Η συζήτηση για τους κορυφαίους αθλητές όλων των εποχών, ίσως να είναι τελείως ανούσια, άδικη και μερικές φορές ηλίθια. Πολύ απλά γιατί τα σπορ εξελίσσονται, αλλάζουν κανονισμούς και προπονητικές μεθόδους, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε βίντεο από αγώνες περασμένων δεκαετιών και να αναρωτιόμαστε, αν αυτό που βλέπουμε είναι όντως το άθλημα που γνωρίζουμε.

Από την άλλη, αυτή η ίδια κουβέντα, ίσως να είναι και η πιο σημαντική, που πρέπει να γίνει γύρω από το κάθε άθλημα. Γιατί ο GOAT είναι ο φάρος, ο ένας και μοναδικός, ο αθλητής που όλα τα πιτσιρίκια βλέπουν και θέλουν να του μοιάσουν. Ναι, οι ομάδες είναι αυτές που κερδίζουν τα τρόπαια και τα πρωταθλήματα (στα ομαδικά σπορ, προφανώς…), όμως ας μη γελιόμαστε. Πολύ σπάνια είναι οι ομάδες που μένουν στη μνήμη όλων.

Ναι, η Βραζιλία του 1970 είναι πιθανότατα η κορυφαία ομάδα που πέρασε ποτέ από το χορτάρι ποδοσφαιρικού γηπέδου, όμως ο Πελέ είναι αυτός που έμεινε. Ναι, ο Άγιαξ και η Ολλανδία των ‘70s άλλαξαν το άθλημα με όλους τους παίκτες να κάνουν τα πάντα, όμως κι εκεί υπήρχε ο Γιόχαν Κρόιφ. Ναι, οι Σικάγο Μπουλς των ‘90s ήταν μια διαστημική ομάδα, όμως ποιος μπορεί να προσπεράσει τον Μάικλ Τζόρνταν;

Γιατί όλη αυτή η εισαγωγή; Γιατί τις τελευταίες ημέρες, το μοναδικό πράγμα με το οποίο ασχολούνται στις ΗΠΑ, είναι το αν ο Τομ Μπρέιντι είναι ο κορυφαίος αθλητής στην ιστορία του american football και ίσως, στην πεντάδα με τους GOATs όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα. Για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου από τώρα, για να μη λυσσάξετε στα σχόλια, όχι δεν είναι ούτε καν στους δέκα καλύτερους αθλητές όλων των εποχών σε όλα τα αθλήματα. Αλλά και πάλι, ποιος στα αλήθεια ενδιαφέρεται γι’ αυτό, μετά την ραψωδία που είδαμε να εξελίσσεται τα ξημερώματα της Δευτέρας;

Το american football είναι ένα πολύ ιδιαίτερο άθλημα για διάφορους λόγους. Πρώτα απ’ όλα, παίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις ΗΠΑ, οπότε χάνεται ένα τεράστιο μέτρο σύγκρισης με όλον τον υπόλοιπο πλανήτη. Κατα δέυτερον, λόγω της ιδιοσυγκρασίας του, είναι ένα άδικο άθλημα, γιατί προβάλλονται κατά κύριον λόγο αθλητές σε συγκεκριμένες θέσεις. Είναι περίπου το ίδιο πράγμα που γίνεται και στο ποδόσφαιρο. Ο καλύτερος τερματοφύλακας όλων των εποχών, πάντα θα είναι κάτω από τον κορυφαίο επιθετικό όλων των εποχών, με οποιοδήποτε μέτρο σύγκρισης. Έτσι και στο football, αυτός που φαίνεται, αυτός που παίρνει όλη τη δόξα στα καλά και όλο το ανάθεμα στα άσχημα, είναι ο quarterback.

Είναι, λοιπόν, ο Τομ Μπρέιντι, ο κορυφαίος QB όλων των εποχών; Ναι, είναι. Απλά και ξάστερα. Μετά το πέμπτο δαχτυλίδι του, αυτό που κατέκτησε με την επικότερη ανατροπή στην ιστορία του αθλήματος πριν από μια βδομάδα στα 39 του χρόνια, ο Tόμας Έντουαρντ Πάτρικ Μπρέιντι Jr, όπως είναι το πλήρες όνομά του, σκαρφάλωσε στην κορυφή του δικού του Έβερεστ, αφήνοντας πίσω του τον Τζο Μοντάνα.

Το θεωρώ δεδομένο, ότι κάποια στιγμή στο μέλλον, θα γυριστεί μια ταινία, βασισμένη στη ζωή του. Πληρεί όλες τις προδιαγραφές για να ασχοληθεί το Χόλιγουντ μαζί του: από το πολύ ταπεινό ξεκίνημά του, μέχρι τα έπη που έχει καταφέρει σε επαγγελματικό επίπεδο, αλλά και το γάμο του με το σούπερ μόντελ από τη Βραζιλία, τη Ζιζέλ.

Και όταν όλα αυτά ξεκίνησαν, το μακρινό 2000, τίποτα (μα τίποτα απολύτως) δεν προμήνυε αυτά που θα ακολουθούσαν. Ο Μπρέιντι επιλέχθηκε τότε στην 199η (!!!) θέση του ντραφτ! Σκεφτείτε το λίγο. Ο κορυφαίος αθλητής όλων των εποχών στο σπορ του, επιλέχθηκε στη θέση 199 του ντραφτ! Άλλοι 198 αθλητές είχαν εξασφαλίσει μια θέση στην NFL , προτού οι Νιου Ίνγκλαντ Πάτριοτς κάνουν την επιλογή, που άλλαξε μια για πάντα την ιστορία της ομάδας.

Ο ίδιος ο Μπρέιντι έχει δηλώσει, ότι κατά τη διάρκεια του έκτου γύρου εκείνου του ντραφτ, είχε βάλει τα κλάμματα, βλέποντας άλλους έξι QBs να επιλέγονται πριν απ’ αυτόν, σκεπτόμενος ότι θα χρειαστεί να περάσει τη ζωή του, εργαζόμενος ως πωλητής ασφαλειών. Ευτυχώς, όμως, γι’ αυτόν, αλλά και την ομάδα της Βοστώνης, ο τότε προπονητής QB των Πάτριοτς, Ντικ Ρεμπέιν, εισηγήθηκε την αποκτησή του, έστω και την τελευταία στιγμή.

Στην rookie του χρονιά, ο Μπρέιντι ήταν ο τέταρτος QB των Πάτριοτς, πίσω από τους Ντριου Μπλέντσοου, Τζον Φριζ και Μάικλ Μπίσοπ. Μέχρι το τέλος της χρονιάς, όμως, είχε ανέβει στη δεύτερη θέση και ήταν ο αναπληρωματικός του Μπλέντσοου. Και αν το 2000 αγωνίστηκε ελάχιστα (είχε μόλις 1/3 πάσες όλη τη χρονιά), το 2001 εμφανίστηκε από το πουθενά και δεν έφυγε ποτέ. Ήταν η τέταρτη περίοδος του δεύτερου παχνιδιού της χρονιάς, κόντρα στους ορκισμένους εχθρούς των Πάτριοτς, τους Νιου Γιορκ Τζετς, όταν ο Μπλέντσοου τραυματίστηκε σοβαρά (εσωτερική αιμοραγία), έπειτα από σκληρό μαρκάρισμα του Μο Λιούις. Ο Μπρέιντι μπήκε στη θέση του, όμως δεν κατάφερε να σώσει την ομάδα του από την ντροπιαστική ήττα με 10-3, τη δεύτερη εκείνης της χρονιάς σε ισάριθμα παιχνίδια.

Στο παρακάτω βίντεο είναι ο τραυματισμός του Μπλεντσόου και η είσοδος του Μπρέιντι:

Στους επόμενους δύο αγώνες, ο Μπρέιντι ήταν βασικός και οι Πάτριοτς επικράτησαν 44-13 των Κολτς κι έχασαν 30-10 από τους Ντόλφινς. Με ρεκόρ 1-3, ο Μπρέιντι ήταν πλέον, στη δεύτερη χρονιά του στην NFL, ο Νο.1 QB μιας ομάδας, που πάρα πολύ δύσκολα θα κατάφερνε κάτι σημαντικό. Και ξαφνικά, χωρίς να το περιμένει κανείς, σχεδόν από το πουθενά, ο 24χρονος τότε Μπρέιντι, άγνωστος στους περισσότερους αναλυτές της NFL, πήρε μπρος. Για πρώτη φορά στην καριέρα του, άρχισε να διαβάζει τις άμυνες μ’ αυτόν τον μοναδικό τρόπο, που μόνο εκείνος αντιλαμβάνεται και τα touchdowns άρχισαν να διαδέχονται το ένα το άλλο.

Στο πέμπτο παιχνίδι της χρονιάς, οι Πάτριοτς ήταν πίσω 26-16 από τους Σαν Ντιέγκο Τσάρτζερς στην τελευταία περίοδο. Ο Μπρέιντι, όμως, βρήκε δύο TD’s στα τελευταία λεπτά και οδήγησε το παιχνίδι στην παράταση, όπου η Νέα Αγγλία τελικά κέρδισε. Σ’ εκείνο το ματς, ο Μπρέιντι είχε 33/54 πάσες για 364 γιάρδες και δύο TD’s. Μ’ αυτόν βασικό, οι Πάτριοτς τελείωσαν την κανονική περίοδο με ρεκόρ 11-3 (συνολικά 11-5), προκρίθηκαν στα play-offs και ο Μπρέιντι κλήθηκε στο Pro Bowl, το All-Star παιχνίδι της NFL.

Στο πρώτο παιχνίδι της ζωής του σε post-season, κόντρα στους Όκλαντ Ρέιντερς, ο Μπρέιντι είχε τους Πάτριοτς στο -10 στην τελευταία περίοδο. Και πάλι, όμως, βρήκε τον τρόπο να οδηγήσει την ομάδα του στην παράταση, όπου ο kicker Άνταμ Βινατιέρι σκόραρε με field goal για την πρόκριση στον τελικό της AFC κόντρα στους Πίτσμπεργκ Στίλερς. Εκεί, ο Μπρέιντι τραυματίστηκε στο γόνατο και αντικαταστάθηκε από τον Μπλέντσοου, όμως οι Πάτριοτς πήραν τη νίκη και ταυτόχρονα την πρόκριση στο Super Bowl, όπου θα αντιμετώπιζαν τους τότε πρωταθλητές και τεράστιο φαβορί για τον τίτλο, Σεντ Λούις Ραμς.

Ο Μπρέιντι έκανε αγώνα δρόμου και κατάφερε τελικά να ξεπεράσει το πρόβλημα, για να ξεκινήσει βασικός στο πρώτο Super Bowl της καριέρας του. Με 1:30 να απομένει στο ρολόι, το σκορ ήταν 17-17 και οι Πάτριοτς είχαν μεν την μπάλα στην επίθεση, όμως έπρεπε να καλύψουν 83 ολόκληρες γιάρδες για να σκοράρουν, δίχως να έχουν και κάποιο τάιμ-άουτ στην διάθεσή τους για να σταματήσουν το χρόνο. Σχολιαστής του τελικού τότε, ήταν ο Τζον Μάντεν (ναι, ο γνωστός Μάντεν, το όνομα του οποίου φιγουράρει στο πασίγνωστο βιντεο-παιχνίδι για το american football), ο οποίος και είπε εκείνη τη στιγμή, ότι ο Μπρέιντι θα έπρεπε να αφήσει το χρόνο να περάσει, ούτως ώστε να διεκδικήσει το τρόπαιο στην παράταση. Ο Μπρέιντι, όμως, είχε άλλα πράγματα στο μυαλό του. Με απίστευτη μαεστρία, κατάφερε σε κάτι περισσότερο από 60 δευτερόλεπτα να φτάσει μέχρι τις 31 γιάρδες της end zone των Ραμς. Είχαν απομείνει 7 δευτερόλεπτα. Πάσα ή field goal από τις 48 γιάρδες (από τη μέση του γηπέδου δηλαδή); Ο Μπιλ Μπέλιτσικ αποφάσισε το δεύτερο και ο Βινατιέρι, στο buzzer beater της ζωής του, δεν αστόχησε (δείτε και ακούστε όλα όσα έγιναν σε εκείνο το drive στο παρακάτω βίντεο)! Οι Πάτριοτς ήταν πρωταθλητές NFL για πρώτη φορά στην ιστορία τους, ο Μπρέιντι ψηφίστηκε ο MVP του Super Bowl και όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορία

Τί ακολούθησε; Άλλα τέσσερα Super Bowl, άλλοι τρεις MVP τίτλοι σε Super Bowl, 12 συμμετοχές σε Pro Bowl, δύο τίτλοι MVP σε κανονική περίοδο, δύο επιλογές στην πρώτη ομάδα της χρονιάς, δύο επιλογές στη δεύτερη ομάδα της χρονιάς και μέλος της κορυφαίας ομάδας της δεκαετίας (2000-10)!

Δεκαέξι χρόνια μαγείας, δεκαέξι χρόνια προσήλωσης στο στόχο, δεκαέξι χρόνια δημιουργίας. Ο Μπρέιντι δεν ήταν ποτέ ο πιο γρήγορος αθλητής. Ούτε ο πιο δυνατός, ούτε ο πιο γυμνασμένος. Αποδείχθηκε, όμως, το μεγαλύτερο ταλέντο στη θέση του. Πολύ θα ήθελα, με κάποιο τρόπο, να είχα τη δυνατότητα να δω μέσα από τα μάτια του, μετά από ένα snap. Να δω τί βλεπει. Ενδόμυχα, πιστεύω ότι βλέπει γραμμές, running lanes και όλες τις μελλοντικές κινήσεις των αμυντικών. Οι πάσες του είναι σαν να βρίσκεται πάντα 2-3 δευτερόλεπτα μπροστά από τους αντιπάλους του. Στο μέλλον. Σαν να ξέρει πού και πότε θα κινηθούν. Στην καριέρα του, έχει πετάξει 8.224 πάσες. Απ’ αυτές, αντίπαλος έκλεψε την μπάλα μόλις 152 φορές. 98.2% των πασών του δεν κατέληξαν ποτέ στα χέρια που δεν έπρεπε. Κάτι λέει αυτό…

Ένα απ’ αυτά τα 152 interceptions έγινε την περασμένη βδομάδα. Ο Άλφορντ έκλεψε την πάσα του Μπρέιντι στη δεύτερη περίοδο, έτρεξε 82 γιάρδες και σκόραρε για το 21-0 των Φάλκονς. Με την έναρξη του τρίτου δεκαπενταλέπτου, η ομάδα της Ατλάντα ήταν μπροστά 28-3! Ο Μπρέιντι δεν ήταν πλέον 24 ετών. Ούτε καν 30 ή 35. Είχε πατήσει τα 39 του. Η Ζιζέλ ήταν στις κερκίδες. Πάνω από 100 εκατομμύρια άνθρωποι στις ΗΠΑ κι ένας Θεός ξέρει πόσοι ακόμη σε ολόκληρο τον κόσμο τον περίμεναν. Ναι, πολλοί είπαν σε εκείνο το σημείο, ότι είχε τελειώσει. Κι εγώ μέσα. Κι ας θυμόμουν τί είχε γίνει το 2002 με τους Ραμς. Ή το 2004 με τους Πάνθερς, όταν με 1:13 να απομένει, κάλυψε 47 γιάρδες για να κερδίσει και πάλι στο τέλος το Super Bowl με field goal. Ή το 2013 με τους Σέιντς ή το 2007 με τους Τσάρτζερς ή το 2009 με τους Μπιλς ή το 2007 με τους Κολτς.

Δείτε σε βίντεο την εκπληκτική τελευταία περίοδο των Πάτριοτς κόντρα στους Φάλκονς:

Ο Μπρέιντι είχε επιστρέψει πολλές φορές στη ζωή του παιχνίδια, που στους περισσότερους φάνταζαν χαμένα. Πάντα, όμως, ήταν νέος, φαντεζί, δυνατός. Μια εβδομάδα πριν, οι περισσότεροι κάναμε ένα τεράστιο λάθος, συμπεριλαμβανομένης και της άμυνας των Φάλκονς: υποτιμήσαμε τον θρύλο, που είχαμε μπροστά στα μάτια μας. Μας φάνηκε αδύναμος, ικανός να κάνει λάθη, ανίκανος να οδηγήσει για μία ακόμη φορά τους Πάτριοτς στη νίκη, κόντρα σε τεράστια εμπόδια. Αυτός, όμως, βρήκε τους τρόπους. Στα 39 του, έβαλε μπροστά την μηχανή κι άρχισε αυτές τις ασταμάτητες λέιζερ πάσες των 10-15 γιαρδών. Μπαμ! Μπαμ! Μπαμ! Πρώτο down, πρώτο down, πρώτο down, touchdown! Για πρώτη φορά στην ιστορία των Super Bowls, οδήγησε τον τελικό σε παράταση. Ήταν ο μοναδικός τρόπος, με τον οποίο δεν είχε κερδίσει ένα Vince Lombardi. Το έκανε κι αυτό!

Ο ίδιος δεν έχει πει τίποτα περί απόσυρσης. Ακόμα και τώρα, έπειτα από πέντε Super Bowls, όλα δείχνουν ότι θα συνεχίσει. Για μία ακόμη χρονιά. Ίσως και περισσότερο, ποιος ξέρει. Μπορεί να θέλει να σηκώσει ένα Super Bowl και στην πέμπτη δεκαετία της ζωής του. Ό,τι και να κάνει, όμως, από εδώ και πέρα, τίποτα δεν θα αλλάξει την πραγματικότητα: Ο Τομ Μπρέιντι είναι ο κορυφαίος QB στην ιστορία του american football. Τελεία.