Αν πετύχεις έναν ΠΑΟΚτσή στο δρόμο και τον ρωτήσεις, «ποιος ήταν ο Πολ Μπάνον;» θα σου απαντήσει με χαρακτηριστική άνεση και ευκολία: «αυτός που άνοιξε το σκορ στο 6-1 στις Σέρρες εναντίον του Ολυμπιακού».

Ήρωας των παιδικών και εφηβικών χρόνων αρκετών σημερινών 40αρηδων και 45αρηδων φίλων του ΠΑΟΚ, ο Ιρλανδός επιθετικός με το μουστάκι είχε ανοίξει το δρόμο για τον αξέχαστο θρίαμβο στις 6 Δεκεμβρίου 1987.

Υπέγραψε στον ΠΑΟΚ στις 15 Ιουλίου 1987. Μεταγραφή της τελευταίας ώρας. Στην εκπνοή των καλοκαιρινών μεταγραφών, που εκείνη την εποχή δεν… τραβούσαν ως τα τέλη του Αυγούστου, βρέθηκε στα γραφεία της ασπρόμαυρης ΠΑΕ και παρουσία του αείμνηστου Χάρη Σαββίδη συμφώνησε με τον «Δικέφαλο».

Περπατούσε, ήδη στα 31 του, αλλά το’ λεγε η καρδιά του. Γεννημένος μαχητής στους δρόμους του Δουβλίνου. Ο Τάις Λίμπρεχτς τον είχε δει ένα χρόνο πριν στην προετοιμασία του «Δικεφάλου» επί ολλανδικού εδάφους και οι συμπατριώτες του στη Μπρέντα, όπου ο Ιρλανδός σκόραρε έξι γκολ σε μόλις εννιά ματς, μιλούσαν με καλά λόγια για την επαφή με το γκολ.

Ο Μπάνον μαζί με τον Σέρβο Νίκολα Νίκιτς αποτέλεσε το δίδυμο των ξένων του ΠΑΟΚ για την περίοδο 1987-’88. Με «το καλημέρα» κέντρισε το ενδιαφέρον των ΠΑΟΚτσήδων, έκανε ντεμπούτο όπως ακριβώς το ονειρεύεται κάθε νέος ποδοσφαιριστής σε μια καινούργια ομάδα. Γκολ σε ντέρμπι με την ΑΕΚ, μπροστά σε σχεδόν 40.000 κόσμο. Ισοφάρισε σε 1-1, για να λήξει ισόπαλη η μονομαχία των δύο «δικεφάλων» στην πρεμιέρα της περιόδου 1987-’88.

Στο αμέσως επόμενο εντός έδρας ματς σκόραρε δύο γκολ στο ευρύ 5-1 επί της Βέροιας και καθιερώθηκε μια για πάντα στις καρδιές των φίλων του ΠΑΟΚ με το γκολ στο 6-1 επί του Ολυμπιακού. Λίγο αργότερα βρήκε δίχτυα στο ντέρμπι της πόλης με τον Άρη (3-1), ενώ σ’ ένα ματς, ΠΑΟΚ – Λεβαδειακός (4-1), πέτυχε ένα αυθεντικό βρετανικό «χατ τρικ» σημειώνοντας τα πρώτα τρία γκολ.

Ο «Δικέφαλος» διεκδίκησε ως το τέλος το πρωτάθλημα, αλλά πλήρωσε ακριβά δύο ήττες από τον Εθνικό και τον Ολυμπιακό στον Πειραιά και μία ήττα από τον Ηρακλή στην Τούμπα, με αποτέλεσμα να τερματίσει στην 3^η θέση.

Ύστερα από 20 συμμετοχές και 9 γκολ, έφυγε το καλοκαίρι του 1988 από τη Θεσσαλονίκη, με βολές κατά του τότε προπονητή, Μιχάλη Μπέλλη. «Ήμουν για είκοσι μέρες τραυματίας, αλλά στην συνέχεια έλεγαν ψέματα, ότι είμαι τραυματίας. Απ’ τον ΠΑΟΚ με έφαγε ο Μπέλλης, επειδή ήμουν επιλογή του Λίμπρεχτς», είχε πει στο «αντίο» του από την Τούμπα.

Ο ΠΑΟΚ, είναι αλήθεια, του χρωστούσε 500.000 δραχμές, από τα συνολικά 3 εκατομμύρια δρχ. που συμφώνησε με τον Χάρη Σαββίδη και δεν εξακριβώθηκε ποτέ αν τελικά τα έδωσε στον Ιρλανδό φορ.

Στην περίοδο της κρίσης και καθώς δεν έπαιξε στα τελευταία καθοριστικά ματς του πρωταθλήματος, από το περιβάλλον του ΠΑΟΚ, έβγαινε προς τα έξω, ότι ο Μπάνον έχει «καεί» από παλιότερους τραυματισμούς του. Σε πείσμα όλων και προς απάντηση όλων όσοι το υποστήριζαν αγωνίστηκε άλλα επτά χρόνια από την στιγμή που έφυγε από την Τούμπα, επιλέγοντας να συνεχίσει στην πρωταθλήτρια, τότε, Λάρισα.

Στον θεσσαλικό κάμπο δεν ήταν ποτέ σχεδόν βασικός (15 αγώνες, 4 γκολ) και στα 33 του επέστρεψε για να παίξει ποδόσφαιρο στην πατρίδα του. Υπέγραψε στην Κορκ Σίτι με την οποία αγωνίστηκε μέχρι τα 37 του χρόνια. Καθοριστικά τα γκολ του εναντίον της Σεντ Πάτρικς, στον ημιτελικό κυπέλλου το 1992) και το νικητήριο εναντίον της Σέλμπουρν, με το οποίο η Κορκ Σίτι κατέκτησε το πρωτάθλημα Ιρλανδίας το 1993.

«Κρέμασε» τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια στους Ράμπλερς του Κορκ σε ηλικία 39 ετών.

Εργαζόταν επί 17 χρόνια στην ποδοσφαιρική ομοσπονδία της Ιρλανδίας μέχρι που άφησε την Τρίτη την τελευταία του πνοή.