Η Ολλανδία είναι μία χώρα που... πάει τους Έλληνες ποδοσφαιριστές. Από τον Νίκο Μαχλά πήγαμε στον Γιώργο Σαμαρά και τώρα στην γενιά του Κώστα Λάμπρου. Του 23χρονου τερματοφύλακα που αγωνίζεται στην Βίλεμ, δανεικός από την Φεγενορντ που ήθελε να τσεκάρει τις ικανότητές του σε φουλ σεζόν, πριν προχωρήσει την ανανέωση του συμβολαίου του. Ο Kώστας Λάμπρου λοιπόν μίλησε στο Gazzetta.gr και έφτιαξε το timeline της ζωής του, το οποίο τα έχει όλα...

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΛΑΜΠΡΟΥ ΣΤΟ GAZZETTA...

Ας ξεκινήσουμε γυρώντας το χρόνο πίσω. Επειδή υπάρχει κόσμος που δεν γνωρίζει πολλά πράγματα για εσένα, πες μας λίγο για το πως έκανες τα πρώτα σου βήματα στον χώρο του ποδοσφαίρου...
Έμενα στην Χαλκίδα και έπαιζα ποδόσφαιρο στον Χαλκίνεο από την δευτέρα δημοτικού. Δεν έχω να σου πω όμως κάποια ιστορία οτι ξεκίνησα ως επιθετικός και κατέληξε να παίζω τερματοφύλακας. Από μικρός ήθελα να παίζω εγώ κάτω από τα δοκάρια. Είχα... κολήσει με αυτό το πράγμα. Ήμουν μέλος και της ομάδας του έπαιζε ποδόσφαιρο σάλας, με το παιδικό της οποίας κατακτήσαμε το πρωτάθλημα.

Ισχύει η ιστορία με την ατάκα του προπονητή Σούλη Παπά, πριν την διαδικασία των πέναλτι;
Ναι... Παίζαμε με τον Παναθηναϊκό και η κανονική διάρκεια έληξε ισόπαλη, με αποτέλεσμα να πάμε στα πέναλτι. Ο προπονητής μας τότε είπε στους υπόλοιπους παίκτες: “Βάλτε τρία πέναλτι και τότε θα κερδίσουμε σίγουρα. Ο Κώστας θα πιάσει τουλάχιστον δύο”.

Το ενδιαφέρον από τις ξένες ομάδες πότε άρχισε να εμφανίζεται;
Παράλληλα με τους αγώνες του Χαλκίνεου, έπαιζα και με την μικτή Ελλάδας που είχε το όνομα Ελπίδα. Γίνονταν λοιπόν κάποια τουρνουά κάθε έξι μήνες, συνήθως Χριστούγεννα και καλοκαίρι, όπου έδιναν το παρών σκάουτερ πολλών ομάδων. Εκεί με είδε για πρώτη φορά ο Άγιαξ και μου ζήτησε να περάσω δοκιμαστικά για περίπου 2 εβδομάδες το καλοκαίρι του 2003. Κάτι που φυσικά δέχθηκα...

Πως ήταν τα πράγματα εκεί;
Κοίτα, εκτός από τις ποδοσφαιρικές μου ικανότητες, ήθελαν να ξέρουν και τι παιδί ήμουν. Γιατί παιδί ήμουν τότε, καθώς ήμουν 12 ετών. Για αυτό λοιπόν και το διάστημα που βρέθηκα στο Άμστερνταμ με φιλοξένησαν οι γονείς του Μίχαελ Ραϊζίνγκερ, ο οποίος αποτελεί δημιούργημα των ακαδημιών του Άγιαξ και εκείνη την περίοδο αγωνιζόταν στην Μπαρτσελόνα.

Μπορεί στους περισσότερους να φαίνεται μικρό αυτό το διάστημα, αλλά για ένα παιδί 12 ετών, να βρίσκεται σε μία ξένη χώρα που δεν γνωρίζει την γλώσσα και δεν έχει μαζί τους γονείς του, τα πράγματα δεν ήταν εύκολα...
Σίγουρα. Όπως σου είπα όμως, ήθελανη να δουν τι παιδί είμαι και ήθελαν μία οικογένεια που να εμπιστεύονται. Βέβαια, ο Τζον και η Μπρέτι ήταν φοβεροί άνθρωποι. Σε αυτό το μικρό διάστημα που έμεινα εκεί, προσπάθησαν να μου μάθουν και κάποιες Ολλανδικές λέξεις. Ακόμη και σήμερα έχω διατηρήσει σχέση μαζί τους, παρά το γεγονός οτι έφυγα από τον Άγιαξ. Στα μεταξύ μας παιχνίδια έχουν έρθει αρκετές φορές για να με δουν.

Μετά όμως υπήρξε και η κρούση της Τσέλσι...
Τον Ιούνιο του 2004 είχε γίνει πάλι ένα τουρνουά στην Βάρη, όπου έπαιξα με την Ελπίδα. Εκεί ήταν άνθρωποι πολλών μεγάλων ομάδων, όπως η Ίντερ, η Ρεάλ και άλλες... Είχα μία επαφή με τον σκάουτερ της Τσέλσι και πήγα στο Λονδίνο να δοκιμαστώ. Έμειναν ευχαριστημένοι από την απόδοσή μου, αλλά είχα πει στον Άγιαξ οτι θα επέστρεφα.

Γιατί διάλεξες τον Άγιαξ;
Το επέλεξα για αυτό που όλοι γνωρίζουμε και όχι για κάποιον άλλο λόγο. Επειδή οι ακαδημίες του είναι τεράστιο εργοστάσιο παραγωγής ταλέντων.

Και πότε μετακόμισες στο Άμστερνταμ;
Το 2005. Πήγα με την μητέρα μου, η οποία έκατσε μαζί μου για τέσσερα χρόνια. Πλέον οι γονείς πηγαινοέρχονται, όπως και εγώ. Οπότε βρίσκει ευκαιρίες ο ένας πηγαίνει στον άλλον. Πότε έρχονται εκείνοι στην Ολλανδία και πότε πάω εγώ στην Ελλάδα.

Πόσο δύσκολο είναι για έναν πιτσιρικά να αφήνει το... παιδί πίσω του από 14ων ετών και να αφιερώνει όλη του την ζωή στο ποδόσφαιρο;
Σίγουρα δεν είναι εύκολο πράγμα. Και δεν το λέω αυτό επειδή μιλάω με τον εαυτό μου, καθώς αρκετές φορές κάνω σκληρή αυτοκριτική. Μιλάμε όμως για ένα παιδί 14ων ετών, που βρίσκεται πριν την εφηβεία, θέλει να έχει τους φίλους του, να βγαίνει βόλτες, να πηγαίνει να παίζει και να μην έχει σκοτούρες στο κεφάλι του. Από την άλλη όμως, ήταν μία ευκαιρία που μου παρουσιάστηκε και δεν γινόταν να την αφήσω να περάσει ανεκμετάλλευτη. Από τη στιγμή που ήθελα να ασχοληθώ επαγγελματικά με το ποδόσφαιρο, αυτό ήταν μία θυσία που έπρεπε να κάνω. Τουλάχιστον, μέχρι στιγμής, δείχνει να δικαιώνεται...

Στο Άγιαξ για πόσο έμεινες;
Ούτε ένα χρόνο. Τα πράγματα δεν πήγαν καλά, όπως τα περίμενα και ο Άγιαξ με έδωσε σε μία ομάδα λίγο έξω από το Άμστερνταμ.

Στην Φέγενορντ πως κατέληξες;
Εκεί λοιπόν σε αυτή την ομάδα, με είδαν οι άνθρωποι της Φέγενορντ. Τους άρεσα, με πλησίασαν, μιλήσαμε και από την επόμενη σεζόν πήγα εκεί.

Βρίσκεσαι στο Ρότερνταμ από το 2007. Ποια ήταν η πορεία σου αυτα χρόνια, μέχρι σήμερα;
Ξεκίνησα στην ομάδα U-17 στην οποία μπορούσα να μείνω δύο χρόνια. Την πρώτη πήραμε το Πρωτάθλημα και το Σούπερ Καπ, ενώ την δεύτερη ανέβηκε στην U-19. Με αυτή την ομάδα χάσαμε τον τίτλο στα χαρτιά λόγω παράνομης συμμετοχής του Λιρόι Φερ που τώρα αγωνίζεται στην ΚΠΡ.

Γιατί τι έγινε;
Στην Ολλανδία υπάρχει ένας κανονισμός που λέει πως αν ένας παίκτης έχει παίξει πάνω από έναν συγκεκριμένο αριθμό παιχνιδιών με την πρώτη ομάδα του συλλόγου, δεν μπορεί να αγωνίζεται με στην αντίστοιχη των ακαδημιών. Ο Φερ λοιπόν είχε ξεπεράσει αυτό τον αριθμό. Μάλιστα, σε εκείνο το τελευταίο παιχνίδι αρχικά ήταν να μας βοηθήσει ο Τζορτζίνιο Φαϊνάλντο, όμως αυτός και αν είχε περάσει το όριο συμμετοχών. Προφανώς είχαν κοιτάξει και τα παιχνίδια του Φερ, αλλά δεν θα τα υπολόγισαν καλά. Το ματς το κερδίσαμε, αλλά έγινε ένσταση και το χάσαμε. Πήραμε όμως το Κύπελλο.

Από εκεί και πέρα;
Έκανα προετοιμασία και κάποιες προπονήσεις με την 1η ομάδα, αλλά έπαιζα με την U-19 με την οποία κατακτήσαμε το πρωτάθλημα. Το 2010 παραχωρήθηκα δανεικός στην Εξέλσιορ.

Ο δανεισμός σου γιατί σταμάτησε στα μέσα της σεζόν;
Η Φέγενορντ ήθελε να πάω σε μία ομάδα που να έχω χρόνο συμμετοχής. Αυτή ήταν και η συμφωνία, ενώ και ο προπονητής της ομάδας μου είχε πει οτι με υπολογίζει για πρώτο τερματοφύλακα. Εγώ δεν είχα αυτό στο μυαλό μου, δεν ήθελα όπωσδήποτε να είμαι εγώ βασικός. Ήθελα απλά να παίξω κάποια παιχνίδια. Κάτι όμως που δεν έγινε, με αποτέλεσμα η Φέγενορντ να με πάρει πίσω.

Την σεζόν 2012-13 είχε 12 συμμετοχές. Πέρυσι όμως ο αριθμός αυτός μειώθηκε δραματικά και φέτος δόθηκες δανεικός. Τι έγινε;
Πέρυσι είχαμε το Europa League. Πίστευα οτι με ματς για Ευρώπη, Πρωτάθλημα και Κύπελλο θα έπαιρνα ευκαιρίες, όμως αποκλειστήκαμε στα play off από την Κούμπαν και έτσι τα παιχνίδια μειώθηκαν.

Ο δανεισμός σου εφέτος όμως γιατί έγινε;
Το συμβόλαιό μου λήγει το καλοκαίρι. Υπάρχει όμως οψιόν στην διάθεση της Φέγενορντ που μπορεί να το ανανεώσει μέχρι το 2016. Μου μίλησαν λοιπόν ο τεχνικός της ομάδας και ο προπονητής τερματοφυλάκων και μου είπαν οτι πρέπει φέτος να δείξω τις ικανότητές μου. Οτι πρέπει να πάω σε μία ομάδα να παίξω, να με δει ο κόσμος... Θα είναι καλό για εμένα, αλλά και για την ομάδα. Εγώ δεν είχα πρόβλημα, αρκεί να πήγαινα κάπου να είχε χρόνο συμμετοχής. Παρουσιάστηκε η Βίλεμ και παρά το γεγονός οτι είναι μικρότερη ομάδα είπα το “ναι”.

Πως ένιωθες όταν τέθηκες αντίπαλος της Φέγενορντ πριν από μερικές εβδομάδες;
Κάπως περίεργα, αλλά κερδίσαμε. Μάλιστα ήταν το καλύτερό μου παιχνίδι, καθώς αναδείχθηκε και MVP της αγωνιστικής. Είχα την υψηλότερη βαθμολογία. Το σημαντικό όμως είναι οτι ο κόσμος με χειροκρότησε και όταν βγήκα για ζέσταμα και στο δεύτερο ημίχρονο και όταν τέλειωσε το ματς. Σε κανένα σημείο δεν με γιούχαρε. Αντιθέτως άκουσα πολλά θετικά σχόλια. Αρκετός κόσμος με πλησίασε και μου είπε οτι με θέλει να γυρίσω πίσω και οτι μακάρι οι άνθρωποι της Φέγενορντ να πείστηκαν από αυτή την εμφάνισή μου. Αν παίζεις αντίπαλος με μία ομάδα που τη γνωρίζεις και θέλεις να δείξεις οτι αξίζεις μία θέση στο ρόστερ της, τότε έχεις ένα έξτρα κίνητρο.

Στην Βίλεμ τώρα πως είναι τα πράγματα;
Έχουμε μία καλή ομάδα. Κάναμε κάποιες καλές μεταγραφές, καθώς πήραμε παίκτες όπως τον Καμπράλ και τον Αρμεντέρος, με τους οποίους ήμασταν μαζί στην Φέγενορντ, αλλά και κάποιους πιο έμπειρους, με αποτέλεσμα να υπάρχει μία ωραία χημεία. Μπορεί να χάσαμε εξαιτίας κάποιων διαιτητικών λαθών από την Γκρόνιγκερ, αλλά μετά από 7 αγωνιστικές έχουμε 9 βαθμούς και είμαστε στην 10η θέση του βαθμολογικού πίνακα.

Αφού μιλάς για διαιτητικά λάθη, στην Ολλανδία τι γίνεται με αυτό το θέμα;
Κοίτα λάθη γίνονται παντού. Απλά εδώ πέρα, ο διαιτητής μετά το τέλος έχει το δικαίωμα να βγει και να μιλήσει. Έχοντας δει το βίντεο της επίμαχης φάσης, αν δει οτι έχει κάνει λάθος, μπορεί να βγει και να ζητήσει συγγνώμη. Στην Ελλάδα όμως δεν μπορεί να το κάνει αυτό, καθώς υπάρχει απαγόρευση δηλώσεων.

Τι είναι αυτό που σε έχει “κερδίσει” στην Ολλανδία;
Κοίτα, οι Ολλανδοί δεν είναι “ζεστοί” όπως οι Έλληνες. Ο καιρός δεν είναι τόσο καλός όσο στην Ελλάδα, ενώ και η ζωή εδώ είναι διαφορετική. Για εμένα η Ολλανδία είναι το Ρότερνταμ και η Φέγενορντ, η ομάδα που με πίστεψε. Είχαμε κάποιες καλές, αλλά και κάποιες κακές στιγμές. Είμαι όμως ένας άνθρωπος επαγγελματίας, που δουλεύει σκληρά και θέλει να δικαιώνει όσους του έδειξαν εμπιστοσύνη. Αυτό είναι που με έχει κερδίσει.

Σου λείπει κάτι από την Ελλάδα;
Φυσικά... Ο καλός καιρός για παράδειγμα. Να μπορώ στον ελεύθερό μου χρόνο για να πάω για έναν καφέ δίπλα στην θάλασσα. Στο φαγητό δεν έχω πρόβλημα. Υπάρχει ένα ελληνικό εστιατόριο που τρώω, ενώ και η μητέρα μου έρχεται συχνά και μαγειρεύει. Βέβαια, όποτε έχει διακοπή το πρωτάθλημα αμέσως πέρνω το αεροπλάνο και έρχομαι στην Ελλάδα.

Έχει ενδιαφερθεί κάποια ελληνική ομάδα για την περίπτωσή σου;
Έχω ακούσει διάφορα. Μέχρι στιγμής όμως δεν έχει έρθει κάποια πρόταση για να μπορώ να μιλήσω με σιγουριά.

Θα το σκεφτόσουν όμως αν ερχόταν;
Φυσικά. Ποτέ μην λες ποτέ για τίποτα. Αρκεί βέβαια να είναι μία ομάδα αξιόλογη, με προοπτικές που να μου δώσει ευκαιρίες.

Αρκετοί όμως παίκτες που βρίσκονται σε Πρωταθλήματα του εξωτερικού, ούτε που το συζητάνε να γυρίσουν πίσω και το έχουν ως τελευταία επιλογή.
Θα σου φέρω ένα παράδειγμα για το πως σκέφτομαι. Ένας παίκτης όπως ο Αφελάι, αποφάσισε να πάει στην Ελλάδα για να παίξει στον Ολυμπιακό. ΟΚ, μπορεί να πέρασε μία σοβαρή περιπέτεια με τους τραυματισμούς του, αλλά από την άλλη δεν γίνεται να μην βρήκε μία πρόταση σε κάποιο άλλο πρωτάθλημα. Που θέλω να καταλήξω; Πολλές φορές είναι καλύτερα να κάνεις ένα βήμα πίσω, προκειμένου να πάρεις φόρα και να κάνεις μετά δύο βήματα μπροστά.

Έχεις αγωνιστεί σε όλες τις μικρές Εθνικές, ενώ έχεις κληθεί και μία φορά από τον Φερνάντο Σάντος. Υπάρχει στο μυαλό σου το να φορέσεις ξανά το εθνόσημο;
Φυσικά εύχομαι να γίνει κάτι τέτοιο. Εννοείται πως το θέλω και το σκέφτομαι. Θα ήμουν ψεύτης αν έλεγα οτι κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Εύχομαι να συνεχίσω να πραγματοποιώ καλές εμφανίσεις και να μπορέσω να κληθώ από τον Κλαούντιο Ρανιέρι.

Κλαούντιο Ρανιέρι. Θα μπορέσει να συνεχίσει το επιτυχημένο έργο του Ότο Ρεχάγκελ και του Φερνάντο Σάντος;
Ναι το πιστεύω, γιατί όχι; Σίγουρα έχει μία διαφορετική φιλοσοφία, όπως κάθε προπονητής και περιμένουμε πολλά από αυτόν. Η Εθνική ομάδα όμως έχει ένα εξαιρετικό σύνολο, έχει μεγάλο ταλέντο και αν παραμείνει μία μεγάλη οικογένεια, τότε δεν νομίζω να υπάρξει πρόβλημα για τον κ.Ρανιέρι.

Αφού αγωνίζεσαι στην Ολλανδία, μπορείς να μας δώσεις ένα στίγμα για την αντίπαλο του Παναθηναϊκού στο Europa League, Αϊντχόφεν;
Είναι μία πολύ καλή και νεανική ομάδα. Είναι 1η στην βαθμολογία, αν και έχασε 1-0 από την Χέρενφεν. Δεν είναι όμως αυτό που λέμε σούπερ ομάδα, αλλά είναι καλή. Το κακό για την PSV είναι πως τραυματίστηκε ο Μέμφις Ντεπάι, ο οποίος είχε βάλει 5 γκολ σε 3 ματς μέχρι να τραυματιστεί.

Υπάρχει κάποιο σημείο στο οποίο πρέπει να χτυπήσει ο Παναθηναϊκός;
Στα μπακ. Εκεί φαίνεται να “πονάει”. Επίσης το Ολλανδικό πρωτάθλημα δεν φημίζεται για την δύναμή του, οπότε αν ο Παναθηναϊκός το πάει εκεί το παιχνίδι και στην κόντρα νομίζω οτι μπορεί να τα καταφέρει. Βέβαια, αυτά είναι στοιχεία που πιστεύω πως ήδη τα γνωρίζει ο Γιάννης Αναστασίου.