100% Επιστροφή* χρημάτων Τσέλσι - Άρσεναλ! (21+, *Ισχύουν Όροι και Προϋποθέσεις)

O Έλληνας περιφερειακός της Ομπραδόιρο είναι ένας εν ενεργεία… εκτελεστής, αληθινά θρυλικός στο κύκλωμα της ACB που κατοικοεδρεύει στην Ισπανία και ζει σαν ήρεμος άνθρωπος. Στα 35 του χρόνια, ο Βασιλειάδης έχει κατακτήσει την εξιλέωση που δικαιούται και παραμένει στην πρώτη γραμμή, ολοκληρώνοντας τη σεζόν ως έκτος σκόρερ και πρώτος σουτέρ τριών πόντων στο κορυφαίο πρωτάθλημα της Ευρώπης!

Στο προφίλ σου στο Instagram αναφέρεις πως ποτέ δεν είναι αργά να γίνεις αυτό που θα μπορούσες να είχες γίνει. Φτάνοντας, λοιπόν στα μπασκετικά γεράματα, έχεις μπει στη διαδικασία της αυτοκριτικής;
«Να σου πω την αλήθεια, υπάρχουν κάποια πράγματα τα οποία πολλές φορές σκέφτομαι ότι ενδεχομένως θα μπορούσα να είχα κάνει καλύτερα. Όταν, δηλαδή ήμουν νεότερος και είχα τη δυνατότητα να κάνω το βήμα παραπάνω, ασχέτως με το ότι αγωνιζόμουν ήδη στην Ισπανία με την πρωταθλήτρια Μάλαγα που συμμετείχε στο Final 4 της EuroLeague… Τα χρόνια πέρασαν και βλέποντας ότι, καλώς ή κακώς βαδίζω προς το τέλος της καριέρας μου, τα βρήκα με τον εαυτό μου και είπα ότι έχω ακόμα μια ευκαιρία να δουλέψω σκληρά. Να βάλω το κεφάλι κάτω, να κάνω όσο το δυνατόν περισσότερα πράγματα και να φτάσω όσο το δυνατόν πιο ψηλά μπορώ! Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι δύσκολο να πλησιάσεις στο potential που είχες μικρός όμως όσο πιο κοντά φτάσω σε αυτό που είχα στο μυαλό μου, τόσο πιο χαρούμενος θα είμαι ώστε να σταματήσω με τον δικό μου τρόπο! Ήσυχος και ήρεμος, πιστεύοντας πως έκανα ό,τι καλύτερο μπορούσα…».

«Θα μπορούσα να είχα γεράσει στο Μπιλμπάο»

Δηλώνεις, επίσης πολίτης του κόσμου με αναφορές στην Ισπανία, την Τουρκία και την Ιταλία. Αλήθεια, δεν σκέφτηκες ποτέ να γεράσεις σε κάποια ομάδα;
«Φυσικά! ΟΚ, τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου τα πέρασα στον ΠΑΟΚ κι έχω περάσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής μου στο εξωτερικό. Νομίζω ότι το Μπιλμπάο ήταν μια πραγματικά ωραία κατάσταση, η οποία στράβωσε στο τέλος. Θα μπορούσα να μείνω εκεί ως το τέλος της καριέρας μου όμως το πράγμα… χάλασε λόγω των πολλών οικονομικών προβλημάτων. Ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να σου φέρει η ζωή… Δεν το σκέφτηκα ποτέ, αφήνω το τέλος να έλθει μόνο του».

«Μάλλον κάνω… καλούτσικα τη δουλειά μου»

Έκλεισες τη χρονιά ως πρώτος σουτέρ τριών πόντων κι έκτος σκόρερ στην καλύτερη λίγκα της Ευρώπης. Τελικά η ACB ταιριάζει στον Βασιλειάδη ή ο Κώστας κολλάει καλύτερα στην ACB;
«Υπάρχει αμοιβαία αγάπη (γέλια)! Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι ότι υπάρχει πραγματική εκτίμηση προς το πρόσωπό μου και είμαι ευγνώμων στους ανθρώπους που μου έδωσαν τη δυνατότητα να παίξω στο καλύτερο πρωτάθλημα της Ευρώπης, να μείνω εδώ για πολλά - πολλά χρόνια και να κάνω τη δουλειά μου δίχως να έχω οτιδήποτε άλλο στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Αυτή, ακριβώς η εκτίμηση και ο σεβασμός των Ισπανών με κάνουν πολύ χαρούμενο και μου δίνουν τη δυνατότητα να καταλάβω ότι μάλλον κάνω… καλούτσικα τη δουλειά μου».

Πλέον μετράς 35 Μάρτηδες στους ώμους σου, σίγουρα δεν είσαι αθλητικός τύπος και τα μαλλιά σου στο πίσω μέρος του κεφαλιού αραιώνουν… Πως καταφέρνεις κι επιβιώνεις; Πως βγαίνεις έκτος σκόρερ και πρώτος στα τρίποντα;
«Δουλειά και δουλειά! Απολάμβανα κάθε μέρα που περνούσε στην Ομπραδόιρο αφού είχαμε δημιουργήσει ένα γκρουπ φίλων και στη συνέχεια, συμπαικτών. Είναι πολύ σημαντικό να περνάς ωραία στην προπόνηση γιατί, κακά τα ψέματα, όσο περνούν τα χρόνια δεν έχεις τον ίδιο… ενθουσιασμό. Αυτή η παρέα, λοιπόν μού έδωσε την ώθηση που ήθελα ώστε να πηγαίνω με χαρά στις προπονήσεις, να περνάω καλά μαζί τους, να παίζουμε ωραίο μπάσκετ και οι αντίπαλοί μας, ακόμα και οι ομάδες της EuroLeague, να παραδέχονται ότι δεν θα περάσουν εύκολα απέναντί μας! Αυτό το συναίσθημα με ξεσήκωνε»!

Παρεμπιπτόντως, ισπανικό διαβατήριο έβγαλες;
«Το καλοκαίρι, πιθανώς πριν από τη νέα σεζόν».

«Είναι ωραίο να πιστεύουν ότι έχεις χώρο στην Εθνική»

Στην είδηση για τα τελευταία κατορθώματά σου στην Ισπανία ξεχωρίζει το εξής σχόλιο: «Ρε πάρτε τον στο Παγκόσμιο το καλοκαίρι. Έχουμε κάποιον καλύτερο σουτέρ και μου διαφεύγει; Βασικά, δεν νομίζω ότι έχουμε καν ούτε έναν αξιόπιστο». Πως το σχολιάζεις;
«Κοίταξε, είναι ωραίο πράγμα να βλέπεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε ακολουθούν και βλέπουν την πορεία σου, είναι ωραίο να πιστεύουν ότι έχεις χώρο στην Εθνική ομάδα, ακόμα και για έναν συγκεκριμένο ρόλο που, ενδεχομένως λείπει. Σε κάθε περίπτωση, ο προπονητής είναι εκείνος που αποφασίζει. Δεν έπαιξα στα προκριματικά, ίσως είναι δύσκολο να είμαι στις κλήσεις όμως θα είναι μεγάλη μου χαρά αν γίνει κάτι τέτοιο γιατί η Εθνική είναι πραγματικά κάτι ανώτερο».

Η εικόνα με τον Μπρουκ Λόπεζ να δοκιμάζει συνεχώς τρίποντα είναι η… χαρά της ζωής για έναν σουτέρ;
«Ναι, ναι! Αυτό δεν υπήρχε παλιά! Οι ψηλοί ήταν στη ρακέτα, οι σουτέρ είχαν τον ρόλο τους, τα 3άρια ήταν περισσότερο driver και στο low-post, οι playmaker έκαναν τη δουλειά τους… Τώρα όλοι σουτάρουν, από το 1 ως το 5! Έχει αλλάξει το μπάσκετ, το βλέπουμε στην Ευρώπη και το ΝΒΑ. Να σου πω την αλήθεια, μου αρέσει αυτή η εξέλιξη. Το μπάσκετ γίνεται πιο γρήγορο και πιο "τρελό", έχει φτάσει στο σημείο να γίνονται επιθέσεις στα 8, 12 ή μάξιμουμ 14 δευτερόλεπτα έπειτα από το ριμπάουντ. Σίγουρα δεν αρέσει σε old school προπονητές που βάζουν την ταμπέλα "άναρχο μπάσκετ" όμως στην πραγματικότητα μιλάμε για γρήγορο παιχνίδι, με πολλά σουτ, πολλές κατοχές και υψηλά σκορ. Αυτά τα στοιχεία θα φέρουν τον κόσμο πίσω στα γήπεδα, ειδικά στην Ευρώπη».

Που έχουν χαθεί οι Έλληνες σουτέρ;
«Τα νέα παιδιά δουλεύουν περισσότερο στο ένας εναντίον ενός ή την ατομική τεχνική και λιγότερο στο σουτ. Σίγουρα όλα χρειάζονται, είναι στοιχεία που πρέπει να έχει και ο σουτέρ. Πρέπει, για παράδειγμα να κάνει την προσποίηση, μια - δυο ντρίμπλες, να σουτάρει από μέση απόσταση, να φτάνει κοντά στο καλάθι, να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του, να πασάρει…».

«Ο κόουτς στην Ελλάδα μπορεί να σε... σκοτώσει αν πάρεις 18 τρίποντα»!

Θα δοκίμαζες, όμως να σουτάρεις 18 τρίποντα στο ελληνικό πρωτάθλημα, όπως έκανες για παράδειγμα στον αγώνα με τη Σαραγόσα που μέτρησες 10/18;
«Θα μπορούσα να το κάνω! Δεν θα είχα πρόβλημα να το κάνω σε μια ομάδα που παίζει με αυτό το είδος παιχνιδιού και ακολουθεί γρήγορο ρυθμό. Σε γενικές γραμμές, όμως αυτό δεν συμβαίνει στο ελληνικό μπάσκετ όπου ο κόουτς μπορεί να σε τραβήξει στον πάγκο ή να σε… σκοτώσει αν σουτάρεις 18 τρίποντα! Στην Ισπανία και ειδικά στην Ομπραδόιρο που στηρίζεται σε βγαλσίματα και στα τρίποντα, μπορούμε να στηρίξουμε αυτό το στιλ. Σε ένα παιχνίδι είχα 1/5 τρίποντα, στο επόμενο 2/8 όμως ο προπονητής μου με ενθάρρυνε να συνεχίσω. Αυτό είναι πολύ βασικό για τη ψυχολογία σου… Να συνεχίσεις να κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα».

Πάντως του έδωσες και… κατάλαβε σε εκείνο το παιχνίδι!
«Άρχισα με 4/7 τρίποντα στο πρώτο ημίχρονο και 6/7 δεύτερο! Έχασα δυο… τετ α τετ και άλλα δυο που βγήκα από σκριν και είχα πάνω μου δυο παίκτες όμως είπα πως θα τα βάλω είτε με το δεξί, είτε με το αριστερό γιατί είχα βρει ρυθμό (γέλια). Όλα μπήκαν χωρίς ντρίμπλα!»

Τα προηγούμενα χρόνια γνώρισες την Ανδαλουσία και τη Χώρα των Βάσκων. Πως ήταν φέτος η επιστροφή στη Γαλικία;
«Ήμασταν πολύ τυχεροί γιατί δεν είχαμε πολλές βροχές. Συνήθως βρέχει από τον Οκτώβρη μέχρι τον Ιανουάριο – Φεβρουάριο και πρέπει να κάνεις μπόλικη υπομονή για να δεις λίγο ήλιο. Επίσης ο κόσμος εδώ είναι φιλικός και οι άνθρωποι πάρα πολύ "ζεστοί". Δεν ξέρω τι θα γίνει του χρόνου αλλά θα μου λείψει πολύ το μέρος και οι φίλοι που έκανα εδώ».

Για πόσα χρόνια ακόμα θα συνεχίσεις να σουτάρεις;
«Δόξα τω Θεώ, έχω μέλλον! Δεν λέω ότι θα φτάσω τα 40 αλλά έχω ακόμα χρόνια… Αν πάντως δω κάποια στιγμή πως δεν αντέχω άλλο, θα το κόψω κατευθείαν! Θέλω να είμαι χαρούμενος ακόμα και την τελευταία φορά που θα κάνω προπόνηση».