Ο τεράστιος Τζιανκάρλο Αντονιόνι, ένας από τους σπουδαιότερους ποδοσφαιριστές που έχει βγάλει η Ιταλία και το απόλυτο είδωλο της Φιορεντίνα, επέστρεψε στον σύλλογο της Τοσκάνης και κόντρα στην Γιουβέντους η Curva Fiesole αποτίμησε φόρο τιμής στο απόλυτο 10.

Η Θεία Κωμωδία

Στο μνημειώδες λογοτεχνικό του αριστούργημα, την Θεία Κωμωδία, ο Δάντης διηγείται το ταξίδι στο βασίλειο της Κόλασης, του Καθαρτηρίου και του Παραδείσου. Το ταξίδι ξεκινά στις 8 Απριλίου του 1300 (βράδυ Μεγάλης Παρασκευής), διαρκεί περίπου μια εβδομάδα και επιτρέπει στον ποιητή να κατανοήσει τη δομή του σύμπαντος, να γνωρίσει τις συνθήκες ύπαρξης των ψυχών μετά το θάνατο, και να αντικρίσει τον ίδιο το Θεό. Είναι ένα ταξίδι γνώσης και «άσκησης», που οδηγεί στην αλήθεια και τη σωτηρία.

Ένα τέτοιο ταξίδι είναι και αυτό του Τζιανκάρλο Αντονιόνι με την μεγάλη του αγάπη την Φιορεντίνα. Από την Κόλαση και τον παραλίγο θάνατο το Νοέμβριο του 1981 κόντρα στην Τζένοα, μέχρι την κάθαρση με την επιστροφή του μετά από 18 μήνες απουσίας στο γήπεδο που έκανε το ντεμπούτο, αλλά και την ανύψωση στον Παράδεισο και στην μετατροπή του στο απόλυτο μύθο για την Φλωρεντία.

Η πρεμιέρα ενός αμούστακου παιδιού

Ο Σάντρο Κιότι ετοιμαζόταν για την αποφώνηση από το Μπεντεγκόντι της Βερόνα. Η Φιορεντίνα των Ντε Σίστι, Σουπέρκι, Μέρλο και Μπρίζι μόλις είχε επικρατήσει με 2-1. Ο Κιότι ήξερε ότι κανείς δεν θα ασχοληθεί με τη νίκη των «βιόλα», αφού την ίδια αγωνιστική η Μίλαν είχε συντρίψει με 9-3 την Αταλάντα.

Κλείνοντας την περιγραφή του ο Κιότι κάνει μια προφητική δήλωση: «Σήμερα είδα το ντεμπούτο ενός πρωταθλητή». Ο ποδοσφαιριστής που είχε εντυπωσιάσει τον Ιταλό δημοσιογράφο ήταν ένα 19χρονο αδύνατο παιδί με άγρια μάτια και πόδια κατασκευασμένα από το ίδιο υλικό με το οποίο παράγονται τα όνειρα. Το όνομά του; Τζιανκάρλο Αντονιόνι.

Φορώντας το 8 (στη συνέχεια πήρε το 10) στην πλάτη δείχνει από την πρώτη εμφάνιση ότι δεν πρόκειται για έναν απλό ποδοσφαιριστή. Αρχοντικό στιλ, διορατικός και με τρομερό διασκελισμό με την κάθε του κίνηση να θυμίζει χορευτή μπαλέτου, αφήνει με ανοικτό το στόμα το κοινό με τον τεχνικό των «βιόλα», Νιλς Λίεντελχομ να τρίβει τα χέρια του για την απόφαση να πείσει την Φιορεντίνα να βγάλει από τα ταμεία της 700 εκατ. λιρέτες για να τον αποκτήσει από την Άστι ομάδα της Δ’ κατηγορίας.

Το κοινό του Αρτέμιο Φράνκι τρελαίνεται και αμέσως δένεται μαζί του. Το αμούστακο παιδί με το χαρακτηριστικό πιγούνι γίνεται ο «Αντόνιο ο παίκτης που παίζει κοιτάζοντας τα αστέρια», αφού κάθε φορά που αγωνίζεται τα φλας αστράφτουν πάνω του. Μετά την Φιορεντίνα κερδίζει και την υπόλοιπη Ιταλία και μπαίνει στην προεπιλογή της Σκουάντρα Ατζούρα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1974.

Στην Φλωρεντία αποπνέει νέος αέρας με την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας της ομάδας από τον Νερέο Ρόκο ο οποίος ξέρει ότι στα χέρια του έχει έναν θησαυρό. Πρώτη κίνηση που κάνει είναι να του δώσει την φανέλα με το Νο10 και να γίνει ο ηγέτης της νέας ομάδας η οποία περνούσε σε μια νέα εποχή με την αποχώρηση και των τελευταίων παικτών που είχαν δώσει το πρωτάθλημα.

Παρόλα αυτά στο τέλος της σεζόν έρχεται το Coppa Italia στο Ολίμπικο απέναντι στην Μίλαν στο πρώτο του και μοναδικό τίτλο που κατέκτησε με τους «βιόλα».

Το όχι στον Ανιέλι!

Την ίδια ώρα η Γιουβέντους και ο ο αείμνηστος ιδιοκτήτης της ΦΙΑΤ, Τζιάνι Ανιέλι, βάζει στόχο να τον φέρει στο Τορίνο. Το καλοκαίρι του 1978 η πρόταση που καταθέτει στην Φιορεντίνα είναι εξωπραγματική. Ο Ανιέλι προσφέρει τέσσερις ποδοσφαιριστές ή 2 δις λιρέτες!

Όλοι περιμένουν με αγωνία την απάντηση της διοίκησης, αλλά ο «Αντόνιο» της Φλωρεντίας τους προλαβαίνει όλους. «Όχι, δεν φεύγω, μένω στη Φιορεντίνα» είναι η ξερή του απάντηση αναγκάζοντας και τον σύλλογο να απαντήσει αρνητικά.

Η κάθοδος στην Κόλαση

Η απόκτηση της ομάδας από την γνωστή οικογένεια Ποντέλο αναπτερώνει τις ελπίδες του Αντονιόνι ότι επιτέλους θα κατακτήσει το πρωτάθλημα. Κάπου εκεί όμως αρχίζει το ταξίδι στην Κόλαση.

Είναι Νοέμβριος του 1981 και η Φιορεντίνα φιλοξενεί την Τζένοα. Ξαφνικά στο Αρτέμιο Φράνκι επικρατεί μια εκκωφαντική σιωπή. Μετά από σύγκρουση με τον τερματοφύλακα των Γενοβέζων Σιλβάνο Μαρτίνα, η καρδιά του Τζιανκάρλο Αντονιόνι σταματά για λίγα δευτερόλεπτα, και μαζί του και η καρδιά της Φλωρεντίας. 45.000 άνθρωποι στις εξέδρες μένουν σιωπηλοί (πέντε-δέκα λεπτά δεν έχει σημασία) και όχι επειδή κάποιος είχε δώσει εντολή η απλά τηρούσαν το «πρωτόκολλο» σε τραυματισμούς, αλλά επειδή τους κυρίευσε ο φόβος της απώλειας του αγαπημένου τους παιδιού.

Αμέσως πάνω από τον Αντονιόνι τρέχουν ο Ραβέγκι παλιός μασέρ αλλά και ο γιατρός της Τζένοα, ο καθηγητής Γκάτο ο οποίος του κάνει αμέσως CPR (Καρδιοαναπνευστική Ανάνηψη) σε μια προσπάθεια να τον κρατήσει ζωντανό. Σιωπή, απέραντη σιωπή… Μετά από μισή ώρα αγωνίας, ο εκφωνητής του γηπέδου ανακοινώνει ότι ο «Αντόνιο» είχε ξυπνήσει. Ο κόσμος αυθόρμητα ξεσπάει σε ένα παρατεταμένο χειροκρότημα. Ένα χειροκρότημα ζωής. Η καρδιά της Φλωρεντίας πηγαίνει ξανά στην θέση της.

«Από τη στιγμή της πρόσκρουσης δεν θυμάμαι τίποτα. Η πρώτη εικόνα που έχω στο μυαλό είναι από το νοσοκομείο και το όραμα της συζύγου μου, Ρίτα, να κρατά το χέρι μου», αναφέρει ο ίδιος με δυσκολία.

Ο τραγικός επίλογος και το πρωτάθλημα που χάνεται

Μόλις 14 μέρες μένει εκτός κι επιστρέφει για να βοηθήσει την Φιορεντίνα στην μάχη του τίτλου. Στην Καταντσάρο όμως γράφεται ο τραγικός επίλογος της σεζόν.

Γιουβέντους και Φιορεντίνα ισοβαθμούν στην κορυφή της Serie Α με 44 βαθμούς και αμφότερες παίζουν εκτός έδρας, με την Καταντσάρο και την Κάλιαρι. Η Γιουβέντους κερδίζει με πέναλτι του Μπρέιντι, την ώρα που στην Σαρδηνία η Φιορεντίνα μένει στο 0-0 κι ενώ ακυρώθηκε κανονικό γκολ του Γκρατσιάνι για επιθετικό φάουλ στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Εκείνη ημέρα οι οπαδοί της έβγαλαν το σύνθημα «καλύτερα δεύτεροι παρά κλέφτες» και ντύνουν τον Δαβίδ του Μικελάντζελο στην Piazza della Signoria με την φανέλα του Αντονιόνι.

Ο σοβαρός τραυματισμός και η Κάθαρση

Η κάθαρση για τον Αντόνιο δεν είχε έρθει ακόμα και το πεπρωμένο φυγείν αδύνατον. Αυτή την φορά στην Φλωρεντία έρχεται η άλλη ομάδα της Γένοβας, η Σαμπντόρια. Σε μια επιθετική προσπάθεια συγκρούεται με αντίπαλο αμυντικό και η εικόνα μόνο καλή δεν είναι.

Ο κόσμος καταλαβαίνει ότι κάτι κακό έχει συμβεί και το χειροκρότημα κατά την αποχώρησή του με το φορείο έχει την ζεστασιά ενός αντίο. Τα νέα μαθαίνονται γρήγορα. Σπασμένη κνήμη και περόνη και 18 μήνες εκτός και ουσιαστικά τέλος στην καριέρα του.

Και κάπου εδώ έρχεται η Κάθαρση. Ο ίδιος δεν το βάζει κάτω και μετά από 1,5 χρόνο από τον τραυματισμό του βρίσκεται στον πάγκο του Μπεντεγκόντι για το ματς με την Βερόνα, στο ίδιο γήπεδο που είχε κάνει ντεμπούτο με την βιολετί φανέλα. Η κάθαρση μόλις είχε πραγματοποιηθεί.

Όλοι αρχίζουν και καταλαβαίνουν ότι το τέλος του Αντόνιο είχε έρθει. Ο τύπος που παίζει κοιτάζοντας τα αστέρια δείχνει πλέον να ξεθωριάζει. Η μαγεία που τον ακολουθούσε είχε πλέον χαθεί. Ο ίδιος αποχωρεί και τελειώνει την καριέρα του στην Ελβετία.

​

Η ανύψωση στον Παράδεισο

Αλλά όπως σχεδόν σε όλα τα παραμύθια, υπάρχει ένα αίσιο τέλος σε αυτή την ιστορία. Η Φλωρεντία γεμάτη αγάπη αποχαιρετά το δικό της παιδί, σε ένα ματς κόντρα στην Γιουβέντους. Το παιδί από την Ούμπρια γίνεται πλέον ο απόλυτος θρύλος για μια ομάδα και για μια πόλη.

«Μόνο θαυμασμός. Ο καθένας ονειρεύεται και θέλει να έχει έναν τέτοιο παίκτη στην ομάδα του. Έχει δώσει τα πάντα στην Φιορεντίνα και πλέον αποτελεί έννοια ταυτόσημη με την πόλη και τους φιλάθλους. Είναι ήδη στο ιταλικό... πάνθεον του ποδοσφαίρου» λένε όπου βρεθούν και όπου σταθούν οι Φιορεντίνοι. Άλλωστε κάποια πράγματα δεν μετρώνται με τίτλους. Είχα την δυνατότητα να αποχωρήσω από την Φλωρεντία, για κάποιο άλλο σύλλογο όπου θα μπορούσα να κερδίσω πρωταθλήματα και κύπελλα. Αλλά στο τέλος επέλεξα να μείνω και είμαι χαρούμενος. Και στην τελική η αγάπη της Φλωρεντίας αξίζει περισσότερο από ένα πρωτάθλημα», δήλωνε χαρακτηριστικά ο ίδιος.

L'amor che move il sole e l'altre stelle (Η Αγάπη που κινεί τον ήλιο, και τ’ άλλα αστέρια) και 710 χρόνια μετά o πιο χαρακτηριστικός στίχος του Δάντη δεν θα μπορούσε παρά να βρει την τέλεια εφαρμογή του πάνω στον παντοτινό και αληθινό έρωτα του Τζιανκάρλο Αντονιόνι με την Φιορεντίνα, στον UNICO 10.