Στο EURO του 2008 ο Τσάβι είχε αναδειχτεί MVP. Ο μέσος της Μπαρτσελόνα είχε κάνει εκπληκτικό τουρνουά, αλλά όσοι το είχαν παρακολουθήσει λίγο πιο προσεκτικά, είχαν την ένσταση τους. Ο κορυφαίος παίκτης της Εθνικής Ισπανίας που την οδήγησε και στην κατάκτηση της κούπας, ήταν ο Μάρκος Σένα. Στα 32 χρόνια του και με μόλις μία διετία στους Ταύρους, δεν είχε πρόβλημα να κάνει τη διαφορά σε πανευρωπαϊκό επίπεδο και να βγάλει μάτια καθαρίζοντας ό,τι πλησίαζε στην περιοχή της χώρας που τον είχε υιοθετήσει ποδοσφαιρικά.

Το εκπληκτικό με αυτό τον Βραζιλιάνο που έμεινε 11 χρόνια στη Βιγιαρεάλ, ήταν πως όλα τα καλά τα έκανε μεγαλώνοντας. Οχι ότι πιτσιρικάς με την Κορίνθιανς δεν έκανε την διαφορά, αλλά η απόδοση του εκτοξεύτηκε αφότου πάτησε τα 30 και μετά. Αλλωστε τα δύο πρώτα χρόνια του στο «Μαδριγάλ» τα πέρασε μεταξύ φυσιοθεραπειών και εξέδρας εξαιτίας δύο διαδοχικών σοβαρών τραυματισμών στο γόνατο. Ωστόσο, στην ομάδα τον στήριξαν και εκείνος τους το ανταπέδωσε αγωνιστικά και με το παραπάνω.

Η αντοχή, η δύναμη και το ακατάπαυστο τρέξιμο συνδυάζονταν ιδανικά με το εγκεφαλικό, καθαρό, στρωμένο παίξιμο του. Κάθετες, μακρινά σουτ βολίδες και πάνω απ' όλα η ηγετική παρουσία του ήταν αυτά που τον έκαναν να ξεχωρίζει. Αφού λοιπόν μεγαλούργησε στο... χωριό της Βιγιαρεάλ, έκανε το χρέος του και στα δύσκολα. Την ακολούθησε στη Σεγούντα, όπου με 33 συμμετοχές και 5 γκολ, την οδήγησε πίσω στα σαλόνια και έφυγε...

Ο Σένα αποχαιρέτησε και τον ξεπροβόδισαν όπως άξιζε στον πρώτο σε παρουσίες (363) -και μάλλον πιο σημαντικού- παίκτη στην ιστορία του συλλόγου. 300 άτομα τον περίμεναν μαζί με τον πρόεδρο Φερνάντο Ροτς έξω από την θύρα 19 του «Μαδριγάλ» για να τον ευχαριστήσουν. Μόνο που προς ευχάριστη έκπληξη δική του, η θύρα είχε μετονομαστεί σε «Μάρκος Σένα»! Ομορφο adios που δεν θα δούμε ποτέ στα μέρη μας για τους ιστορικούς αρχηγούς των δικών μας ομάδων.