

Είχε “μαλλιάσει” η γλώσσα μου να λέω ότι έπρεπε να μειώσουμε στο ελάχιστο τον παράγοντα λάθος. Σε τέτοια ματς πρέπει να κάνεις πολύ απλά πράγματα, δηλαδή μία πάσα που θεωρείς σίγουρη να την κάνεις ακόμα πιο σίγουρη, δεν μπορείς να εκδηλώσεις επίθεση; Να γυρίσει η μπάλα οργανωμένα στην άμυνα. Είναι πολύ σημαντικές λεπτομέρειες που πρέπει να έχουν στο μυαλό τους οι νεότεροι παίκτες ιδίως απέναντι σε μία τόσο ποιοτική ομάδα όπως ο Ολυμπιακός.

Το περίεργο είναι ότι εκείνη την ώρα δεν είχα συνειδητοποιήσει τι σημαίνει αυτός ο τίτλος για μένα. Το ένιωσα τώρα όταν στην διάρκεια της γιορτής προβλήθηκε το βίντεο από την κατάκτηση του Κυπέλλου, γι αυτό και συγκινήθηκα και δάκρυσα. Δεν το ζεις εκείνη την ώρα.

Αμέσως μετά ένιωθα ένα μούδιασμα. Όσο περνά όμως ο καιρός καταλαβαίνω το μέγεθος της επιτυχίας. Πάντα βλέποντας τις εικόνες καταλαβαίνεις τί ακριβώς έχεις πετύχει σε ότι αφορά στην αντικειμενική δυσκολία που είχε ο στόχος και το μέγεθος της επιτυχίας.

Ήταν από τους πιο δύσκολους και απρόσμενους τίτλους στην ιστορία της ομάδας. Πολλοί Βουλιαγμενιώτες τολμούν και τον συγκρίνουν με αυτό που είχε κάνει η Βουλιαγμένη το 1997, όταν με μία ομάδα δική της είχε καταφέρει και είχε κατακτήσει το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα. Μία επιτυχία από την οποία συμπληρώθηκαν φέτος 20 χρόνια.
Νιώθω ευλογημένος που είμαι αρχηγός μίας ομάδας στην οποία βρίσκομαι από 3 ετών και κατάφερε να φτάσει σε μία τόσο σημαντική νίκη».

«Δεν γίνεται να έχει τελειώσει το ματς και να νικήσαμε!»
Ο Δημήτρης Τίγκας εξομολογείται το σοκ που υπέστη με τη λήξη του ματς και την άρνηση του στα πρώτα δευτερόλεπτα να δεχτεί ένα τετελεσμένο γεγονός. «Η στιγμή που δεν θα ξεχάσω ποτέ από τον τελικό του Κυπέλλου είναι 2,5 λεπτά πριν από το τέλος του ματς που ήμουν σίγουρος ότι δεν θα χάσουμε με τίποτα! Όταν όμως έληξε το ματς πίστεψα ότι κάτι θα γίνει και δεν θα το πάρουμε.

Ο Μάνος (Ζερδεβάς) είχε αποκρούσει στην τελευταία επίθεση, αλλά το μυαλό μου δεν μπορούσε να το επεξεργαστεί ώστε να το συνειδητοποιήσω. Σκεφτόμουν ότι δεν γίνεται να έχει τελειώσει το ματς και να νικήσαμε! Σκεφτόμουν ότι θα φάμε ένα γκολ, ενώ είχε ακουστεί το τελευταία σφύριγμα, ότι κάπως θα χάσουμε.
Ήταν τρομερές στιγμές. Ήμασταν πολύ σοβαροί και στα δύο ματς και σε αυτό του Εθνικού στον ημιτελικό και στον τελικό με τον Ολυμπιακό. Κάναμε ότι έπρεπε για να κερδίσουμε».

«Να μην καλύψει αυτή η επιτυχία τα λάθη που προηγήθηκαν»

Απόλυτα προσγειωμένος ο Μάριος Καπότσης μετρά τον αντίκτυπο μπορεί να έχει αυτή η επιτυχία για τα νέα παιδιά και δεν διστάζει να κάνει σκληρή αυτοκριτική στην ομάδα του: «Τέτοιες νίκες γίνονται σε άλλα αθλήματα.

Σε αθλήματα με πολλές επιθέσεις το μπάσκετ και το πόλο, συνήθως κερδίζει ο καλύτερος. Θεωρώ μάλιστα ότι στο πόλο οι εκπλήξεις είναι ακόμη πιο σπάνιες ακόμη και από το μπάσκετ, όπου έχουμε δει ομάδες με μικρότερα μπάτζετ να κάνουν μεγάλες ανατροπές.

Τα τελευταία 6 λεπτά παίζαμε με τέσσερα παιδιά κάτω των 20 ετών, τους Καλαϊτζή, Δελαγραμμάτικα, Κοπελιάδη και Ζερδεβά. Ο Χρήστος είναι ο μόνος πολύπειρος παίκτης στην ομάδα μας, 33 ετών και ο δεύτερος πιο μεγάλος είμαι εγώ 25 ετών. Ήρθε νωρίς αυτός ο τίτλος.

Έγιναν πάρα πολλά λάθη μέσα στη χρονιά από τους παίκτες, όχι τη διοίκηση. Η ομάδα είναι νεανική και τα λάθη αυτά έχουν να κάνουν με τη συμπεριφορά και την πειθαρχία.

Όταν ήρθε αυτό το τρόπαιο, αυτό που μου πέρασε από το μυαλό ήταν να μην καλύψει αυτή η επιτυχία τα λάθη που προηγήθηκαν και δεν γίνουν μάθημα. Γιατί στη χαρά όλα είναι καλά, το θέμα είναι ότι πρέπει να μάθεις από τα λάθη σου. Η συνταγή του να έχεις νεανική ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό είναι δύσκολη.

Πέτυχε απ' ότι φάνηκε, γιατί άλλοι αθλητές μπορεί να παλεύουν σε όλη τους τη ζωή για να πάρουν αυτό το τρόπαιο και τελικά να μην έρχεται ποτέ. Αυτό λοιπόν θεωρώ ότι πρέπει να μας κάνει πιο υπεύθυνους όλους μας από τον πιο μικρό ως τον πιο μεγάλο.

Ίσως τελικά οι συζητήσεις που έγιναν με αφορμή τα λάθη να βοήθησαν στο να συσπειρωθεί η ομάδα, ειδικά την περίοδο του Πάσχα πριν από τους τελικούς.

Μανώλης Σολανάκης και Χρήστος Αφρουδάκης

Εκεί τελικά δεν ήμασταν ανταγωνιστικοί με εξαίρεση το πρώτο παιχνίδι που χάσαμε 8-4, αφού παίξαμε για ένα ημίχρονο, όμως μιάμιση εβδομάδα αργότερα η ομάδα κατέκτησε το Κύπελλο.

Το γεγονός δείχνει αφενός τις δυνατότητες της ομάδας, αφετέρου τα πολύ μεγάλα σκαμπανεβάσματα, τα οποία είναι δύσκολο να διαχειριστείς όταν έχεις τόσο νέους παίκτες.

Πιστεύω λοιπόν, ότι πρέπει να χτίσουμε πάνω σε αυτό το Κύπελλο γερές βάσεις, αναλογιζόμενοι κάθε στιγμή τα λάθη. Αν πέσουμε σε αυτήν την παγίδα θα χτίσουμε σε σαθρά θεμέλια και το δημιούργημά μας θα πέσει να μας πλακώσει.

Στο πούλμαν ο Χρήστος είπε την πιο σωστή κουβέντα που έχω ακούσει, ότι αυτή η επιτυχία ήρθε πολύ εύκολα. Όχι, για τη Βουλιαγμένη ως σωματείο, αλλά για τα νέα παιδιά που την απαρτίζουν».

«Επικίνδυνο να μην γίνει σωστή διαχείριση της επιτυχίας»
Πράγματι ο Αφρουδάκης ήταν ο πρώτος που μίλησε στους συμπαίκτες του για την ευκολία με την οποία ήρθε αυτή η διάκριση εφιστώντας τους την προσοχή: «Με τον Κώστα έχουμε υπάρξει και συμπαίκτες στην εθνική ομάδα, ξέρει λοιπόν ότι οι προηγούμενες γενιές για να διεκδικήσουν κάτι τόσο σε συλλογικό όσο και εθνικό επίπεδο έχουν μοχθήσει πολύ περισσότερο, σε σχέση με αυτή τη γενιά.

Αναφέρομαι και στη Βουλιαγμένη, αλλά και την εθνική ομάδα. Πλέον η προπόνηση είναι πιο εξελιγμένη, πιο στοχευμένη, αλλά σε όγκο δουλειάς και πειθαρχίας δεν συγκρίνεται η μία γενιά με την άλλη.

Χρήστος Αφρουδάκης, Μιχάλης Τσαταλιός, Χρήστος Λουπάκης και Μανώλης Σολανάκης (από αριστερά)

Στο παρελθόν όταν ο δάσκαλος έκανε παράπονα στο γονιό για την απόδοση του παιδιού, ο πατέρας έριχνε φάπα στο παιδί. Είμαστε στην εποχή που αν παραπονεθεί ο δάσκαλος στο γονιό τρώει φάπα αυτός. Στις προηγούμενες γενιές μέχρι τη γενιά του Κώστα, τέλη δεκαετίας '60, το '70 και '80 έπεσε πολλή δουλειά και τότε ακριβώς παρατηρείται και η ραγδαία άνοδος του αθλήματος.

Όταν έχεις να κάνεις με τη νέα γενιά του τάμπλετ, του κινητού και του «εντάξει μπαμπά δεν φταίω εγώ, φταίει ο προπονητής» είναι επικίνδυνο να μην γίνει σωστή διαχείριση της επιτυχίας.

Πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε την αξία της νίκης. Γι αυτά τα παιδιά η κατάκτηση του τροπαίου θα γίνει αφορμή για να δουλέψουν όπως πριν και ακόμα παραπάνω ή θα σκεφτούν εντάξει αφού κερδίσαμε το Κύπελλο όλα οκ;

Ναι, είναι δουλειά και του προπονητή και των παλιότερων παικτών να νουθετούμε τα νέα παιδιά, αλλά μπορούμε μέχρι ενός σημείου, όπως είχε πει και ένας προπονητής, “Δεν υπάρχει ένεση μυαλού”. Όποιος δεν το καταλαβαίνει αυτό δεν κάνει για πρωταθλητισμό και η Βουλιαγμένη είναι μία ομάδα που ανέκαθεν κάνει πρωταθλητισμό.

Η επόμενη ημέρα

Ο προπονητής της Βουλιαγμένης έμεινε στις κινήσεις που πρέπει να κάνει η ομάδα από δω και πέρα, ώστε να αξιοποιηθεί στο μέγιστο δυνατό αυτή η επιτυχία: «Η επόμενη μέρα μας βρίσκει να αναζητούμε λύσεις προκειμένου να κάνουμε πιο ποιοτική την ομάδα.

Χρόνο με το χρόνο η ομάδα θα γίνεται καλύτερη σε ότι αφορά στην τακτική και κάποια πράγματα που προσπαθώ να βάλω βλέπω να αυτοματοποιούνται.

Τη νέα σεζόν να κάνουμε κάποιες προσεγμένες μεταγραφικές κινήσεις, με νέα παιδιά τα οποία έχουν διάθεση να αφομοιωθούν και να βοηθήσουν την ομάδα και θα ανέβουν και κάποια παιδιά από τις ακαδημίες. Σε τίποτα όμως δεν αλλάζει η φιλοσοφία μας και ο στόχος μας.

Όσο κι αν απέχουμε από τον Ολυμπιακό, πάλι θα στοχεύουμε στους τελικούς, την κατάκτηση της κορυφής και να είμαστε ακόμα πιο ανταγωνιστικοί για τη διεκδίκηση κάποιου τίτλου.
Ο τίτλος του Κυπέλλου, για τον Ολυμπιακό θα ήταν απλός ένας ακόμη τίτλος, για εμάς απέναντι σε αυτήν την ομάδα είναι κάτι παραπάνω από ένα Κύπελλο».

http://www.novasports.gr/polo/ellada/article/326203/ekplixi-megatonon-sto-karpenisi-kai-kupellouhos-i-vouliagmeni/

http://www.novasports.gr/polo/ellada/article/326667/i-ekpobi-paizoume-ellada-polo-video/