Η συνέντευξη του 45χρονου προπονητή της ΤΣΣΚΑ Μόσχας στην αμερικανική ιστοσελίδα hoopshype.com:

-Διάβασα σε μία συνέντευξη πως στα χρόνια της συνεργασίας με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς αισθανόσασταν περισσότερο σαν συνεργάτης παρά σαν βοηθός προπονητής. Είναι αυτός ένας απ' τους λόγους που δε αναλάβατε νωρίτερα ομάδα ως πρώτος προπονητής;
Ο Ζέλικο μου έδωσε αυτή την ευκαιρία να 'χω ένα τόσο μεγάλο ρόλο. Συν τοις άλλοις, είχα συμβόλαιο. Όταν ήρθαν κάποιες προσφορές κάνα δυο φορές, είχα συμβόλαιο. Δεν ήθελα να σπάσω το συμβόλαιο και την υπόσχεσή μου στην ομάδα, όπου ήμουν πολύ χαρούμενος κι είχα την ευκαιρία να 'μαι δημιουργικός. Ήταν μία υψηλού επιπέδου νικήτρια ομάδα. Έμαθα πολλά. Ήταν σαν πανεπιστήμιο για εμένα. Αυτά τα 13 χρόνια με τον Παναθηναϊκό ήταν απίθανα. Είχα την ευκαιρία να προπονήσω μεγάλους παίκτες. Είναι κάτι που δε μπορείς να το αγοράσεις. Είναι κάτι που το κερδίζεις με τα χρόνια.

-Ο Ομπράντοβιτς δε φαίνεται να 'ναι ο τύπος που θα εξουσιοδοτήσει άλλους προπονητές... Εκπλαγήκατε που συνέβη μ' εσάς;
Δε συμφωνώ γενικά με ό,τι λέτε για το πώς φαίνεται, επειδή τον ξέρω τόσο ως άνθρωπο όσο ως προπονητή. Εμπιστευόμασταν ο ένας τον άλλον. Περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί. Πέραν του επαγγελματικού, γίναμε φίλοι ή ακόμη κι οικογένεια.

-Υποθέτω πως έρχεστε σ' επαφή πολύ συχνά.
Ναι, ναι, μιλάμε συχνά.

-Ποιο είναι το καλύτερο και το δυσκολότερο κομμάτι της συνεργασίας με τον Ζέλικο;
Το καλύτερο; Πολλοί τίτλοι, πολλές αναμετρήσεις... Και πάνω απ' όλα, η εμπιστοσύνη, η φιλία μεταξύ οικογενειών. Αυτό είναι κάτι που παραμένει άθικτο στο χρόνο ανεξαρτήτως πού εργαζόμασταν, αν ήμασταν στην ίδια ή στην αντίπαλη πλευρά.

-Εργαστήκατε για λίγο το περασμένο καλοκαίρι με τους Πίστονς και τους Σίξερς. Μπορείτε να εξηγήσετε πώς προέκυψε αυτή η ευκαιρία για εσάς;
Πρώτα απ' όλα, θα 'θελα να ευχαριστήσω τον Τζο (Ντουμάρς). Με προσκάλεσε για πολλά καλοκαίρια και γνωριζόμαστε πολύ καλά. Ο Παναθηναϊκός και το Ντιτρόιτ έχουν μία μεγάλη, καλή σχέση κι εργάστηκα μαζί τους κατά τη διάρκεια του Summer League. Ήταν ευχαρίστηση να εργαστώ με πολλούς NBAers όπως ο Ρόντνεϊ Στάκεϊ, ο Ντράμοντ, ο Μπάινουμ... Μπορούσαμε να δούμε καλύτερα πώς λειτουργεί ο οργανισμός. Μία χρονιά επισκεφθήκαμε το Ντιτρόιτ για ένα μήνα κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας. Ταξιδέψαμε με την ομάδα, παρακολουθήσαμε όλες τις προπονήσεις... Ήταν ωραία να μιλάς για το μπάσκετ επί καθημερινής βάσεως με ανθρώπους όπως ο Τζο και το προπονητικό επιτελείο, να μοιράζεσαι γνώσεις και να μιλάς για το άθλημα.

-Έχετε υπάρξει γύρω από Αμερικανούς και προφανώς Ευρωπαίους προπονητές. Αισθάνεστε πως στo διεθνές στερέωμα υπάρχει προπονητή αδελφότητα όπως στο ΝΒΑ;
Η νοοτροπία εδώ είναι διαφορετική. Εκτιμούν πολύ την ίδια τη δουλειά, εκτιμούν πολύ τον προπονητικό κλάδο. Αλλά νομίζω πως γίνεται όλο και καλύτερη και στην Ευρώπη. Εξαρτάται απ' τις σχέσεις μεταξύ των προπονητών, αλλά έχω πολλούς φίλους στις ευρωπαϊκές ομάδες και μπορούμε να μοιραζόμαστε ιδέες και να μιλάμε. Μοιραζόμαστε γνώσεις κι εμπειρίες, ιδίως στα καλοκαιρινά σεμινάρια. Αλλά αναμφίβολα είναι πιο ανεπτυγμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες ως προς τη στήριξη του ενός στον άλλον και πώς εργάζονται μαζί.

-Ο Ντέιβιντ Μπλατ είχε κάποια επιτυχία στο Κλίβελαντ παρότι δεν εξελίχθηκε τόσο καλά στη δεύτερη χρονιά του με τους Καβαλίερς. Τον στηρίζατε υπό μία έννοια, ώστε να πετύχει στο ΝΒΑ, όντας Ευρωπαίος προπονητής, προκειμένου ν' ανοίξουν πόρτες και γι' άλλους Ευρωπαίους προπονητές στο μέλλον;
Νομίζω πως ο Ντέιβιντ Μπλατ έκανε πολύ καλή δουλειά εκεί. Όλοι εκπλαγήκαμε (όταν απολύθηκε), με όλο το σεβασμό προς τους ιδιοκτήτες. Διαφήμισε πραγματικά την ευρωπαϊκή νοοτροπία και το ευρωπαϊκό στυλ προπονητικής. Κάθε ομάδα, υποθέτω, θέλει να συνδυάσει και να παντρέψει τις δύο ηπείρους και να τις βάλει μαζί, επειδή το μπάσκετ είναι παγκόσμιο. Όταν δύο διαφορετικοί τύποι μπάσκετ έρθουν μαζί για κοινό σκοπό, το άθλημα μπορεί να κερδίσει.

-Νομίζετε πως στις Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν έναν Ευρωπαίο προπονητή χωρίς προϋπηρεσία στο ΝΒΑ και τον σέβονται όπως κάποιον που έχει;
Δε νομίζω πως η προϋπηρεσία στο ΝΒΑ είναι απαραίτητη. Αυτό που είναι απαραίτητο είναι οι γνώσεις για το άθλημα, επειδή το άθλημα είναι παγκόσμιο. Ίσως είναι πάντα καλύτερο για όλους μας να ζήσουμε τέτοιες καταστάσεις, όπως το Summer League ή να περάσουμε κάποια χρόνια ως βοηθός προπονητής... Δεν ξέρω ποια είναι η καλύτερη προσαρμογή. Πολλοί μιλούν για τη σχέση μεταξύ παικτών και προπονητών. Στο τέλος της ημέρας, όταν οι παίκτες έχουν τον ίδιο στόχο με τον προπονητή, μπορείς να τους προπονήσεις πολύ καλά. Όλοι χρειάζονται καθοδήγηση, όλοι χρειάζονται πλάνο, όλοι χρειάζονται φιλοσοφία. Δε μπορούμε να βγούμε στο παρκέ και να παίζουμε σαν να 'μαστε στην αλάνα. Οι ομάδες που κερδίζουν είναι αυτές με καλή κουλτούρα, καθαρούς κανόνες και καλό σύστημα. Το μότο μου είναι πως κανείς δεν είναι καλύτερος του συστήματος. Όποιος το ακολουθεί είναι σε καλό δρόμο.

-Μπορείτε να μου πείτε λίγο για τις ημέρες σας στη Μόσχα; Είναι όλα όπως τα περιμένατε και πώς συγκρίνετε αυτή την εμπειρία με τις προηγούμενες στην καριέρα σας;
Είναι ένας πολύ καλά οργανωμένος σύλλογος, ένας απ' τους καλύτερους στην Ευρώπη. Είμαι πολύ χαρούμενος με τον οργανισμό, με το προπονητικό επιτελείο μου, με τους παίκτες μου. Υπάρχουν πολλές προσδοκίες και πίεση, η οποία μου αρέσει, επειδή είμαστε στην ίδια σελίδα. Έχουμε πολλούς στόχους μπροστά μας. Αυτό απαιτεί μεγάλη συγκέντρωση, πολλές θυσίες, μεγάλο κίνητρο και μεγάλη αφοσίωση. Είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Το μπάσκετ είναι δεν είναι το πρώτο άθλημα στη Ρωσία, αλλά είμαι χαρούμενος, έχουμε 14.000 κόσμου να 'ρχονται στη Megasport Arena και να βοηθά την ομάδα να πετύχει.

-Ποια είναι τα σχέδιά σας μετά απ' αυτή τη χρονιά; Είναι το ΝΒΑ κάτι το οποίο θα κυνηγήσετε;
Άκου, όπως είπα, είμαι πολύ χαρούμενος εδώ. Είμαι ένας επαγγελματίας εργαζόμενος πάνω σε ό,τι μπορώ να ελέγξω τώρα κι ο μοναδικός στόχος μου είναι δω πώς μπορώ να βοηθήσω την ομάδα μου να παίξει καλύτερο μπάσκετ και να κερδίσει αναμετρήσεις. Σ' αυτό επικεντρώνομαι. Έχουμε πολλούς μεγάλους ατζέντηδες στο BDA - Μπιλ Ντάφι, Ράντε Φιλίποβιτς, Νίκος Σπανός, Κίκε Βιγιαλόμπος... Όλοι εργάζονται προς αυτή την κατεύθυνση και κοιτούν τις επιλογές όταν τελειώσει η χρονιά, αλλά η πρώτη επιλογή μου είναι να βοηθήσω την ΤΣΣΚΑ.

-Αλλά το ΝΒΑ θα 'ταν ωραίο.
Το ΝΒΑ είναι ωραίο. Είναι ο μεγαλύτερος οργανισμός, σίγουρα, τον έχω δει από μέσα, έχω μιλήσει με πολλούς γενικούς διευθυντές. Σίγουρα, είναι κάτι που πρέπει να προσπαθήσουμε ν' αντιγράψουμε κάπως. Θα πρέπει να όλοι να μάθουμε απ' αυτούς. Αν και το ΝΒΑ θα πρέπει επίσης να μάθει απ' την Ευρώπη, να μάθει απ' τα καλά που έχουμε εδώ.

-Μπορείτε να παρακολουθείτε το ΝΒΑ ή είναι πολύ περίπλοκο το πρόγραμμά σας;
Όπως καταλαβαίνετε, η προτεραιότητά μου είναι οι ευρωπαϊκές αναμετρήσεις, αλλά αναμφίβολα μου αρέσουν κι αυτές του ΝΒΑ και κάποιες φορές δεν κοιμάμαι ή μένω ξύπνιος μέχρι νωρίς το πρωί και τις παρακολουθώ. Υπάρχουν πολλά να δει κανείς (σχετικά με το ΝΒΑ).