Δεν είναι όλοι οι ποδοσφαιριστές τυχεροί στην καριέρα τους... Κάποιοι αντιμετωπίζουν πολλά εμπόδια που καταφέρουν να τους ρίξουν κάτω και να τους οδηγήσουν στην απόφαση να εγκαταλείψουν το ποδόσφαιρο. Ο Βαγγέλης Σκραπάρας εν μέρει είναι ένας από αυτούς. Γιατί εν μέρει; Γιατί οι δύο σοβαροί τραυματισμοί που είχα σε νεαρή ηλικία είχαν ως αποτέλεσμα να χάσει τις ευκαιρίες που είχε σε Μπάγερ Λεβερκούζεν και Κολωνία, όμως κατάφερε να σταθεί όρθιος...

Πλέον αγωνίζεται στην 2η κατηγορία της Ρουμανίας με την Μεταλούλ Ρεσίτα και από το 2016 όλα δείχνουν οτι θα ανέβει επίπεδο, καθώς ήδη έχει δοκιμαστεί σε υψηλότερο επίπεδο. Ο 24χρονος μεσοεπιθετικός μιλάει στο Gazzetta.gr για τα όσα έχει ζήσει μέχρι στιγμής, αλλά και αυτά που θέλει να ζήσει στην Ελλάδα.

Επειδή το μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν σε γνωρίζει, πες μας δύο λόγια για εσένα...
Γεννήθηκα το 1991 στο Βένσεϊντ της Γερμανίας και από μικρός μου άρεσε το ποδόσφαιρο. Στο σπίτι έπαιζα κάθε μέρα μπάλα. Το να ασχοληθώ με επαγγελματικά με αυτό ήταν πάντα το όνειρό μου.

Οι ελληνικές... ρίζες από που προέρχονται;
Και οι δύο γονείς μου είναι Έλληνες. Κατάγονται από την Καστοριά.



Και η Γερμανία πως προέκυψε;
Ήταν εδώ ο παππούς μου και πρώτα ήρθε ο πατέρας μου για να δουλειά. Άνοιξε ένα εστιατόριο και στη συνέχεια τον ακολούθησε και η μητέρα μου.

Με το ποδόσφαιρο πότε άρχισες να ασχολείσαι σοβαρά;
Από πολύ μικρός... Έπαιζα σε μία ομάδα του χωριού μου και σε ένα τουρνουά που είχαμε πάει, είχα βάλει πολλά γκολ και είχα βγει πρώτος σκόρερ. Εκεί ήταν άνθρωποι της Μπάγερ Λεβερκούζεν που με είδαν και με πήραν στις ακαδημίες της ομάδας.

Και γιατί δεν συνέχισες εκεί;
Στο Λεβερκούζεν έμεινα για δύο χρόνια, αλλά τραυματίστηκα σοβαρά και δεν με κράτησαν. Μετά όμως πήγαν στην Κολωνία.

Εκεί πως ήταν τα πράγματα;
Στα τρία χρόνια που έμεινα εκεί, πέρασα πολύ ωραία. Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα ήμουν και αρχηγός, παίζοντας σε τουρνουά με αντίπαλους όπως η Μπαρτσελόνα, την Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, την Άρσεναλ και άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες. Και πάλι όμως τραυματίστηκα, με αποτέλεσμα να μείνω εκτός αγωνιστικής δράσης για έξι μήνες και να μην με κρατήσουν στην ομάδα.

Στα πρώτα σου βήματα δηλαδή, η ατυχία ήταν μόνιμα δίπλα σου...
Ναι, όντως έτσι ήταν. Ειδικά στην Κολωνία, τα πράγματα πήγαιναν πολύ για εμένα. Έπαιζα βασικός, ήμουν αρχηγός και ξαφνικά προέκυψε ο νέος τραυματισμός.

Απογοητεύτηκες; Σκέφτηκες καθόλου να τα παρατήσεις;
Υπήρχαν στιγμές που ήμουν απογοητευμένος, ειδικά στο εξάμηνο που δεν μπορούσα να περπατήσω. Δεν το έβαλα κάτω όμως... Το πάλεψα όσο μπορούσα γιατί αυτό ήταν το όνειρό μου. Να παίξω ποδόσφαιρο σε επαγγελματικό επίπεδο. Δόξα τω Θεώ όλα πλέον πάνε καλά.

Μετά από αυτές τις... περιπέτειες που είχες, τι έκανες;
Πήγα στην Βούπερταλ και έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα που αγωνιζόταν στην 3η κατηγορία, αλλά έπαιζα με την δεύτερη. Δεν ήθελαν να με προωθήσουν και έτσι συνέχισα σε κάποιες ομάδες της Regionalliga, πριν έρθω στην Ρουμανία.

Ποιο είναι το χαρακτηριστικό της 2ης κατηγορίας του Ρουμανικού πρωταθλήματος;
Η δύναμη και η αντοχή.

Φυσικά, συγκρίσεις με την Γερμανία δεν μπορούν να γίνουν...
Όχι, αλλά δεν είναι και άσχημα. Βέβαια υπάρχει οργάνωση, κάνουμε διπλές προπονήσεις και γενικώς είναι ένα καλό σκαλοπάτι για τη συνέχεια.

Βλέπεις να το ανεβαίνεις σύντομα αυτό το... σκαλοπάτι;
Νομίζω πως ναι. Από τον Σεπτέμβριο έπαιζα στην 2η κατηγορία και τώρα έχω δοκιμαστεί σε δύο ομάδες 1ης κατηγορίας, την Βολοντάρι και την Μποτοσάνι. Αν όλα πάνε καλά, το νέο χρόνο θα παίζω στην 1η κατηγορία.

Σε ποια θέση αγωνίζεσαι;
Εδώ στην Μεταλούλ Ρεσίτα παίζω επιθετικός.

Ανέκαθεν έπαιζες σε αυτή την θέση;
Έπαιζα και στα δύο άκρα, ως μεσοεπιθετικός, αλλά όταν ήρθα εδώ η ομάδα έψαχνε επιθετικό. Έβαλα γκολ, με είδαν ψηλό γιατί είμαι 1.90 και με καθιέρωσαν σε αυτή τη θέση.

Στην Ελλάδα θα ήθελες να παίξεις;
Φυσικά, το ρωτάς... Εννοείται. Υπήρχε μάλιστα και ενδιαφέρον πριν από μερικά χρόνια.

Γιατί δεν προχώρησε;
Ήταν από ομάδες Β' Εθνικής και δεν ήταν αυτό που θα ήθελα. Έχω εμπιστοσύνη στον εαυτό μου οτι μπορώ να τα καταφέρω στην 1η κατηγορία. Ίσως στο μέλλον...