Κέβιν Πάντερ: Πορεύεται με τον όρκο του και η μεγάλη σκηνή τον περιμένει... (vids)
Ήταν το 2012 όταν ο Κέβιν Πάντερ έφτασε μια ανάσα από το να παρατήσει το μπάσκετ. Ήταν τότε που πήρε τις αποφάσεις του και έδωσε στον εαυτό του κάποιες υποσχέσεις τις οποίες μέχρι τώρα δεν έχει ξεχάσει και δεν πρόκειται.
Το τηλέφωνο της μητέρας του χτυπάει και στην άλλη άκρη της γραμμής βρίσκεται ο Κέβιν σχεδόν κλαίγοντας. Ήταν στην North Carolina εκείνη την εποχή, μακρυά από την οικογένεια του που βρίσκονταν στο Μπρονξ και συγκεκριμένα στο Christ Christian Academy σε μια προσπάθεια να ανεβάσει τους βαθμούς του και να καταφέρει να κάνει εκείνο που αγαπούσε πιο πολύ. Να παίξει μπάσκετ και να δείξει τι είναι ικανός. Αλλά τα αποτελέσματα δεν ήταν τα αναμενόμενα. Ήταν τότε που σκεφτόταν αν αξίζει να συνεχίσει να παίζει μπάσκετ ή όχι.
«Για να είμαι ειλικρινής σχεδόν σταμάτησα να παίζω. Προσπάθησα τόσο για τους βαθμούς μου και απλά δεν ήξερα το επόμενο βήμα μου». Χρειάστηκε έμπνευση, όπως χαρακτηριστικά σχολιάζουν οι Αμερικανοί στο cbssports και προσπάθεια με τον εαυτό του για να αλλάξουν τα δεδομένα εκείνης της στιγμής.
Μπορεί στο κολέγιο να... έβγαλε μάτια, αλλά για να φτάσει σε αυτό το σημείο πολλά έπρεπε να αλλάξουν. Ο Πάντερ σχολίαζε: «Δεν ήμουν πάντα τόσο καλός όσο οι υπόλοιποι. Δεν ήμουν ψηλός, δυνατός, δεν είχα τον καλύτερο χειρισμό, δεν σούταρα όπως σουτάρω τώρα. Αλλά πάντα έπαιζα σκληρά. Μεγάλωσα, όλοι ήθελαν τους αθλητικούς παίκτες και δεν ήμουν τέτοιος. Οπότε πολλοί με προσπερνούσαν».
Ο καιρός περνούσε και ο Πάντερ μέσα από την εμπειρία του στο κολέγιο προσπαθούσε να βρει την θέση του χωρίς όμως να καταφέρνει να ξεχωρίζει. Ο προπονητής του όταν ήταν στο Μιζούρι δεν πίστευε ότι ο παίκτης θα μπορέσει να κάνει καριέρα και αυτό τον... ξύπνησε.
«Μου είπε ότι πιθανότατα δεν θα γίνω παίκτης υψηλού επιπέδου. Ορκίστηκα εκείνη την ημέρα και ποτέ δεν θα ξεχάσω. Είναι ο κολλητός μου φίλος σήμερα και ποτέ δεν θα ξεχάσω τι είπε. Υπόσχομαι κάθε μέρα θα ξυπνάω και θα δουλεύω. Μέρες που ήμουν κουρασμένος και δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι, σκεφτόμουν αυτό και αμέσως πεταγόμουν. Κάθε μέρα. Όταν επέστρεψα στο κολέγιο δούλευα κάθε πρωινό με αυτό στο πίσω μέρος του μυαλού μου».
Ο Πάντερ είχε αλλάξει. Αποφάσισε να πάρει γενναίες αποφάσεις στα κολεγιακά του χρόνια και όλες του βγήκαν. Η ποιότητα του είχε βελτιωθεί και οι αριθμοί του εκτοξεύτηκαν. Μπορούσε να σουτάρει, να φτάσει μέχρι μέσα, να κάνει floaters, να παίξει από μέση απόσταση, μπορούσε πλέον να κάνει πολλά πράγματα στο παρκέ. Είχε ανορθόδοξο τρόπο που σούταρε και τότε ήταν που άκουσε την αλήθεια και έπρεπε να αλλάξει.
«Αγαπώ το μπάσκετ μέχρι θανάτου. Αγαπώ να δουλεύω και δεν με νοιάζει. Είμαι συνέχεια στο γυμναστήριο και θέλω απλά να αποδεικνύω ότι οι άλλοι κάνουν λάθος. Πολλοί δεν πίστευαν ότι θα φτάσω κάπου. Αυτή η έλλειψη πίστης είναι που με κάνει να δουλεύω σκληρότερα. Όταν αρχίσεις να βλέπεις αποτελέσματα, σε θέλει να δουλέψεις ακόμα πιο σκληρά. Ξέρω πολλούς που λένε ότι είναι στο γυμναστήριο και δουλεύουν, αλλά δεν βελτιώνονται. Αυτός δεν είμαι εγώ. Θέλω να προπονούμαι λες και είμαι στο παιχνίδι. Βάζω αμυντικούς που προσπαθούν να με μπλοκάρουν. Έχω τρομερή φαντασία όταν προπονούμαι. Δεν θέλω να σπαταλάω τον χρόνο μου όταν ξυπνάω κάθε μέρα και όταν δουλεύω».
Οι βαθμοί του ποτέ δεν τον βοήθησαν να φτάσει στο υψηλότερο επίπεδο, αλλά ο Πάντερ είναι η απόδειξη ότι όποιος δουλεύει σκληρά ανταμείβεται. Φρόντισε ο ίδιος να γράψει την ιστορία του από την αρχή και να πορευτεί με το ταλέντο του για όπλο.
«ΜΥΘΟΣ» ΤΟΥ BASKETBALL CHAMPIONS LEAGUE
Το 2016 έβαλε το όνομα του στο ντραφτ, αλλά δεν κατάφερε να βρει μια θέση με την περιπέτεια του στην Ελλάδα να ξεκινά από το Λαύριο. Ο Πάντερ μας συστήθηκε εντυπωσιακά, έπαιξε 21 παιχνίδια στην Basket League και είχε κατά μέσο όρο 12.2 πόντους, 2.4 ριμπάουντ και 0.9 ασίστ. Τότε ξεκίνησε η περιπλάνηση του στην Ευρώπη με κοινό χαρακτηριστικό το Basketball Champions League. Οι αριθμοί του άρχισαν να ανεβαίνουν με χαρακτηριστικό ρυθμό και οι εμφανίσεις του ήταν εκείνες που το έφεραν στην Ελλάδα για δεύτερη φορά και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο.
Η ΑΕΚ τον έκανε δικό της τον Φεβρουάριο του 2018 και αυτή η κίνηση άλλαξε την μοίρα και των δύο πλευρών σε μια ονειρεμένη χρονιά, αφού ο παίκτης ήταν κομβικός για τα όσα κατάφερε να πετύχει η ελληνική ομάδα. Ο Πάντερ πλέον αποτελεί... μύθο της ευρωπαϊκής διοργάνωσης και η αποθέωση που έχει γνωρίσει είναι μοναδική. Πρώτα με την ΑΕΚ που ήταν κομβικός για την κατάκτηση της πολυπόθητης κούπας και έπειτα με την Βίρτους που και πάλι έγραψε ιστορία και βγήκε MVP. Από το Λαύριο, στην Αντβέρπ, στην Ρόζα Ράντομ, στην ΑΕΚ και στην Βίρτους με το μονοπάτι να μοιάζει ιδανικό. Όπως αναφέρει και το αφιέρωμα του Basketball Champion League, ο Πάντερ είναι ο ιδανικός συμπαίκτης που θα μπορούσε να ζητήσει κάποιος. Ένας ανταγωνιστής που θα κάνει τα πάντα για να δει την ομάδα του στην κορυφή. Ξέρει όμως πολύ καλά ότι μόνος του δεν θα τα καταφέρει, έχοντας κάνει σαφές στις δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια ότι υπολογίζει ιδιαίτερα τους προπονητές του και τους συμπαίκτες του.
Kevin Punter is your #BasketballCL #FinalFour MVP!
— Igor Curkovic (@IgorCurkovic) 5 Μαΐου 2019
He is also the best scorer:
- in the history of BCL with 706 pts,
- in BCL Play-Offs history with 181 pts,
- in BCL F4 history with 79 pts,
- in BCL Finals with 42 pts.
Oh, and he's the only man with two titles to his name. pic.twitter.com/uVHZGeb2eT
Ο Πάντερ έμαθε από μικρός ότι το μοναδικό του όπλο που μπορεί να του δώσει σιγουριά είναι να αναπτύξει το ταλέντο του και αυτό κάνει. Σουτάρει 2.000 τρίποντα την ημέρα και αυτό τον έχει μεταμορφώσει. Τα σουτ είναι... φονικά όπλα και έτσι έχει καταφέρει να βγάζει το ψωμί του τα τελευταία χρόνια. Το ελληνικό κοινό τον γνώρισε για τα καλά με τα κιτρινόμαυρα και το ευρωπαϊκό τον... εμπέδωσε με τις εκπληκτικές εμφανίσεις με την Βίρτους.
Έγινε ο πρώτος παίκτης που καταφέρνει να κερδίσει δύο τίτλους σερί και μαζί να γράψει ιστορία στην διοργάνωση με τα τρομερά επιτεύγματα του. Είναι ο καλύτερος σκόρερ στην ιστορία, στην ιστορία των playoffs, των Final 4 και του Τελικού. Πάντα βρίσκει τον τρόπο να ενώνεται με την ομάδα του και στις δυσκολίες που έχει ζήσει σε όλη του την ζωή να βρίσκει κίνητρο να τις υπερνικά. Τίποτα δεν του έχει χαριστεί, τίποτα δεν ήρθε εύκολα και κάθε μπάλα που φεύγει από τα χέρια του είναι γεμάτη, κόπο, ιδρώτα, πίστη και... μαγεία.
Πλέον, το φόντο της καριέρας του αποκτά χρώμα κόκκινο και η «μάχη» αλλάζει επίπεδο. Ο Ολυμπιακός έκανε την πρώτη του μεταγραφή και επέλεξε έναν μαχητή. Ο Αμερικανός, αφού τερμάτισε το προηγούμενο, αλλάζει το επίπεδο του και είναι πανέτοιμος να δοκιμάσει το ταλέντο του στην μεγάλη σκηνή. Έχει δουλέψει σκληρά, έχει μοχθήσει, έχει αποδείξει τι μπορεί να κάνει και μένει να εμφανιστεί έτοιμος για το επόμενο βήμα.
Ο όρκος του για σκληρή δουλειά είναι πάντα στην άκρη του μυαλού του, η ευκαιρία είναι μπροστά του και εκείνος στοχεύει να την αρπάξει.
«Είναι η πρώτη χρονιά που θα παίξω στην Euroleague και είμαι ενθουσιασμένος. Είμαι έτοιμος για σκληρή δουλειά και δεν θα σκέφτομαι τίποτε άλλο πέρα από αυτό. Θα μείνω συγκεντρωμένος σε έναν και μόνο στόχο: να κάνω το καλύτερο που μπορώ για την ομάδα μου».
