Όλα άρχισαν στις 6 Οκτωβρίου του 2012, όταν ο Γιώργος Σαρρής επικράτησε στην εκλογική μάχη του Βασίλη Γκαγκάτση και διαδέχτηκε τον Σοφοκλή Πιλάβιο στον προεδρικό θώκο της Ελληνικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας. Η πρώτη εμφάνιση του 56χρονου γιατρού από τη Χίο, στα παιχνίδια της Εθνικής ομάδας, υπό τη νέα του ιδιότητα, ήταν σχεδόν μετά από μία εβδομάδα (12/10), στη “λευκή” ισοπαλία (0-0) του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος με τη Βοσνία, για τα προκριματικά του Μουντιάλ του 2014. Λίγες μέρες αργότερα, η επιλογή του να προσκαλέσει στην Μπρατισλάβα, οκτώ μέλη του Δ.Σ. της ΕΠΟ (με το τσάρτερ της ομάδας), επιθυμώντας κατ' αυτόν τον τρόπο να τους ευχαριστήσει για την στήριξή τους στις εκλογές, δεν άρεσε καθόλου στον Φερνάντο Σάντος και τους διεθνείς, που από την εποχή του Ότο Ρεχάγκελ, είχαν συνηθίσει να ταξιδεύουν χωρίς “τουρίστες” στο αεροπλάνο και παραμονές των αγώνων, να απολαμβάνουν το προνόμιο της απομόνωσης στο ξενοδοχείο...

Η πρώτη “γκέλα” του Σαρρή

Τέσσερα βράδια αργότερα (16/10), η Ελλάδα νίκησε τη Σλοβακία με 1-0 (χάρη σε γκολ του Σαλπιγγίδη) κι έκανε σημαντικό βήμα για την πρόκριση στα γήπεδα της Βραζιλίας, αλλά το πανηγυρικό κλίμα στην αποστολή, μετριάστηκε στην πτήση της επιστροφής, όταν ένα προσκεκλημένο μέλος του Δ.Σ., “σήκωσε” από τη business class του αεροσκάφους, τον βοηθό του Πορτογάλου τεχνικού, Λεωνίδα Βόκολο, με το πρόσχημα ότι καθόταν στην αριθμημένη θέση του. Σε ένδειξη διαμαρτυρίας, ο Φερνάντο Σάντος και όλοι οι υπόλοιποι συνεργάτες του, σηκώθηκαν από τις θέσεις του και κάθισαν πιο πίσω με τους παίκτες, αφήνοντας τον νεοεκλεγέντα πρόεδρο, που εν τω μεταξύ είχε γίνει “άσπρος”, να απολαύσει την πτήση με τους καλεσμένους του. Κατά την άφιξη της αποστολής στην Αθήνα, ο Γιώργος Σαρρής ζήτησε συγνώμη (απέδωσε το περιστατικό σε παρεξήγηση) από τον Σάντος, που από τότε πάντως, δεν ξαναείδε ποτέ το “αφεντικό” του ελληνικού ποδοσφαίρου με καλό μάτι... Ήταν η αρχή μίας σχέσης που δεν σφραγίστηκε ποτέ από εμπιστοσύνη και σεβασμό...

Η προσπάθεια του να πάει στα... σίγουρα!

Κι αυτό είναι λογικό, γιατί ο Πορτογάλος τεχνικός είχε συνηθίσει τελείως διαφορετικά στη διάρκεια της θητείας του Σοφοκλή Πιλάβιου. Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι πριν καλά-καλά ολοκληρωθεί το συμβόλαιό του με την ΕΠΟ, μιλώντας σε ανθρώπους του περιβάλλοντός του, δεν έβλεπε την ώρα να αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, κυρίως γιατί τα χνώτα του δεν ταίριαζαν καθόλου με τον νέο διοικητικό ηγέτη της ομοσπονδίας. «Αν ήξερα ότι τα πράγματα θα εξελίσσονταν έτσι, δεν θα ανανέωνα τη συνεργασία μου!», έλεγε συχνά-πυκνά ο Σάντος με παράπονο στους συνεργάτες του. Παρ' όλα αυτά, ο Γιώργος Σαρρής του πρότεινε να συζητήσουν για νέο συμβόλαιο, αμέσως μετά την ήττα (3-1) της Ελλάδας από τη Βοσνία στη Ζένιτσα, θέλοντας να εκφράσει μ' αυτόν τον τρόπο, την αμέριστη εμπιστοσύνη που είχε στο πρόσωπό του και παράλληλα να συνεχίσει με έναν προπονητή, που ήξερε άριστα την ελληνική πραγματικότητα και είχε αποδείξει ότι μπορούσε να οδηγήσει την Εθνική ομάδα σε τελική φάση μίας διεθνούς διοργάνωσης.

Ο νέος προπονητής έπρεπε να “κλείσει” πριν το Μουντιάλ

Τα υπόλοιπα, γύρω από τον Φερνάντο Σάντος είναι λίγο-πολύ γνωστά. Ο 60χρονος τεχνικός από το Εστορίλ, είχε “κρυώσει” και γι' αυτό είπε “όχι” στην πρόταση της ΕΠΟ, προβάλλοντας ως δικαιολογία (που είχε μία βάση), την επιθυμία του να δουλέψει σε διασυλλογικό επίπεδο. Όταν όμως, άρχισε να συνειδητοποιεί ότι οι ελεύθερες θέσεις των προπονητών, “έκλειναν” η μία μετά την άλλη, άρχισε να καλοσκέφτεται το ενδεχόμενο της παραμονής και με τον τρόπο του επιχείρησε να ρίξει “γέφυρες” επαναπροσέγγισης. Ήταν η περίοδος που η Εθνική ομάδα έμπαινε στην τελική ευθεία πριν την έναρξη της προετοιμασίας για το Μουντιάλ της Βραζιλίας, αλλά ο Σαρρής ούτε που ήθελε να ακούει για τον Πορτογάλο... Το ερώτημα που τίθεται σ' αυτό το σημείο, είναι εύλογο... Πως μπαίνει μία Εθνική ομάδα στην διαδικασία της συμμετοχής της στην μεγαλύτερη γιορτή του ποδοσφαίρου και μάλιστα με στόχο την πρόκριση στις 16 καλύτερες ομάδες του κόσμου, με τον πρόεδρο να μην θέλει να βλέπει τον προπονητή (και τούμπαλιν) και να βρίσκεται σε διαδικασία αναζήτησης του αντικαταστάτη του και τι αντίκτυπο μπορεί να έχουν όλα αυτά στην διάθεση και την ψυχή των παικτών, που πρέπει να τεθούν υπό τις οδηγίες του δυσαρεστημένου τεχνικού τους; Στο σημείο αυτό θα καταθέσω ένα περιστατικό, που αποδεικνύει τι συνέβαινε στο εσωτερικό του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος, λίγους μήνες πριν τη σέντρα του Παγκοσμίου Κυπέλλου...

Το περιστατικό της Μαδρίτης

Ήταν 19 Μαρτίου και βρισκόμουν στη Μαδρίτη. Το προηγούμενο βράδυ, είχα παρακολουθήσει τον αγώνα Ρεάλ Μαδρίτης - Σάλκε, στο “Σαντιάγκο Μπερναμπέου” για το Champions League, στο οποίο είχε κάνει την επανεμφάνισή του μετά από μακρά περίοδο αγωνιστικής απραξίας (λόγω τραυματισμού), ο Κυριάκος Παπαδόπουλος.

Την επομένη, λοιπόν, πέφτω πάνω στον Τάκη Φύσσα, τον οποίο ο Γιώργο Σαρρής είχε κάνει στην άκρη μετά το “όχι” του Σάντος και δεν τον ενημέρωνε για τις όποιες κινήσεις έκανε τότε για την αντικατάσταση του Πορτογάλου τεχνικού... Ο παλαίμαχος διεθνής ποδοσφαιριστής και νυν διευθυντής ποδοσφαίρου στον Παναθηναϊκό, αφού μου είπε ότι συναντήθηκε με τον Κυριάκο Παπαδόπουλο και εξέφρασε την αισιοδοξία του ότι θα προλάβει το Μουντιάλ (στην πορεία ξανατραυματίστηκε και τέθηκε νοκ-άουτ), μου ζήτησε ευγενικά να μη δημοσιοποιήσω το ταξίδι του στην Ισπανία γιατί ο Φερνάντο Σάντος (που εν τω μεταξύ είχε αρνηθεί να ανανεώσει το συμβόλαιό του), θα νομίσει ότι έχει πάει για επαφές με Ισπανό προπονητή (κάτι που ακουγόταν τότε) και δεν ήθελε να χαλάσει τη σχέση του μαζί του, ειδικότερα από τη στιγμή που θα έπρεπε να συνεργαστούν για κάτι περισσότερο από 3 μήνες...

Το λάθος του Σάντος

Όλα τα παραπάνω εξηγούν εν πολλοίς, γιατί η ΕΠΟ βιάστηκε να του βγάλει εισιτήριο επιστροφής στην Πορτογαλία (για να τελειώνει μία και καλή μαζί του), αμέσως μετά τον αποκλεισμό της Ελλάδας από την Κόστα Ρίκα στο Ρεσίφε και γιατί ο Φερνάντο Σάντος (κακώς κατά την προσωπική μας άποψη), “δεν έριξε στάχτη στη φωτιά” και δεν έμεινε μαζί με την υπόλοιπη αποστολή εκείνο το δύσκολο βράδυ της 30ης Ιουνίου στη Βραζιλία, όπου γράφτηκαν οι τίτλοι τέλους για την Γιώργο Καραγκούνη και όλοι οι διεθνείς “έκλαιγαν” στο ξενοδοχείο.

Η εποχή Ρανιέρι

Το ότι ο Σάντος, ίσως είχε αλλάξει γνώμη και ενδεχομένως να ήθελε να παραμείνει στην Εθνική ομάδα, δε σημαίνει ότι Σαρρής έπρεπε “πάση θυσία”, να ανακρούσει πρύμναν και να τον παρακαλέσει ξανά... Όμως το να κομπάζει μετά τη νίκη επί της Ακτής Ελεφαντοστού (που μας χάρισε την πρόκριση στους “16”) και να δηλώνει στους δημοσιογράφους ότι τον πήρε ο Κλαούντιο Ρανιέρι για να του δώσει συγχαρητήρια, ξεπερνάει κάθε λογική και σίγουρα ξενερώνει τον ομοσπονδιακό προπονητή, που εκείνη τη στιγμή είχε την ευθύνη του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος και ετοιμαζόταν για έναν ιστορικό νοκ-άουτ αγώνα! Αν θυμάστε, στο ματς με την Κόστα-Ρίκα, ο Πορτογάλος τεχνικός αποβλήθηκε για πρώτη φορά στην καριέρα του και τιμωρήθηκε από την διεθνή ομοσπονδία. Από την άλλη πλευρά, ο Ιταλός τεχνικός, που υποτίθεται ότι είχε συμφωνήσει με την ΕΠΟ και θα μελετούσε την Ελλάδα στο Μουντιάλ, είχε συμβόλαιο μέχρι τις 15 Ιουλίου με τη Μονακό και στην κυριολεξία απολάμβανε τις διακοπές του και περίμενε να εισπράξει μία ακόμη αποζημίωση!

Στα βαθιά χωρίς φιλικό παιχνίδι

Για το ότι η Ελλάδα μπήκε στην μάχη των προκριματικών του Euro 2016 κόντρα στη Ρουμανία, χωρίς να έχει δώσει ένα φιλικό παιχνίδι, δεν ευθύνεται ο Κλαούντιο Ρανιέρι. Τα διεθνή φιλικά “κλείνονται” τουλάχιστον 2-3 μήνες πριν και στην κατάσταση που επικρατούσε στην ΕΠΟ, από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Ιούλιο του 2014, κανείς δεν ήταν σε θέση να πάρει τέτοιους είδους πρωτοβουλίες και να μπει σε διαδικασία προγραμματισμού, όταν ούτε η θέση του προπονητή, αλλά ούτε και αυτή του team manager, ήταν εξασφαλισμένες. Έτσι λοιπόν, φτάσαμε στο παγκόσμιο φαινόμενο ενός προπονητή που μέσα σε 3 μήνες καλεί συνολικά 38 παίκτες, αφήνει έξω τον εξαιρετικά φορμαρισμένο και πρώτο σκόρερ του τουρκικού πρωταθλήματος, Φάνη Γκέκα (επειδή έτσι του είπαν, όπως εξομολογήθηκε ο αθεόφοβος) και στην πορεία, εξαιτίας των ακατανόητων επιλογών του, “χάνει” και τους παίκτες. Για παράδειγμα στον κρίσιμο αγώνα με την Φινλανδία, βάζει στην ενδεκάδα τον άπειρο Καρέλη (άσχετα αν σκόραρε) και τον “άπαιχτο” Μαυρία (τον οποίο σε συνέντευξη Τύπου αποκάλεσε “Μαυριάτη”) και άφησε εκτός τους “μπαρουτοκαπνισμένους” Σαμαρά και Σαλπιγγίδη, που στα δύσκολα ήξεραν να “βγάλουν τα κάστανα από τη φωτιά” και το είχαν αποδείξει, ανεξαρτήτως αν δεν βρίσκονταν σε καλή αγωνιστική κατάσταση...

Ποιοι ήταν δίπλα του

Αλλά αν δεν ξέρεις την ελληνική πραγματικότητα (ούτε ο Ρεχάγκελ ήξερε, αλλά πήρε Έλληνα βοηθό), τουλάχιστον πρέπει να έχει έμπειρους “ποδοσφαιρανθρώπους” δίπλα σου! Ο Ρανιέρι λοιπόν, που έφερε δικούς τους γιατρούς, γυμναστές και βοηθούς, είχε ως άμεσους συνεργάτες τον αρχαιότερο διοικητικό υπάλληλο της ΕΠΟ, Γιάννη Μπεθάνη, οποίος εκτός από γενικός και τεχνικός (!) διευθυντής, είχε και την ευθύνη των μικρών Εθνικών ομάδων και τον μέχρι πρότινος team manager, Βαγγέλη Μαχαίρα. Αυτοί οι δύο άνθρωποι, τον ενημέρωναν για παίκτες τύπου Τασουλή, Μπακάκη που κλήθηκαν στην Εθνική ομάδα χωρίς να τους ξέρουν ακόμη και δημοσιογράφοι που ασχολούνται με το ρεπορτάζ (που λέει ο λόγος)... Κάπως έτσι, λοιπόν φτάσαμε στις “εκτρωματικές” εμφανίσεις της Ελλάδας στα προκριματικά του Euro 2016 και στις τρεις σερί εντός έδρας ήττες, με αποκορύφωμα την τελευταία από τα Νησιά Φερόε, που έγραψε την πιο “μαύρη” και ταπεινωτική σελίδα στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου... Δέκα χρόνια μετά το έπος του 2004 στην Πορτογαλία... Όχι ότι οι παίκτες δεν έχουν ευθύνη, γιατί κόντρα στους ερασιτέχνες που αντιμετώπισαν την περασμένη Παρασκευή (14/11), δεν χρειαζόταν προπονητής για να κερδίσουν... Αλλά, το καράβι είχε αρχίσει να μπάζει νερά από τότε που ανέλαβε ο Σαρρής! Μέχρι που “κατάφερε” και το “βούλιαξε”... Όταν ο καπετάνιος κάνει στραβοτιμονιές, όσο και να προσπαθούν οι ναύτες, δε γίνεται τίποτε...