Η πρώτη από τις δύο παραπάνω νίκες που αναφέρουμε, ουσιαστικά ήταν και το... κύκνειο άσμα του Ισπανού προπονητή στον πράσινο πάγκο! Γιατί από εκείνο το σημείο, όλοι στον Παναθηναϊκό προφανώς συμπεριλαμβανομένου και του Μουνιόθ άδειασαν. Απόλαυσαν την αποθέωση από τον κόσμο στην επιστροφή τους στην Παιανία και τα... φόρτωσαν στον κόκορα. Δεν «ξανασταύρωσαν» νίκη στο πρωτάθλημα και ως κερασάκι στην τούρτα έχασαν δύο μήνες μετά (5/5/2007) και το Κύπελλο Ελλάδος στον τελικό του Βόλου από την Λάρισα.

Έτσι στο ταμείο που έγινε στο φινάλε της σεζόν οι «πράσινοι» μπορεί να είχαν να λένε για την άλωση στο Καραϊσκάκη, όμως κοιτώντας τα χέρια τους ήταν άδεια. Την στιγμή που ακόμη και η «βυσσινί θύελλα» του Πηλαδάκη, του Δώνη και του Νταμπίζα είχε πάρει τρόπαιο... Μια 7 ετία μετά φαίνεται πως η ιστορία επαναλαμβάνεται, απλά άλλαξε ο πρωταγωνιστής. Δεν είναι ΠΑΟ, είναι ΠΑΟΚ.

Ο Δικέφαλος του Βορρά, που έφτασε ακόμη να αγγίξει και το +8 στην κορυφή και να βρεθεί πιο κοντά από ποτέ στο πρωτάθλημα μετά από 30 χρόνια (το 1985 το κατέκτησε τελευταία φορά), αποδεικνύεται ως τώρα... ιδανικός αυτόχειρας αφού κατάφερε με το φινάλε του πρώτου γύρου να «παραδώσει» την πρώτη θέση που κρατούσε τόσους μήνες.

Οι τελευταίες «κάτι λιγότερο από 40 μέρες» ήταν ένα... ολοκαύτωμα για τον ΠΑΟΚ έστω κι αν με... νύχια και με δόντια κρατούσε την πρωτιά. Ίσως στον Δικέφαλο να πίστεψαν ότι στέφθηκαν πρωταθλητές όταν έφυγαν θριαμβευτές από το Καραϊσκάκη. Από εκείνο το βράδυ, στις 3 Δεκεμβρίου, ο Άγγελος Αναστασιάδης, την στιγμή που το αεροδρόμιο «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ» φλέγονταν, είχε χτυπήσει το... καμπανάκι. Τόνισε πως αν δεν διαχειριστείς σωστά τέτοιες νίκες μπορεί να σε... καταστρέψουν. Δυστυχώς και ο ίδιος δεν κατάφερε τα λόγια να τα κάνει πράξεις, καθώς δεν διαχειρίστηκε όπως και οι παίκτες του σωστά εκείνη την μεγάλη νίκη. Η συνέχεια είναι γνωστή.

Μετά το «διπλό» επί του Ολυμπιακού ο ΠΑΟΚ έδωσε μέχρι και το περασμένο Σάββατο 8 παιχνίδια. Ο απολογισμός είναι ο εξής: Ένας αποκλεισμός στην Ευρώπη από την Γκινγκάμπ με ήττα στην Τούμπα, ένας αποκλεισμός στο Κύπελλο Ελλάδος σε όμιλο της πλάκας χωρίς να κάνει νίκη, 3 βαριές ήττες σε Ξάνθη, Γιάννενα και Τρίπολη (εδώ έπαιξε μεγάλο ρόλο και η διαιτησία του Καλογερόπουλου) και τρεις νίκες με... τρελό άγχος κι αρκετή δόση τύχης επί της Κέρκυρας (που είχε δοκάρι στο 93'), του Πανιωνίου και του Λεβαδειακού (που από το 60΄και μετά έπαιζε μονότερμα τον ΠΑΟΚ κι έχασε τα άχαστα).

Κι όλα τα παραπάνω μπορεί να γίνουν ακόμη χειρότερα αν σκεφτεί κανείς ότι ακολουθεί για τον Δικέφαλο ακόμη μια δύσκολη αποστολή στην Μυτιλήνη κόντρα στην Καλλονή. Σαφώς και με έναν ολόκληρο γύρο μπροστά κανένα πρωτάθλημα δεν έχει κριθεί όταν η διαφορά από την κορυφή είναι μόλις στους 2 βαθμούς και ειδικά όταν το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό είναι στην Τούμπα.

Όμως από την άλλη στον ΠΑΟΚ έχουν καταλάβει όλοι πόσο καταστροφικός ήταν ο μήνας αυτός και πόσο... χρυσή ήταν η ευκαιρία που χάθηκε από εκείνο το βράδυ που έκαναν ότι ήθελαν στο Καραϊσκάκη και έφυγαν μόνο με το 1-2 ελέω βοηθού. Βέβαια εκτός κουβέντας δεν πρέπει να μένει και κάτι που βλέπουν και οι... τυφλοί.

Το μικρό ρόστερ, όταν τα ματς είναι συνεχόμενα παίζει τον ρόλο του. Το καλοκαίρι στα μεταγραφικά στον ΠΑΟΚ πήραν κάτω από την βάση και στην πορεία φάνηκε. Η ομάδα έμεινε γυμνή και ο Άγγελος που ποτέ δεν ζητάει μεταγραφές πάλεψε να τα... μπαλώσει με την ομάδα των Νέων. Τώρα ξεκίνησαν με το... δεξί, με την απόκτηση του Νομπόα και θέλουν να κινηθούν αναλόγως ώστε να ενισχυθούν. Μένει να δούμε αν η συνέχεια είναι ανάλογη, γιατί ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη. Ειδικά τώρα που είναι σε θέση κυνηγού ξανά στην βαθμολογία.

7 Δεκεμβρίου 2014 Ξάνθη-ΠΑΟΚ 4-2 (Πρωτάθλημα)

11 Δεκεμβρίου 2014 ΠΑΟΚ-Γκινγκάμπ 1-2 (Europa League)

14 Δεκεμβρίου 2014 ΠΑΟΚ-Κέρκυρα 2-1 (Πρωτάθλημα)

3 Ιανουαρίου 2015 ΠΑΟΚ-Πανιώνιος 2-1 (Πρωτάθλημα)