Να αρχίσουμε κάνοντας έναν διαχωρισμό των φιλάθλων. Σε αυτούς που έχουν παίξει μπάσκετ, ποδόσφαιρο ή οποιοδήποτε άλλο ομαδικό άθλημα έστω και σε ερασιτεχνικό επίπεδο και σε εκείνους που έχουν ασχοληθεί με τον αθλητισμό, παίζοντας με τους φίλους τους στα γήπεδα της γειτονιάς. Μεγάλες διαφορές δεν υπάρχουν, γιατί άνθρωποι είναι οι μεν, άνθρωποι και οι δε... Απλά, όταν αποτελείς μέλος μίας οργανωμένης ομάδας – πόσω μάλλον όταν είσαι επαγγελματίας αθλητής – μαθαίνεις να σέβεσαι συμπαίκτες και αντιπάλους, να μην είσαι αντιαθλητικός (γιατί και ο αντίπαλος, συνάδελφος είναι και ζει μέσα από την εξάσκηση του σώματός του), χωρίς αυτό να σημαίνει ότι... λάθη και γίνονται και συγχωρούνται, αρκεί να μην είναι “εγκληματικά” και να μην ξεπερνούν τα όρια της κοινής λογικής...

Στη χώρα της... χαμένης λογικής!

Στην Ελλάδα, βέβαια, όπου τα ντέρμπι των ομαδικών αθλημάτων από γιορτές, έχουν καταντήσει σε μαζώξεις περισσότερο για να βγάλουν οι ανεγκέφαλοι και οι θερμόαιμοι τα απωθημένα τους, να βρίσουν οικογένειες και σπίτια και να βανδαλίσουν, ευνοημένοι από το πρωτοφανές καθεστώς της ατιμωρησίας που “βασιλεύει” στην χώρα μας, στο μοναδικό κράτος που δημοσιογράφοι προπηλακίζονται επειδή η άποψή τους δεν συμφωνεί με την... “γραμμή”, δε συμφωνείτε ότι θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο ελαστικοί, πριν “ρίξουμε” κάποιον αθλητή στην “πυρά” για κάποια απερίσκεπτη ή ατυχή χειρονομία του;

Η αντίδραση δεν δικαιολογεί το εύρος του ξεσπάσματος!

Τυχαίνει να γνωρίζω αρκετά καλά τον Βασίλη Σπανούλη, από την εποχή που κατέβηκε στην Αθήνα και φόρεσε τη φανέλα του Αμαρουσίου. Μέσα απ' αυτές τις γραμμές δεν επιχειρώ ούτε να τον δικαιολογήσω, ούτε να τον “δικάσω”, ούτε να του δώσω συγχωροχάρτι... Δεν είναι αυτή η δουλειά μου, άλλωστε... Αυτό που μπορώ να κάνω είναι να ερμηνεύσω τι ακριβώς αισθάνθηκε, τι σήμαινε αυτή η χειρονομία και κατά πόσο δυνατόν να προκαλεί ρίψεις αντικειμένων, εισβολές οπαδών στο γήπεδο και φραστικές επιθέσεις...

Θα μπορούσε να το αποφύγει... Δεν “εγκλημάτισε” όμως...

Ο αρχηγός του Ολυμπιακού, απλά πέτυχε το καθοριστικό τρίποντο και έβαλε τα χέρια στ' αυτιά του, σε μία ένδειξης ευφορίας για μία σπάνια επιτυχία του, όχι απλά σε “εχθρικό έδαφος”, αλλά σε ένα περιβάλλον στο οποίο έχει ακούσει τα εξ' αμάξης για την μητέρα του, τη γυναίκα του, τα παιδιά του και την προσωπικότητά του... Επειδή πριν από 4 χρόνια, επέλεξε να πάει στο αντίπαλο στρατόπεδο... Σε ένα γήπεδο, που με την “ερυθρόλευκη” φανέλα, λίγες φορές έχει κάνει την διαφορά και τώρα που το πέτυχε, του βγήκε το ξέσπασμα... Δηλαδή, τι διαφορετικό θα συνέβαινε, αν ο 32χρονος διεθνής άσος έσφιγγε τη γροθιά του και γύρναγε προς τον πάγκο της ομάδας του απλά για να πανηγυρίσει; Όπως έχει κάνει ο Ναβάρο, ο Τεόντοσιτς, ο Ρούντι και πολλοί άλλοι ξένοι παίκτες... Επειδή είναι έμπειρος, ψύχραιμος, πράος σαν άνθρωπος, πολύ έξυπνος και επειδή γνωρίζει τι θα επακολουθήσει, ίσως να μπορούσε να το αποφύγει για να μη ρίξει λάδι στη φωτιά!Αλλά άνθρωπος είναι, έτσι αισθάνθηκε εκείνη τη στιγμή, έτσι έπραξε... Δεν έκανε και κανένα έγκλημα, ούτε αυτή του η ενέργεια νομιμοποιεί όσα ακολούθησαν!

Το έχει ξανακάνει προς τους οπαδούς του Ολυμπιακού!

Άλλωστε, τον “Κill Bill”, δεν τον πειράζει ούτε η ειρωνεία, ούτε η αποδοκιμασία, ούτε η βρισιά, τηρουμένων των αναλογιών πάντα... Γιατί και αυτό είναι μέρος του γηπέδου! Αυτό που τον ενοχλεί περισσότερο, είναι η έλλειψη σεβασμού! Για όσους θυμούνται καλά, λοιπόν, αυτή τη χειρονομία, την έχει ξανακάνει άλλη μία φορά, με αποδέκτη τη μερίδα οπαδών του Ολυμπιακού, που τον αμφισβητούσε κατά τη διάρκεια του περυσινού ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού για την Ευρωλίγκα, που κρίθηκε με τρίποντό του στην εκπνοή! Επομένως πολύ... μίσος για έναν, έστω και “προκλητικό” πανηγυρισμό...

Η δήλωση του Μαϊκ Ντανλίβι Τζούνιορ, τα λέει όλα!

Η περίπτωση του Γιάννη Αντετοκούνμπο, που χτύπησε αντιαθλητικά τον έμπειρο Αμερικανό φόργουορντ των Μπουλς και τιμωρήθηκε με αποκλεισμό ενός αγώνα χωρίς πληρωμή από την επόμενη σεζόν, έχει διαφορές γιατί ο μεν Σπανούλης δεν χτύπησε κανέναν, ενώ ο δε 20χρονος διεθνής άσος των Μπακς, είναι πολύ άπειρος στη διαχείριση τέτοιων καταστάσεων! Γι' αυτό ίσως και το ΝΒΑ, του αναγνώρισε ελαφρυντικά και τον τιμώρησε με ποινή που θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Το “ελληνικό θεριό”, όπως αποκαλείται ο Έλληνας άσος, απογοητευμένος από την διαφαινόμενη συντριβή της ομάδας του και εκνευρισμένος από δύο αντιαθλητικά χτυπήματα εκτός φάσης που δεν τιμωρήθηκαν, έπεσε στην παγίδα του Ντανλίβι, πήρε φόρα και με “σπριντ” τον πέταξε στην κερκίδα! Λανθασμένη αντίδραση για ένα παιδί που μέσα δύο χρόνια, βρέθηκε από ναδίρ στο ζενίθ κι από το τίποτα, εκτοξεύθηκε στην απόλυτη αποδοχή! Δεν είναι δα κι εύκολο, ούτε και ανθρώπινο, να περάσεις όλη αυτή τη διαδρομή, αλάνθαστος! Και τα λάθη όμως, είναι χρήσιμα... Ειδικότερα, για ένα παιδί με απίστευτο ταλέντο, έναν μπασκετμπολίστα που έχει αποκτήσει ήδη τεράστια δημοτικότητα στις Ηνωμένες Πολιτείες και του οποίου η ιστορία, αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση...

Το συγχωροχάρτι του Ντανλίβι και η... Μύκονος!

Το ότι έκανε λάθος, δε σημαίνει ότι θα τον “σταυρώσουμε” πολύ απλά, γιατί είναι ακόμη παιδί και τώρα μαθαίνει σε έναν αθλητικό κόσμο δύσκολο, απαιτητικό και αδηφάγο. Αισθάνθηκε σαν να του πήραν την μπουκιά μέσα από το στόμα του, έχασε την ψυχραιμία του και αντέδρασε με ακόμη χειρότερο τρόπο. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι ο ίδιος κατάλαβε το λάθος του και λίγες ώρες αργότερα, ζήτησε συγνώμη για την συμπεριφορά του και απολογήθηκε και στον αντίπαλό του. Η δήλωση του του 34χρονου έμπειρου άσου των “ταύρων” άλλωστε, τα λέει όλα: «Δε νομίζω ότι πρέπει να τιμωρηθεί περισσότερο από την αποβολή του! Δε νομίζω ότι πρέπει να πάθει κάτι χειρότερο και δεν έχω κανένα πρόβλημα μαζί του! Μια χαρά παιδί είναι, ένας νεαρός παίκτης που θα σύντομα θα γίνει μεγάλος! Δεν ξεθωριάζει καθόλου την επιθυμία να επισκεφτώ τη Μύκονο!», σχολίασε ο Μάϊκ Ντανλίβι Τζούνιορ.