Ο Στέφανος Τσιτσιπάς είδε τη συμμετοχή του στα ATP Finals στο Τορίνο να ολοκληρώνεται με αποχώρηση στο παιχνίδι του με τον Χόλγκερ Ρούνε, για τη 2η αγωνιστική των ομίλων.

Το πρόβλημα στη μέση υποχρέωσε τον 25χρονο παίκτη να αποχωρήσει μόλις ολοκληρώθηκε το 3ο game στο παιχνίδι, κάτι που δεν άρεσε στους θεατές, καθώς υπήρξαν αποδοκιμασίες.

Ο Τσιτσιπάς ζήτησε «συγγνώμη» για αυτή την εξέλιξη και σε δηλώσεις στην ATP είπε τα εξής: «Ζητώ συγγνώμη από όλους τους φιλάθλους και το κοινό που ήρθε να με στηρίξει και να παρακολουθήσει τον αγώνα. Είμαι πραγματικά στεναχωρημένος που δεν μπόρεσα να τελειώσω τον αγώνα.

Οι γιατροί μου και οι αμέτρητες επισκέψεις που είχα τις προηγούμενες μέρες, μου πρότειναν να παίξω, μου έδωσαν το "πράσινο" φως. Δυστυχώς, ένιωσα απαίσια στο γήπεδο. Έκανα ό,τι μπορούσα να κάνω με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για να είμαι έτοιμος για αυτό το ματς, αλλά δεν μου βγήκε.

Μισώ να αποσυρύρομαι από αγώνες. Δεν είμαι το είδος του ανθρώπου που του αρέσει να φεύγει στα μέσα του αγώνα. Με σκοτώνει που δεν μπορώ να τελειώσω αυτό το τουρνουά, αυτό για το οποίο προετοιμαζόμουν τόσο καιρό, φρόντισα να είμαι σε φόρμα για να αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ και να δείξω τις δυνατότητές μου ως παίκτης».

«Το τένις δεν είναι βελάκια»

Ο Ελληνας παίκτης, πρωταθλητής στα ATP Fianls το 2019 στο Τορίνο, μιλώντας πιο αναλυτικά για τα προβλήματα που αντιμετώπισε το προηγούμενο διάστημα είπε: «Είχα ένα μικρό πρόβλημα με την κίνησή μου. Επηρεάζεται κυρίως όταν μετακινούμαι. Είναι δύσκολο να ανταγωνιστείς στον αγώνα, χωρίς να χρειάζεται να κινηθείς. Αυτό είναι τένις, δεν είναι βελάκια.

Για μένα, είναι σημαντικό να είμαι σε φόρμα και να νιώθω καλά με την πλάτη μου. Ο πόνος ήταν πολύ μεγάλος. Έχω περάσει από πόνους κατά τη διάρκεια των αγώνων στο παρελθόν, και άντεξα πόνο, αλλά ήταν ξεκάθαρα πάρα πολύ για να το διαχειριστώ.

Έπρεπε να πάρω τη δύσκολη απόφαση για να κάνω αυτό που έκανα. Το ένιωσα στο δεύτερο γκέιμ του αγώνα. Πραγματικά το ένιωσα στην προθέρμανση με το σερβίς μου, εκεί ένιωσα πολύ εκνευρισμένος, ο πόνος με χτυπούσε στην πλάτη. Σε εκείνο το σημείο κατάλαβα ότι, ίσως, να μην μπορούσα να πάω μέχρι τέλους».