«Σάρωσες» 2 φορές. Τώρα κυβέρνησε και μία!

Αν το βράδυ της Κυριακής ο Αλέξης Τσίπρας συμπλήρωνε ένα δελτίο Τζόκερ, μάλλον την επόμενη μέρα θα πήγαινε στο ταμείο να εισπράξει. Άλλωστε ό,τι άλλο ήθελε το πέτυχε. Οτιδήποτε ζήτησε σε αυτή την προεκλογική περίοδο. Χαριτολογώντας να πούμε ότι αυτό που ζήσαμε δεν ήταν εκλογές αλλά... ορισμός. Από μέρες ο (με ένα μικρό διάλειμμα) Πρωθυπουργός είχε ξεκαθαρίσει πως θα συνεργαστεί μόνο με τον Πάνο Καμμένο. Αυτό ξένισε πολλούς τότε...

Παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλες οι δημοσκοπήσεις (σ.σ. πάλι μέσα έπεσαν κι αυτοί) έδειχναν ότι οι ΑΝΕΛ δεν θα είναι στην νέα βουλή, ο ίδιος δεν συζητούσε άλλα ενδεχόμενα συνεργασίας. Ειδικά αυτό του «μεγάλου συνασπισμού», που μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας (και όχι μόνο) απαιτούσε.

Σαν να ήξερε κάτι παραπάνω... Και τελικά δικαιώθηκε αφού το «δεξί του χέρι» μπήκε πανηγυρικά στην Βουλή για να πορευτούν μαζί και στην νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ.

Τα... κοκκόρια του Τσίπρα συνέχισαν να γεννούν όσο αφορά και το «αριστερό του χέρι». Αυτό όχι μόνο έσπασε (όπως ήταν το σενάριο της κατά γενικής ομολογίας πετυχημένης διαφήμισης), αλλά γκρεμοτσακίστηκε!

Η ΛΑΕ, δεν κατάφερε να μπει στην Βουλή κι έτσι η επόμενη μέρα δεν έχει Λαφαζάνη, Ζωή, Ραχήλ, Στρατούλη, Λαπαβίτσα και... σία! Λογικό κι αναμενόμενο. Με... δραχμές δεν βάφονται αυγά. Ειδικά όταν ο ίδιος ο Τσίπρας έκανε μετά την 5η Ιουλίου την «ρεαλιστική κωλοτούμπα» κι έφερε το Μνημόνιο 3, το να αρθρώνεις πλέον «αντιμνημονιακό λόγο» μοιάζει... ξεπερασμένο.

Για το γεγονός ότι δεν έχει Ζωή, ίσως είναι καλό και για τα νεύρα πολλών, για το γεγονός ότι γενικά δεν θα υπάρχει αντιπολίτευση από τα αριστερά είναι σαφώς καλό για τον ίδιο τον Τσίπρα. Όσο κι αν στα τηλεοπτικά πάνελ το βράδυ της Κυριακής τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ εξέφραζαν την λύπη τους επειδή «οι πρώην σύντροφοι δεν θα είναι στην Βουλή», μακριά από τις κάμερες επικρατούσε η άποψη πως «αυτή είναι η τύχη των αποστατών που έριξαν την πρώτη κυβέρνηση της αριστεράς».

Δεν χωράει αμφιβολία, ότι η επόμενη μέρα βρίσκει τον Πρωθυπουργό ως τον απόλυτο σταρ του πολιτικού συστήματος. Μαζί με την τεράστια αποχή (αυτό κι αν πρέπει να προβληματίσει τους πάντες) ιείναι οι μεγάλοι νικητές! Κανένα ντέρμπι δεν έγινε, καμία ουσιαστική φθορά δεν υπήρξε από το Μνημόνιο 3 που έφερε, αν κρίνει κανείς από την τελική διαφορά από την Νέα Δημοκρατία.

Σαφώς και στέκει το επιχείρημα των αντιπάλων πως «ο Τσίπρας δεν είχε απώλειες γιατί δεν έχει ακόμη εφαρμόσει το μνημόνιο, τώρα θα τον δούμε», αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι μέσα σε διάστημα 8 μηνών (25 Ιανουαρίου-20 Σεπτεμβρίου) κατέγραψε δύο μεγάλες νίκες, δείχνοντας... ποιος είναι το αφεντικό.

Για άλλους οι νίκες είναι 3, αν συμπεριλάβουμε και το δημοψήφισμα, όμως ένα ηχηρό ΟΧΙ που στην διάρκεια της νύχτας έγινε ΝΑΙ και σου... διέσπασε το κόμμα, δεν το καταγράφεις ως επιτυχία. Έστω κι αν για τον ίδιο ήταν η αρχή να απαλλαγεί από τα «βαρίδια της δραχμής».

Απέναντι του ο Τσίπρας, έχει μια Νέα Δημοκρατία που όσο κι αν το... πάλεψε δεν κέρδισε κάτι ουσιαστικό. Τα καλά λόγια... περίσσεψαν για τον Μεϊμαράκη και το πόσο συσπείρωσε το κόμμα του με το... λαϊκό στυλ και την γλώσσα που πέρασε στην προεκλογική περίοδο.

Όμως όταν ήρθε η ώρα του ταμείου αποδείχθηκε πως όλοι θα θέλαμε να πάμε στο καφενείο μαζί του, να λέμε ανέκδοτα, να πιούμε τα ούζα μας, να τσιμπήσουμε καμιά ποικιλία και να δούμε το Ολυμπιακός-Μπάγερν. Αλλά για Πρωθυπουργός... μακριά κι αγαπημένοι.

Επίσης αντιπολίτευση θα κάνουν ένα ΠΑΣΟΚ που κατέγραψε κέρδη, αλλά έχει ψωμιά να φάει ακόμη για να παίξει καθοριστικό ρόλο, ένα ΚΚΕ που και... πυρηνική βόμβα να πέσει δεν μετακινείται από τα ποσοστά του κι ένα Ποτάμι, που όπως λέει και το... ανέκδοτο έγινε «ρυάκι» πλέον και κανείς δεν ξέρει αν έχει πολιτικό μέλλον.

Με λίγα λόγια αυτή την φορά, μετά και την 2η πανηγυρική νίκη του, ο Αλέξης Τσίπρας ΟΦΕΙΛΕΙ να κάνει αυτό που δεν έκανε το προηγούμενο 7μηνο. ΝΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΕΙ. Κανονικά. Χωρίς να χαθεί χρόνος, με τρικάκια τύπου Βαρουφάκη και επικοινωνιακά μπούμεραγκ τύπου Κωνσταντοπούλου.

Χωρίς... Τασίες και πομπώδεις δηλώσεις εκτός πραγματικότητας. Χωρίς... πουκάμισα έξω από το παντελόνι. Χωρίς νταούλια που θα βαράμε για να χορεύει η Μέρκελ. Χωρίς να είναι μοναδικό μέλημα οι καθαρίστριες και η ΕΡΤ.

Αριστερή Πλατφόρμα δεν υπάρχει πια για να πάμε... εξαιτίας της σε δύο κάλπες (δημοψήφισμα κι εκλογές).

Η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Ακόμη κι αυτοί που πριν 2 μήνες είπαν «ηχηρό» ΟΧΙ στο μνημόνιο (κάποιοι και στο ευρώ), τώρα του λένε «Αλέξη προχώρα» και εφάρμοσε την συμφωνία που έφερες.

Αποφάσισαν να δώσουν «την 2η ευκαιρία», στην οποία έχουν δικαίωμα όλοι. Η χώρα πρέπει όσο μπορεί να μπει σε κανονικούς ρυθμούς. Να ανοίξουν δουλειές, να ανοίξουν τα τόσα σχολεία με τις κενές θέσεις, να ανασάνει η αγορά και ο ιδωτικός τομέας. Μπορεί να μην κάνουμε πια ουρά στα ΑΤΜ, αλλά τα capital control παραμένουν.

Χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει άλλος... Ο Τσίπρας προσγειώθηκε, έπαθε και ευχή όλων είναι να έμαθε κιόλας. Η ιστορία συνεχίζει να γράφει.

ΥΓ. Μέσα σε όλα, στην νέα κοινοβουλευτική περίοδο θα υπάρχουν επίσης (για πρώτη φορά) ο Βασίλης Λεβέντης και (για τρίτη σερί) η Χρυσή Αυγή. Αμφότεροι από τους μεγάλους νικητές των εκλογών.

Αν για τον πρώτο τα αισθήματα όλων είναι συμπάθεια ή το πολύ-πολύ να πούμε «άντε να γελάσουμε και λίγο», ο... καλπασμός της Χ.Α θα πρέπει να (ξανα)προβληματίσει τους πάντες. Αλλά αυτή την φορά αληθινά.

Το να γράψουμε... αναθέματα στο facebook και το twitter λογικά θα μας δώσει πολλά like. Το να βάλουμε στάτους «αν έχω φίλους που ψηφίζουν Χρυσή Αυγή να διαγραφούν μόνοι τους», άντε να μας αφήσει με λιγότερους «ιντερνετικούς φίλους». Σιγά τα (χρυσά) αυγά! Θα ξαναέρθουν εκλογές και θα καταγράψει πάλι μεγάλα ποσοστά και θα λέμε τι φταίει.

Όσο η δική... σέρνεται. Όσο οι εκπρόσωποι της είναι αποκλεισμένοι από τα ΜΜΕ τόσο το... πάρτι θα συνεχίζεται κι ας (δήθεν) διαμαρτύρονται γιατί δεν έχουν βήμα να εκφράσουν τα... επιχειρήματα τους.

Ποιος να τα εκφράσει; Ο Μπαρμπαρούσης; «Ήρωες» γίνονται. Δώστε τους βήμα. Βγάλτε τους στα πάνελ. Κι αν υπάρχουν εκπρόσωποι άλλων κομμάτων που δεν θέλουν να μιλήσουν μαζί τους, τότε δεν κάνουν αυτοί για την πολιτική.

Δεν είναι μόνο τα... χαζόγελα μεταξύ τους. Ας βγουν μπροστά να τους αντιμετωπίσουν.